Çocuk sevmeyenlerin çoçuğu olunca....

Sizin korkularınızın hepsini yaşadım,ben de düzenim bozulsun istemiyordum :) rahatıma çok düşkünüm. Eşim istiyordu arkadaşım da dedi ki ben de seninle aynıyım gözünü karartıp hamile kalmazsan kendi isteğinle hiç olmaz dedi.
Dinledim. Şu an oğlum 3,5 yaşında. Sabah düşündüm dediklerinizi. Bana yatakta hikaye anlatıyordu babammış benim :) o bana pıtır pıtır bakan gözlerini görünce bi kez daha iyi ki dedim.
Ama hamilelik de zor sonrası da zor yani. Çok yardımcı olamadım bence :)
 
Ne istediğini-istemediğini bilmek herkese nasip olmuyor. Az önce arkadaşımla konuştum 2014 nisan doğumlu kızı var illa kardeşi de olsun istiyorum dedi şimdi bir de 3 aylık oğlu var kızı huysuz olunca dövüyormuş bağırıyormuş yapma etme deyince de tabi senin bir çocuğun var anlamazsın diye atıfta bulunuyor la ben mi sana dedim illa kardeş yap diye sırf kızın için yapmadın mı çocuğu, dövmek de ne deyince saçmalamaya başlıyor. Eğer istemiyorsanız olmasın çocuğunuz sonra sinirli, tahammülsüz olunca çocuklara yazık oluyor.

Edit: Biraz sert olmuş sözlerim, yanlış anlaşılmasın size karşı değildi yazdıklarım arkadaşıma sinirimden az biraz kızarmışım gibi yazmışım :)
 
Eve
evet ben evlenince kedi annemde kaldı
Dün annemler tatile gttiler kedimizin düzeni değişmesin diye kocamla toplasıp annemlere geldik bizim düzenimiz değişti
Bi hafta biz bakıcaz minnoşa
 
Çocuk olduktan sonra kadın hem anne hm eş oluyor daha çok yoruluyor çocuk ağlyıp anne koşrken koltukta yayılan koca göze çarpıyor sonra mutlu evlilik puffff
 
Ben de olgunlaştıkça, kendi ailemin yaşattığı sorunlarla psikolojim bozuldukça çocuk sahibi olma fikrinden tamamen vazgeçtim. 30 yaşındayım, evlilik konusu gündemde olan bir ilişkim var ama sırf çocuk konuları aklıma geldikçe evlilik fikrinden bile soğuyorum. Çocuk sahibi olan arkadaşlarımın hayatlarına şahit oluyorum ve kesin kararım anneliğin bana göre bir şey olmadığı.
Erkek arkadaşım da çocuklardan pek hoşlanmıyor, nasıl ben anne olmak istemiyorsam o da baba olmak istemiyor. Hamileliği, doğumu, bunların getireceği fiziksel ve ruhsal hasarları sen yaşayacaksın, ileride de son karar senin diyor. Buna rağmen yarın bir gün çocuk için ısrar edecek diye ödüm kopuyor, hiç evlilik konusuna girmeden ayrılasım geliyor. :)

Sonuç olarak ne çocuk istiyorum ne de anneliği zerre kadar merak ediyorum. Ama siz bu kadar radikal duygular içinde değilsiniz, içinizde anneliği merak eden, anne olmayı isteyen bir taraf var. Eşinizde istiyor, bence bir psikoloğa danışıp, ne kadar istediğinizi, ne kadar hazır olduğunuzu anlayabilirsiniz. Profesyonel destek ile en sağlıklı kararı verirsiniz diye düşünüyorum.
 
Off aynı ben gbisiniz siz de :))))
 
Çocuk sevmeyen demissin ama ben seven biri olarak yazmak istedim :) belki anlattıklarım sana hikaye gibi gelecek ama yine de hislerimi paylaşacağım. Oğlum 3 buçuk aylık. Ben gerçekten anne olduğumdan beri çok çok guclendigimi hissediyorum. Bunca zaman onsuz nasıl yaşamışım bilmiyorum. En güzel yanı da yüzüne baktığımda aşık olduğum adamı, eşimi görmek sanırım. Babasının kopyası :) benim eşimle olan aşkım oğlumun gelişiyle katlanarak arttı diyebilirim. Birlikte yavrumuzun ilk kalp atışını dinlemek, esimin elini karnıma koyup oğlumuzun tekmelerini hissetmeleri, karnımı öptüğünde oğlumun içerde korkup sıçraması :) erken doğum tehlikesi yaşadığımda hastanede geçirdiğimiz günler, oğlumuzu kucağına ilk aldigindaki aşkla bakışı, hem mutlu hem üzüntülü anlar bizi birbirimize sımsıkı bagladi. Yeri geliyor oğlumuzu uyutup başbaşa vakit de geciriryoruz. 2 aylıkken ucumuz tatile bile gittik. Bence o kadar da zor değil çocuk bakimi. Emzirirken bile 10 dk uykuyla uyanıklık arası içim gecse 10 saat uyumuş gibi dinç uyanıyorum. Bence asil zor olan şöyle bir donemde ahlaken düzgün bir birey olarak yetiştirmek, ornek anne baba olabilmek.

Rabbim tüm isteyen ve bu sorumluluğu taşıyabileceklere bu duyguyu tattırsın.
 
Mutlu, uyumlu bir evliliğim var, eşimle zaten çocukluk arkadaşıyız, yer yer karşılıklı odunluklarımız olsa da şükür ki iyi anlaşırız. Evlendik, büyük borçları bitirdik düze çıktık, mal-mülk edindik, belli bir maddi düzeye eriştik. Anne ve babalarımızın, akrabaların, yakın çevremizin tüm o ısrarlı, gıcık sorularına karşın kesinlikle 2 sene çocuk yapmayı düşünmedik, gezdik, tozduk.

Çocuklara aman aman bayılan bir insan değilim, bir bebek görünce ölüp bitmem ama gülümsetirler beni o ayrı. Hiçbir zaman "Kadın anamm" modunda bir insan da olmadım. Şu an yeni doğmuş bir bebeğim var ve evliğimizde 3. senemiz; kendimizi, tüm şartlar olgunlaştığı halde hiçbir zaman tamamen hazır hissetmedik, ne kadar uyumlu da olsak, maddi olarak yeterli de olsak hep korktuk sorumluluğundan ama evvel Allah olursa olur, bakar büyütürüz de dedik.

Şu an affedersin de ağzımıza ediyor sıpa. Eşimle zombiye dönüşmüş haldeyiz. Geçen gün bi dışarı çıkalım gezelim dedik, anladık ki gezmeler şu an haram bize, moklu, çişli, kusmuklu, bağıran çığıran, rahat uyku uyutmayan bi varlık... Saç baş yolduğum doğrudur. Ama "Pişman mısın?" deseler, hayır derim. Kendimden bu kadar verebileceğimi, biri için karşılıksız çabalayacağımı tahmin edemezdim. Ya uykusuzluktan gözlerim yanarken, onu uykusunda izlemekten kendimi alamıyorum. Şimdi yeni yeni gözlerimin içine içine bakmaya başladı mesela, kalbim küt küt... Bu sabah eşimi işe yollarken uykulu ve fakat ağzı kulaklarındaydı, "Bana gülümsedi" dedi. Gün be gün gözümüzün önünde büyüyor, yeni heyecanlar katıyor hayatımıza.

Böyle bir şey işte, tam toparlayamadım da...
Allah isteyen, bakabilecek herkese, hayırlısı ile yaşatsın bu duyguyu.
 
Her kadın illa anne olacak diye birşey yok elbette ama dünyanın en güzel duygularından biri olduğunu da inkar edemem. Çocuk yapmanızdan yanayım açıkçası,çünkü anladığım kadarıyla annelik duygusu size çok uzak değil. Başta hayırlısı neyse o olsun tabi ama çocuğunuz olursa inanın 1-2 sene sonra hayatımda verdiğim en doğru karar diyeceksiniz.
 
Ypk hayır ben sizi anladım
Bnm kuzenim de böyle
İki cocugu var sürekli bagırıp cagırıyor cocuklara ve hep şikayet ediuor onlardan
Neden doğurdun madem iki tane dimi
Hala da diyor ki arabam olsa üçüncüyü doğurırım :))
 
hep bu kuzenin yüzünden ece
hep o yaptı seni böyle
şaka bi yana bence insan buna hiçbir zaman tam manasıyla hazır olmaz
bence istiyorsanız hayırlısı diyip hemen niyetlenin
zaten hayırlı ise olur hayırsız ise olmaz
 
Klişe şeyler,ama annelik kedi köpek kuş vs ile asla kıyaslanamayacak kadar farklı bir duygu

Onu içinden çıkartıyorsun yanı bir kıyası yok.

Yaşınız 36 da kalmayacak , onun pişmanlığını yaşayınca istesenizde olmayacak

Ama ileri yaşta da kedi bakabilirsiniz

Su da var, tahammül bence ilk şart bebek için sevgi değil.cunku her insan evladını sever, sabır edebilirseniz , onu iyi bir birey olarak yetiştirebilecek kapasite görüyorsanız kendinizde hiç beklemeyin size anne baba es sevgisinden öte bir sevgiden bahsediyorum

Ayrıca kedi severim, çok severim ama, kedinin bir sorumluluğu yok ki kolaycilik ona çocuğum diyenlere üzülüyorum

Ona sevgi verirsiniz tamam yemek bakım tamam.ama.cocuk öyle değil ahlak edep hayat gorusu yanı bir çok şey var kedi ile evlat kıyas edilemez.

Bakma konusunda sıkıntı olacaksa bence dusunmeyin hiç yetersizlik hissediyorsaniz yazık olur sırf doğurmak için
 
Esine katiliyorum esim isten cikar cikmaz hemen eve geliyor ve yolda dua ediyormus insallah uyumuyodur cok ozledim kizimi diye.kizim desen babasi anahtari kapiya dokundurdugu an kapiya kosuyo gorunce babasini evin icinde sevincinden kosturuyor şimariyor ve ben 3 yil sonra cocuk sahibi oldum.esim diyor ki zamaninda korunmasaydik diye..ve canim sunu anladim su yasima kadar yasadigim en guzel duygu mutluluk evladim anne baba kardes es herseyin onune gecti..oyle bir seviyorsunki sevgisi fazla bile geliyo cosuyosun.bende baslarda severmiyim baglanirmiyim diye tereddutlerim oldu.Allah iste sana o mucizevi bagi veriyor.sen anne karninda iken hareketlerini hissettikce sevmeye baslayacaksin.bak simdi annee diye geldi sarildi gitti nasil sevmezsin.zaten mutluymussunuzda dahada mutlu olursunuz insallah.Ve Rabbim isteyen her anneye babaya hayirlisiylan versin diye hep dua ediyorum.
 
Sizinle aynı endişeleri halen yasamaktayım. Evde iki tane kediciğim var ve bir de bebek gelince zorlanacagimi düşünüyorum temizlik noktasında. Uykusuzluğa hiç dayanamıyorum soyle ki şu an bebek doğunca rahat uyuyamiycam diye düşününce uykudan yeni uyanmış halimle bile tekrar uykumu getirip uyuyorum en başından beri hep sizin gibi düşünmüştüm olmasa da olur diye ama gerçekten deneyip olmayınca yaş da geçince tedaviyle hamile kaldım. Bence de yaşınız geçmeden bir evladınız olsun. bana arkadaslarim hep kedilere baktığının yarısını baksan bebeğine zaten çok iyi bir anne olursun der
 
1 kızım var. Söylediklerinizi ondan öncede düşünmüştüm, şimdi acaba ikinci için hamile miyim diye şüplenirken de düşünüyorum.
Açıkcası kızım olmasa nasıl bir hayatım olurdu bilmiyorum ama olması hayatımı olumsuz anlamda etkilemedi hiç. Yani yapacağım hiç birşeyden geri kalmadım. 40'ı çıkmamış çocuğu evden çıkarmayanların tersine, uçağa bile bindik biz. Şimdi 8 yaşında müthiş birşey insanın bir çocuğunun olması, -tamam arada saçma evhamlar bende yapıyorum- ama onun dışında hadi kalk şuraya gidelim dediğimde yanımda en iyi arkadaşım.
Önümüzdeki aylarda yurt dışına götüreceğim onu. Şimdiden beraber plan yapıyoruz. Derslerine abartılı çalışıyor, kitabını fazladan okuyor ki öğretmen amann bu çocuk geri kalır demesin.
Bana hiç engel olduğunu düşünmüyorum ki. Fıstık gibi işini bırakıp, hayalindeki mesleğe kızı 6 yaşındayken başlamış birisiyim..
Demem o ki siz bir anne olarak iç dengenizi ve sakinliğinizi koruduğunuz sürece oda aynı şekilde devam edecektir.
Dipnot: Anne evhamları olacak. Onlar başa dert ama demedi demeyin. Çocuk bir gün benimle az ilgilendin dese içinize oturacak ama sanırım bu işlerle alakalı yapacak bir şey yok. :)
 
Anna olmadan bilemezsin baglanip baglanmayacagini zor olup olmayacagini..22yasimda anne oldum.yanimda kv vardi o yardim etti hep.cok uykusuzluk yorgunluk cekmedim.hatta bebegimi kiskandim hep herkesden hep ben ilgileneyim istedim (yorgunken bile):)) hayatimda pek bir degisum olmadi.hatta iyiki dogurmusum diyorum.kizimla anne kiz degil arkadas olacagiz hep)) iyiki kizim olmus ilk.ben daha simdiden?ikinciyi isterim.ama sartlara bakilirsa en az 3sene sonra insallah.ama anne olmadikca bilemezsiniz.bebege sevgi ve bag daha hamileyken olusuyor.kendiniz?bile farkina varmadan asik olacaksiniz bebeginizi.dusunmeden?caninizi verecek?kadar hatta.cok?seveceksiniz
 
çocuk sahibi olmadan önce ben oluyorsun. ben rahatım, ben evde tv izlerim, dinlenirim vs vs
çocuk olunca ise eski günlerini insan hiç özlemiyor.
bu nasıl bi duyguymuş , bu nasıl güzel bi şeymiş. evlat aşkı oluyor o zaman insanda.
dolayısıyla etrafına karşı bakış açın da değişiyor. başka çocukları da seviyorsun, merhamet duygun daha çok artıyor.

bence aşılama ya da tüp yöntemini denemelisin.

ileride yaşlılığa doğru, çocuğun seni arar annecim nasılsın der . hayattaki tek zenginlik bence çocuktur. bir gülüşü yeter .
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

C
Haklı mıyım, haksız mıyım? Objektif olun lütfen.
4 5 6
Yorumlar
115
Görüntüleme
4K
Chills
C
B
Hamileliğimde bana yapılan baskı
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
2K
MerakliBirKiz24
L
Kv, lohusalık ve çocukların hasta olması
3 4 5
Yorumlar
84
Görüntüleme
4K
MorAnka
D
Bitik haldeyim
2
Yorumlar
29
Görüntüleme
1K
prenses_01
P
C
Arkadaşlık ?
Yorumlar
4
Görüntüleme
476
gecenin_resmi
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…