Bende senin gibi düşünüyorum. Bugün okuduğum bi yazı var. Bence anlatmış yani.
http://www.haberturk.tv/yasam/haber/1247063-evlilik-aski-oldurur-mu
Merhabaaaa,
simdi cogunuzun sasirdiginin farkindayim, zira böyle kadinlardami var diye düsüneniz vardir kesin. Ama var...
Mesela ben...Hayatimda hic bir zaman cocuk yapma istegi olusmadi, oysa herseyim dört dörtlükdü ve isteseydim cocukda yapabilirdim ama yapmadim ve yapmayacagimda. Hayatim öylesine güzel ve düzgün gidiyorduki cocuk sahibi olmamanin eksikligini hic yasamadim.
Mutsuzmuyum, hayir hic mutsuz degilim, cünkü hayat o kadar güzelki, ben ancak bu güzellikleri yasamakla mesgulum. Konuyu acmamin nedeni su : her kadinin anne olma mecburiyeti yok demek istiyorum. ne zaman kendinizi hazir hissettiginizde anneligi yasayin. Ayaklari üzerinde duran, okumus, egitimli ve kendinizin gelecegi icin herseyi yapmissaniz, karsinizdaki insanda iyi bir baba olacagindan eminseniz iste o zaman cocuk yapin derim. Veya benim gibi hic yapmayi düsünmüyorsanizda, yapmayin, inanin yinede mutlusunuz yinede mutlusunuz...
Not: burasi cocuk sahibi olmayan ( tibbi yönden olamayanlar veya bilincli olmak istemeyen ) tüm kadinlarin sohbet alani !!! Anneler icin cok konular ve temalar var kadinlar kulübünde. Anne olmayanlar veya olamayanlarinda kendi aralarindada bir sohbet alani olsun !
2. Not 14.02.2015 sevgili hemcinslerim, lütfen bu topikde annelik yüksek mertebedir, cocuksuz kadin kadinmidir gibi cümleler yazarak ne bizi tahrik edin, nede iyi niyetinizle yazmis gibi kendinizi ak sütten cikmis kasik gibi masumiyet tarzinda müdafa edin.
Sadece tibbi yönden cocuklari olmayan veya olamayan bayanlar ve cocuk yapmayi düsünmeyen hemcinslerimizin yeri burasi, yani cocuksuz kadinlarin sohbet alani. Tabiki bizimle empati kuran tüm anneleride bekleriz. Ve özellikle evlat edinen anneler ki onlar bizim bas tacimiz ve bizim gözümüzde inanilmaz bir mertebede olan bu hemcinslerimi her zaman bekleriz.
Mrb bnde yeni uyeyim sizde hoşgeldiniz bana da mutlu olmayı öğretir mısınız şuan tek derdim çocuk ama olmuyorTüm anneleri buradan kutluyorum ve anneligin cok kutsal bir görev oldugunu düsünüyorum.
Fakat ben sahsen kendi adima hic bir zaman cocuk istemedim, cünkü annelik icgüdülerim hic olusmadi. Zorakide, istemeden cocuk yapilmaz degilmi ?
Allah`tan esimde benim gibi ayni düsüncedeydi ve ikimizde hala cocuk yapmadigimiz icin ne mutluyuz diyoruz.
Her kadin anne olmak mecburiyettinde diye birsey yok. Herkes özgürdür bu konuda. Kendinizi hazir hissetmeyene kadar kimseye anne olmayi tavsiye etmem. Ama tabiki dünyaya geldikten sonra cok cok sevilen, cok cok deger verilendir. Ama cocuksuzda mutlu olunabiliyor sadece bunu demek istiyorum :)
Okypete cok tesekkür ederim, hosbuldum, eski üyelerdenim.
Beeeeeeennnnnnnn. Varım iyiki actiniz şuan bn çocuk için delirmiş bi durumda yim çevredeki baskılardan kendimi kadın olarak görmüyor um eksik görüyorumSunu hic unutmamak lazim, bazen kadinlar cocuk istese bile olmayabiliyor. Bu benim icin gecerli degil ama böyle durumlarda olan kadinlar var, o zaman o kadinlar ömür boyu mutsuzmu olmasi gerekiyor?
Cocuk yapmadanda mutlu olmak diye birsey var, belki cogunuz cocuklari var ve bu gercegi kabul etmek istemiyorsunuz ama ben ve benim gibi olan bir sürü kadinlar cocuksuz mutlu yasamasini biliyoruz,
Aslinda ben burda bu konuyu acmakla benim gibi cocuksuz olanlarla sohbet etmek istiyorum. tabiki yeni actim bu konuyu ve zamanla sadece cocuksuz evli bayanlarla güzel sohbet zamanimiz olacaktir diye düsünüyorum.
Ne güzel açıklamışsınızBaşlık tam bana göre olmuş :) Ömrüm boyunca çocuk sevemedim, çocuk için delirmedim. Bir defa tüp bebek denedik olmadı onuda eşim çok istiyor diye denedim, kendisine de belirttim, bir kez denerim olursa olur olmazsa olmaz diye. Benim beynim, algım ve dünyayı yaşayış şeklim bir çocuğa verilmesi gereken sevgi, ilgi, alakayı karşılayamayacak gibi gelmiştir hep. Çocuklarla da ömrüm boyunca anlaşamadım, bana hep gereksiz gelirler. 35 yaşındayım, evliliğimde 10 yılımıza giriyoruz. Etraf baskı yapmadı mı yaptı özellikle eşimin tarafı, sorunun eşimde olduğunu öğrendiklerinde ise kestiler bu baskılarını. İleride eksikliğini hissedermiyim bilmiyorum ama zannetmiyorum, çocuk olayı biraz ego işi, benden kanımdan canımdan bir şeyler olsun, onu istediğim gibi yetiştireyim, yaşlanınca da maden ben onun için yıllarca emek harcadım bana baksın meselesi gibi geliyor bana. Bu kısmı da benlik değil. Hayatımız güzel, evliliğimiz güzel, çok çalışıyoruz eşimle birlikte aynı işi yapıyoruz kendi şirketimiz, geziyoruz, canımızın istediği şeyi yapabiliyoruz. Forumda bazen görüyorum, daha 19-20 yaşında evliliğinin ilk yılı olan kadınlar (aslında daha kendileri bile çocuk gibi geliyor bana kimse kusura bakmasın), çalışmadıklarından ve sanırım evde oturup akşama kadar kocalarını beklemekten sıkıldıkları için çılgın gibi çocuk yapmaya çalışıyorlar. Yada çevrelerinin baskısından ister istemez beyinlerine işliyor. Ben daha 20 yaşında bırakın evlilik çocuk düşünmeyi, ilk üniversitemi okuyordum. Çocuk meselesi yaşanan hayat, çevre ve hayattan beklentiler ile ilgili galiba. Hatta çocuk sahibi olamayıp kendini eksik hissedenleri bile gördüm. Bu çok acı. Ben çocuk yapmayı düşünecek zamanı bile bulamıyorum çoğu zaman aklıma bile gelmiyor, anca eşimin bazen üzüldüğünü görüyorum. o zaman onun için üzülüyorum. Oda yavaş yavaş kabullenmeye başladı gibi aslında. Kendince ve benim arşatırmalarım ile kendini tedavi etmeye çalışıyor ama imkansız gibi bir durum. Birde eğer çocuk olmuyorsa doğanın işine çok burun sokmamak lazım, vardır bir hikmeti.
İzledim gerçekten süper anlatmışlarGeçen gün güldür güldürde bir skeç vardı çocukla ilgili. Gerçekten dışarıdan bakınca gördüğüm aynen bu
Başlık tam bana göre olmuş :) Ömrüm boyunca çocuk sevemedim, çocuk için delirmedim. Bir defa tüp bebek denedik olmadı onuda eşim çok istiyor diye denedim, kendisine de belirttim, bir kez denerim olursa olur olmazsa olmaz diye. Benim beynim, algım ve dünyayı yaşayış şeklim bir çocuğa verilmesi gereken sevgi, ilgi, alakayı karşılayamayacak gibi gelmiştir hep. Çocuklarla da ömrüm boyunca anlaşamadım, bana hep gereksiz gelirler. 35 yaşındayım, evliliğimde 10 yılımıza giriyoruz. Etraf baskı yapmadı mı yaptı özellikle eşimin tarafı, sorunun eşimde olduğunu öğrendiklerinde ise kestiler bu baskılarını. İleride eksikliğini hissedermiyim bilmiyorum ama zannetmiyorum, çocuk olayı biraz ego işi, benden kanımdan canımdan bir şeyler olsun, onu istediğim gibi yetiştireyim, yaşlanınca da maden ben onun için yıllarca emek harcadım bana baksın meselesi gibi geliyor bana. Bu kısmı da benlik değil. Hayatımız güzel, evliliğimiz güzel, çok çalışıyoruz eşimle birlikte aynı işi yapıyoruz kendi şirketimiz, geziyoruz, canımızın istediği şeyi yapabiliyoruz. Forumda bazen görüyorum, daha 19-20 yaşında evliliğinin ilk yılı olan kadınlar (aslında daha kendileri bile çocuk gibi geliyor bana kimse kusura bakmasın), çalışmadıklarından ve sanırım evde oturup akşama kadar kocalarını beklemekten sıkıldıkları için çılgın gibi çocuk yapmaya çalışıyorlar. Yada çevrelerinin baskısından ister istemez beyinlerine işliyor. Ben daha 20 yaşında bırakın evlilik çocuk düşünmeyi, ilk üniversitemi okuyordum. Çocuk meselesi yaşanan hayat, çevre ve hayattan beklentiler ile ilgili galiba. Hatta çocuk sahibi olamayıp kendini eksik hissedenleri bile gördüm. Bu çok acı. Ben çocuk yapmayı düşünecek zamanı bile bulamıyorum çoğu zaman aklıma bile gelmiyor, anca eşimin bazen üzüldüğünü görüyorum. o zaman onun için üzülüyorum. Oda yavaş yavaş kabullenmeye başladı gibi aslında. Kendince ve benim arşatırmalarım ile kendini tedavi etmeye çalışıyor ama imkansız gibi bir durum. Birde eğer çocuk olmuyorsa doğanın işine çok burun sokmamak lazım, vardır bir hikmeti.
Benim annem işte, bir tanecik olsun diye diye içimi kuruttu. Bir tane olacak olsa 3 tane de olur, mesele çocuk olması...stillhavefun çok güzel özetlemişsiniz, aynı hislerde hatta aynı durumdayız hemen hemen.
Bizde de çocuk istemeyen, özlemini çekmeyen ve kendini hiç ebeveyn gibi düşünmemiş olan ben, yine çocuklarla ilgisi olmayan, yeğenini bebekken bile kucağına alıp sevmemiş bir eş ve o eşe annesi-babası, akrabaları hatta iş arkadaşları!!! tarafından yapılan baskı.
Ben erkeklerin çok affedersiniz oturup böyle kaba tabirle karı gibi muhabbet ettiğine ilk kez iş yerindeki 2 arkadaşı sayesinde şahit oldum. "ee, çocuk yok mu hala, yapmıyor musunuz, ne zaman olacak, e hadi olsun, hiç olmazsa bir tane olsun".
Hiç olmazsa bir tane olsun nedir? Kenarda hiç olmazsa 2000 lira param olsun demek gibi bir şey mi bu?
İnsanlar bizi evli değil de sevgili zannediyor, kaç yıldır evli olduğumuzu öğrenince abartısız ağızları açık kalıyor. Bizim evliliğimizde bunun en temel sebeplerinden birisi çocuk olmaması.
Karı-koca deli gibi çocuk isteyenler var, onların mutlu olma sebebi de çocuklarının olması.
Evlilikteki, ilişkideki dinamik taşları asla sabit olmaz.
Herkes gönlündekini yaşar umarım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?