Hamileliğimde bana yapılan baskı

Hanımlar bir çıkmaza girdim sizin görüşlerinizi almak istiyorum.Akıl verecek olanlar yardıma ihtiyacım var.İşimiz dolayısıyla ailemizden farklı memlekette yaşıyoruz.Hamile olduğumu öğrendiğim ilk zamanlar doğumu nerde yapalım diye konu geçmişti aramızda ben memleket olabilir demiştim eşim de öyle istedi sonra biraz sıkıntılar oldu hamileliğimde bu sıkıntılarla beraber benim psikoloji biraz değişti ve kaynanamın çocuğumu kendi evladı gibi görüp oğluma şunu yapıcam annesini şikayet edicem tarzında lüzumsuz konuşması oldu ben de bu laflara sinir oldum.Sonuçta dedim bu bizim çocuğumuz en iyisini en güzelini biz biliriz.Eşim de onların ilk torunu mazur göri deyip durdu.Bende senin ilk çocuğun ailenden önce kendi çocuğunu benimsemelisin onun senin çocuğun olduğu onların torunu olduğunu idrak etmesini söyledim.Eşimin ailesi aşırı derecede ataerkil ve düz mantıkla çalışan insanlar.Benim ailem daha rahat yapıda gelenek olarak çok farklıyız.Ben doğum haftam yaklaştıkça lohusalığın vermiş olacağı sıkıntılarla yanımda annemin olmasını istiyorum.Fakat kaynanam kendinin her şeyi yapabileceğini anneme ihtiyacımın olmadığını söylüyor.Evde bekar bir kaynım var doğumdan sonra ne halde olacağım bilmiyorum çekiniyorum onlarda saygı gösterir ama ben içgüdüsel olarak rahat hissetmiyeceğimi biliyorum.10 gün kendi annemgilde kalsam dedim kaynanamgil surat asarlar kırılırlar ederler çünkü kaynanama bu hak tanınmamış zorla bişey yaptırmışlar bana da içten içe belli etmemeye çalışsa bile ben her halinden anlıyorum kıskandığını ve aynısını bana yapmak istediğini ama ben kabul etmek istemiyorum.35. Haftadayım ben kendi evimizin olduğu ilde doğum yapmak istiyorum artık ama bu onlara çok abes geliyor.Çocuğuma kavuşmayı hasretle beklerken onun derdini unutup saçma sapan şeylerle muhattap oluyorum ve bu beni deli ediyor tecrübeli ve bu şekilde şeyler yaşayan kişiler varsa bana bi akıl versin lütfen çok yardıma ihtiyacım var
Ayrıca her 2 ailede baskın olmak istiyor ona göre yorum yaparsanız sevinirim
Niye sınır çizemiyorsunuz ki? Şöyle yapsam diye arada bırakıyorsunuz. Benim kararım net mesel ikinci bir şık bile yok. Doğumuma annem gelecek kalacak. Ne kaynanası. Ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar demişler. Nazımda niyazımda anama geçer. Eşim annen gelmesin benim annem gelsin demeyi teklif dahi edemez. Sizde sınırızı çizin bence
 
Kendi evinizde olmanız bence konforunuz açısından daha iyi olur.Doğum şekliniz ne olur bilmiyorum ama ben sezaryen doğum yapmıştım ve gerçekten bakıma muhtaçtım. Eşim de seve seve yardım etti ama annem bebekler gibi baktı,bilmediğim şeyler oldu destek oldu. O tecrübesizliğin içinde birinin bir şeyleri biliyor olması inanılmaz iyi geldi,güven verdi. Ki anne şefkati de bonusu. 15 gün kaldı bence yeterli idi, çok zorda olsam kayınvalidemden yardım isterdim ama annem gibi bir şansım varken ilk tercih kayınvalide olmadı tabi. Doğum sizin, bebek sizin, karar sizin. Sadece kendinizi düşünün, şimdi aman kırılmasınlar diye sustuğunuz her şeyin daha sonra sizi ne kadar yıprattığını anlayacaksınız.
 
Ne olursa olsun aranız iyi bile olsa kendisi pamuk şeker gibide olsa kaynanayı doğumda ve dahi lohusayken yanınıza yanaştırmayın. Hele hele anneleri aynı yerde sakın aman.
Bizzat yaşandı ve ömür boyu unutulmayacak bir ton yara açıldı.
Hiç gerek yok herşekilde küsecekler zaten olmadan küssünler en azından görmez,duymazsınız.
 
Hanımlar bir çıkmaza girdim sizin görüşlerinizi almak istiyorum.Akıl verecek olanlar yardıma ihtiyacım var.İşimiz dolayısıyla ailemizden farklı memlekette yaşıyoruz.Hamile olduğumu öğrendiğim ilk zamanlar doğumu nerde yapalım diye konu geçmişti aramızda ben memleket olabilir demiştim eşim de öyle istedi sonra biraz sıkıntılar oldu hamileliğimde bu sıkıntılarla beraber benim psikoloji biraz değişti ve kaynanamın çocuğumu kendi evladı gibi görüp oğluma şunu yapıcam annesini şikayet edicem tarzında lüzumsuz konuşması oldu ben de bu laflara sinir oldum.Sonuçta dedim bu bizim çocuğumuz en iyisini en güzelini biz biliriz.Eşim de onların ilk torunu mazur göri deyip durdu.Bende senin ilk çocuğun ailenden önce kendi çocuğunu benimsemelisin onun senin çocuğun olduğu onların torunu olduğunu idrak etmesini söyledim.Eşimin ailesi aşırı derecede ataerkil ve düz mantıkla çalışan insanlar.Benim ailem daha rahat yapıda gelenek olarak çok farklıyız.Ben doğum haftam yaklaştıkça lohusalığın vermiş olacağı sıkıntılarla yanımda annemin olmasını istiyorum.Fakat kaynanam kendinin her şeyi yapabileceğini anneme ihtiyacımın olmadığını söylüyor.Evde bekar bir kaynım var doğumdan sonra ne halde olacağım bilmiyorum çekiniyorum onlarda saygı gösterir ama ben içgüdüsel olarak rahat hissetmiyeceğimi biliyorum.10 gün kendi annemgilde kalsam dedim kaynanamgil surat asarlar kırılırlar ederler çünkü kaynanama bu hak tanınmamış zorla bişey yaptırmışlar bana da içten içe belli etmemeye çalışsa bile ben her halinden anlıyorum kıskandığını ve aynısını bana yapmak istediğini ama ben kabul etmek istemiyorum.35. Haftadayım ben kendi evimizin olduğu ilde doğum yapmak istiyorum artık ama bu onlara çok abes geliyor.Çocuğuma kavuşmayı hasretle beklerken onun derdini unutup saçma sapan şeylerle muhattap oluyorum ve bu beni deli ediyor tecrübeli ve bu şekilde şeyler yaşayan kişiler varsa bana bi akıl versin lütfen çok yardıma ihtiyacım var
Ayrıca her 2 ailede baskın olmak istiyor ona göre yorum yaparsanız sevinirim
Hiç bekleme annene söyle annem arkanda durur onun hakkından gelir terbiyesiz hadsiz ne demek annene gerek yok seni doğuran kadın tabi ki yanında olucak!! Fırsat verme annene söyle gelsin yanında dursun yada annenlerde kalın :) kalp krizi sebebi 🤣🤣 ben kendi fikrimi söylüyorum canım kızma ama ben eğer kv gıcıklık yapıyo ve lohusa sürecinde beni kızdıracak darlayacak potansiyeli görsem direk anam derim! İnsan ya annesiyle yada sadece eşiyle rahat eder doğum sonrası beden olarak dinlenmen gerekecek. Coğunuz şimdi bana dersiniz ama onunda torunu ama kalkıpta gelini sinir etmeyecek hadsizce anana gerek yok demeyecek ozaman baskın olmanın alemi yok.
 
Hiç bunları kendine dert edinip de bebeğinle geçireceğin zamanı zehir etme. Annenle olman doğru olan. Evin müsaitse hatta annen gelip yanında kalsın. En rahat edeceğin yer evin öyle söyleyeyim. Başka bir evde o düzende lohusa olmak bence çok çok zor. Kendini toparlayana kadar annen gelir eğer sonra sen istiyorsan kv gelir bu tamamen ilişkinize bağlı. Sadece bir cümle kuracaksın. İhtiyacım olursa ben size haber veririm siz öyle gelirsiniz. Bak bu kadarcık.
 
Hanımlar bir çıkmaza girdim sizin görüşlerinizi almak istiyorum.Akıl verecek olanlar yardıma ihtiyacım var.İşimiz dolayısıyla ailemizden farklı memlekette yaşıyoruz.Hamile olduğumu öğrendiğim ilk zamanlar doğumu nerde yapalım diye konu geçmişti aramızda ben memleket olabilir demiştim eşim de öyle istedi sonra biraz sıkıntılar oldu hamileliğimde bu sıkıntılarla beraber benim psikoloji biraz değişti ve kaynanamın çocuğumu kendi evladı gibi görüp oğluma şunu yapıcam annesini şikayet edicem tarzında lüzumsuz konuşması oldu ben de bu laflara sinir oldum.Sonuçta dedim bu bizim çocuğumuz en iyisini en güzelini biz biliriz.Eşim de onların ilk torunu mazur göri deyip durdu.Bende senin ilk çocuğun ailenden önce kendi çocuğunu benimsemelisin onun senin çocuğun olduğu onların torunu olduğunu idrak etmesini söyledim.Eşimin ailesi aşırı derecede ataerkil ve düz mantıkla çalışan insanlar.Benim ailem daha rahat yapıda gelenek olarak çok farklıyız.Ben doğum haftam yaklaştıkça lohusalığın vermiş olacağı sıkıntılarla yanımda annemin olmasını istiyorum.Fakat kaynanam kendinin her şeyi yapabileceğini anneme ihtiyacımın olmadığını söylüyor.Evde bekar bir kaynım var doğumdan sonra ne halde olacağım bilmiyorum çekiniyorum onlarda saygı gösterir ama ben içgüdüsel olarak rahat hissetmiyeceğimi biliyorum.10 gün kendi annemgilde kalsam dedim kaynanamgil surat asarlar kırılırlar ederler çünkü kaynanama bu hak tanınmamış zorla bişey yaptırmışlar bana da içten içe belli etmemeye çalışsa bile ben her halinden anlıyorum kıskandığını ve aynısını bana yapmak istediğini ama ben kabul etmek istemiyorum.35. Haftadayım ben kendi evimizin olduğu ilde doğum yapmak istiyorum artık ama bu onlara çok abes geliyor.Çocuğuma kavuşmayı hasretle beklerken onun derdini unutup saçma sapan şeylerle muhattap oluyorum ve bu beni deli ediyor tecrübeli ve bu şekilde şeyler yaşayan kişiler varsa bana bi akıl versin lütfen çok yardıma ihtiyacım var
Ayrıca her 2 ailede baskın olmak istiyor ona göre yorum yaparsanız sevinirim
Ben de gurbette kendi evimde geçirdim doğum ve lohusalık sürecini, kayınvalidemin evine bile gitmedim , ilk 10 gün annem olmadığı için kv ilgilendi benimle sağolsun, 10. Günden sonra herkesi evine yolladım kız kardeşim de dahil , emin olun eviniz daha rahat asla gitmeyin kimsenin evine , lohusa halinizle gergin olacaksınız zaten bir de bu insanlarla uğraşmayın, kararlı olun ve dediğinizi de yapın, eğer ki kararlı olursanız başka konularda da size baskı yapılamayacağını herkes idrak eder, net sınır koyun , taviz vermeyin ...
 
Eşiniz olacak süs bitkisi ne yapıyor acaba? Onların ilk torunu ama sizin 5. Çocuğunuz mu? Annesine onun ilk çocuğu bu kadar karışma demek varken sizi susturmaya çalışıyor. Ben doğum yapıp bekar kaynın olduğu KV evinde kalmam. Ya annemin yanına giderim ya kendi evimde.
Doğum yapan siz trip çeken siz. Yapmayın bunu kendinize. Küçük bir ağlama krizi ben doğumu burda istiyorum deyin eşiniz konuşsun annesiyle. Doğumdan sonra gelsin.
 
Pardon da doğumu yapacak olan sizsiniz herşeyi siz çekeceksiniz bide kayınvalidenizin naziyla mi ugrasacaksiniz.ilk torunsa sizinde ilk evladınız sirf o kırılmasın diye niye alttan alıyorsunuz.ilk dogumumda kayınvalidem bebeği yıkayalım dedi bende bekleyin ablam gelsin dedim diye hanımefendi surat yapıp evden gitti.hic umursamadım bide onun naziyla mi ugrasacagim.
 
Kayınvalide neyin nasıl olacağına karar veriyor, eşiniz annesinin arkasında duruyor mazur gör diyor siz de kuzu kuzu kabulleniyorsunuz. Eşimin ilk annelik heyecanı, asıl sen onu mazur gör demiyor annesine. Durma noktaları ne, mesela neye siz karar verebileceksiniz?

İki çocuğumda da bebeği alıp eve gittik. Biri iki yaşındayken ikinci doğdu. Her şeyi eşimle beraber yaptık. Adam elinden geldiğince yaptı getirdi, büyük çocukla ilgilendi, bebeğin gazını çıkardı uyuttu. İlk çocuğum doğduğunda bebek bakımıyla ilgili her şeyi araştırdı okudu. Korka korka bez bile değiştirdi. Adamlara yap demezsen işlerine geliyor yapmıyorlar. Annem geliyor yardıma dersen öğrenmiyorlar. Kendi öğrenmedikleri yapmak istemedikleri için de annelerini salıyorlar ortaya. Üçüncü çocuğum doğsa yine eşim hariç kimseyi istemem. Bu adamlar kendileri doğurmuyorlar, dikiş atılmıyor oralarına buralarına, vücutları şişmiyor davul gibi olmuyorlar. Ne hakla doğuracak kadın hakkında bu kadar söz sahibi olabiliyorlar? Kendileri yetmiyor anneleri de söz sahibi oluyor.
 
X