Çocuk sahibi olmayı istememek

İnsanlar hassas konularda, toplum tarafından anlaşılamayan, baskı gördükleri, istemeden yapmak zorunda kaldıkları, geri dönüşleri olmayan vb. konularda kendilerini yanlış ifade edebiliyorlar gördüğüm kadarıyla... kısaca savunma mekanizması diyelim...

Ben de çocuk sahibi olmamaya karar vermiş bir kadınım. Bu başlık altında bizimle aynı fikirde olan arkadaşlarla bir araya geliyoruz. Ama hepimizin nedenleri farklı farklı oluyor. Kimisi eski yaşadıklarından, kimisi hayattan bezdiğinden, kimisi sağlık sorunlarından, kimisi çocuk sevmediğinden... Bunların hepsi insana dair özelliklerdir, hatırlatmak istedim sadece tüm arkadaşlara...

Ben çocuk sahibi oldu diye kimseye acımadım da, aşağı da görmedim; ama istemediği zamanda çocuk sahibi olan ya da sadece eşi istedi diye çocuk sahibi olan arkadaşlarımın üzüntüsüne ortak oldum. Maddi zorluklar içinde bir de çocuğuna yetememenin ezikliğini yaşayanlara ya da istemeden çocuğu olduğu için çocuğuna hayatı zindan eden anne-babaların yetiştirdiği çocukları gördükçe içim sızladı...

Ama nasıl ki bana karışılmasına müsade etmediğim gibi kimsenin hayatına da karışmadım. Kendine yapılmasını istemediğin şeyi karşındakine yapma demişler. Ha ama ne oldu, internet ortamı değil yüz yüze tanıdığım insanlardan kendilerinde nasıl öyle bir hak görüyorlarsa çocuk konusunda bana ısrar etme görgüsüzlüğünü gösterenler de cevabını aldı tabii ama kendileri istediği için ocevapları aldılar, kocam değil, ailem değil (ki onların bile hakkı yok) ne hakla benim özelime burnunu sokarsın ki be insan, di mi ama?

Her kadının, her isteğin mutlu olacağı şekilde, kendi istediği şekilde bir hayat sürmesini dilerim...

Çocuk isteyen, manevi ve maddi olarak buna hazır olan arkadaşlarımın sevincine ortak olduğumda mesela bazı kendini bilmezlerin dediği oldu "aa sen çocuk istemiyorsun ki neden sevindin şlimdi" yani ne diyebilirim ki; kendim çocuk sahibi olmak istemiyorum diye çocuk sevmiyor mu oluyorum, ya da bir dostumun sevinmesini paylaşamaz mıyım???

Ön yargılar, sığ düşünceler, tek taraflı bakışları bir kenara bırakalım der, herkese anlayışlı, hoş görülü günler dilerim...
 
 
arkadaslar bırılerı ne konustugunu ne anlattıgını bılmıyor maalesef herkesın hayat gorusu farklıdır cocuk ıstemeyebılır saygı duyarım ama ıstemezken bunu daha guzel daha hos saygı cercevesınde anlatmak varken ne bu yanı kedı kopeksevgısıyle karsılastırmak annelerı acız gormek cocuklardan nefret etmek daha sacma sapan dusunceler neden bunlara laf edılıyor deyınkı kardesım hayat gorusum bu annelık bana gore degıl kendımı o donanımda gormuyorum korkuyorum beceremem daha bırcok sebeb sayılabılır ıstememek ıcın ama ıstememeyı boyle cırkın anlatmak olmaz ben aaaaa nıye ıstemıyorsunmu dıyorum ısteme ben senın fıkrını nıye degıstırmeye calısayım hepımız aynı fıkırde olmak zorunda degılız ama bu tarz konusmalara gerek yok helekı burada goruslerımızı sunarken gayet egıtımlı sandıgımız kısılerden gelıyor bu konusmalar ben bıseyde fıkırlerımı paylasırken karsıt gorustekılerede saygılı olunması taraftarıyım ayıp yakıstıramıyorum benım cevap verıp konusma sebebım bu cocuk bebek bolumunde anneler sadece cocuklarından gebelıklerınden konusuyor kızlar cocuk ıstemeyenler soyle boyle demıyolar bunuda ayırt edın lutfen
 
bu topiğin başlığı çocuk sahibi olmayı istememek değil mi. ben mi acaba yanlış okuyorum. nedense karşı düşüncede ki insanlar gelip kendi fikirlerini anlatan kişilere saldırıp laf sokup kendilerince aşağılayıp düşüncelerinin saçma olduğunu söyleyip gidiyor.:26:
ben hiç bir anne topiğine girip "aaaaaaa çocuk mu ne saçmaaaaaaaa niye yapıyorsunuuuz" yazmadım. evet burası özgür bir topik isteyen gelir okur ama yazışanların huzurunu bozmaya hakkı yok.,son 3-5 sayfayı okudum tiksindim ya bu ne seviyesizlik. kimse üstüne alınmasın kimseye özel bir lafım yok. ama daha insanların düşüncelerine saygı göstermeyi bilmiyoruz nasıl bir toplumuz ya.
evet çocuk istemiyorum hatta arada sevmediğimi falan da söylerim ama bu nefret ediyorum dünya yüzünden kalksınlar demek değil.aksine zor durumda ki acı çeken ağlayan her canlıya merhametim var. hayvan çocuk farketmez her canlı değerlidir. saygı ve sevgiyi ve merhameti hak eder.
ama karıştırılan nokta şu. sevgi demek tapmak değildir. anne çocuğunu elbet sever doğal birşey. isterseniz kızın ama bilimsel bir gerçek bu hormonlarla alakalı. ve tabii insani duygularında etkisi var. düşünün sizin canınızla beslenen sonra küçücük dünyada yapayalnız bir canlı elinize geliyor ve siz bunu besleyip büyütüyorsunuz bu çocukta olsa kedi de olsa seversiniz.
evimdeki kediyi de sokaktaki kediyi köpeği kuşu da her canlıyı severim.
annesinin yanında sevgi görmeyen bir çocuğada ağlarım ona da üzülürüm. kızlar benim eşim polis ve 5 sene ankarada çocuk şubede çalıştı. öyle hikayeler dinledimki. babası tarafından tecavüze uğrayan ve annesi tarafından buna göz yumulan çocuklar. anne babasından işkence denecek muamele gören çocuklar. yakın akrabaları tarafından taciz edilen ve bunu ailesine anlattığında ise yalan deyip kötü muameleye maruz kalanlar.
birde kızdığım nokta anne olup bunu öve öve bitiremeyenler. anneyim çok kutsal iş. çocuklar melek , ben müthişim falan. lütfen üzerinize alınmayın ama böyle insanlarda var. anneliği öve öve bitiremezken. sokakta susuzluktan damağı yapışmış hayvana acımıyorlar.
sokakta bir güvercin buldum uçamıyor ve kafasında bir yara vardı. aldım getirdim. 3 gün baktım belki iyieşir diye. vahşi olmasına rağmen yavrucak her yanına gittiğimde (kapalı balkondaydı) ayaklarımın dipine gelip bana sokulurdu. evcilleşmesin diye okşamazdım. 3 gün öldü nasıl üzüldüm anlatamam. küçücüktü ama oda bir canlıydı.
evet sokakta gördüğüm çocuğun kafasını okşamam ama kedi köpeği okşarım bu tiksinme değil yapım böyle. çocuklara dokunmam çünkü onların zaten seven bir anneleri var hemde çocuktur tepkisinin bilemem ailesinin yapısını bilemem ama hayvanların tanrıdan başka kimsesi yok.
hayvan severlere saldırı niteliğindeki yorumları kınıyorum. bu yazılarımdan kendince yorumlar çıkarıp bana şöylesin böylesin diyeceksiniz belki. ama ben ne olduğumu biliyorum.
insanların düşüncelerine saygılı, insan hayvan ayırt etmeden bu dünyayı olduğu gibi seven bir insanım.
çocuk insana ait bir karardır. topluma değil.
ha en son çocuk sahibi olmayı çok isteyip olmayanlara da rabbim yardım etsin herkesn gönlüne göre versin. buda bir ihtiyaçtır çok istiyorsa kavuşsun inşallah bebeğine.
 
daha kendileri yap(a)mazken, çocuklarına nasıl öğretecekler başkalarının fikirlerine saygılı olmayı?
 
inşallah sevdiğim adamdan yawrularımın olmasını çok arzu ediyorum

ama istemeyenler de istemez kendi bileceği iştir,herkesin kendi hayatıdır beni ilgilendirmez ve bana saygı duymak düşer.
 
Defalarca gelip şu konuya bakıyorum forumda çok aktif olmasam da,bir-iki paylaşımda bulunayım diye ama her defasıyla birşeyler yazmadan kapatıyorum.

Keyifli paylaşımlarda bulunurduk önceden,fakat ne yazık ki gereksiz yere ortalığı sulandırıp tartışma yaratanlar yüzünden topik neredeyse hiç olmuş durumda.

Benim anlamadığım, daha doğrusu anlam veremediğim; neden bu topiğe abone olupta defaatle çocuklarını buraya gelip anlatıyorlar; bunu anlayamıyorum.

Biz burada kendi çapımızda tercihlerimizi ve nedenlerimizi paylaşıyoruz; sizler ise her defasında içinden birşeyler çıkarıp tartışma konusu yaratıyorsunuz.

Nedir bu tahammülsüzlük?!

Ona buna seviyeli ol derken, kendi üslubunuzun ve laf içeriğinizin ne kadar diplerde olduğunu görmüyorsunuz sanırım...

Her girdiğimde bu topiğe saçma sapan bir tartışma var. Yeter artık.
 
inşallah sevdiğim adamdan yawrularımın olmasını çok arzu ediyorum

ama istemeyenler de istemez kendi bileceği iştir,herkesin kendi hayatıdır beni ilgilendirmez ve bana saygı duymak düşer.

İşin özeti bu sanırım...
Bu topikte belirli aralıklarda girip ortalığı sulandıran üyelerde eksik olan nokta bu.
Başka hayatlara burun sokmaya ve karışmaya bayılıyorlar; üstlerine vazife değilken hemde.
Saygı duymak bir yana; saygısızlıklarıyla ortalığı sulandırmaya çalışıyorlar.
Yazık.
 
canım zaman zaman bende bakıyorum buraya bence sizin şikayet ettiğiniz şeyler, başlığın çok genele hitap etmesinden, belki çocuk sahibi olmak istemeyelerin başlığı gibi saha spesifik bi başlık olsa bunlar olmaz nacizhane tavsiyem:13:
 
söylediklerinize aynen katılıyorum. arada bir gelip seviyeli sohbet bulduğum hoş bir topikti burası ama tartışma alanına dönmüş sinir oldum.
giriyorum ama cevap yazmadan çıkıyorum çünkü ben TARTIŞMAAAAAAAAAAAK değil sohbet alanı istiyorum.
belkide başlığı başka aşana taşıtsak daha iyi olur aile evlilik başlığı altında olduğu için çocuk istememek kelimesini gören atlıyor, kinini kusup rahatlıyor
 

daha dicektim
 
bence bu tarz yani "ortalık sulandıran" insanlar takılmamalı yokmuş gibi davranıp paylaşımlara devam edilmeli

çünkü cevap verdikçe daha da hoşlarına gider,zaten meyilli olduklarından laf sokmaya devam ederler inceden.

bir de üste çıkarlar.

herkesin kendi hayatı değil mi ya kime ne ki? aynı görüşten olmayan da adam gibi görüşünü yazıp kenara çekilmesini bilmiyor,öğrenemiyor.
 
İnsanların çocuk sahibi olmayı isteme veya istememe hakları vardır ve kişilerin tamamen özeli ve özgür iradeleridir.

Böyle bir konuyu veya bir insanın çocuk sahibi olmakla ilgili görüşlerini, bir başkasının kendi kriterleri, kendi tercihleri veya kendi yaşam çerçevesi içinde değerlendirmesi hem doğru değil, hem de objektif bir değerlendirme olmaktan öte olur bu düşünce.

Allah her dileyene inşallah problemsiz bir şekilde çocuk sahibi olmak nasip etsin, yine aynı şekilde herkesin evladını bağışlasın.

Ancak, bir şekilde çocuk sahibi olmayı düşünmeyen, istemeyen insanların da olması tabi ki çok doğal karşılanabilmeli.

Bu insanların bir kısmı belki de önceden çok fazla istedikleri halde yıllarca bu uğurda çözümler peşinde koşmaktan ve sonuç alamamaktan yoruldukları için artık isemiyor da olabilirler, bir kısmı ise hele ki günümüzde çok çok zor olan, bir çocuk yetiştirmenin sorumluluğunu hakikaten her yönüyle idrak ettikleri için bunun ciddiyetinin farkında oldukları için böyle bir sorumluluğu almak istemiyor olabilirler, bir kısmı kendi veya yaşadığı yerin şartlarını gözönüne alarak bir çocuk istemiyor olabilir, bir kısmı gerçekten insanın bir tek hayatı olduğunu ve bunu sadece kendi adına yaşamak istediği için çocuk sahibi olmak istemiyor olabilir, bir kısmı ise çocuk sahibi olmanın bir zorunluluk olmadığının farkında oldukları için ve çocuklu bir yaşamı sevmedikleri için vs. vs.


Sonuç itibariyle bu tamamen kişisel bir tercihtir, nedenler ne olursa olsun, insanların bu husustaki tercihinden ötürü birbirlerine saygısızlık etmesi veya tercihlerini yanlış bulması hakkı olamaz diye düşünüyorum.

Ayrıca, evet çocuk sahibi olmak gerçekten güzel ve farklı birşey. Ancak, bazı insanlar her ne kadar özgürlüğüme düşkünüm ve çocuk beni bu konuda engellemiyor gibi ifadeler kullanıyor olsalar da, benim arkadaşlarım arasında da büyük bir çoğunluk bunu savunmakta, ben bunu anlamakta zorlanıyorum mesela ve böyle birşey bana mümkün görünmüyor.

Çünkü eğer bir çocuğunuz veya evinizde bir hayvanınız varsa, illa ki hayatınızı, hobilerinizi, günlük yaşam içerisinde yapmak istediğiniz herşeyi onlara göre planlamak zorundasınızdır.

Aksi olursa zaten ne anne olmak ne de o masum hayvancığa sahiplik etmek tam olarak yerine getirilemiyor olur diye düşünüyorum.
 
geçenlerde eşim "çocuk istememekle doğru şeyi mi yapıyoruz?" diye sordu, ben de hemen, çocuğu olan arkadaşlarımızla görüşme ayarladım. sonuç? bana sarılıp "aşkııııım, aşkım o neydi, ne yaşadık biz bu 2 saatte, aman yarabbi evlerden ırak" demesiyle son buldu. başarı ile geri püskürtüldü üstelik hile yapmamak için, en son gördüğümüzde çok akıllı, uslu, sakin olan çocukla görüştük
 
Çocuk olunca da özgür ve mutlu olunuyor :)
Çocuk,her zaman bebek ve çocuk kalmıyor.

Gerçi ben çocukken de oğlumla her yere gittim.
Çocuğu olanlar,eve hapis yaşamıyorlar yani:)


Candan Hanım,sizin yorumlarınızı her zaman beğenir ve dikkatle okurum.O yüzden yukarıdaki bölümü netleştirmeden geçemedim.

Ben özellikle,çocuk her zaman bebek ve çocuk kalmıyor dedim.Zira benim çocuğum artık epey büyüdü:)
Bebeklik ve çocukluk düşünüldüğü kadar uzun sürmüyor.Bir bakıyorsunuz büyümüş,sizden ayrı planlar yapıyor.

Özgürlüğün,burada gezip tozmak olarak değerlendirildiğini gördüm.Ve evet şu an her manada özgür olmakla beraber,oğlum küçükken de gezme anlamında özgürdüm.
Ne haftasonu gezmelerinden,ne yemeklerden,ne tatilden,ne seyahatten geri kalmadım.Üstelik,özellikle "küçük" çocukla tatil ve seyahat,çok daha kolay ve avantajlı yapılabiliyor.
Giden arkadaşlar bilirler,küçük çocuklara ücretsiz olan oteller var,uçağa alınırken bile küçük çocuklu yolculara öncelik verilir vs...
Bunlar haricinde belirtmeliyim ki biz çocuksuzken de gece fazla çıkan bir çift olmadık,şimdi büyüdüğü halde bile hala değiliz.

Haklısınız,küçükken uyku ve yemek saatleri kısıtlayıcı olabiliyor.Ancak,bunları fedakarlık veya eksiklik olarak görmüyorsunuz.
O an aklınıza eseni yapamadığınız için hayıflanmıyor,onun yerine mesela çocuğunuz uyuduğu için mutlu olabiliyorsunuz.
Çocuğunuzun yanında yatıyor olmak size dışarıda olmaktan daha çok zevk verebiliyor.
Arkadaşlarınız da büyük ihtimalle bu sebeple engellenmediklerini söylüyorlardır.

Tartışma amaçlı değil,açıklama amaçlı yazdığımı anlayacağınızı umarak,size saygılarımı sunuyorum.

Saygıdan sözeden arkadaşlara da saygı görmek için önce saygı göstermenin önemini vurgulamak isterim.
 
Son düzenleme:
tamam bayanlar ben hergün buraya gelip çocuk kötüdür çocuk sahibi olmak ıyyyyyyyy iğren diye mesajlar yazayım sizde gelin cevap yazıp egonuzu tatmin edin olur mu ?
Bu arada ben şimdiye kadar saygıyı hak eden kimseye saygısızlık etmedim ama anneler topiklerine yada bebek isteyip sahip olamayan insanların topiklerine giripte çocuk mu böööööö tarzı ifadelerde kullanmadım.
lütfen çocuk sahibi olmak istemeyen insanlara ait bir topikte olduğunuzu hatırlayın.
bu yaptığınız vejeteryanların alanına girip oooooooh akşama kebap olsada yesek yazmaya benziyor .
yok istediğim gibi yazarım diyorsanız ve bu topiğin asıl kullanıcılarınada saygınız yoksa buyrun yazın biz topiği terkederiz sorun değil.
 


Haklısınız,küçükken uyku ve yemek saatleri kısıtlayıcı olabiliyor.Ancak,bunları fedakarlık veya eksiklik olarak görmüyorsunuz.

O an aklınıza eseni yapamadığınız için hayıflanmıyor,onun yerine mesela çocuğunuz uyuduğu için mutlu olabiliyorsunuz.

Çocuğunuzun yanında yatıyor olmak size dışarıda olmaktan daha çok zevk verebiliyor.
Arkadaşlarınız da büyük ihtimalle bu sebeple engellenmediklerini söylüyorlardır.

Tartışma amaçlı değil,açıklama amaçlı yazdığımı anlayacağınızı umarak,size saygılarımı sunuyorum.

Saygıdan sözeden arkadaşlara da saygı görmek için önce saygı göstermenin önemini vurgulamak isterim.
[/QUOTE]

Marhaba Meleknaz hanım,

Öncelikle, ara ara yaptığım yorumlarla ilgili güzel görüşlerinize çok teşekkür ediyorum, çok naziksiniz.

Yukarıya alıntı yaptığım yorumunuzun tamamına katılıyorum ve sizinle hemfikirim.

Allah herkesin evladını bağışlasın, esirgesin ve yavrularımızı daima iyilerle ve iyiliklerle karşılaştırsın inşallah.

Özünde sizinle aynı düşüncedeyim, tam da yukarıda sizin ifadeleriniz içinde kırmızıyla belirttiğim satırlardı aslında söylemek istediğim, ancak konu başlığı nedeniyle devamı veya bu kısıtlamaların çocuk sahibi olan insanlar için aslında ne anlama geldiği, mutluluğun belki de ta kendisi olduğu gibi hususlara değinme gereği hissetmediğim için, biraz da sonuçta bunun da bir şekilde hayatı onlara göre planlamak olduğunu ifade etmeye çalıştığım için, eksik veya yanlış algılanabilmeye müsait olmuştur belki kullandığım cümleler.

Tabi sadece biyolojik annelik yapan insanların da varlığını biliyor, çoğu zaman kitle iletişim araçlarından da canımız çok yanarak ve üzülerek takip ediyoruz. Ancak bu mesele, gerçekten iyi bir anne olabilmek için olması gerekli vasıfları veya çocuk yetiştirme konusunda annelerden veya ailelerden kaynaklı eksikliklerin sonucunda çocuklarda oluşan bir takım davranışları, bu konu başlığı dışında ve başlıbaşına ayrı bir başlıkta ele alınması gereken çok önemli bir başka mesele olarak gördüğümü de belirtmeden geçemeyeceğim.

Kısaca yine aynı noktaya geliniyor aslında, çocuk sahibi olmak istemek veya istememek tamamen kişisel tercih, çocuk sahibi olunduğunda vazgeçilenler ve öncelikler de tamamen kişisel tercihtir gerçeği bir kez daha ortaya çıkıyor.

Saygı konusuna gelince, şu yaşıma kadar kendime öğretmeye çalıştığım ve hayatımın sonuna kadar bunu en iyi şekilde öğrenmek adına sürekli liste başına aldığım, insanın hem kendine hem başkalarına hem de hayata olan değerini yansıttığını düşündüğüm çok kıymetlı bir şey olduğunu düşünmüşümdür hep.

Çocuk sahibi olmak istemeyen insanlara da, çocuk sahibi olmak isteyen veya olan insanlara da, bu tercihlerinden ötürü saygım sonsuz.


Görüşmek üzere.

Herkese sevgi ve saygılarımla.
 
Kazen de gelse,mune de gelse,cezalar hava da uçussa da... Kadının kadına ettiğini kimse etmiyor başka.
 
Merhaba kizlar, günaydin...
Komigime giden hayatimda 1 saniye bile aklima gelmeyen bir olay icin, burada banlanmam.
Hayatin o zor ve bir o kadarda güzel karmasasi icinde, bir saniye bile düsünmüyorum bu konuyu. Bagimsizlik insani cok güclü kiliyor ve hayatinda mutlulugu yasarken aklina ne cocuk nede onun getirecek oldugu güzel veya problemleri hic düsünmüyorsun bile....
Cocuk sevgisinin yerini baska baska seyler dolduruyor bu bir gercek, yeterki sevgi gözüyle bak dünyaya, ama sevgin icinde yoksa ister 10 tane cocuk dogur yine mutsuzsun yine mutsuzsun.
Tüm insanlar ayni seyi ister hayatdan, mutlulugu arar, eee madem her iki tarafda bulmussa kendi mutlulugunu, kime ne degilmi? Isteyen cocuklu mutlu olur isteyen cocuksuz mutlu olur.


Bu arada bugün esimle Roberto Matta sergisine gidecegim kizlar,orada bir kac arkadaslarlada bulusacagiz, simdi gelde mutlu olma.... Yuuhhhuuuuuuuu yasasin özgürlük....
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…