- 5 Ekim 2020
- 13.674
- 36.690
- 548
- 36
- Konu Sahibi cocuklukadin
-
- #61
evet bakıcı konusunda büyük kavgalar verdim
çocuğu kendi büyütmek istediğini söyledi, tanımadığı birine çocuk emanet etmek istemedi ok güzel, kendince bakıyor
ama temizlik sıfır pis mama sandalyesinde ikinci öğününü yiyor mesela
göbeği ıslak mama fark etmeden kalabiliyor. ve bu ufak şeylerin hepsi için teker teker kavga veriyorum.
ama ben çocuğuna bakan bir babayım nerde boyle baba diyor bana
en son temizilikçi tutmaya ikna edebildim haftada 1 onda da her geldikten sonra oyumu bulamıyorum buyumu bulamıyorum AAA KABLOM KIRILMIŞ işte istemiyorum diyor ben yaparım temizlk diyor.
ama temizlik 30dk süpürge tutmak değil ki.
ben onu zaten hergün yapıyorum. adama göre vileda yapmak kapı silmek banyo çiflemek temizlik hastalığı.
Evet boşandım.cocugumda vardı.bende açıkçası çok korktum.ama boşanmaktan değil peşimden ayrilmamasindan.siddet iskence küfür hakaret bağımlılık derken keşke daha erken yani hamileyken bosansaydim.cocugum o evde dogmasaydi.ama zararın neresinden dönersen kâr.Sizde boşanmasınız galiba
Net olan kararlarından vazgeçmeyen kadınları seviyorum
Benim çocuk yok sizin varmı bilmiyorum ama boşanayım mi ne yapayım nasıl olur deyip
Mıy mıy sevmiyorum
Allah kimseye eziyet çeksin diye yaratmadı ama kulların eziyetine dur.demiyorlar çekiyorlar
O adam nasıl eziyetten vazgeçmiyorsa ben ondan vazgeçerim
NET...
Evet boşandım.cocugumda vardı.bende açıkçası çok korktum.ama boşanmaktan değil peşimden ayrilmamasindan.siddet iskence küfür hakaret bağımlılık derken keşke daha erken yani hamileyken bosansaydim.cocugum o evde dogmasaydi.ama zararın neresinden dönersen kâr.
Aşk sevgi hepsi geçiyor.neden kendimden cocugumdan geçeyim.o adamdan vazgeçer yoluma bakarım.o kadar da büyük konusuyorum.insan bir kez çekince artık gözü de korkmuyor.benim buralara yazıp akıl alma şansım da yoktu şimdi kadınlar yazıyor ne yapsam diye.bazilarinin hafif geçecek dertleri ama bu kadar ciddi konuda düşünmeye gerek bile yok bence
O kadar rahatlamışim şuan görüyorum.sizde çocuğunuz da olsa bosanirdiniz diye diye düşündüm haksız mıyım.
kesinlikle boşanırdım çocukta benle birlikte o eziyeti yasiyacak neden hem kendime hem o masuma yasatayim
Mesleğiniz nedir konu sahibi?
Eşiniz size hem psikolojik hem cinsel şiddet uyguluyor. Bunları yapan adamın fiziksel şiddet uygulamadığına feriştahı gelse inandıramaz beni.yardımcı olmaya çalışan herkese teşekkür ederim
ben de boyle düşünüyorum şimdi eşimi ikna etmeye çalışıcam
bunu da nası yaparım bilmiyorum
Bu kadar maddi geliri iyi olan kendi ayakları üzerinde durabilen bir kadının böyle gereksiz bir adama tahammül edebilmesine inanamıyorum.Selamlar arkadaşlar bu siteye daha önce de kavgalarımda üye olup yazmıştım ama bu sefer ki onların yanında çok ciddi bir durum.
Ben boşanmak istiyorum ama çocuğumu babasız bırakmak ondan bu hakkı almak istemiyorum arada perişan olsun istemiyorum. Ama her gün çığlık çığlığa kavga etmekten ağlamaktan nefret saçmaktan yoruldum...
Öncelikle Eşimle 2012de evlendik ve şu an 1.5 yaşında bir çocuğumuz var. Sevgiliyken, nişanlıyken, evlenirken ve evlendikten sonra ilişkimiz hep kavgalı gürültülüydü. Benim çevremde onunla sevgiliyken de eşimi çok onaylayan çıkmamıştı. Hayat tarzlarımız biraz farklıydı ve bunlar üzerine hep kavga ederdik. Olay ayrılma noktasına geldiğinde de perişan olup barışırdık.
En son ben ayrılmayı kafama koyduğumda ( yurtdışından çok iyi iş teklifleri alıyordum artk gelmezsen gelme 4 senedir oyalıyorsun hep senin mi işin önemli hayatımı yaşıycam dedim ) bu sefer hamile olduğumu öğrendim. Bebeği aldıralım mı diye sordum. Eşim istemedi değişeceğini söyledi. 10 senedir oturduğumuz ve uğruna kavgalar verdiği böcekli rutubetli öğrenci evinden sonunda taşındık.
Bir kaç kez eşim evrim geçirdi bu sonuncuda da çok mutlu oldum.
İlk kavgalar ailem ve arkdaşlarımla görüşmem konusundaki kaprisleriydi ve saygısızlıklarıydı bunu yıllar sonra aştık ( babasın annesine asla izin vermeyen kadın düşmanı bi adam öyle görmüş iğrenç )
ikinci kavgalar iş ortamım kariyerime yaptığı saygısızlıklar alan ihlalleri işimi ve maaşımı küçümseme şimdi o benim tam 20'de 1 im kazanıyor HAYAT İŞTE!
üçüncüsü ise benim yurtdışına taşınma hayalim 3-4 seneliğine de olsa ki benim iş arkadaşlarım haftasonluğuna yurtdışı kaçamağı yapan insanlar ben 5 senede 1 kere ağlayarak ikna etmiştim tüm masrafları karşılayarak onda da ispanyanın ortasında beni yanlız bırakmıştı yine kavga çıkarıp BEN ZATEN SEVMİYORUM TATİL OTELE DÖNCEM KENDİN GEZ demişti.
ozaman da ayrılmaya karar vermiştim ve en son artık yollarımızı ayıracaktık. olmuyor işte hayat bizi başka başka yollara soktu zevklerimiz bile farklılaştı kabullenelim derken çocuk olduuu.
Eşim beni her fırsatta ne kadar sevdiğini toxic bir şekilde söyleyen biri. Sana bu kadar aşık olmasam çekilecek insan değilsin der... Benim aile arkadaşlık ve iş ilişkilerim çok iyidir yeni tanıştığım biri bile nolur görüşelim arkadaş olalım der insanları yargılamam neşeli biriyimdir. Ama artık içimi zift bağladı öncelikle eşimden sonra kendimden herşeyden çocuğum harici herşeyden nefret ediyorum.
3 kere psikoloğa gittim. En son bebeğim 9 aylıkken sinir krizi geçirdim polis çağırdım eve yoksa ölcem beyin kanamasından falan başım döndü düştüm yürüyemiyorum nefes alamıyorum aradım polisi dedim; benim evden çıkmam lazım. ailemin evine götürün beninolur dedim polise yalvardım çocuğumu bırakmıyor eşim çok büyük kavga ediyoruz çocuğum korkuyor lütfen dedim gelen giden yok tabi.
bu kabul etti boşanmayı. sonra başladı senin psikolojik sorunların var görmüyorsun çok üzülüyorum sana benim de var ama sen çok fenasın bilmem ne...
sonuncu terapiye brlikte başladık. onu da parasına kıyamadığı için ve zaten SORUNLU BEN olduğum için bıraktı. üstelik dr bana depresyon tanısı koyarken eşime manic depresif yani bipolar bozukluk tanısı koymuştu.
Artık o sinir krizi safhasını aştığımız için her kavgamız aşırı yüksek oluyor eşim genelde bardak kırıyor. evliyken bir kere elini kırmıştı duvara vurup. sevgiliyken birbirimizi itip kakıyorduk. hiç büyük şiddet olmadı ama sürekli bir tehtid var. eşyalarıma zarar var.
şimdi çocuğumu koruduğum için hep geri duruyorum bundan güç alıp at koşturuyor.
giderim gelmem dedi bir gün ver dedim kartlarımı ( yaklaşık 3 senedir evimizi sadece ben geçindiriyourm önceden de ağırlık bendeydi ) git nereye gidiyosan. 3 saat sonra tıpış tpış döndü şakaya vuruyor bana nasıl kıyarsın diye.
En son artık kriz geçirmeden düzgün insan gibi söyledim bak çocuğa zarar veriyorz bi tek boşanan biz değiliz anlaşamıyorz ayrılalım dedim.
napıcaz maddi olarak 2 ayrı ev açıcak durumumuz yok, çocuğa iyi bakmadığımı söylüyorsun bende olduğu günler ne biliceksin ne yedi ne içti? daha mı mutlu olucak sanıyorsun vs bin tane şey syledi. ben de senle mutlu değilim bi süre katlanmak zorundayz biraz büyüyene kadar başkası ile evlenme fikrin yoksa aynı evde duralım biraz daha saygılı olarak vs
evimiz dubleks eşim üsste kalıyor odası yatak odası orada. ben gün içinde çalışırken çocuğa bakıyor. gerçi çizgi film açma yemeğine çok uğraştım blendırdan geçirme arada su içir unutma dediğim her an sen çok bilme kes karışma gibi aptalca laflarla karşılaşıyorum. dr takip etmez çocupun yemeğini bilmez, aşısını bilmez, bezini bilmez, eve alışveriş ben yaparım faturalar bende, kiralar bende ( MADDİ OALRAK DEĞİL HA BEN DÜŞÜNÜP YATIRMAKTAN BAHSEDİYORUM yoksa eşim hiç çalışmasın asla önemli değil benim maaşım yeter zaten.)
yaşına uygun hangi oyunları oynatabiliceğini söylüyorumyine üstten bir tavır. yani anlayacağınız aşırı toxic içten içe kadın düşmanı bana sürekli gashlighting yapan psikolojik şiddetin alasını yapan bir manüplatör ile evliyim.
boğazım yırtılana karar senden nefret ediyorum diyorum ama bütttün çabalarım sonuçsuz çıkıyor
yardım almayı boşanmayı farklı dille konuşmayı kabul etmiyor. artık çok yoruldum mesai saatimde bu siteye girdim bunları yazıyorum.
en son ailemizin yanına kalmaya gittik babam eşimi çok sever bana dedi ki kızım bu ne yaboşan bu heriften asalak gibi bişey bu. sabah akşam yesin içsin yatsın oyun oynasın balık tutsun arabasını anlatsın spor yapıp meme şişirsin bir de bin tane kapris hizmet beklesin prens mi lan bu padişah mı dedi.
bişi diyemedim. evde yapıyr mecbur kalınca baba dedim. ki o ev işlerini de ne kavgalar vererek öğrettim. annesi en son reddetmişti eşimi. kişisel gelişim eğitimi alıyordu senle artık görüşmeyelim birbirimize iyi gelmiyoruz dedi KENDİ ANNESİ!!!! kardeşi ile kavgalı babasıyla kavgalı 1 tane arladaşı yok1 TANE mi arkadaşı olmaz bi insanın ya.
iğrenç bi çcoukluk geçirmiş al kırmızı odaya koy izle.
ama onu ben iyileştiricek değilim. özünde tabi herkes iyidir. ama artık takatim kalmadı.
hem içimi dökmek istedim. varsın kimse cevap yazmasın okumasn ama yazayım da bari ağlamam dinsin istedim.
100 kere nasıl boşanılır die internette arattım. ama çocuk beni çok bağlıyor. benim de evimde annem babam hep kavga ederdi babam alkolikti ödüm kopardı boşanıcaklar diye ağlardım babam tek kalırsa ne yapar annem tek ne yapar ben hangisinde kalıcam daha fazla kavga edicekler boşanınca hiçiyi bir günümüz ortak bir neşemiz olmayacak derdim.
bu arada en son psikoloğa gitmeye karar vermesindeki kavgamızda bana doğumdan sonra yaptığı baskılarpatladı artık,
ben normal doğum yaptım annem babamın hastaneye gelmesini istemedi, 100 kere aradı onları şimdi çıkıyoruz gelmeyin birazdan evdeyiz diye, onun üzerine 7 saat daha sonra eve döndük
sonrasında bebeği benim eğitimde öğrendiğim şeyler haricinde büyütmek istedi örneğin emzik emmesin diyorum emzik tıkıyor, biberonu steril etmek lazım diyorum yıkadım ya diyo sütlü şeyi sadece suya tutmuş bana temizlik hastası diyo, dikişlerim var canım acıyo uyku uyuyamıyorum ruh gibiyim eve birinin gelip yardım etmesi şöyle dursun BEN YAPARIM dediği mutfak tezgahında temiz 1 nokta yer yok laf edice yetti lohusa depresyonun bişi olmaz diyo.
bebeği ağlatmadan uyutalım diyorum aldı kucağına öküz gibi hızlı sallıyo çocuk ciyak ciyak ağlıyo beyin sarsıntısı geçircek 7 günlük bebek öyle sallanmaz ağladım en sonunda bağırdı çocuğu ağlatıyosun ne biçim annesin diye bende wc ye gidip ağladım kapıyı tekmeledi sus artık çocuk ağlıyo diye. ver diyorum vermiyo. allahım şimdi daha ele kola geliyor da en azından zarar gelemez çocuğa.
onun fikrine karşı ne desem bana şizofren manyak lohusa depresyonu bilmemne dedi. bi yandan çocuk üstüme bağlı yemek yapıyuorum bi yandan bulaşık çamaşır.
en iğrenci de 40 gün geçti ama bebek çok iri olduğu için dikişlerim fazlaydı hemen iyileşmedi vajinam amma nazlandın artık benimki de can diye ilişkiye zorladı. canım yandı ısrar kıyamet. acıyor diyorum hala ikna etmeye çalışıyo ozaman ters ilişki yapalım diyo denemezsek açılmaz vs. yani artık okadarzorlandım ki ben aldım kayganlaştırıcı vs. onu bile ben aldım.
artık öyle tiksindim ki adamdan artık normalde hergün yapardık şimdi 10günde 1 vs başka kadına gitse bile umrımda olmaz bacaklarımı almıyorum kiloma dikkat etmiyorum yeter ki beni ellemesin diye.
Adam bence bipolar değil narsist.Yeni bir sömürge bulmadan peşini bırakmaz o yüzden sen bırakacaksın çocuğu bahane etme lütfen zaten şu an çocuğa sen işteyken bakıcılık yapmaktan başka bir şey yapmıyor çocukla beraber onun da bütün sorumluluğunu almissinSelamlar arkadaşlar bu siteye daha önce de kavgalarımda üye olup yazmıştım ama bu sefer ki onların yanında çok ciddi bir durum.
Ben boşanmak istiyorum ama çocuğumu babasız bırakmak ondan bu hakkı almak istemiyorum arada perişan olsun istemiyorum. Ama her gün çığlık çığlığa kavga etmekten ağlamaktan nefret saçmaktan yoruldum...
Öncelikle Eşimle 2012de evlendik ve şu an 1.5 yaşında bir çocuğumuz var. Sevgiliyken, nişanlıyken, evlenirken ve evlendikten sonra ilişkimiz hep kavgalı gürültülüydü. Benim çevremde onunla sevgiliyken de eşimi çok onaylayan çıkmamıştı. Hayat tarzlarımız biraz farklıydı ve bunlar üzerine hep kavga ederdik. Olay ayrılma noktasına geldiğinde de perişan olup barışırdık.
En son ben ayrılmayı kafama koyduğumda ( yurtdışından çok iyi iş teklifleri alıyordum artk gelmezsen gelme 4 senedir oyalıyorsun hep senin mi işin önemli hayatımı yaşıycam dedim ) bu sefer hamile olduğumu öğrendim. Bebeği aldıralım mı diye sordum. Eşim istemedi değişeceğini söyledi. 10 senedir oturduğumuz ve uğruna kavgalar verdiği böcekli rutubetli öğrenci evinden sonunda taşındık.
Bir kaç kez eşim evrim geçirdi bu sonuncuda da çok mutlu oldum.
İlk kavgalar ailem ve arkdaşlarımla görüşmem konusundaki kaprisleriydi ve saygısızlıklarıydı bunu yıllar sonra aştık ( babasın annesine asla izin vermeyen kadın düşmanı bi adam öyle görmüş iğrenç )
ikinci kavgalar iş ortamım kariyerime yaptığı saygısızlıklar alan ihlalleri işimi ve maaşımı küçümseme şimdi o benim tam 20'de 1 im kazanıyor HAYAT İŞTE!
üçüncüsü ise benim yurtdışına taşınma hayalim 3-4 seneliğine de olsa ki benim iş arkadaşlarım haftasonluğuna yurtdışı kaçamağı yapan insanlar ben 5 senede 1 kere ağlayarak ikna etmiştim tüm masrafları karşılayarak onda da ispanyanın ortasında beni yanlız bırakmıştı yine kavga çıkarıp BEN ZATEN SEVMİYORUM TATİL OTELE DÖNCEM KENDİN GEZ demişti.
ozaman da ayrılmaya karar vermiştim ve en son artık yollarımızı ayıracaktık. olmuyor işte hayat bizi başka başka yollara soktu zevklerimiz bile farklılaştı kabullenelim derken çocuk olduuu.
Eşim beni her fırsatta ne kadar sevdiğini toxic bir şekilde söyleyen biri. Sana bu kadar aşık olmasam çekilecek insan değilsin der... Benim aile arkadaşlık ve iş ilişkilerim çok iyidir yeni tanıştığım biri bile nolur görüşelim arkadaş olalım der insanları yargılamam neşeli biriyimdir. Ama artık içimi zift bağladı öncelikle eşimden sonra kendimden herşeyden çocuğum harici herşeyden nefret ediyorum.
3 kere psikoloğa gittim. En son bebeğim 9 aylıkken sinir krizi geçirdim polis çağırdım eve yoksa ölcem beyin kanamasından falan başım döndü düştüm yürüyemiyorum nefes alamıyorum aradım polisi dedim; benim evden çıkmam lazım. ailemin evine götürün beninolur dedim polise yalvardım çocuğumu bırakmıyor eşim çok büyük kavga ediyoruz çocuğum korkuyor lütfen dedim gelen giden yok tabi.
bu kabul etti boşanmayı. sonra başladı senin psikolojik sorunların var görmüyorsun çok üzülüyorum sana benim de var ama sen çok fenasın bilmem ne...
sonuncu terapiye brlikte başladık. onu da parasına kıyamadığı için ve zaten SORUNLU BEN olduğum için bıraktı. üstelik dr bana depresyon tanısı koyarken eşime manic depresif yani bipolar bozukluk tanısı koymuştu.
Artık o sinir krizi safhasını aştığımız için her kavgamız aşırı yüksek oluyor eşim genelde bardak kırıyor. evliyken bir kere elini kırmıştı duvara vurup. sevgiliyken birbirimizi itip kakıyorduk. hiç büyük şiddet olmadı ama sürekli bir tehtid var. eşyalarıma zarar var.
şimdi çocuğumu koruduğum için hep geri duruyorum bundan güç alıp at koşturuyor.
giderim gelmem dedi bir gün ver dedim kartlarımı ( yaklaşık 3 senedir evimizi sadece ben geçindiriyourm önceden de ağırlık bendeydi ) git nereye gidiyosan. 3 saat sonra tıpış tpış döndü şakaya vuruyor bana nasıl kıyarsın diye.
En son artık kriz geçirmeden düzgün insan gibi söyledim bak çocuğa zarar veriyorz bi tek boşanan biz değiliz anlaşamıyorz ayrılalım dedim.
napıcaz maddi olarak 2 ayrı ev açıcak durumumuz yok, çocuğa iyi bakmadığımı söylüyorsun bende olduğu günler ne biliceksin ne yedi ne içti? daha mı mutlu olucak sanıyorsun vs bin tane şey syledi. ben de senle mutlu değilim bi süre katlanmak zorundayz biraz büyüyene kadar başkası ile evlenme fikrin yoksa aynı evde duralım biraz daha saygılı olarak vs
evimiz dubleks eşim üsste kalıyor odası yatak odası orada. ben gün içinde çalışırken çocuğa bakıyor. gerçi çizgi film açma yemeğine çok uğraştım blendırdan geçirme arada su içir unutma dediğim her an sen çok bilme kes karışma gibi aptalca laflarla karşılaşıyorum. dr takip etmez çocupun yemeğini bilmez, aşısını bilmez, bezini bilmez, eve alışveriş ben yaparım faturalar bende, kiralar bende ( MADDİ OALRAK DEĞİL HA BEN DÜŞÜNÜP YATIRMAKTAN BAHSEDİYORUM yoksa eşim hiç çalışmasın asla önemli değil benim maaşım yeter zaten.)
yaşına uygun hangi oyunları oynatabiliceğini söylüyorumyine üstten bir tavır. yani anlayacağınız aşırı toxic içten içe kadın düşmanı bana sürekli gashlighting yapan psikolojik şiddetin alasını yapan bir manüplatör ile evliyim.
boğazım yırtılana karar senden nefret ediyorum diyorum ama bütttün çabalarım sonuçsuz çıkıyor
yardım almayı boşanmayı farklı dille konuşmayı kabul etmiyor. artık çok yoruldum mesai saatimde bu siteye girdim bunları yazıyorum.
en son ailemizin yanına kalmaya gittik babam eşimi çok sever bana dedi ki kızım bu ne yaboşan bu heriften asalak gibi bişey bu. sabah akşam yesin içsin yatsın oyun oynasın balık tutsun arabasını anlatsın spor yapıp meme şişirsin bir de bin tane kapris hizmet beklesin prens mi lan bu padişah mı dedi.
bişi diyemedim. evde yapıyr mecbur kalınca baba dedim. ki o ev işlerini de ne kavgalar vererek öğrettim. annesi en son reddetmişti eşimi. kişisel gelişim eğitimi alıyordu senle artık görüşmeyelim birbirimize iyi gelmiyoruz dedi KENDİ ANNESİ!!!! kardeşi ile kavgalı babasıyla kavgalı 1 tane arladaşı yok1 TANE mi arkadaşı olmaz bi insanın ya.
iğrenç bi çcoukluk geçirmiş al kırmızı odaya koy izle.
ama onu ben iyileştiricek değilim. özünde tabi herkes iyidir. ama artık takatim kalmadı.
hem içimi dökmek istedim. varsın kimse cevap yazmasın okumasn ama yazayım da bari ağlamam dinsin istedim.
100 kere nasıl boşanılır die internette arattım. ama çocuk beni çok bağlıyor. benim de evimde annem babam hep kavga ederdi babam alkolikti ödüm kopardı boşanıcaklar diye ağlardım babam tek kalırsa ne yapar annem tek ne yapar ben hangisinde kalıcam daha fazla kavga edicekler boşanınca hiçiyi bir günümüz ortak bir neşemiz olmayacak derdim.
bu arada en son psikoloğa gitmeye karar vermesindeki kavgamızda bana doğumdan sonra yaptığı baskılarpatladı artık,
ben normal doğum yaptım annem babamın hastaneye gelmesini istemedi, 100 kere aradı onları şimdi çıkıyoruz gelmeyin birazdan evdeyiz diye, onun üzerine 7 saat daha sonra eve döndük
sonrasında bebeği benim eğitimde öğrendiğim şeyler haricinde büyütmek istedi örneğin emzik emmesin diyorum emzik tıkıyor, biberonu steril etmek lazım diyorum yıkadım ya diyo sütlü şeyi sadece suya tutmuş bana temizlik hastası diyo, dikişlerim var canım acıyo uyku uyuyamıyorum ruh gibiyim eve birinin gelip yardım etmesi şöyle dursun BEN YAPARIM dediği mutfak tezgahında temiz 1 nokta yer yok laf edice yetti lohusa depresyonun bişi olmaz diyo.
bebeği ağlatmadan uyutalım diyorum aldı kucağına öküz gibi hızlı sallıyo çocuk ciyak ciyak ağlıyo beyin sarsıntısı geçircek 7 günlük bebek öyle sallanmaz ağladım en sonunda bağırdı çocuğu ağlatıyosun ne biçim annesin diye bende wc ye gidip ağladım kapıyı tekmeledi sus artık çocuk ağlıyo diye. ver diyorum vermiyo. allahım şimdi daha ele kola geliyor da en azından zarar gelemez çocuğa.
onun fikrine karşı ne desem bana şizofren manyak lohusa depresyonu bilmemne dedi. bi yandan çocuk üstüme bağlı yemek yapıyuorum bi yandan bulaşık çamaşır.
en iğrenci de 40 gün geçti ama bebek çok iri olduğu için dikişlerim fazlaydı hemen iyileşmedi vajinam amma nazlandın artık benimki de can diye ilişkiye zorladı. canım yandı ısrar kıyamet. acıyor diyorum hala ikna etmeye çalışıyo ozaman ters ilişki yapalım diyo denemezsek açılmaz vs. yani artık okadarzorlandım ki ben aldım kayganlaştırıcı vs. onu bile ben aldım.
artık öyle tiksindim ki adamdan artık normalde hergün yapardık şimdi 10günde 1 vs başka kadına gitse bile umrımda olmaz bacaklarımı almıyorum kiloma dikkat etmiyorum yeter ki beni ellemesin diye.
Konuyu okuyunca aklımdan direk siz geçtiniz ki sizin maddi olanaklarınız kısıtlıydı.Hikayelerimiz farklı ama yaşadığımız mağduriyet, çaresizlik, nefret, soru işaretleri aynı. Şu kadarını söyleyeyim. Düzelecek! Oh be diyeceksin. O hödükle harcadığın zamana üzüleceksin. Daha fazla kendine ve çocuğuna yazık etme. Ben çocuklarıma iyilik yaptığımı zannedip o evde kaldığım zamanlardaki hallerini aklıma getirdikçe ağlayasım geliyor. Çocuklarımın psikolojisi, hayatı berbatmış. Şimdi onların huzurunu izlerken anlıyorum bunları. Ayrıca çocukken bizim anne babamızın boşanmasından korkmamızla şimdiki neslin boşanmaya bakışı aynı değil. O zamanlar boşanmış aile çocuğu olmak korkunç birşey sanılırdı. Kimse başını okşayıp da "herşey daha iyi olacak" demezdi. Çocuklar da her ne kadar mutsuz da olsa o tanıdık bildik hayatın dağılmasından korkardı. Çünkü başka bir ihtimal bilmezlerdi. Şimdi boşanmış olmak da, boşanmak da, ebeveynlik de, çocuklar da çok farklı. Bu duruma o kadar kolay uyum sağlıyorlar ki şaşarsın.
Çünkü evi ben geçindiriyorum trdeki pahalılığı bikşyorsunuz kemdine bir oje bile almıyorım ama çocuğuma ihtiyaçlarınu karşılamaya çalışıyoımBu kadar maddi geliri iyi olan kendi ayakları üzerinde durabilen bir kadının böyle gereksiz bir adama tahammül edebilmesine inanamıyorum.
Babanız bile hareketlerini beğenmemiş ve boşan demiş ailen de arkanda en önemlisi de bu degil mi kadınlar icin zaten ?
Esinin boşanmak istememesi senin gelirinin çok güzel olması o senden boşanınca aylık 1000 lira ne yapacak ev kirası bile ödeyemez bırak nafakayı
Sevgilikte nisanlılıkta ittire ittire giden iliskiler evlilikte tam bir kaosa dönüşüyor istediğin kadar terapi al ki bu adam buna da hevesli degil kurtaramıyorsun.
Terapi ücreti de sizi neden zorlasın orasını ben de anlayamadım geliriniz Türkiye koşullarına göre gayet yüksekken
Lütfen çocuğunuza bunu yapmayın boşanma aşamasındaki bir kadın olarak yazıyorum size bunları o huzursuz kötü evde çocuğunu büyütme zaten bir babası var gelip görecek sevecek su kafadan bir çıkalım artık
Ben de istiyorumm allahım huzur istiyorum suçlanmamak hakaret işitmemek hakaret etmemek istiyorumKonuyu okuyunca aklımdan direk siz geçtiniz ki sizin maddi olanaklarınız kısıtlıydı.
Üşenmeyip siz konu linklerini atacaktım konu sahibine.
Bilmiyorum dedim ya mütiş bir baskı altımda hissediyorum ayrılırsam çocuğuma kötülük yapıyor gibi hissediyorumOkumamış yada işi olmayan bir kadın dahi katlanmiyor bunlara ki katlansa hadi muhtaç derdik
Siz yirmi katı maaşla bu adamın piyonu olmuşsunuz kusra bakmayin da ne için?
tabii izletiyorum ama tüm gün hiç konuşmadan elimde telefonla yapmam, Misal açıyor tv yi, yaslanıyor arkasına ooh çocuk baktım. bizimkide eli ekranın üzerinde hipnotize lcd ile bir bütün izliyor. bir arası olmalı. ben ağlayıp kavga etmediğim sürece sözüm dinlenmiyor ki kafamdan atmıyorum kendimce araştırıp bakıyorum. bana googledan bakmakla anne olunmuyor diyo
e napayım annemden yardım almama izin yok, doktora yalvar yakar gidiyoruz ben nereden tavsiye alacağım hayatımda çocuk büyütmedim ki.
bu arada elbetteki eksiğim elbetteki benim de sıkıntılarım var ben de kimbilir ona neler yaşatıyorum elimden geldiğince de çözmeye çalışıyorum sırf psikoloğa gitmek istesin diye psikologda hep kendimi kötülüyorum
eşimi çok aşağılıyorum sayısız davranıyorum ona ilişkimiz bozuldu diyorum MAL PSİKOLOGLAR da anlamıyor mu anlamadım ki eşinize bu şekilde davranmanız çok yanlış vs diyolar E NEDEN YAPIYOM Bİ SORSANIZA
onu suçlayıcı konuşursam terapiyi bırakacağını bildğim için biraz alışmasını beklerken TAM ALIŞTI bu seferde parası çok gitmeyelim çocuğumuzun rızkını yiyoruz bunlar eften püften mevzular senin için geldim bak yeter artık dedi.
ona da tamam dedim yine hata heralde bende dedim çcouğumun parasını oralarda çarçur etmiyim dedim. kişi başı 350tl bir seansa giriyoruz 700 tl gidiyor o kadar da verecek gücümüz yok. ayda 1400 tl psikoloğa...
Manipülasyon yapıyor esinizBilmiyorum dedim ya mütiş bir baskı altımda hissediyorum ayrılırsam çocuğuma kötülük yapıyor gibi hissediyorum
Yanlız mı kalmak istemiyorum
Biri beni iğrenç bile sevse sevsin mi istiyorum ben çözemedim ki
Sürekli beni kendinin ne kadar harika bir baba iyi bir eş olduğuna benim nankörlük yaptığıma iinanadırmayaçalılıyor ağlıyor
ne yaapbilirim oturdum çocuğuma bakıyorum özel hobilerimi bıraktım zaten işim battı
Alkolüm sigarram yok senden başka kimseyi istemiyorum ne yapayım beni sevmen için diyo.
Aa diyorum sorun bende heralde sorun çıkaran benim. Sonra kavga da esas yüzü çıkıyo ben de kendime gıcık olduğumla kalıyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?