Gerçekten şu yazdıklarınızı BDV ana sayfaya pinlesinler ya. Her boşanamam çocuğum kötü etkilenir duygusuna sarılan sindirilmiş kadınlara belki ulaşır.ayrılmış bir anne baba çocuğuyum
Bir gün bile ailem bana haksızlık etti anne babasız bıraktı diye düşünmedim.
Anne baba olmak ayrı eş olmak ayrı bu ikisini karıştırmayın.
Mutlu değilseniz ayrılın fazlasıyla sebebiniz var.
Siz mutlu olun çocuğunuz daha çok mutlu olacaktır.
aynen öyleGerçekten şu yazdıklarınızı BDV ana sayfaya pinlesinler ya. Her boşanamam çocuğum kötü etkilenir duygusuna sarılan sindirilmiş kadınlara belki ulaşır.
Ben de anne baba ayrı bir ailenin çocuğuyum. Bir gün bile anne babam birarada olsaydı demedim. Aksine annemin şiddet gördüğü hatıralar beni mahvetti.
En kucugu 2 en buyugu 8 yasindaydiAyrıldığınızda sizin ve çocuklarınızın yaşı kaçtı sizi de yoruyorum ama kusura bakmayın lütfen
Çok kucuklermis gerçekten. Helal olsun size valla gücünüze hayran kaldım. Çok güçlü kadınsınız.En kucugu 2 en buyugu 8 yasindaydi
Bizim evlilik iki baş bir kazanda pişmiyor mantigindaydi bacim Ailem bu evlilige baştan karşı olarak " kendi düşen ağlamaz" mantigiyla sinevizyondan izler gibiydi olayları. Cocuklarima kendim baktim. Hic bakici tutmadim bu süreçte. Öğretmendim ve sabahçı olarak ust üste derslerimi buna göre ayarladim. Nöbet gunlerim harici zorlanmadim. Nöbet yerimi terk ettigim icin cocuklar yüzünden meslek hayatimda iki defa ceza aldım. Bunun harici evi giris katina tasidim ve cocuklarin guvenligi icin cok guzel evimi düzenledim. Son yillarda kizlarim kahvaltiyi hazirliyor. Bir yigin tatli ve yemek yaparlar. Erkekler evin dış islerini ve elektrik aksamini yapar. Zorluklar bizim icin dedim acı patlıcanı kiragi calmaz gayri bacım. Rabbim senin de yolunu acik etsin.Çok kucuklermis gerçekten. Helal olsun size valla gücünüze hayran kaldım. Çok güçlü kadınsınız.Aileniz destek oldu mu küçüklere kim baktı?
Amin inşallah. Çabaniza hayran kaldım gerçekten öğretmenim. Kutsal bir meslek sahibisiniz ve yine kutsal olan annelik görevini de yapmışsınız. Ömrünüzün sonuna kadar ayağınız taşa değmesin inşallahBizim evlilik iki baş bir kazanda pişmiyor mantigindaydi bacim Ailem bu evlilige baştan karşı olarak " kendi düşen ağlamaz" mantigiyla sinevizyondan izler gibiydi olayları. Cocuklarima kendim baktim. Hic bakici tutmadim bu süreçte. Öğretmendim ve sabahçı olarak ust üste derslerimi buna göre ayarladim. Nöbet gunlerim harici zorlanmadim. Nöbet yerimi terk ettigim icin cocuklar yüzünden meslek hayatimda iki defa ceza aldım. Bunun harici evi giris katina tasidim ve cocuklarin guvenligi icin cok guzel evimi düzenledim. Son yillarda kizlarim kahvaltiyi hazirliyor. Bir yigin tatli ve yemek yaparlar. Erkekler evin dış islerini ve elektrik aksamini yapar. Zorluklar bizim icin dedim acı patlıcanı kiragi calmaz gayri bacım. Rabbim senin de yolunu acik etsin.
Siz hep yazın ya :)aynen öyle
Çok komik geliyor “ çocuğumu babasız bırakmak istemiyorum “ sözleri.
Hepsi bahane
Bizim evlilik iki baş bir kazanda pişmiyor mantigindaydi bacim Ailem bu evlilige baştan karşı olarak " kendi düşen ağlamaz" mantigiyla sinevizyondan izler gibiydi olayları. Cocuklarima kendim baktim. Hic bakici tutmadim bu süreçte. Öğretmendim ve sabahçı olarak ust üste derslerimi buna göre ayarladim. Nöbet gunlerim harici zorlanmadim. Nöbet yerimi terk ettigim icin cocuklar yüzünden meslek hayatimda iki defa ceza aldım. Bunun harici evi giris katina tasidim ve cocuklarin guvenligi icin cok guzel evimi düzenledim. Son yillarda kizlarim kahvaltiyi hazirliyor. Bir yigin tatli ve yemek yaparlar. Erkekler evin dış islerini ve elektrik aksamini yapar. Zorluklar bizim icin dedim acı patlıcanı kiragi calmaz gayri bacım. Rabbim senin de yolunu acik etsin.
ben ne zaman babasız kaldım biliyor musunuz ?Siz hep yazın ya :)
Ben de yeni boşandım 3 yaş bir kızım var ailem çok destek oldu ama o toplum baskısı olan çocuğa oldu lafları beni sinirden bitirdi
Siddet uygulayan babayla aynı evde mi tutsaydım diyorum kem küm ediyorlar
Ben öğretmenim anne baba bir arada olup çok mutsuz öğrencim var siddet aldatma gibi şeylere maruz kaldıkları icin ne yazık ki
Umarım boşanmış aile çocuklarına acımayı bırakırlar artık
Aynen öyleben ne zaman babasız kaldım biliyor musunuz ?
Babam vefat ettiğinde
Annem babam Ayrıldığında hiçte babasız değilmişim.
Bana da diyorlardı toplumda Allah analı babalı büyütmedi minvalinde sözler ama hepsi bu toplumun saçma sapan düşünceleri.
Aynı evde dayak yeyince , huzursuz olunca çok mu mutlu oluyor sanki o çocuklar.
En ama en güzeli ayrı ayrı evlerde mutlu anne baba
maşallahAynen öyle
O adamla aynı evin içinde o kadar mutsuz ve huzursuzdum ki çocuğuma bile tahammülüm yoktu bir ara
Şimdi yeniden doğmuş gibi kendimize geldik evladımla çok şükür
Yok öyle birsey çok hak etse de yapmıyorum ileride çocuk kendisi görsün tanısın karar versin diye düşünüyorum ben demaşallah
Allah bozmasın
Ama size tek tavsiyem çocuğunuzu eski eşinize karşı duygularınızla yönlendirmeyin.
Her zaman o senin baban tarzında yaklaşın.
Selamlar arkadaşlar bu siteye daha önce de kavgalarımda üye olup yazmıştım ama bu sefer ki onların yanında çok ciddi bir durum.
Ben boşanmak istiyorum ama çocuğumu babasız bırakmak ondan bu hakkı almak istemiyorum arada perişan olsun istemiyorum. Ama her gün çığlık çığlığa kavga etmekten ağlamaktan nefret saçmaktan yoruldum...
Öncelikle Eşimle 2012de evlendik ve şu an 1.5 yaşında bir çocuğumuz var. Sevgiliyken, nişanlıyken, evlenirken ve evlendikten sonra ilişkimiz hep kavgalı gürültülüydü. Benim çevremde onunla sevgiliyken de eşimi çok onaylayan çıkmamıştı. Hayat tarzlarımız biraz farklıydı ve bunlar üzerine hep kavga ederdik. Olay ayrılma noktasına geldiğinde de perişan olup barışırdık.
En son ben ayrılmayı kafama koyduğumda ( yurtdışından çok iyi iş teklifleri alıyordum artk gelmezsen gelme 4 senedir oyalıyorsun hep senin mi işin önemli hayatımı yaşıycam dedim ) bu sefer hamile olduğumu öğrendim. Bebeği aldıralım mı diye sordum. Eşim istemedi değişeceğini söyledi. 10 senedir oturduğumuz ve uğruna kavgalar verdiği böcekli rutubetli öğrenci evinden sonunda taşındık.
Bir kaç kez eşim evrim geçirdi bu sonuncuda da çok mutlu oldum.
İlk kavgalar ailem ve arkdaşlarımla görüşmem konusundaki kaprisleriydi ve saygısızlıklarıydı bunu yıllar sonra aştık ( babasın annesine asla izin vermeyen kadın düşmanı bi adam öyle görmüş iğrenç )
ikinci kavgalar iş ortamım kariyerime yaptığı saygısızlıklar alan ihlalleri işimi ve maaşımı küçümseme şimdi o benim tam 20'de 1 im kazanıyor HAYAT İŞTE!
üçüncüsü ise benim yurtdışına taşınma hayalim 3-4 seneliğine de olsa ki benim iş arkadaşlarım haftasonluğuna yurtdışı kaçamağı yapan insanlar ben 5 senede 1 kere ağlayarak ikna etmiştim tüm masrafları karşılayarak onda da ispanyanın ortasında beni yanlız bırakmıştı yine kavga çıkarıp BEN ZATEN SEVMİYORUM TATİL OTELE DÖNCEM KENDİN GEZ demişti.
ozaman da ayrılmaya karar vermiştim ve en son artık yollarımızı ayıracaktık. olmuyor işte hayat bizi başka başka yollara soktu zevklerimiz bile farklılaştı kabullenelim derken çocuk olduuu.
Eşim beni her fırsatta ne kadar sevdiğini toxic bir şekilde söyleyen biri. Sana bu kadar aşık olmasam çekilecek insan değilsin der... Benim aile arkadaşlık ve iş ilişkilerim çok iyidir yeni tanıştığım biri bile nolur görüşelim arkadaş olalım der insanları yargılamam neşeli biriyimdir. Ama artık içimi zift bağladı öncelikle eşimden sonra kendimden herşeyden çocuğum harici herşeyden nefret ediyorum.
3 kere psikoloğa gittim. En son bebeğim 9 aylıkken sinir krizi geçirdim polis çağırdım eve yoksa ölcem beyin kanamasından falan başım döndü düştüm yürüyemiyorum nefes alamıyorum aradım polisi dedim; benim evden çıkmam lazım. ailemin evine götürün beninolur dedim polise yalvardım çocuğumu bırakmıyor eşim çok büyük kavga ediyoruz çocuğum korkuyor lütfen dedim gelen giden yok tabi.
bu kabul etti boşanmayı. sonra başladı senin psikolojik sorunların var görmüyorsun çok üzülüyorum sana benim de var ama sen çok fenasın bilmem ne...
sonuncu terapiye brlikte başladık. onu da parasına kıyamadığı için ve zaten SORUNLU BEN olduğum için bıraktı. üstelik dr bana depresyon tanısı koyarken eşime manic depresif yani bipolar bozukluk tanısı koymuştu.
Artık o sinir krizi safhasını aştığımız için her kavgamız aşırı yüksek oluyor eşim genelde bardak kırıyor. evliyken bir kere elini kırmıştı duvara vurup. sevgiliyken birbirimizi itip kakıyorduk. hiç büyük şiddet olmadı ama sürekli bir tehtid var. eşyalarıma zarar var.
şimdi çocuğumu koruduğum için hep geri duruyorum bundan güç alıp at koşturuyor.
giderim gelmem dedi bir gün ver dedim kartlarımı ( yaklaşık 3 senedir evimizi sadece ben geçindiriyourm önceden de ağırlık bendeydi ) git nereye gidiyosan. 3 saat sonra tıpış tpış döndü şakaya vuruyor bana nasıl kıyarsın diye.
En son artık kriz geçirmeden düzgün insan gibi söyledim bak çocuğa zarar veriyorz bi tek boşanan biz değiliz anlaşamıyorz ayrılalım dedim.
napıcaz maddi olarak 2 ayrı ev açıcak durumumuz yok, çocuğa iyi bakmadığımı söylüyorsun bende olduğu günler ne biliceksin ne yedi ne içti? daha mı mutlu olucak sanıyorsun vs bin tane şey syledi. ben de senle mutlu değilim bi süre katlanmak zorundayz biraz büyüyene kadar başkası ile evlenme fikrin yoksa aynı evde duralım biraz daha saygılı olarak vs
evimiz dubleks eşim üsste kalıyor odası yatak odası orada. ben gün içinde çalışırken çocuğa bakıyor. gerçi çizgi film açma yemeğine çok uğraştım blendırdan geçirme arada su içir unutma dediğim her an sen çok bilme kes karışma gibi aptalca laflarla karşılaşıyorum. dr takip etmez çocupun yemeğini bilmez, aşısını bilmez, bezini bilmez, eve alışveriş ben yaparım faturalar bende, kiralar bende ( MADDİ OALRAK DEĞİL HA BEN DÜŞÜNÜP YATIRMAKTAN BAHSEDİYORUM yoksa eşim hiç çalışmasın asla önemli değil benim maaşım yeter zaten.)
yaşına uygun hangi oyunları oynatabiliceğini söylüyorumyine üstten bir tavır. yani anlayacağınız aşırı toxic içten içe kadın düşmanı bana sürekli gashlighting yapan psikolojik şiddetin alasını yapan bir manüplatör ile evliyim.
boğazım yırtılana karar senden nefret ediyorum diyorum ama bütttün çabalarım sonuçsuz çıkıyor
yardım almayı boşanmayı farklı dille konuşmayı kabul etmiyor. artık çok yoruldum mesai saatimde bu siteye girdim bunları yazıyorum.
en son ailemizin yanına kalmaya gittik babam eşimi çok sever bana dedi ki kızım bu ne yaboşan bu heriften asalak gibi bişey bu. sabah akşam yesin içsin yatsın oyun oynasın balık tutsun arabasını anlatsın spor yapıp meme şişirsin bir de bin tane kapris hizmet beklesin prens mi lan bu padişah mı dedi.
bişi diyemedim. evde yapıyr mecbur kalınca baba dedim. ki o ev işlerini de ne kavgalar vererek öğrettim. annesi en son reddetmişti eşimi. kişisel gelişim eğitimi alıyordu senle artık görüşmeyelim birbirimize iyi gelmiyoruz dedi KENDİ ANNESİ!!!! kardeşi ile kavgalı babasıyla kavgalı 1 tane arladaşı yok1 TANE mi arkadaşı olmaz bi insanın ya.
iğrenç bi çcoukluk geçirmiş al kırmızı odaya koy izle.
ama onu ben iyileştiricek değilim. özünde tabi herkes iyidir. ama artık takatim kalmadı.
hem içimi dökmek istedim. varsın kimse cevap yazmasın okumasn ama yazayım da bari ağlamam dinsin istedim.
100 kere nasıl boşanılır die internette arattım. ama çocuk beni çok bağlıyor. benim de evimde annem babam hep kavga ederdi babam alkolikti ödüm kopardı boşanıcaklar diye ağlardım babam tek kalırsa ne yapar annem tek ne yapar ben hangisinde kalıcam daha fazla kavga edicekler boşanınca hiçiyi bir günümüz ortak bir neşemiz olmayacak derdim.
bu arada en son psikoloğa gitmeye karar vermesindeki kavgamızda bana doğumdan sonra yaptığı baskılarpatladı artık,
ben normal doğum yaptım annem babamın hastaneye gelmesini istemedi, 100 kere aradı onları şimdi çıkıyoruz gelmeyin birazdan evdeyiz diye, onun üzerine 7 saat daha sonra eve döndük
sonrasında bebeği benim eğitimde öğrendiğim şeyler haricinde büyütmek istedi örneğin emzik emmesin diyorum emzik tıkıyor, biberonu steril etmek lazım diyorum yıkadım ya diyo sütlü şeyi sadece suya tutmuş bana temizlik hastası diyo, dikişlerim var canım acıyo uyku uyuyamıyorum ruh gibiyim eve birinin gelip yardım etmesi şöyle dursun BEN YAPARIM dediği mutfak tezgahında temiz 1 nokta yer yok laf edice yetti lohusa depresyonun bişi olmaz diyo.
bebeği ağlatmadan uyutalım diyorum aldı kucağına öküz gibi hızlı sallıyo çocuk ciyak ciyak ağlıyo beyin sarsıntısı geçircek 7 günlük bebek öyle sallanmaz ağladım en sonunda bağırdı çocuğu ağlatıyosun ne biçim annesin diye bende wc ye gidip ağladım kapıyı tekmeledi sus artık çocuk ağlıyo diye. ver diyorum vermiyo. allahım şimdi daha ele kola geliyor da en azından zarar gelemez çocuğa.
onun fikrine karşı ne desem bana şizofren manyak lohusa depresyonu bilmemne dedi. bi yandan çocuk üstüme bağlı yemek yapıyuorum bi yandan bulaşık çamaşır.
en iğrenci de 40 gün geçti ama bebek çok iri olduğu için dikişlerim fazlaydı hemen iyileşmedi vajinam amma nazlandın artık benimki de can diye ilişkiye zorladı. canım yandı ısrar kıyamet. acıyor diyorum hala ikna etmeye çalışıyo ozaman ters ilişki yapalım diyo denemezsek açılmaz vs. yani artık okadarzorlandım ki ben aldım kayganlaştırıcı vs. onu bile ben aldım.
artık öyle tiksindim ki adamdan artık normalde hergün yapardık şimdi 10günde 1 vs başka kadına gitse bile umrımda olmaz bacaklarımı almıyorum kiloma dikkat etmiyorum yeter ki beni ellemesin db. Bende tam aynı olmasada benzer sıkıntılar yaşıyorum bir kizim var 19 aylık eşin asalak bir kemirgen benimkide öyle bende öyle diyordum ama ekonomi önemli evin ihtiyaclarini sen karsiliyirsan herşeyi sen yapıyorsan evlattan ne farkı var Allah aşkına benimkide öyleydi ben herşeyi karşılıyorum o kendi parasını yiyor e ne anlamı kaldı evliliğin eve ben bakayım çocuğa ben temizlik bulaşık yemek ben bir çocuğum vardı ikinciye ihtiyacım yok lohusalık en dibine kadar yaşadım delirtti beni intihara bile kalkistim bir kez sinir krizi geçirdim deli muamelesi gördüm normal değilmişim ben önce idare ediyordum çocuk doğunca benimde artık midem almadı benim sıkıntım şöyle başladı doğumda sezaryen olmak zorunda kaldım bu ortalıkta yok annem yanımda ben çok kan kaybettim doktor kan istedi ölüm tehlikesi atlattım tekrar ameliyat olma durumum vardi annem aradı nerdesin diye berbere gidiyorum diyor bu kadar rahat anneme ordan bilendi bu sonrasında üç gün olmuş sezaryen olmuşum annem bana bakmak için gelmiş annemin yaptiklarini yemiyor benden yemek istiyor gittim yaptım susuyorum icime atıyorum tabi sonra annem gitti yanlız kaldım bu eve gelmiyor yatmadan yatmaya odasına gidiyor bende çocukla başka odadayim sonrasinda annesi saçma sapan espri yapıyor evi taşıyacağız annesi bana diyor annen gelsin evi temizlesin diyor annem bana bakıyor çalışan insanım birini tutun temizlesin diyorum para vermek istemiyorlar hepsi üst üste gelince çocuğu emziremiyirum süt yetmiyor çocuk kolik bir gram uyku yok beni aglama krizleri tutuyor dakika bir agliyirum benimle dalga geçtiler eşim neyin var dedi biliyordum tepki alacağımı ama patladım bende herşeyi söyledim başladı bana sen nankorsun demeye çünkü annesine asla birsey diyemem kadın dalga geçiyor bunu söylüyorum ben nankör oldum küstu bana benimle konuşmadı bir hafta oldu doğumdan sonra bandı çıkaracaklar kontrolüm var minibüse bin git diyor bir hafta sonrada evi taşıdım bana hiç acımadı yardım etmedi ben eşyaları kolilerken o beni izledi öylece evi taşıdık bunun hakaretleri başladı kilomla dalga geçiyor memem Afrikalı memesiymis şakadan anlamiyormusum amale gibi kokuyormusum daha bir dünya laf başlarda birşey demedim lohusaydim sürekli yanlız kaldim annemide istemiyordu sonra bunun kötü muamesi yüzünden ben delirdim kızım iki aylık olunca sut sitmasi oldum 7 8 defa hastanelik oldum 4 kutu antibiyotik kullandım ateşim tavan memem pancar gibi uyku sıfır benimle konuşmuyor yanlızım çocuk kaka yapmiyir gazı var beni emmiyor mama yemiyor beni 41 derece ateşle halimi görüp neyin var bile demeden kapıyı çekip çıktı beni o halde evde bıraktı. ağlıyordum ne olur biraz erken gel akşam 9 da gel diye gece birden ikiden önce gelmiyordu çocuk durmuyor uyku yok ağlama krizleri en sonunda sinir krizi geçirdim eşyaları kırdım döktüm böyle yaptığım için beni dövdü. sonra babam biraz eski kafalı birisi kadın kocasının sözünde durmalı bu düşüncede biri beni babamla tehtid etmeye başladı babamı arıyor kızın beni dinlemiyor Netflix izliyorum babamı arıyor kızın porno izliyor en sonda intihara kalkistim iki kez şiddet uyguladı bana baktım düzelmiyor bıraktım 9 aydır ailemin yanındayım 20 gün kaldı bosancagim varya içimde hiç eksiklik yok dünya varmış kendime guvenim herşeyim gitmisti kartımı vermiyordu baa pislik çıkarmasın diye birşey demiyirdum gidip sanki kendi parası millete borç veriyor iddia oynuyor krediye borç çıkarıyor valla şimdi çok iyiyim dünya varmış gerçekten o evde sanki böyle hergun ölüyordum bide severek aldık birbirimizi görücü usulü evlenseydim bu kadar uzulmezdim
başından belliymiş kavgalar,tartışmlar üstelik ailenizde görmüş en iyisi boşanmak sonra 2 kocayı alırsınız ondan 2 doğurursunuzSelamlar arkadaşlar bu siteye daha önce de kavgalarımda üye olup yazmıştım ama bu sefer ki onların yanında çok ciddi bir durum.
Ben boşanmak istiyorum ama çocuğumu babasız bırakmak ondan bu hakkı almak istemiyorum arada perişan olsun istemiyorum. Ama her gün çığlık çığlığa kavga etmekten ağlamaktan nefret saçmaktan yoruldum...
Öncelikle Eşimle 2012de evlendik ve şu an 1.5 yaşında bir çocuğumuz var. Sevgiliyken, nişanlıyken, evlenirken ve evlendikten sonra ilişkimiz hep kavgalı gürültülüydü. Benim çevremde onunla sevgiliyken de eşimi çok onaylayan çıkmamıştı. Hayat tarzlarımız biraz farklıydı ve bunlar üzerine hep kavga ederdik. Olay ayrılma noktasına geldiğinde de perişan olup barışırdık.
En son ben ayrılmayı kafama koyduğumda ( yurtdışından çok iyi iş teklifleri alıyordum artk gelmezsen gelme 4 senedir oyalıyorsun hep senin mi işin önemli hayatımı yaşıycam dedim ) bu sefer hamile olduğumu öğrendim. Bebeği aldıralım mı diye sordum. Eşim istemedi değişeceğini söyledi. 10 senedir oturduğumuz ve uğruna kavgalar verdiği böcekli rutubetli öğrenci evinden sonunda taşındık.
Bir kaç kez eşim evrim geçirdi bu sonuncuda da çok mutlu oldum.
İlk kavgalar ailem ve arkdaşlarımla görüşmem konusundaki kaprisleriydi ve saygısızlıklarıydı bunu yıllar sonra aştık ( babasın annesine asla izin vermeyen kadın düşmanı bi adam öyle görmüş iğrenç )
ikinci kavgalar iş ortamım kariyerime yaptığı saygısızlıklar alan ihlalleri işimi ve maaşımı küçümseme şimdi o benim tam 20'de 1 im kazanıyor HAYAT İŞTE!
üçüncüsü ise benim yurtdışına taşınma hayalim 3-4 seneliğine de olsa ki benim iş arkadaşlarım haftasonluğuna yurtdışı kaçamağı yapan insanlar ben 5 senede 1 kere ağlayarak ikna etmiştim tüm masrafları karşılayarak onda da ispanyanın ortasında beni yanlız bırakmıştı yine kavga çıkarıp BEN ZATEN SEVMİYORUM TATİL OTELE DÖNCEM KENDİN GEZ demişti.
ozaman da ayrılmaya karar vermiştim ve en son artık yollarımızı ayıracaktık. olmuyor işte hayat bizi başka başka yollara soktu zevklerimiz bile farklılaştı kabullenelim derken çocuk olduuu.
Eşim beni her fırsatta ne kadar sevdiğini toxic bir şekilde söyleyen biri. Sana bu kadar aşık olmasam çekilecek insan değilsin der... Benim aile arkadaşlık ve iş ilişkilerim çok iyidir yeni tanıştığım biri bile nolur görüşelim arkadaş olalım der insanları yargılamam neşeli biriyimdir. Ama artık içimi zift bağladı öncelikle eşimden sonra kendimden herşeyden çocuğum harici herşeyden nefret ediyorum.
3 kere psikoloğa gittim. En son bebeğim 9 aylıkken sinir krizi geçirdim polis çağırdım eve yoksa ölcem beyin kanamasından falan başım döndü düştüm yürüyemiyorum nefes alamıyorum aradım polisi dedim; benim evden çıkmam lazım. ailemin evine götürün beninolur dedim polise yalvardım çocuğumu bırakmıyor eşim çok büyük kavga ediyoruz çocuğum korkuyor lütfen dedim gelen giden yok tabi.
bu kabul etti boşanmayı. sonra başladı senin psikolojik sorunların var görmüyorsun çok üzülüyorum sana benim de var ama sen çok fenasın bilmem ne...
sonuncu terapiye brlikte başladık. onu da parasına kıyamadığı için ve zaten SORUNLU BEN olduğum için bıraktı. üstelik dr bana depresyon tanısı koyarken eşime manic depresif yani bipolar bozukluk tanısı koymuştu.
Artık o sinir krizi safhasını aştığımız için her kavgamız aşırı yüksek oluyor eşim genelde bardak kırıyor. evliyken bir kere elini kırmıştı duvara vurup. sevgiliyken birbirimizi itip kakıyorduk. hiç büyük şiddet olmadı ama sürekli bir tehtid var. eşyalarıma zarar var.
şimdi çocuğumu koruduğum için hep geri duruyorum bundan güç alıp at koşturuyor.
giderim gelmem dedi bir gün ver dedim kartlarımı ( yaklaşık 3 senedir evimizi sadece ben geçindiriyourm önceden de ağırlık bendeydi ) git nereye gidiyosan. 3 saat sonra tıpış tpış döndü şakaya vuruyor bana nasıl kıyarsın diye.
En son artık kriz geçirmeden düzgün insan gibi söyledim bak çocuğa zarar veriyorz bi tek boşanan biz değiliz anlaşamıyorz ayrılalım dedim.
napıcaz maddi olarak 2 ayrı ev açıcak durumumuz yok, çocuğa iyi bakmadığımı söylüyorsun bende olduğu günler ne biliceksin ne yedi ne içti? daha mı mutlu olucak sanıyorsun vs bin tane şey syledi. ben de senle mutlu değilim bi süre katlanmak zorundayz biraz büyüyene kadar başkası ile evlenme fikrin yoksa aynı evde duralım biraz daha saygılı olarak vs
evimiz dubleks eşim üsste kalıyor odası yatak odası orada. ben gün içinde çalışırken çocuğa bakıyor. gerçi çizgi film açma yemeğine çok uğraştım blendırdan geçirme arada su içir unutma dediğim her an sen çok bilme kes karışma gibi aptalca laflarla karşılaşıyorum. dr takip etmez çocupun yemeğini bilmez, aşısını bilmez, bezini bilmez, eve alışveriş ben yaparım faturalar bende, kiralar bende ( MADDİ OALRAK DEĞİL HA BEN DÜŞÜNÜP YATIRMAKTAN BAHSEDİYORUM yoksa eşim hiç çalışmasın asla önemli değil benim maaşım yeter zaten.)
yaşına uygun hangi oyunları oynatabiliceğini söylüyorumyine üstten bir tavır. yani anlayacağınız aşırı toxic içten içe kadın düşmanı bana sürekli gashlighting yapan psikolojik şiddetin alasını yapan bir manüplatör ile evliyim.
boğazım yırtılana karar senden nefret ediyorum diyorum ama bütttün çabalarım sonuçsuz çıkıyor
yardım almayı boşanmayı farklı dille konuşmayı kabul etmiyor. artık çok yoruldum mesai saatimde bu siteye girdim bunları yazıyorum.
en son ailemizin yanına kalmaya gittik babam eşimi çok sever bana dedi ki kızım bu ne yaboşan bu heriften asalak gibi bişey bu. sabah akşam yesin içsin yatsın oyun oynasın balık tutsun arabasını anlatsın spor yapıp meme şişirsin bir de bin tane kapris hizmet beklesin prens mi lan bu padişah mı dedi.
bişi diyemedim. evde yapıyr mecbur kalınca baba dedim. ki o ev işlerini de ne kavgalar vererek öğrettim. annesi en son reddetmişti eşimi. kişisel gelişim eğitimi alıyordu senle artık görüşmeyelim birbirimize iyi gelmiyoruz dedi KENDİ ANNESİ!!!! kardeşi ile kavgalı babasıyla kavgalı 1 tane arladaşı yok1 TANE mi arkadaşı olmaz bi insanın ya.
iğrenç bi çcoukluk geçirmiş al kırmızı odaya koy izle.
ama onu ben iyileştiricek değilim. özünde tabi herkes iyidir. ama artık takatim kalmadı.
hem içimi dökmek istedim. varsın kimse cevap yazmasın okumasn ama yazayım da bari ağlamam dinsin istedim.
100 kere nasıl boşanılır die internette arattım. ama çocuk beni çok bağlıyor. benim de evimde annem babam hep kavga ederdi babam alkolikti ödüm kopardı boşanıcaklar diye ağlardım babam tek kalırsa ne yapar annem tek ne yapar ben hangisinde kalıcam daha fazla kavga edicekler boşanınca hiçiyi bir günümüz ortak bir neşemiz olmayacak derdim.
bu arada en son psikoloğa gitmeye karar vermesindeki kavgamızda bana doğumdan sonra yaptığı baskılarpatladı artık,
ben normal doğum yaptım annem babamın hastaneye gelmesini istemedi, 100 kere aradı onları şimdi çıkıyoruz gelmeyin birazdan evdeyiz diye, onun üzerine 7 saat daha sonra eve döndük
sonrasında bebeği benim eğitimde öğrendiğim şeyler haricinde büyütmek istedi örneğin emzik emmesin diyorum emzik tıkıyor, biberonu steril etmek lazım diyorum yıkadım ya diyo sütlü şeyi sadece suya tutmuş bana temizlik hastası diyo, dikişlerim var canım acıyo uyku uyuyamıyorum ruh gibiyim eve birinin gelip yardım etmesi şöyle dursun BEN YAPARIM dediği mutfak tezgahında temiz 1 nokta yer yok laf edice yetti lohusa depresyonun bişi olmaz diyo.
bebeği ağlatmadan uyutalım diyorum aldı kucağına öküz gibi hızlı sallıyo çocuk ciyak ciyak ağlıyo beyin sarsıntısı geçircek 7 günlük bebek öyle sallanmaz ağladım en sonunda bağırdı çocuğu ağlatıyosun ne biçim annesin diye bende wc ye gidip ağladım kapıyı tekmeledi sus artık çocuk ağlıyo diye. ver diyorum vermiyo. allahım şimdi daha ele kola geliyor da en azından zarar gelemez çocuğa.
onun fikrine karşı ne desem bana şizofren manyak lohusa depresyonu bilmemne dedi. bi yandan çocuk üstüme bağlı yemek yapıyuorum bi yandan bulaşık çamaşır.
en iğrenci de 40 gün geçti ama bebek çok iri olduğu için dikişlerim fazlaydı hemen iyileşmedi vajinam amma nazlandın artık benimki de can diye ilişkiye zorladı. canım yandı ısrar kıyamet. acıyor diyorum hala ikna etmeye çalışıyo ozaman ters ilişki yapalım diyo denemezsek açılmaz vs. yani artık okadarzorlandım ki ben aldım kayganlaştırıcı vs. onu bile ben aldım.
artık öyle tiksindim ki adamdan artık normalde hergün yapardık şimdi 10günde 1 vs başka kadına gitse bile umrımda olmaz bacaklarımı almıyorum kiloma dikkat etmiyorum yeter ki beni ellemesin diye.