• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bitik haldeyim

Böyle hissetmeniz çok normal değil mi. Henüz rahata ermeden tekrar hamilelik lohusalık dönemleri yaşamışsınız. İki bebekte çok küçük, muhtemelen vitamin değerlerinizde azalmıştır. Dvit kullanın mutlaka eksikliği ciddi depresyon belirtileri verebiliyor. Eşiniz yardımcı değilse önce ondan başlayın yardım almaktan çekinmeyin. Uykusuzluk yorgunluk tabiki insanı dibe çeker, bir gün iki gün değil uzun zamandır uyku düzeniniz tam değil.
Zamanla eski modunuzu yakalarsınız bu süreçte yardım edecek insanlardan yardım istemekten çekinmeyin. Ben çok hata ettim kendim yapayım kendim halledeyim diye çok hırpalandım gerek yokmuş yani.
En güzeli sanırım zamana bırakmak, düşünmemek.
 
Destek olan da varken neden bu şekilde hissediyorum diye kendimi suçlu buluyordum sanırım şu an bu yorumunuz beni nasıl rahatlattı anlatamam
Hayır ,asla suçlamayın kendinizi .İnsan yetiştirmenin hem fiziksel hem mental yükü çok ağır bence .Evet yardım alabilmek çok güzel ama asıl sorumluluk sizde olduğu için bunalmak ,bunları hissetmek çok normal .
 
Hayır ,asla suçlamayın kendinizi .İnsan yetiştirmenin hem fiziksel hem mental yükü çok ağır bence .Evet yardım alabilmek çok güzel ama asıl sorumluluk sizde olduğu için bunalmak ,bunları hissetmek çok normal .
Teşekkür ederim tekrar üstümdeki bir yükü atmama vesile oldunuz
 
Hemen hemen bir aylık bir süreç ama ne kadar böyle devam edeceğini daha doğrusu daha ne kadar böyle devam edebileceğimi bilmiyorum ve bu belirsizlik beni çok korkutuyor , iyi olmak istiyorum. Yazmayı çok severim , günlük fikri için teşekkür ederim ve tabi ki desteğiniz için de 🙏
Ortada net bir şey olmayınca belirsizlik yıpratıyor evet…
Birikmiş yorgunluklar silsilesi :)
 
İkisini de emziriyorum sanırım ilaç kullanamam
Sürekli ağlayan, bağırıp çagiran , sinir krizleri geçiren, onlara şiddet uygulayan bir anneyle büyümektense , sağlıklı bir anneyle mamayla büyumeleri daha iyi değil mi? İlaç kullanmak sizin için öncelik olmalı şu anda, emzirmek değil ...Bir an önce doktora gidin.
 
Çok normal ve terapi sizi rahatlatabilir. 4 aylıkta hareketlenmeye başlamıştır. Uykusuzluk zaten berbat. Eminim ev işlerini de ihmal etmiyim derdindesinizdir. Hem bedenen hem ruhen yorgunsunuz.

Kan değerlerinize bir baktırsanızda iyi olur, kendinize dikkat etmiyorsanız ki vaktiniz kalmaz, takviye gerekebilir.
 
Şu an bir iş kurma sürecindeyiz bu da borçla oldu bu durum eşimin üzerine çok büyük bir yük şu anda ondan dolayı ben ne söylesem yanlış anlıyor ben alttan alamıyorum dolmuşum zaten çok konuşabildiğimizi söyleyemem. Elbette gün içinde hayatım gece uyuyamadım çocuğa biraz bakar mısın ben biraz uyuyim dinleneyim gibi gibi söylüyorum ama pek etkili değil
Sağlik işten önemli. İşi kurar ama sağlık giderse devamı gelmez.
 
İkisini de emziriyorum sanırım ilaç kullanamam
5htp, bişi flower gibi bitkisel destekler ver eczanelerde. Belki emzirirken onlar kullanılabiliyordur. Ben bir ara kullanmıştım, solgar marka, etkisini görmüştüm. Doktora gidip danışmakta fayda var. Ya da bir eczacıya gidp takviyeler hakkında bilgi alıp sonrasında doktora bu içerikleri kullanmak kabul edilebilir mi diye de sorgulanabilir.

Bu duygu durumunu yaşayan tek siz değilsiniz. Bir de böyle haller dönemsel de olabiliyor. Ben mesela bir kaç hafta önce hasta oldum, annelik çok zor geldi. Dedim bir otel ayarlayayım, gidip 1-2 gece kalayım, istemiyorum daha fazla bu sorumluluğu, ama bir kaç gün sonra çıktım o ruh halinden. Bazen gelip gidiyor da yani.
 
Sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Benzer süreçlerden geçtim. İki bebeğe yetmeye calışmak kendini tamamen arka plana atmak çok çok zor. Ben o süreçlerde hem ruhen hem bedenen çok çöktüm. Bir gece hiç unutmam uykusuzluktan kızım ve oğlum arasında mekik dokurken düşüp bayıldım. Acile götürmüşlerdi beni. Ve ona rağmen merhamet eden olmadı. Sizin şansınız eşinizin ve ailelerin destek olması. Yinede zor tabi çünkü asıl sorumluluk sizde. İçindeyken insan bilmiyor ama inanın cocuklar o kadar çabuk buyuyorki. Geriye dönüp baktığınızda anlayacaksınız bunu. Benim oğlum şu an 7 kızım 5 yaşında. Eski resimlere baktığımda ne kadar çabuk buyuduler diyorum. O dönemlerde ne kadar zorluk cektigimi (tek başımaydim eşim ve ailem var ama yoklardi) bir ben bilirim bir Allah. Ama inanın yinede burnumda tutuyor cocuklarimin o bebeklik halleri. Diyeceğim o ki bu günler geçecek. Soruna odaklanmak yerine olumlu düşünüp elinizden geldiği kadar kaliteli vakit geçirmeye çalışın çocuklarınızla. Sonrasinda yaşayacağınız pişmanlığın yükü inanın şu an yaşadığınız yükten kat be kat daha ağır oluyor yoksa.
 
Herkese merhaba iyi akşamlar önceki postlarımdan bilenler belki hatırlar beni. 28 yaşında iki çocuk annesi bir kadınım. çocuk dediysem bebek yani. Biri 16 aylık diğeri de dört aylık. Şimdi sizinle bir sorunumu paylaşmak istiyorum, bu sorun son bir aydır falan gündemde. İki bebeğe bakmak zor, kolay olmasına her şeyin dört dörtlüklük olmasını elbette beklemiyorum. Ama bir ay öncesine kadar yine çok daraldığım zamanlarda normalden farklı olarak dışarı çıktığım zaman ya da eve beni anlayan kafamın uyuştuğu biri geldiği zaman sakinliyordum, bana iyi geliyordu. Resetlemiş gibi daha ferah bir şekilde hayatıma devam edebiliyordum.Eşimin ve benim kök ailelerimiz bana destek oluyorlar bu arada. Lakin son bir aydır ne yaparsam yapayım bana iyi gelmiyor, dışarı çıksam sadece o anı kurtarmış oluyorum biri gelse yine sadece o saatlerde sakinlemiş oluyorum. Sonrasında yine en ufak bir pürüz de kendimden geçiyorum çok sinirleniyorum, ağlıyorum, ne yediğimden ne içtiğimden hiçbirinden bir tat almıyorum. Sürekli çevremdeki insanları azarlıyorum, çocuklarıma kızıyorum, insanları küstürüyorum, sonra yine kendime kızıyorum bu bir kısır döngü gibi böyle devam ediyor. Kendimi iyi hissetsem bile bu yarım saat falan sınırlı kalıyor. Sürekli kendime neden böyle olduğunu sorup duruyorum evet zor bir süreç farkındayım. Ama hiçbir şeyden bu kadar keyif almamam normal mi, kendimi bu kadar yetememiş, bu kadar her şeyden uzak hissetmem normal mi? ve fark ve fark ettim ki sadece soruna odaklanıyorum bunu kabullendim bugün, evet arkadaşım ben şu an hayattan tat almıyorum. Nedeni kendime vakit ayıramam ev işlerinden çocuklardan bazen tuvalete bile gidememem (. çocuklardan hariç tabii ki her evlilikte her insanın hayatında olduğu gibi eşimle eşimin ailesiyle kendi kendi kök ailemle problemler olabiliyor. Bunlara zaten hiç tahammülüm yok ) Ama onlar benim çocuklarım ya bu deveyi gideceksin ya bu diyardan gideceksin ne yapabilirim? Kendimi daha iyi hissetmek için terapiste gitmek istedim, en azından sinir kontrolünde kendimi kötü hissettiğim zaman bir destek olsun diye ama fiyatlar almış başını gitmiş. Önceki üç aylık süreçte başa çıkabiliyordum da şimdi ne değişti neden böyle hissediyorum ? Sizden isteğim ne yapabilirim nasıl bir yol izleyebilirim ben daha iyi olmalıyım ki çocuklarıma daha iyi bakabileyim. Bana göre anlattıklarımda eleştirilecek ya da olumsuz yorum yapılacak bir şey yok ama insanlar en iyi şey bilir kötü yorum yapacak bir şeyler buluyorlar lütfen kötü yorum yapmadan eleştirmeden bana destek olun zaten bitik durumdayım çünkü. Şimdiden okuyup zaman ayırdığınız için teşekkür ederim.
Aile ve sosyal politikalar bakanlığının ücretsiz psikolog desteği var e devletten başvuruyorsunuz. Eklediğim görsele bakın lütfen
 

Eklentiler

  • SmartSelect_20250103-142743_Instagram.jpg
    SmartSelect_20250103-142743_Instagram.jpg
    39,4 KB · Görüntüleme: 4
Back
X