- 2 Ocak 2015
- 6.426
- 15.443
- 448
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
35e kadar iyi ama ondan sonra seni zorlar dediA-a neye göre 4 sene dedi yahu? Bu kadar kolay mı? 40-50 yaşından sonra doğuranlar var. Çok mu karamsar bir doktor o nedir, gamlı baykuş
* Berkecan çok zeki Hep de zeki olurlar, hiç yaramaz olmaz onun adı, ay bir de hiper-aktif nasıl unuturum
İzliyorum hala.
Başlık tam bana göre olmuş :) Ömrüm boyunca çocuk sevemedim, çocuk için delirmedim. Bir defa tüp bebek denedik olmadı onuda eşim çok istiyor diye denedim, kendisine de belirttim, bir kez denerim olursa olur olmazsa olmaz diye. Benim beynim, algım ve dünyayı yaşayış şeklim bir çocuğa verilmesi gereken sevgi, ilgi, alakayı karşılayamayacak gibi gelmiştir hep. Çocuklarla da ömrüm boyunca anlaşamadım, bana hep gereksiz gelirler. 35 yaşındayım, evliliğimde 10 yılımıza giriyoruz. Etraf baskı yapmadı mı yaptı özellikle eşimin tarafı, sorunun eşimde olduğunu öğrendiklerinde ise kestiler bu baskılarını. İleride eksikliğini hissedermiyim bilmiyorum ama zannetmiyorum, çocuk olayı biraz ego işi, benden kanımdan canımdan bir şeyler olsun, onu istediğim gibi yetiştireyim, yaşlanınca da maden ben onun için yıllarca emek harcadım bana baksın meselesi gibi geliyor bana. Bu kısmı da benlik değil. Hayatımız güzel, evliliğimiz güzel, çok çalışıyoruz eşimle birlikte aynı işi yapıyoruz kendi şirketimiz, geziyoruz, canımızın istediği şeyi yapabiliyoruz. Forumda bazen görüyorum, daha 19-20 yaşında evliliğinin ilk yılı olan kadınlar (aslında daha kendileri bile çocuk gibi geliyor bana kimse kusura bakmasın), çalışmadıklarından ve sanırım evde oturup akşama kadar kocalarını beklemekten sıkıldıkları için çılgın gibi çocuk yapmaya çalışıyorlar. Yada çevrelerinin baskısından ister istemez beyinlerine işliyor. Ben daha 20 yaşında bırakın evlilik çocuk düşünmeyi, ilk üniversitemi okuyordum. Çocuk meselesi yaşanan hayat, çevre ve hayattan beklentiler ile ilgili galiba. Hatta çocuk sahibi olamayıp kendini eksik hissedenleri bile gördüm. Bu çok acı. Ben çocuk yapmayı düşünecek zamanı bile bulamıyorum çoğu zaman aklıma bile gelmiyor, anca eşimin bazen üzüldüğünü görüyorum. o zaman onun için üzülüyorum. Oda yavaş yavaş kabullenmeye başladı gibi aslında. Kendince ve benim arşatırmalarım ile kendini tedavi etmeye çalışıyor ama imkansız gibi bir durum. Birde eğer çocuk olmuyorsa doğanın işine çok burun sokmamak lazım, vardır bir hikmeti.
Başlık tam bana göre olmuş :) Ömrüm boyunca çocuk sevemedim, çocuk için delirmedim. Bir defa tüp bebek denedik olmadı onuda eşim çok istiyor diye denedim, kendisine de belirttim, bir kez denerim olursa olur olmazsa olmaz diye. Benim beynim, algım ve dünyayı yaşayış şeklim bir çocuğa verilmesi gereken sevgi, ilgi, alakayı karşılayamayacak gibi gelmiştir hep. Çocuklarla da ömrüm boyunca anlaşamadım, bana hep gereksiz gelirler. 35 yaşındayım, evliliğimde 10 yılımıza giriyoruz. Etraf baskı yapmadı mı yaptı özellikle eşimin tarafı, sorunun eşimde olduğunu öğrendiklerinde ise kestiler bu baskılarını. İleride eksikliğini hissedermiyim bilmiyorum ama zannetmiyorum, çocuk olayı biraz ego işi, benden kanımdan canımdan bir şeyler olsun, onu istediğim gibi yetiştireyim, yaşlanınca da maden ben onun için yıllarca emek harcadım bana baksın meselesi gibi geliyor bana. Bu kısmı da benlik değil. Hayatımız güzel, evliliğimiz güzel, çok çalışıyoruz eşimle birlikte aynı işi yapıyoruz kendi şirketimiz, geziyoruz, canımızın istediği şeyi yapabiliyoruz. Forumda bazen görüyorum, daha 19-20 yaşında evliliğinin ilk yılı olan kadınlar (aslında daha kendileri bile çocuk gibi geliyor bana kimse kusura bakmasın), çalışmadıklarından ve sanırım evde oturup akşama kadar kocalarını beklemekten sıkıldıkları için çılgın gibi çocuk yapmaya çalışıyorlar. Yada çevrelerinin baskısından ister istemez beyinlerine işliyor. Ben daha 20 yaşında bırakın evlilik çocuk düşünmeyi, ilk üniversitemi okuyordum. Çocuk meselesi yaşanan hayat, çevre ve hayattan beklentiler ile ilgili galiba. Hatta çocuk sahibi olamayıp kendini eksik hissedenleri bile gördüm. Bu çok acı. Ben çocuk yapmayı düşünecek zamanı bile bulamıyorum çoğu zaman aklıma bile gelmiyor, anca eşimin bazen üzüldüğünü görüyorum. o zaman onun için üzülüyorum. Oda yavaş yavaş kabullenmeye başladı gibi aslında. Kendince ve benim arşatırmalarım ile kendini tedavi etmeye çalışıyor ama imkansız gibi bir durum. Birde eğer çocuk olmuyorsa doğanın işine çok burun sokmamak lazım, vardır bir hikmeti.
Bu hassas bir konu, eşinizle anlaşmanız lazım.Duygarıma tercüman olmuş bu topik.. daha dogrusu ben yapmayı düşünüyorum tabii ama şuan erken diyorum fakat eşim ısrarla istiyor daha yaşım 20 eşim 25 1.5 sene olacak evleneli. nişanlıyken ikimizde 2 sene olmasin diyorduk. şimdi o tam tersi oldu sürekli çocuk konusunu açıyor ben bunalıyorum tabi haliyle ne bu acele diyorum yok.. başta kv görümcem baskı yapsada erken deyip taviz vermedim. Sonuçta herkesin kendi hayatı. ev kira kredi ödüyoruz 1.5 kira ödüyoruz bari siz beni aydınlatın ne yapsam bilemedim...
İşinin orada olması eşinden, doğacak çocuğundan ve aile bütçesinden daha önemli olmamalı.kavun kokusu haklısınız.. defalarca konuşup ikna etmeme rağmen tekrar acılıyor konu. eşim eczacı ev masrafı faturalar derken ucu ucuna yetiyor kredimizde var, onda sıkıntı yaşıyoruz bir de çocuk olursa ne bileyim hem evde kira oradan oraya taşınacağız ev alana kadar.. oturduğum eski ev rutubetliydi taşinmak zorunda kaldik. daha doğrusu bulunduğum bölgedeki evlerin genelinde rutubet var. yarın öbürgün burada da olursa ve ben hamile kalmış olsam çocukla ordan oraya zor olur gibi düşünüyorum haksız mıyım? ve taşınmal gerçekten kolay iş değil, görümce ve kv taşınma şeysini çekmek de cabası... ailem bana uzak oldugu icin yardıma gelemedi ne annem ne kardeşim. baya sıkıntılı yani sorun eşimin de işi burada yani buradan daha uygun bir yere taşınalım dedim olmaz dedi işim burada dedi. şuan 1.5 kira veriyoruz en azından 700 800 kira vermis olsaydik yol masrafını rahatlıkla karşılayabilirdi.... falanlar filanlar baya sıkıntılı bi durum şimdiki aklım olsaydı tabi ev olmadan evlenmezdim :) yani en azından beklemiş olurduk bi kaç sene ev için. sonrada çocugumu yapardim ...
ve kendisi biraz agresif tir ama bir bakarım bazende çok iyidir benim sözümü dinler ama yeri gelir cayar... mantıken biraz daha beklemek istiyorum kredi borcumuz azalır ev ne olacak rutubetlenecek mi ... en cok da zaten ya bakamazsak ya edemezsek diye korkuyorum bunun bide her ay kontrolü var hastane masrafı var en basitinden çocuğun masrafları var ... bunlari kimse babasinin hayrina satmiyor hepsi masraf..İşinin orada olması eşinden, doğacak çocuğundan ve aile bütçesinden daha önemli olmamalı.
Rutubet insanı içten içten çürütür. Yeni doğmuş bir bebeğe kıyabilecekse eyvah eyvah.
Çok karışmak istemiyorum açıkçası, sonuçta aile içi mesele bu. Eşinizi siz tanırsınız, neye aklı yatar, nasıl tepki gösterince dinler en iyi siz bilirsiniz.
3 yıl bitecek evleneli, yaşım 31, çocuklardan gittikçe soğuyorum ve hayatımdan memnunum. Yaşayacak ve yapacak daha çok şeyim var ama çocuk planlarımızda hiç yok.Bende 32 yaşındayım eşimde aynı yaşta başta çok çocuk istiyordu fakat 1 yıl denedik olmadı ve sağolsun pes etti! aramız açıldı 6 aydır çocuk konusunu açmıyoruz ama benim çocuk isteğim çok fazla.Ona belli etmemek için içime atıyorum ve konu hakkında konuşmuyorum.Aksine eşim çocuk delisiidr arkadaşların çocuklarıyla hep oynar deli gibi.Ama lafa gelince olmuosa olmuo napablrm der kestrir atar sen takıosun der ki kendi çok takar nedeni cinselliğimizi süperdi onu bile yavaşlattı aza indirdi.Yine de tabi umut var biliyorum ama çocuksuz yaşamdan sıkılmıyormusunuz nereye kadar ??Ben bu duyguyu zar zor bastıyorum.
3 yıl bitecek evleneli, yaşım 31, çocuklardan gittikçe soğuyorum ve hayatımdan memnunum. Yaşayacak ve yapacak daha çok şeyim var ama çocuk planlarımızda hiç yok.
Bana göre de çocuklu yaşam sıkıcı, hep bir koşuşturmaca, vakit bulamama, gelecek kaygısı...
İçimde çocuk adına hiçbir duygu yok. Bence asıl herkesin çocuk yapması bencilce, bilmiyorum yalnız kalmayayım, soyum devam etsin seveyim diye yapılıp ziyan olmuş o kadar çocuk var ki.Gercekten saygi duyuyorum sonsuz tercihinize.Ama nasil boyle dusuneblyorsunuz ben o acidan bakamiyorum.Sevdigim adamdan ve benden harika bi bebek olur dusncesi gelmiomu aklina yada benden parcayi buyutup gururla yetstrmek ne harika duygudur diye dusunmuomsnz? Evet yapacak cok sey var ama biraz bencilce degil mo yanls anlamayin inanin o duygumu bastirmak isterdm sadece merak ediyorum
İçimde çocuk adına hiçbir duygu yok. Bence asıl herkesin çocuk yapması bencilce, bilmiyorum yalnız kalmayayım, soyum devam etsin seveyim diye yapılıp ziyan olmuş o kadar çocuk var ki.
Asıl düşüncem bu değil gerçi, sadece içimde sevgi, istek öyle bir şey yok, şu anki hayatımdan memnunum.
Sonra pişman olmayayım diye bugünümü sevmediğim bir şey yaparak geçirmek istemem.Kocamda sizin gibi düşünüyor. Farklı bakış açısı ama sonra umarım pişman olunmaz
Genelde böyle oluyor, sizin durumunuz gibi. Eşlerden biri istemiyor. Tabi toplum olarak kadının istememesine uzaylı görseler verecekleri tepkinin aynısını veriyorlar.Ben de çocuk sahibi olmak istemiyorum, böyle mutluyum ve asla çocuk sahibi olmak için evlenmedim ama sanırm kocamla sorunumuz bu olucak o çocuk çok istiyor...