Çocuk sevmeyenlerin çoçuğu olunca....

sugarpare .!.:

Evet, çocuktan sonra çok şey değişiyor. Hoppp diye bir yere gidemiyorsunuz. Plan yaparken hep ona uyacak şekilde yapıyorsunuz. Ben üç sene çocuk istemedim. Gittiğim misafirliklerde millet çocuğuna yemek yedirmek, uyutmak, wcye götürmek gibi dertlerle uğraşıyordu. Ben çantamı alıp bye bye deyip gidiyordum. Hepte söylerdim. Çocuğum yok ya rahatım diye. Ama şimdi var. Ve herşeyin değişmesine rağmen, iyi ki de var. Bebekliği de atlattık sayılır. Daha rahatız artık.
Tabi eş de önemli. Çocuk istiyorum demek kolay. Bakımını yapacak, yedirecek içirecek, oynatacak. Banyosuydu, bez değiştirmesiydi vs vs. Benim eşim bir tek emzirmeyi yapamadı. Geri kalan konularda eşitiz.
Amacım sizi çocuk yapmaya ikna etmek değil tabi. Sadece kendi yaşadıklarımı anlatıyorum. Fikir olsun.

Genişletmek için tıkla...

eceezgi .!.:

Herkese selam;
Bir konuda fikir almak istiyorum.
36 yaşındayım , 3 senelik evliyim.
Evde bir kedimiz var ,4 yıldır bizimle yasıyor ve ben ona resmen aşığım , çocuğum gbi seviyorum ilgileniyorum.
Eskiden çocukları çok sever iken , kedimiz gelince benim cocuklara olan ilgim , sevgim azaldı bakıs acım değişti.

3 yıldır hiç korunmadık ve çcouk da çok istemedık eşimle.
Zaten çocugumuz olmadı, ya aşılama ya da tüp bebek yöntemi ile olabilecek gibii görünüyor.
Bir yandan cocugu olanlara özenirken , bir yandan da çocugum olmadığı için nasıl bir rahatlığın içindeyim buna sevınıyorum.
Eşimle aramız çok iyi, eşim de ben de duygusal merhametli, aile bagları güçlü olan evcimen insanlarız.
Eşim de benimle yaşıt , o da bana ve evine çok bağlı.
Çocuk konusunu kendı aramızda bile çok gündeme getirmedik , onun da bende oldugu gbi korkular vardı sanırım.
Bu hafta sonu benimle konustu ve artık bizim de cocugumuz olmasını istediğini, evde pıtır pıtır bir yavrunun dolanmasını görmek istediğini belirtti.
Günde 10 saat çalışıyorum , günde 2-3 saat yakın bir zamanım yolda geçiyor işe gidip gelirken,
Eve gidince yemekten snr keyfime bakıyorum , evimiz sessiz sakin , huzur verici.
Bebek bir yandan istiyorum , anneliği tatmak istiyorum , ikimizin bir parçası olan evladımız olsun istiyorum ama bir yandan da düzenımızın bozulacagı korkusu var içimde, rahatımız kaçaçak , artık hiç boş vakt,m olmayacak , sürekli bebekle ilgilenmek zorunda kalacağım , eşimle başbasa olan zamanlarımız kısıtlanacak ,gibi gibi gibi....
Bu düşünceler beynimi yiyiyor resmen.
Arkadaslarım kendı cocugun olursa seversın , alışırsın kediye bile bakıyorsun dıyorlar.
Bundan ben de eminim ama benim sormak istediğim şu; bu korkuları benım gbı yasayan kişiler anne olunca ne gibi duygular oluştu sizde.
Bu korkularınız geçti mi?
Bir de burada okuyorum çocuktan snr bazı eşler olumsuz anlamda çok fazla değişiyorlar, evden uzaklaşıyorlar , eşlerinden uzaklaşıyorlar,evde cocukların sesine , hastalığına , zor zamanlarına falan tahammül edemeyen erkekler var.
Bunlar da beni çok korkutuyor.
Fikirlerinizi alabilir miyim bu duygulara sahip olan anne olmuş kişilerden.

Genişletmek için tıkla...

eceezgi .!.:

Herkese selam;
Bir konuda fikir almak istiyorum.
36 yaşındayım , 3 senelik evliyim.
Evde bir kedimiz var ,4 yıldır bizimle yasıyor ve ben ona resmen aşığım , çocuğum gbi seviyorum ilgileniyorum.
Eskiden çocukları çok sever iken , kedimiz gelince benim cocuklara olan ilgim , sevgim azaldı bakıs acım değişti.

3 yıldır hiç korunmadık ve çcouk da çok istemedık eşimle.
Zaten çocugumuz olmadı, ya aşılama ya da tüp bebek yöntemi ile olabilecek gibii görünüyor.
Bir yandan cocugu olanlara özenirken , bir yandan da çocugum olmadığı için nasıl bir rahatlığın içindeyim buna sevınıyorum.
Eşimle aramız çok iyi, eşim de ben de duygusal merhametli, aile bagları güçlü olan evcimen insanlarız.
Eşim de benimle yaşıt , o da bana ve evine çok bağlı.
Çocuk konusunu kendı aramızda bile çok gündeme getirmedik , onun da bende oldugu gbi korkular vardı sanırım.
Bu hafta sonu benimle konustu ve artık bizim de cocugumuz olmasını istediğini, evde pıtır pıtır bir yavrunun dolanmasını görmek istediğini belirtti.
Günde 10 saat çalışıyorum , günde 2-3 saat yakın bir zamanım yolda geçiyor işe gidip gelirken,
Eve gidince yemekten snr keyfime bakıyorum , evimiz sessiz sakin , huzur verici.
Bebek bir yandan istiyorum , anneliği tatmak istiyorum , ikimizin bir parçası olan evladımız olsun istiyorum ama bir yandan da düzenımızın bozulacagı korkusu var içimde, rahatımız kaçaçak , artık hiç boş vakt,m olmayacak , sürekli bebekle ilgilenmek zorunda kalacağım , eşimle başbasa olan zamanlarımız kısıtlanacak ,gibi gibi gibi....
Bu düşünceler beynimi yiyiyor resmen.
Arkadaslarım kendı cocugun olursa seversın , alışırsın kediye bile bakıyorsun dıyorlar.
Bundan ben de eminim ama benim sormak istediğim şu; bu korkuları benım gbı yasayan kişiler anne olunca ne gibi duygular oluştu sizde.
Bu korkularınız geçti mi?
Bir de burada okuyorum çocuktan snr bazı eşler olumsuz anlamda çok fazla değişiyorlar, evden uzaklaşıyorlar , eşlerinden uzaklaşıyorlar,evde cocukların sesine , hastalığına , zor zamanlarına falan tahammül edemeyen erkekler var.
Bunlar da beni çok korkutuyor.
Fikirlerinizi alabilir miyim bu duygulara sahip olan anne olmuş kişilerden.

Genişletmek için tıkla...

arsenol .!.:

Uzak bir akrabam var. Çocukları yok. Karı koca gençlik lerinde bol bol gezmiş hayatlarını yaşamışlar. Şu anda çok yaşlılar ve kadın sürekli ağlıyor. Keşke bir çocuğum olsaydı yada evlat edinseydim diye. Trilyonluk mal varlığı var vakıflara bağışladılar.
Bana gelince ben çocukları önceden çok severdim. Daha sonraları içime bir soğukluk geldi. Şimdi sadece kendi çocuklarımı ve yeğenlerimi seviyorum. Herkesin çocuğunu kucağıma bile almam. Kendi yeğenlerimi bile belli bir yaşa kadar kucağıma alırım sadece. Benim eşim de çocuk fikrine pek sıcak bakmıyordu. Hamile kaldığım da biraz tepkiliydi. Kızım doğdu eşim resmen aklını yitirdi. Bir sene sonra 1 tane daha kızım oldu eşim gece yatarken bile bunlar benim hayatımın anlamı diyor. Çocuklar dan dolayı araya bazı konularda mesafe girdi fakat başka konularda yaklaştırdı.

Genişletmek için tıkla...

celebrian .!.:

yaşıtız bizimde çocuğumuz yok farkımız bizim 6 yıllık evliliğimizde 2 aşılama,4 tüp yaptırıp yine de kavuşamamamız bebeğimize bir süre sonra sendeki duygulara kapılıyor insan galiba, yıllardır uğraşıp sonuç alamayıp çoook yıpranınca mı oluştu bu duygular acaba diye düşünürken konunu gördüm

Genişletmek için tıkla...

evinincicegi .!.:

Ben de sevmem çocuk. Bir kızım var ona bayılıyorum ama hala çocuk sevmem. Çocuk işi bana göre çok zor. Kızım 2 yaşında ikinciye hamile kaldım istemeyerek. Hayatım bitti diye ağladım kaç kez. Dünyanın en güzel şeyi evlat. Allah ın en güzel hediyesi ama çok büyük sorumluluk. Evet hayatım değişti. Ben ailemden başka şehirde olduğum için yalnızım. Sinemayı unuttum mesela. Dışarda çay içmek yemek yemek çoğu zaman kabusa dönüyor. Ev desen yer ile tavan yer değiştirmiş durumda.
Anne olmadan önce de vardım çocukla car olmadım. Kızım dan önce de güzel bir hayatım vardı. İtiraf etmeliyim ben ne yaptım böyle sakin hayatım bitti demişliğim çok var. Olabildiğince geç ve az çocuk taraftarıyım.
Kızıma aşığım onsuzluğu düşünemiyorum. Çok seviliyor evlat.
İçimi döktüm sanırım☺ kısacası evlat süper birşey. Ama bir o kadar da zor

Genişletmek için tıkla...

hatceloji .!.:

4 aylık bir kızım var 8. aydan bu yana mecburi aile ziyaretleri harici hiç gezmedim. Çok zor bir doğum oldu, gece 2 saatte bir uyanıyor hala. üstüm başım kusmuk içinde bir günü tamamlıyorum. uyuyunca uyanmaması için parmak ucumda yürüyorum kuş gibi uykusu bir seste pırrrrrrr Eşim de evet eskisi gibi heyecanlı değil işten gelince yemek yiyip kızla oynuyor,konuşuyoruz gülüyoruz ama daha çok anne baba tadında yeni alışıyoruz ama sonuç olarak ikimizinde uğraştığı tek şey şebeklik yapıp onu güldürmeye çalışmak çünkü bi gülümsemesi bütün yorgunlukları alıyor

Genişletmek için tıkla...

eceezgi .!.:

yaşınız kaç?

Genişletmek için tıkla...

tr_lelli .!.:

Canım merhaba.
Benim bir oglum var 11yasinda.
Evlat baska tabi.
Ben herkesin cocugunu sevemem,her cocugu sevmem.
Ama adı evlat olunca baska oluyo.
Koca sıpayi öpmelere doyamiyoruz.

Hala uzeri acikmi ki diye esimle sirayla kontrol ediyoruz geceleri.
Öksurse hastami olcak ki ya! Diye endiseleniyoruz.
Her aksam ikimizde ayri ayrisoruyoruz ne istiyosun diye.

Kolay mi? Cocuk buyutmek tabiki zor.
Sinirleniyosun,agliyosun,uykusuz kaliyosun,ama uyuyo ya kac defa nefesini kontrol ettigimi bir ben bilirim.

Herseyini ona göre ayarliyosun
Gidecegin mekani,zamani,tatili,saati.
Her daim onun yedek kiyafeti esyalariyla gezmek zorunda kaliyosun.

Zorluklarida var ama yeri doldurulamaz
Suan okulda aklim onda hep.
Onunla gidip geliyorum bende.

Sen suan calisiyosun duzenin var tabiki o duzen bozulacak illa
Ama istiyorsaniz bence zamani.
Daha iteledikce insan cesaret edemiyo

Suan bende buyuttum artik 2. Yapma fikri cok zor geliyo.

Hakkinizda hayirlisi olsun.

Genişletmek için tıkla...

evinincicegi .!.:

30 yaşındayım. Uzun süre ikinci bebeği düşünmezken şimdi 11 haftalık hamileyim. Psikolojik olarak hiç hazır değilim. Bol bol dua ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

eceezgi .!.:

evet daha da kaçacak yerim kalmadı işte :)))
kaç yasında anne olacaghım ben ve ileri attıkca da enerjim daha da düşüyor :)
Allah bağışlasın yavrunuzu , yüzü hep gülsün inşallah

Genişletmek için tıkla...

captain price .!.:

çocuk sevmemek diye bişey yoktur. yani milyonlarca milyarlarca çocuk var, ulan hepinizi sevmiyorum diye mi dolaşıyoruz sokakta? hayır. özellikle sevmeye gerek olmaması durumu diyelim. ben de aynı durumdayım. çocuklarla alakam yoktur. herkes gibi bi bebek görsem mıncırasım filan gelmez. bebek işte. ama yeğenimi severim, gerçekten kan çekiyor bu gibi durumlarda. yani çocuk sizden olursa seversiniz. kendi çocuğumu sevemem gibi bi mantık hatasına düşmeyin. şurada şimdiye kadar 'çocuk sevmezdim, kendim doğurdum, hala sevmiyorum' diyen bi tane bile kadın bulamazsınız. ama o çocuğun ve ailenizin mutluluğu adına biraz daha emin olmalısınız bence.

ay neyse çok karışık oldu.

Genişletmek için tıkla...

eceezgi .!.:

İnş biran önce kendinizi hazır hiisedersınız :=)
allah kucagınıza almayı nasip etsin hayırlısıyla

Genişletmek için tıkla...

eceezgi .!.:

ananem annemi skağa bırakıp kaçmış, annem 6 aylıkken
annemi sememiş yani
sanırım bunlar da benim bilinçaltıma işlemiş :))))

Genişletmek için tıkla...