devam ettirmedim ilk başta konuya o şekilde girdim ama hiç benim konuşma fırsatım olmadıOldu :) oğlumu 9 seans oyun terapisine götürdüm sonuç; büyüyünce geçer hahahjs. Büyüyünce geçti.
Siz kendiniz dediniz eşim devam etsin diye psikoloğu yanlış yönlendirdim diye. E bu sonuç normal değil mi?
ben ilk okuldan beri resim çiziyorumYa simdi sisin esinize sayginiz ve tahammulunuz kalmadigi icin aslinda cok buyutulmemesi gereken seyler kavga sebebi olmus, cocugun kirli mama sandalyesinde tekrarmi yedirmesi, tv acip yedirmesi ya da bunun gibi seyler oyle cooook buyutulecek seyler degil esasinda.
Bosanmaniz sart olmus hem o adama hem kendinize yazik artik.Cinsellik konhsunda esiniz igrenc.
Birde bu digital tasarim isi 0 dan nasil ogrenilir, ek is olarak yapabilir miyiz sizce?
Teklif etti ben kayganlaştorıcıyı doğum sonrası vajinal kuruluk için aldım. Zaten bşr korku oldu hep acıycak orası diye kastım kendimi o şekilde ilişki olabişdi sonradan açılma olduiyi de bu kadar şeyi anlatıp size Her türlü psikolojik şiddete maruz bırakan insan müsveddesi istiyor zorluyor diye bide anal ilişkisini kabul ettiniz sorununuz cinsellik degilki konuyu nasıl en sonunda anala bağladınız ... valla öyle biri için parmağımı bile kıpırdatmam
Anlaşmalı boşanmada "ne zaman istersen gör" diye bir madde konulamıyor. Hakimin takdirine bırakıyorsunuz. O da en fazla haftada bir, bilemedin iki defaya hükmediyor.Yine suç kadında yorumları beni baya üzüyor ama kabullenmek lazım bazı durumları
Bu arada ben ayrılarak değil ama bir süre annemlerle yaşadım bebeğim 7aylıkt25gün kaldk ayrı olunca insan heralde sadece iyi şeyleri hatırlıyo. Brde eşim her kavgadan sonra süper davranır bir anda ev temizler bulaşık yıkar yemek yapar dersiniz ki mütiş bi insan. Yemin ederim beynim ambole oldu.
Dediğiniz gibi merak ettiğim konuları avukatla konuşmak daha doğru olur.
Mesela anlaşmalı boşanmada ne zaman istersen gör dediğimde evime gelip tüm gün durup yine kavga çıkarıp giderse aynı şeyleri yaşarsam bu sefer cidden cinnet geçiricem
Hayır bir de bu ara çocuk baba ile yatıyor kalkıyor. Başka odaya geçse bile arkasından düşe kalka koşuyor. Onunla gülüyor onunla yiyor. Bazen ben uyutamıyorm o uyutuyor bu da beni çok yıpratıyor
Artık gerisini psikologla konuşurum
Ama gerçekten destekleriniz için çok teşekkür ederim
Valla hakim kararı verince tıpış tıpış ayrılacak haftada bir alır götürür sever zaten belirli günlerde de ona verilecek . Bak ben öğretmenim öğrencilerimden psikolojik problemleri olanlar hep evde olaylar kavgalar gören çocuklar annesi babası boşanmışlar o kadar huzurlu ve sakin kendi dünyasındaki anlatamam bunu gördükten sonra da ben iyice emin oldum kendi adıma boşanmam gerektiğine zaten çocuk icin bir arada durmak degil önemli olan çocuk icin ayrılabilmekevet cnm
ben de senin gibi düşünüyorum uygulamaya çalışıyorum bazen o da boyle olmuyo boşanalım ben arada gelir yoklarım sizi bir ihtiyacınız varsa yanlız bırakmam vs diyo
sonra içindeki canavar mı ne artık beni çocuumda ayıramazsın moduna giriyo.
bırak çocuğu git falan diyo deli mi ya.
Çok teşekkür ederimSizi çok çok iyi anlıyorum. Yaşadığınız psikolojik şiddet sebebiyle şu anda herşeyden korkuyorsunuz. Ben de evliliğimin son iki yılını böyle çaresizlik içinde geçirdim. Ben de aynı sizin gibi, son zamanlarda, kocam ölsün diye dua ettiğimi fark ettim. Çünkü ölürse oğluma senin baban melek oldu gitti demek daha kolay olacaktı sanki. Oğlum babasına çok düşkündü. Boşanmayı ne zaman düşünsem oğlumun baba gitme diye ağladığını hayal eder, vazgeçerdim. Sizin kazandığınız paranın 5 te birini kazanıyorum, nasıl tek başıma evi geçindireceğim, çocuğuma nasıl bakacağım der, vazgeçerdim. Evi kapatıp oğlumu alıp ailemin evine gitsem annemle babamla sil baştan bekar gibi nasıl yaşayacağımı düşünürdüm, içim daralırdı, vazgeçerdim. Çocuğum için katlandım dediğim 2 yılda çocuğum psikolojik olarak çok zarar gördü. Babasından gördüğü şeyleri yapmaya başladı. 4 yaşında çocuk sinir krizleri geçirip bana ve babasına vurmaya başladı, okulda arkadaşlarına vurmaya, öğretmenlerine şiddet uygulamaya başladı. Hergün okul müdürü arayıp bana oğlumu anlatırdı, bu çocuk iyi değil, bu çocuk aşırı sinirli ve şiddet gösteriyor, diye. En son bana çocuğumun şahit olacağı şekilde tecavüz etti bu hayvan. Ve ben evlilik içi tecavüzün suç olduğunu bilmiyordum, internetten araştırıp sonradan öğrendim.
Lütfen, eğer çocuğunuzu gerçekten seven ve önemseyen bir anneyseniz, çocuğunuzun hayatını kurtarın ve boşanın. İnanın o gözünüzde büyüttüğünüz herşey o kadar kolay halloluyor ki. Ben şimdi çocuğumla evimdeyim, inanılmaz huzurluyum, oğlumun tüm sinirli halleri düzeldi. Ha çok fazla maddi zorluk çekiyorum, orası ayrı, geçinemiyorum artık. Ama bu bile çektiğim onca acının yanında vız geliyor. Emin olun evde sizi sömüren bir asalak yokken harcamalarınız da azalıyor, yetiyorsunuz.
Hemen ilinizdeki en iyi boşanma avukatını araştırın internetten. Randevu alın, gidip görüşün. Bi rde uzaklaştırma kararı alın, size yaklaşamaz o durumda ama çocuğunu istediği zaman alır, gezdirir, görür, geri getirir. Evinizden çıkmak zorunda değilsiniz, uzaklaştırma kararında eşiniz evden gönderilir. Çocuğunuz için iyi bir kreş araştırın yakınlarda. Hemen gidip görüşün. Bu adımlardan birini atınca diğeri zaten kendiliğinden geliyor, cesaretleniyorsunuz. Süreçle ilgili fikir almak isterseniz bana özelden yazın.
Tavsiyeleriniz için çok teşekkğr ederimBende aynen.sizin.gibi.dusuyorum.cocuklar.icin.ayrilmayi.dusunuyorum.bende.duzelme.olmaz.ise.esimin.davranislarinda.cocuklar.icin.evli.kalmak.cok.yanlis.mutsuz olduklari.bir.ortamda.1 haftadir.gormediler.sormuyorlar.bile.o.kadar neseli.ve.mutlularki.anlatamam ama neden,cunku.karsilarinda.mutlu.ve huzurlu.bir.anne.var.ve.bu.onlara.yansiyor.goruyorum...
İlk adımı attınız bundan sonrası daha kolay olacak insallah tebrik ederimTavsiyeleriniz için çok teşekkğr ederim
Eşime avukat baktığımı söyledim terapiden de bahsettim bakalım bundan sonra süreç nasıl ilerleyecek. Mütiş bir sinir krizi geçirdi saatlerce ağladı ilk kez birşeyleri kırmadı eşyalara vurmadı secdeye durup ağladı ne istersen yaparım çpcu ğğumdan uzak kalmıyım haftada 1 dayanamam diye ama napayım ben de insanım. Artık ne kadınlık ne analık ne insanlık kaldı içimde...
Umarım terapi ild kavgasız atlatmaya çalışırım
Bu adam alışmış. Sen ayrılıcam diyince yalandan ağlayıp kendini acındırarak vazgeçmeni sağlıyor, sonra eski alışkanlıklarına devam ediyor.Tavsiyeleriniz için çok teşekkğr ederim
Eşime avukat baktığımı söyledim terapiden de bahsettim bakalım bundan sonra süreç nasıl ilerleyecek. Mütiş bir sinir krizi geçirdi saatlerce ağladı ilk kez birşeyleri kırmadı eşyalara vurmadı secdeye durup ağladı ne istersen yaparım çpcu ğğumdan uzak kalmıyım haftada 1 dayanamam diye ama napayım ben de insanım. Artık ne kadınlık ne analık ne insanlık kaldı içimde...
Umarım terapi ild kavgasız atlatmaya çalışırım
yalan mı ne kadar sert bir yorum ağlayarak yardım isteyen bir insan için
cesur değilsin diyin basiretin bağlanmış diyin ama yalan demeyin,
eşim evet 1000 tl civarında kazanıyor serbest meslek yaptığı için benim de maaşım 20-25 arası değişiyor
eğitimli değilmişim demek ki, yaşadığım durumu biliyorum karşımdaki adama da anlatıyorum bana psikolojik şiddet uyguladığını ama kabul etmiyor ne bir saygı kaldı ne bişi,
bence de tecavüz evet elimi kolumu tutmuyo belki ama binbir lafla ikna etmek rıza almak değil
kendisine de söyledim ben seninle sevişmek istemiyorum bir romantikliği yok dedim
1 ay birlikte olmadık ben bunu kaldıramam dedi,
sonra aramız iyi olunca ilk hamle cinsel ilişkiye kayıyor. tiksiniyorum artık kendi vücudumdan da onunkinden de
Allah kurtarsınSelamlar arkadaşlar bu siteye daha önce de kavgalarımda üye olup yazmıştım ama bu sefer ki onların yanında çok ciddi bir durum.
Ben boşanmak istiyorum ama çocuğumu babasız bırakmak ondan bu hakkı almak istemiyorum arada perişan olsun istemiyorum. Ama her gün çığlık çığlığa kavga etmekten ağlamaktan nefret saçmaktan yoruldum...
Öncelikle Eşimle 2012de evlendik ve şu an 1.5 yaşında bir çocuğumuz var. Sevgiliyken, nişanlıyken, evlenirken ve evlendikten sonra ilişkimiz hep kavgalı gürültülüydü. Benim çevremde onunla sevgiliyken de eşimi çok onaylayan çıkmamıştı. Hayat tarzlarımız biraz farklıydı ve bunlar üzerine hep kavga ederdik. Olay ayrılma noktasına geldiğinde de perişan olup barışırdık.
En son ben ayrılmayı kafama koyduğumda ( yurtdışından çok iyi iş teklifleri alıyordum artk gelmezsen gelme 4 senedir oyalıyorsun hep senin mi işin önemli hayatımı yaşıycam dedim ) bu sefer hamile olduğumu öğrendim. Bebeği aldıralım mı diye sordum. Eşim istemedi değişeceğini söyledi. 10 senedir oturduğumuz ve uğruna kavgalar verdiği böcekli rutubetli öğrenci evinden sonunda taşındık.
Bir kaç kez eşim evrim geçirdi bu sonuncuda da çok mutlu oldum.
İlk kavgalar ailem ve arkdaşlarımla görüşmem konusundaki kaprisleriydi ve saygısızlıklarıydı bunu yıllar sonra aştık ( babasın annesine asla izin vermeyen kadın düşmanı bi adam öyle görmüş iğrenç )
ikinci kavgalar iş ortamım kariyerime yaptığı saygısızlıklar alan ihlalleri işimi ve maaşımı küçümseme şimdi o benim tam 20'de 1 im kazanıyor HAYAT İŞTE!
üçüncüsü ise benim yurtdışına taşınma hayalim 3-4 seneliğine de olsa ki benim iş arkadaşlarım haftasonluğuna yurtdışı kaçamağı yapan insanlar ben 5 senede 1 kere ağlayarak ikna etmiştim tüm masrafları karşılayarak onda da ispanyanın ortasında beni yanlız bırakmıştı yine kavga çıkarıp BEN ZATEN SEVMİYORUM TATİL OTELE DÖNCEM KENDİN GEZ demişti.
ozaman da ayrılmaya karar vermiştim ve en son artık yollarımızı ayıracaktık. olmuyor işte hayat bizi başka başka yollara soktu zevklerimiz bile farklılaştı kabullenelim derken çocuk olduuu.
Eşim beni her fırsatta ne kadar sevdiğini toxic bir şekilde söyleyen biri. Sana bu kadar aşık olmasam çekilecek insan değilsin der... Benim aile arkadaşlık ve iş ilişkilerim çok iyidir yeni tanıştığım biri bile nolur görüşelim arkadaş olalım der insanları yargılamam neşeli biriyimdir. Ama artık içimi zift bağladı öncelikle eşimden sonra kendimden herşeyden çocuğum harici herşeyden nefret ediyorum.
3 kere psikoloğa gittim. En son bebeğim 9 aylıkken sinir krizi geçirdim polis çağırdım eve yoksa ölcem beyin kanamasından falan başım döndü düştüm yürüyemiyorum nefes alamıyorum aradım polisi dedim; benim evden çıkmam lazım. ailemin evine götürün beninolur dedim polise yalvardım çocuğumu bırakmıyor eşim çok büyük kavga ediyoruz çocuğum korkuyor lütfen dedim gelen giden yok tabi.
bu kabul etti boşanmayı. sonra başladı senin psikolojik sorunların var görmüyorsun çok üzülüyorum sana benim de var ama sen çok fenasın bilmem ne...
sonuncu terapiye brlikte başladık. onu da parasına kıyamadığı için ve zaten SORUNLU BEN olduğum için bıraktı. üstelik dr bana depresyon tanısı koyarken eşime manic depresif yani bipolar bozukluk tanısı koymuştu.
Artık o sinir krizi safhasını aştığımız için her kavgamız aşırı yüksek oluyor eşim genelde bardak kırıyor. evliyken bir kere elini kırmıştı duvara vurup. sevgiliyken birbirimizi itip kakıyorduk. hiç büyük şiddet olmadı ama sürekli bir tehtid var. eşyalarıma zarar var.
şimdi çocuğumu koruduğum için hep geri duruyorum bundan güç alıp at koşturuyor.
giderim gelmem dedi bir gün ver dedim kartlarımı ( yaklaşık 3 senedir evimizi sadece ben geçindiriyourm önceden de ağırlık bendeydi ) git nereye gidiyosan. 3 saat sonra tıpış tpış döndü şakaya vuruyor bana nasıl kıyarsın diye.
En son artık kriz geçirmeden düzgün insan gibi söyledim bak çocuğa zarar veriyorz bi tek boşanan biz değiliz anlaşamıyorz ayrılalım dedim.
napıcaz maddi olarak 2 ayrı ev açıcak durumumuz yok, çocuğa iyi bakmadığımı söylüyorsun bende olduğu günler ne biliceksin ne yedi ne içti? daha mı mutlu olucak sanıyorsun vs bin tane şey syledi. ben de senle mutlu değilim bi süre katlanmak zorundayz biraz büyüyene kadar başkası ile evlenme fikrin yoksa aynı evde duralım biraz daha saygılı olarak vs
evimiz dubleks eşim üsste kalıyor odası yatak odası orada. ben gün içinde çalışırken çocuğa bakıyor. gerçi çizgi film açma yemeğine çok uğraştım blendırdan geçirme arada su içir unutma dediğim her an sen çok bilme kes karışma gibi aptalca laflarla karşılaşıyorum. dr takip etmez çocupun yemeğini bilmez, aşısını bilmez, bezini bilmez, eve alışveriş ben yaparım faturalar bende, kiralar bende ( MADDİ OALRAK DEĞİL HA BEN DÜŞÜNÜP YATIRMAKTAN BAHSEDİYORUM yoksa eşim hiç çalışmasın asla önemli değil benim maaşım yeter zaten.)
yaşına uygun hangi oyunları oynatabiliceğini söylüyorumyine üstten bir tavır. yani anlayacağınız aşırı toxic içten içe kadın düşmanı bana sürekli gashlighting yapan psikolojik şiddetin alasını yapan bir manüplatör ile evliyim.
boğazım yırtılana karar senden nefret ediyorum diyorum ama bütttün çabalarım sonuçsuz çıkıyor
yardım almayı boşanmayı farklı dille konuşmayı kabul etmiyor. artık çok yoruldum mesai saatimde bu siteye girdim bunları yazıyorum.
en son ailemizin yanına kalmaya gittik babam eşimi çok sever bana dedi ki kızım bu ne yaboşan bu heriften asalak gibi bişey bu. sabah akşam yesin içsin yatsın oyun oynasın balık tutsun arabasını anlatsın spor yapıp meme şişirsin bir de bin tane kapris hizmet beklesin prens mi lan bu padişah mı dedi.
bişi diyemedim. evde yapıyr mecbur kalınca baba dedim. ki o ev işlerini de ne kavgalar vererek öğrettim. annesi en son reddetmişti eşimi. kişisel gelişim eğitimi alıyordu senle artık görüşmeyelim birbirimize iyi gelmiyoruz dedi KENDİ ANNESİ!!!! kardeşi ile kavgalı babasıyla kavgalı 1 tane arladaşı yok1 TANE mi arkadaşı olmaz bi insanın ya.
iğrenç bi çcoukluk geçirmiş al kırmızı odaya koy izle.
ama onu ben iyileştiricek değilim. özünde tabi herkes iyidir. ama artık takatim kalmadı.
hem içimi dökmek istedim. varsın kimse cevap yazmasın okumasn ama yazayım da bari ağlamam dinsin istedim.
100 kere nasıl boşanılır die internette arattım. ama çocuk beni çok bağlıyor. benim de evimde annem babam hep kavga ederdi babam alkolikti ödüm kopardı boşanıcaklar diye ağlardım babam tek kalırsa ne yapar annem tek ne yapar ben hangisinde kalıcam daha fazla kavga edicekler boşanınca hiçiyi bir günümüz ortak bir neşemiz olmayacak derdim.
bu arada en son psikoloğa gitmeye karar vermesindeki kavgamızda bana doğumdan sonra yaptığı baskılarpatladı artık,
ben normal doğum yaptım annem babamın hastaneye gelmesini istemedi, 100 kere aradı onları şimdi çıkıyoruz gelmeyin birazdan evdeyiz diye, onun üzerine 7 saat daha sonra eve döndük
sonrasında bebeği benim eğitimde öğrendiğim şeyler haricinde büyütmek istedi örneğin emzik emmesin diyorum emzik tıkıyor, biberonu steril etmek lazım diyorum yıkadım ya diyo sütlü şeyi sadece suya tutmuş bana temizlik hastası diyo, dikişlerim var canım acıyo uyku uyuyamıyorum ruh gibiyim eve birinin gelip yardım etmesi şöyle dursun BEN YAPARIM dediği mutfak tezgahında temiz 1 nokta yer yok laf edice yetti lohusa depresyonun bişi olmaz diyo.
bebeği ağlatmadan uyutalım diyorum aldı kucağına öküz gibi hızlı sallıyo çocuk ciyak ciyak ağlıyo beyin sarsıntısı geçircek 7 günlük bebek öyle sallanmaz ağladım en sonunda bağırdı çocuğu ağlatıyosun ne biçim annesin diye bende wc ye gidip ağladım kapıyı tekmeledi sus artık çocuk ağlıyo diye. ver diyorum vermiyo. allahım şimdi daha ele kola geliyor da en azından zarar gelemez çocuğa.
onun fikrine karşı ne desem bana şizofren manyak lohusa depresyonu bilmemne dedi. bi yandan çocuk üstüme bağlı yemek yapıyuorum bi yandan bulaşık çamaşır.
en iğrenci de 40 gün geçti ama bebek çok iri olduğu için dikişlerim fazlaydı hemen iyileşmedi vajinam amma nazlandın artık benimki de can diye ilişkiye zorladı. canım yandı ısrar kıyamet. acıyor diyorum hala ikna etmeye çalışıyo ozaman ters ilişki yapalım diyo denemezsek açılmaz vs. yani artık okadarzorlandım ki ben aldım kayganlaştırıcı vs. onu bile ben aldım.
artık öyle tiksindim ki adamdan artık normalde hergün yapardık şimdi 10günde 1 vs başka kadına gitse bile umrımda olmaz bacaklarımı almıyorum kiloma dikkat etmiyorum yeter ki beni ellemesin diye.