Çocuk sevmeyenlerin çoçuğu olunca....

Çocuk olmadan önce çok rahat bir hayatım vardı
İstediğim gibi yatar, istediğim gibi kalkar
Yer,içer, gezer, tozar
Yaşadığım her saatin hakkını verir hatta canına okurdum :)
Mutluydum yanii.
Ama bir süre sonra kendini tekrar etmeye başlıyorsun.
Film izleyelim, e hadi izleyelim.
Şuraya gidelim hoop ordayız, şurada yiyelim
Hııım çok güzel miş.
Tatil de napalım, orası burası şurası..
Gittik hepsine. Artık bir süre sonra görmek de kesmiyor.
Aynı terane işte.
Bence insan oğlu anlam istiyor hayatına.
Bir çok kişi çıkıp eşimiz var, annemiz var sevdiklerimiz
var, arkadaşlarımız kedimiz, köpeğimiz var diyebilir.
Kim ne derse desin hepsi bir yere kadar.

Bedeninle, kalbinle, tüm hücrelerinle kendini verebildiğin
Tek şey evlat
benim için bu böyle.
Buna benzer tüm konulara hemen hemen aynı şeyleri yazıyorum
10 konu daha açılsın yine yazarım :d
Bitmeyen aşk = Evlat.
Resmen dünya meşgalesi. O olmasa yine yaşardım
ama onunla bir başka yaşıyorum, içim dolup taşıyor..
Allah isteyen, hak eden herkese nasip etsin.

Dip not: Öyle her çocuğu alıp bağrıma basasım var gibi
bir durum içinde değilim. Başkalarının çocuğunu
alıp sevebilen biri değilim.
Hepsi kıymetli ama herkesin evladına kendine..
 
Bizde cocuk yapmaya karar verdigimizde bu duygular içindeydim.
Bu ay o duygulardan sıyrıldım sanırım.
Çocuk istiyoruz kararını alınca sanırım bi deli sorular insanı boğuyor.
Oysa hem evli hem çalışıp evi mis gibi idare eden insanlarızki. Kurulu bir düzenimiz var.
Aniden hamile kalmak lazım sanırım. Bu duyguları depreştirmemek adına
 
Eve bağlanacak en son insandım, çocukla evdeyim, iş hayatım olmasını isterim hala. Ara ara ev bunaltsa da çocuk hiç bunaltmıyor. Anneliği bu kadar seveceğimi ben bile düşünmezdim.
 
nota istinaden bişeyler yazmak istedim:))
ben de her çocuğu sevme kucağıma alıp mıncıklama hevesinde değilim asla da olmadım.
bu annelik hislerini sorgularken bir kriter olmamalı eceezgi :))
bunun üzerinden değerlendirme yapma.
3 çocuğum var dedim ya yine de hiç kimsenin çocuğuna öyle aman aman kanım kaynamaz benim.
bu doğal bir durum.
ben altında bişey aramam mesela.
kendi evladımla bir tutma aynı sevgiyi hissetme gibi bir hissiyata da hiç kapılmadım:))
 

Ya benim oğluma düşkünlüğümü herkes bilir
şirkette bazen çalışanlar çocuklarını getiriyor
Tutup hemen yanıma getiriyorlar
Artık oğlumdan bahsederken nasıl dolup taşıyorsam
Çok sevicem mıncıklıcam falan sanıyorlar :)
Ayıp olmasın diye bir iki sevip kaçıyorum hemen :d

Yok yani öyle bir şey, her çocuk çok değerli tabi kii
Ama benim içim bir tek oğluma kıpır kıpır :)
 
O bebeğini bi kucağına al yüzünü bi gör hele hele bi kokla var yaa nasıl bi mucize anne olmak yorgunluk uykusuzluk açlık sinir vs vs evet ama evlat demek cennet demek ne kedi ne köpek senden bi parça minik poposu hiç kokmayan ağzı seni tarifsiz sevmesi hele konuştumu ben seni çok seviyorum demesi yaşaman lazım anlatarak olmaz hiç dusunme
 
su hesap ettiginiz dusundugunuz sorunlarin binde birini hamile kalmadan once ve sonrasinda hic dusunmemistim acikcasi
gulsuz diken oluyor mu ki sorunsuz evlat yetistirme sureci olsun.
uykusuzluk,yorgunluk,ozel alan eksikligi vs.. bi suru darlama getiriyor tabiki evlat sahibi olmak ama sevgisi cok baska..
bazen stresten saclarim diken diken olsada 10 dk sonra o cildirmis insan ben degilim sanki,hele uyurken o yavruyu izlemesi ayri guzel,her seferinde iyiki dogmasini nasip etmis Allah derim.
ama cocuk sevmiyorsaniz orasini bilemem,ben hep cocuk sevdim,bekarken de evlendikten sonrada..
 
Bende başkalarının çocuklarını sevmiyorum, bekarken böyle değildi aklım çıkardı çocuklara.
Şu anda da çocuklarla ilgili alanda çalışıyorum, ama öyle başka çocukları seveyim gibi bi eğilimim Yok
Ama kendi çocuklarımı çok seviyorum, sürekli bişeyler alayım (kıyafet oyuncak vs ) derdindeyim , annem kızıyor ona alacağına kendine al diye , kendime bişey almaya gidiyorum yine çocuklarıma alıp çıkmış oluyorum
Çalışıyorum, iyi de bi işim var ama şu hayatta en doğru verdiğim karar anne olmak sanırım, çok şükür , herşeyin önündeler.
 
eceezgi .!.:
daha fazla erteleyecek zamanım kalmadı zaten
37 yasıma gireceğim :)
tek korkum bu
Genişletmek için tıkla...
ben tembelimdir. ev işini sevmem, yemek yapmayı sevmem, evde oturmayı sevmem, iş hayatını da sevmem. eşimden sıkıldığım da olmuştur, bir iki hafta uzak kalırdım bu yüzden. ilk 5 sene çocuk istemedim ayak bağı olarak düşündüğüm için, zaten olmadı da. olsaydı doğururdum ama kısmet olmadı. evlilik sıkıcı olmaya başladığında artık bir değişiklik lazımdı. e yaşımda geçiyordu, bir bebek lazımdı. 8. senede kısmet oldu 35 yaşındayken. 1.5 sene sonra ikinci bebeğim oldu. 20 ay sonra da üçüncü bebeği doğurdum. yaşım genç olsa beşe kadar yolu vardı herhalde :)
yani çocuklu hayat yaşanmadan anlaşılmıyor.
eskisi kadar olmasa da hala geziyorum, üç çocukla zor olsa da iyi ki diyorum.
ev işi arttı ama iyi ki diyorum.
uykusuzluk çekiyorum ama iyi ki diyorum.
yerim ben onları :)
 
gayet normal bir duygu durumu bana göre:))
benzer konularda yazarlar hep böyle garip gelir.
çocuklara içim kaynamıyor falan diye.
ee ben de ilk oğlumu doğurana kadar hiçkimsenin bebeğini çocuğunu sevmiş değilim.
yani severim de öyle delicesine abartılı bir sevgi gösterisi şeklinde değil.
ki yapanların çoğu da zoraki yapıyor yapmacıklık akıyor zaten:))
bu kıstas değil işte.
kendi evladına içinin titrediği gibi başka hiç bir varlığa içinin titremesi mümkün değil.
yüzünde sivilce çıksa için yanıyor evladın için.
annelik böyle bir şey...
 
yaşlarınız çok yakın olmalı.
maşallah sana.
ben de 3 çocukluyum:))
 
zeymuran0 .!.:
yaşlarınız çok yakın olmalı.
maşallah sana.
ben de 3 çocukluyum:))
Genişletmek için tıkla...
sağol canım sana da maşallah o halde. :)
ben 38 yaşındayım. kızlarım 3, 1.5 yaş ve 2 aylık.
 
ben de rahatına düşkün biriyim. bir evladım var ama ikinciyi hiç düşünmedim. 9 yaşında o bile beni bunaltmaya yetiyor. evlat sevgisi bambaşka o uyurken onu seyretmek nefes alıp vermesini dinlemek ama sadece uyurken uyandıkları anda canavara dönüşebiliyorlar. şimdi bir çocuk yapacaksınız sonra yalnız kalmasın bir de kardeşi olsun diye düşüneceksiniz olsa bir dert olmasa bir dert zor neticede
başkalarının çocuğunu sevmemeniz çok normal bende sevemem bazen arkadaşlarım yutar oğlumu şapır şupur öper ama ben onların çocuklarını sevemem. Ama kendi çocuğum bambaşka. her kız anne babasının prensesi her oğlan yakışıklı prensidir.
 
Yaş ilerleyince çocuklar daha bir çekilmez oluyor. Yaşadığın endişeleri çoğu kadın yaşıyor. Özellikle de benim gibi çalışan bayanlar.
Benek olunca ama o düşüncelerini görmüyorsun, duymuyorsun. Can'ın oluyo o senin. Düzenin değişiyor vs ama ona değer dersin.
Eşinin söylemleri çok hoş bence. Artık daha fazla gecikmemelisin pişman olursun ilerde.
Benim şimdi 4,5 aylık bir bebeğim var. 5 sene çocuk yapmadık. Şimdi iyiki yapmışım diyorum. zorlanıyorum ama yapcak bişey yok.
Bende de şu korku oluşmaya başladı; bu bebiş büyüyecek ben tam biraz düzeni oturtcam yaşım geçicek diye nasip olursa 2. Yi yapıcam süreç gene sıfırlanacak.... Şimdiden düşünmeye başladım
 
Neden hep korku filmi gibi anlatılmış ki cocuklu hayat.. Yani ben izledim o kadar da korkunç değil :) her bebek her çocuk ayrı fıtrata sahip hepsi gece hiç uyumayan gazlı sımarık yere yatıp tepinen cinslerden değil ki..arkadaşlar yiyemem içemem gezemem hatta evimde davet veremem demiş!? Abartmayın yahu hepsi çocukla da gayet güzel yapılıyo..Ve bunları çocuğunla yapabildiğinde ayrıca kendinle gurur duyuyosun.. Bende bebek sevemezdim eskiden şimdi 3 -4 saat ayrı kalıyoruz açıp açıp resimlerini seviyorum işteyken
 
sürpriz yapayım dedim sana :))
az çok biliyorsun düşüncelerimi diye haber vermedım :))
 
Aynı korkuları bende yasamıstım
toplu tasımalarda yanıma cocuklu kadın oturacak diye psikolojim bozuluyodu:))
Acaba ayaklarını ustume surermı gibi seylerden
Evlendık barkkandık tabii cocuk laxım
yaptım yapmayada oglum buytene kadar yadlandırdı beni:/
suan 10yasında demşn okuldan geldi
uyy yerım onu boyle bir ask yok
diger evladim 6yasında okulda duan onu coook özlüyorum
dunyadaki yasama sebeplerim
hatta korkmasam bitane daha patlatıcamda cook zor yahu vocuk buyutmek.
sıze gelince tam manasıyla hazır olun zira tup bebek tedavi süreci cook zor ve gercekten bi evlat ıstemesseniz asla tedaviyi kaldıramassın dıye dusunuyorum
 
Bide sunu dusun yıllar sonra yaslandıktan sonra kapını calicak canından kanından kimsrn olmuyucak
vok sevdıgın pisicikte malesef olmuyacak
neden boyle bir yanlızligı kendine reva goruyorsunki.
bosver ya cekicegin surada bikac sene sonrası eglence
 
herkese cok tesekkur ederım
benım gbi düşünenlerin yprumları braz içimi rahatlattı
bnm gbi olup da 3. yü bile doğuran kişiler varmış:)
 
Evet, çocuktan sonra çok şey değişiyor. Hoppp diye bir yere gidemiyorsunuz. Plan yaparken hep ona uyacak şekilde yapıyorsunuz. Ben üç sene çocuk istemedim. Gittiğim misafirliklerde millet çocuğuna yemek yedirmek, uyutmak, wcye götürmek gibi dertlerle uğraşıyordu. Ben çantamı alıp bye bye deyip gidiyordum. Hepte söylerdim. Çocuğum yok ya rahatım diye. Ama şimdi var. Ve herşeyin değişmesine rağmen, iyi ki de var. Bebekliği de atlattık sayılır. Daha rahatız artık.
Tabi eş de önemli. Çocuk istiyorum demek kolay. Bakımını yapacak, yedirecek içirecek, oynatacak. Banyosuydu, bez değiştirmesiydi vs vs. Benim eşim bir tek emzirmeyi yapamadı. Geri kalan konularda eşitiz.
Amacım sizi çocuk yapmaya ikna etmek değil tabi. Sadece kendi yaşadıklarımı anlatıyorum. Fikir olsun.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

C
Haklı mıyım, haksız mıyım? Objektif olun lütfen.
4 5 6
Yorumlar
115
Görüntüleme
4K
Chills
C
B
Hamileliğimde bana yapılan baskı
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
2K
MerakliBirKiz24
L
Kv, lohusalık ve çocukların hasta olması
3 4 5
Yorumlar
84
Görüntüleme
4K
MorAnka
D
Bitik haldeyim
2
Yorumlar
29
Görüntüleme
1K
prenses_01
P
C
Arkadaşlık ?
Yorumlar
4
Görüntüleme
476
gecenin_resmi
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…