bu topiğin başlığı çocuk sahibi olmayı istememek değil mi. ben mi acaba yanlış okuyorum. nedense karşı düşüncede ki insanlar gelip kendi fikirlerini anlatan kişilere saldırıp laf sokup kendilerince aşağılayıp düşüncelerinin saçma olduğunu söyleyip gidiyor.:26:
ben hiç bir anne topiğine girip "aaaaaaa çocuk mu ne saçmaaaaaaaa niye yapıyorsunuuuz" yazmadım.
evet burası özgür bir topik isteyen gelir okur ama yazışanların huzurunu bozmaya hakkı yok.,son 3-5 sayfayı okudum tiksindim ya bu ne seviyesizlik. kimse üstüne alınmasın kimseye özel bir lafım yok. ama daha insanların düşüncelerine saygı göstermeyi bilmiyoruz nasıl bir toplumuz ya.
evet çocuk istemiyorum hatta arada sevmediğimi falan da söylerim ama bu nefret ediyorum dünya yüzünden kalksınlar demek değil.aksine zor durumda ki acı çeken ağlayan her canlıya merhametim var. hayvan çocuk farketmez her canlı değerlidir. saygı ve sevgiyi ve merhameti hak eder.
ama karıştırılan nokta şu. sevgi demek tapmak değildir. anne çocuğunu elbet sever doğal birşey. isterseniz kızın ama bilimsel bir gerçek bu hormonlarla alakalı. ve tabii insani duygularında etkisi var. düşünün sizin canınızla beslenen sonra küçücük dünyada yapayalnız bir canlı elinize geliyor ve siz bunu besleyip büyütüyorsunuz bu çocukta olsa kedi de olsa seversiniz.
evimdeki kediyi de sokaktaki kediyi köpeği kuşu da her canlıyı severim.
annesinin yanında sevgi görmeyen bir çocuğada ağlarım ona da üzülürüm. kızlar benim eşim polis ve 5 sene ankarada çocuk şubede çalıştı. öyle hikayeler dinledimki. babası tarafından tecavüze uğrayan ve annesi tarafından buna göz yumulan çocuklar. anne babasından işkence denecek muamele gören çocuklar. yakın akrabaları tarafından taciz edilen ve bunu ailesine anlattığında ise yalan deyip kötü muameleye maruz kalanlar.
birde kızdığım nokta anne olup bunu öve öve bitiremeyenler. anneyim çok kutsal iş. çocuklar melek , ben müthişim falan. lütfen üzerinize alınmayın ama böyle insanlarda var. anneliği öve öve bitiremezken. sokakta susuzluktan damağı yapışmış hayvana acımıyorlar.
sokakta bir güvercin buldum uçamıyor ve kafasında bir yara vardı. aldım getirdim. 3 gün baktım belki iyieşir diye. vahşi olmasına rağmen yavrucak her yanına gittiğimde (kapalı balkondaydı) ayaklarımın dipine gelip bana sokulurdu. evcilleşmesin diye okşamazdım. 3 gün öldü nasıl üzüldüm anlatamam. küçücüktü ama oda bir canlıydı.
evet sokakta gördüğüm çocuğun kafasını okşamam ama kedi köpeği okşarım bu tiksinme değil yapım böyle. çocuklara dokunmam çünkü onların zaten seven bir anneleri var hemde çocuktur tepkisinin bilemem ailesinin yapısını bilemem ama hayvanların tanrıdan başka kimsesi yok.
hayvan severlere saldırı niteliğindeki yorumları kınıyorum. bu yazılarımdan kendince yorumlar çıkarıp bana şöylesin böylesin diyeceksiniz belki. ama ben ne olduğumu biliyorum.
insanların düşüncelerine saygılı, insan hayvan ayırt etmeden bu dünyayı olduğu gibi seven bir insanım.
çocuk insana ait bir karardır. topluma değil.
ha en son çocuk sahibi olmayı çok isteyip olmayanlara da rabbim yardım etsin herkesn gönlüne göre versin. buda bir ihtiyaçtır çok istiyorsa kavuşsun inşallah bebeğine.