Ayri oldugumuz daha 5. Gun. Hic geliyim alayim demedi, aramadi. En son konusmasi amcamla. Artik cok uzulmuyorum csnim sikilmiyo sadece nereye kdar beklicem onu merak ediyorum. Katir inadi var resmen. E bi de bayram yaklasiyo bensiz memlekete gidemez, eger kesin ayrilma karari verilmediyse aramizda. Dun aksam esya almaya gittim iftar vakti, annesinde olscagini biliyodum. Aldim biraz kiyafet . Evi ozlemisim. Yine de kavgayi hatirladim canim sikildi. Sonra ciktik eve donduk film izledik derken yattim. Hayirlisi olsun diye dua ediyorum..
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
çıldırmak üzereyim ne olur bi akıl verin, boşanmalı mıyım?
- Konu Sahibi noraz
- Başlangıç Tarihi
bak norazcım,güzelim
senin bu kocanın halleri tedaviyle falan düzelmez
psikolojik tedavi ve terapiler insanın karakterini değiştirmez
kocanın karakteri bu belli
huyu bozuk ve darılma ama mayası bozuk gibi biraz iyilikten anlamıyo
seven adam sevdiğine kıyamaz bunu unutma
besbelli değer vermiyo
"it" ne demek ya Allahını seversen söyle seven adam karısına it dermi
bağırıp çağırıp yerin dibine sokar mı
durup durup kovar mı
boşanmaya zorlarmı
canım çocuğunda yokmuş bak
Allah sana kurtulman için bi şans vermiş işte neyi bekliyosun
yarın birgün başını taşlara çook vurursun
bu adamla kalırsan
seninki 7 senenin verdiği alışkanlığı kıramamak
zaten aranızda sevgi saygı kalmamış besbelli
benden söylemesi
tekrar söylüyorum
genç,güzel,mesleği olan bi kadınsın
ve en önemlisi ailen arkanda
kendi yolunu çiz
ve istikrarla o yolda yürü
yoksa başını taşlara çook vurursun...
Güçlü ol canım,çünkü olmaman içi HiÇBiR SEBEB YOK...
senin bu kocanın halleri tedaviyle falan düzelmez
psikolojik tedavi ve terapiler insanın karakterini değiştirmez
kocanın karakteri bu belli
huyu bozuk ve darılma ama mayası bozuk gibi biraz iyilikten anlamıyo
seven adam sevdiğine kıyamaz bunu unutma
besbelli değer vermiyo
"it" ne demek ya Allahını seversen söyle seven adam karısına it dermi
bağırıp çağırıp yerin dibine sokar mı
durup durup kovar mı
boşanmaya zorlarmı
canım çocuğunda yokmuş bak
Allah sana kurtulman için bi şans vermiş işte neyi bekliyosun
yarın birgün başını taşlara çook vurursun
bu adamla kalırsan
seninki 7 senenin verdiği alışkanlığı kıramamak
zaten aranızda sevgi saygı kalmamış besbelli
benden söylemesi
tekrar söylüyorum
genç,güzel,mesleği olan bi kadınsın
ve en önemlisi ailen arkanda
kendi yolunu çiz
ve istikrarla o yolda yürü
yoksa başını taşlara çook vurursun...
Güçlü ol canım,çünkü olmaman içi HiÇBiR SEBEB YOK...
saygı kalmamış doğru, sevgi kalmamış diyemiyorum ama ne yazıkki. belki de öyle hakikaten 7 yıllık bi alışkanlık bu. kaç gündür düşünüyorum. insan niye aramaz, niye adım atmaz. kendince o haklı, ben evi terkettim diye suçlu o diye düşünüyodur eminim. ve böyle davranması için de ben sebep vermişim ya güya, arabanın kapısını çarpıp çıkarken bağırdığım için. ona çok kızmışmış, sokaktakiler duymuşmuş. bu yani sığındığı tek şey. utanmadan amcama bunu söyleyebilmiş. sanki kendisi bunalr olurken çok sakindi, olayı yatıştırmaya çalıştı.sanki şiddet kabul edilebilir bişey. sanki illaki beni çok fena dövmesi gerek, sanki şimdiye kadar olanlar beni yaralamadı, psikolojimi bozmadı. neyi bekliyo, nasıl kendinde hak görüyor acaba?
önümüz bayram , ailesi, kendisi, nasıl anlatacaklar cevrelerine, akrabalarına cok merak ediyorum. birşey söylemeden oraya gidemezler, bu kesin. benle konuşmadan tek taraflı ayrılmaya karar verdim, gittim de diyemez. annesi babasının eninde sonunda sorması lazım, konuşmadınız mı norazla diyeceklerdir. ya da belki diyolar, belki de hiçbişey yokmuş gibi davranıyolar,bilmiyorum. ama diyorum ki ben olsam annesinin yerinde, bi arar sorardım ne oldu kızım derdim. ya da kızkardeşi var, o da arayabilirdi. ama yok, kimseden ses yok, burunları havada. kimse sorumluluk almak istemiyo, aman biz karışmayız aman biz karışmayalım siz halledin. e kızı istemeye anne baba dayı sülale geliyosunuz, şimdi nerdesiniz acaba? aklı başında ana baba demez mi oğlum sen hatalısın işte aklını başına al, gül gibi karın var, daha ne istiyosun. benim ailem anlattıklarımı dinlerken de bana da dedi bak sen şurda şöyle yapmışssın yanlışsın, şöyle yapabilirdin diye. benim hatalarımı söylediler. onunkiler ona hiç suç bulmuyoki, sorun bu. ne yaparsa yapsın onaylanan, hatası söylenmeyen bir insan. kendinde hata görmemeye alışmış. ben gösterdikçe hatasını ben kötü oldum hep.
şimdi bu bekleyiş ne kadar sürecek, ne olacak, beklemek yoruyor insanı. yuvamı bozmak istemiyorum dedim, seviyorum diye hep sabrettim, ama bakıyorum da değmemiş, benim verdiğim kadar değer verilmemiş bana. sanırım hakikaten artık onu kalbimden söküp atmam lazım, olumlu şeyleri unutmam lazım. zaten bana böyle yapmıştı diye diye soğumam lazım.. nereye kadar inat edecek bakalım.
bu arada ilk gün ben ona msj atmıştım, artık senin için kılımı kıpırdatmam ben, bu evliliği sen bitirdin demiştim. sanırım onu epey ciddiye aldı, bitti artık mı diyodur acaba?
bgn kendimle ilgili bir planlar listesi yaptım. öncelikli olarak yapmam gerekenler, iş için, arkadaşlarla ilgili, aslında özünde kendimle ilgili. daha iyi hissediyorum kendimi.
hepinize çok teşekkür ederim desteğiniz için, yorumlarınız için.
bir de , insan yeniden sever mi? bu kadar mutlu olur mu? var mı içinizde 2. ilişkisinde daha mutlu olan? bir örnek bile olsa tamam diyeceğim o zaman umut var, belki kendime göre birini bulabilirim. insanın mutlu olması için illaki evlenmesi gerekmiyor, illaki birini sevmesi de gerekmiyor tabi, ama yine de işte çocuğum olsun çok istiyorum. çok seviyorum çocukları, kendim kalabalık bi ailede büyüdüm, en büyüğüm ben. bundan baba olmaz işte ortada. umut var mı ne dersiniz?
önümüz bayram , ailesi, kendisi, nasıl anlatacaklar cevrelerine, akrabalarına cok merak ediyorum. birşey söylemeden oraya gidemezler, bu kesin. benle konuşmadan tek taraflı ayrılmaya karar verdim, gittim de diyemez. annesi babasının eninde sonunda sorması lazım, konuşmadınız mı norazla diyeceklerdir. ya da belki diyolar, belki de hiçbişey yokmuş gibi davranıyolar,bilmiyorum. ama diyorum ki ben olsam annesinin yerinde, bi arar sorardım ne oldu kızım derdim. ya da kızkardeşi var, o da arayabilirdi. ama yok, kimseden ses yok, burunları havada. kimse sorumluluk almak istemiyo, aman biz karışmayız aman biz karışmayalım siz halledin. e kızı istemeye anne baba dayı sülale geliyosunuz, şimdi nerdesiniz acaba? aklı başında ana baba demez mi oğlum sen hatalısın işte aklını başına al, gül gibi karın var, daha ne istiyosun. benim ailem anlattıklarımı dinlerken de bana da dedi bak sen şurda şöyle yapmışssın yanlışsın, şöyle yapabilirdin diye. benim hatalarımı söylediler. onunkiler ona hiç suç bulmuyoki, sorun bu. ne yaparsa yapsın onaylanan, hatası söylenmeyen bir insan. kendinde hata görmemeye alışmış. ben gösterdikçe hatasını ben kötü oldum hep.
şimdi bu bekleyiş ne kadar sürecek, ne olacak, beklemek yoruyor insanı. yuvamı bozmak istemiyorum dedim, seviyorum diye hep sabrettim, ama bakıyorum da değmemiş, benim verdiğim kadar değer verilmemiş bana. sanırım hakikaten artık onu kalbimden söküp atmam lazım, olumlu şeyleri unutmam lazım. zaten bana böyle yapmıştı diye diye soğumam lazım.. nereye kadar inat edecek bakalım.
bu arada ilk gün ben ona msj atmıştım, artık senin için kılımı kıpırdatmam ben, bu evliliği sen bitirdin demiştim. sanırım onu epey ciddiye aldı, bitti artık mı diyodur acaba?
bgn kendimle ilgili bir planlar listesi yaptım. öncelikli olarak yapmam gerekenler, iş için, arkadaşlarla ilgili, aslında özünde kendimle ilgili. daha iyi hissediyorum kendimi.
hepinize çok teşekkür ederim desteğiniz için, yorumlarınız için.
bir de , insan yeniden sever mi? bu kadar mutlu olur mu? var mı içinizde 2. ilişkisinde daha mutlu olan? bir örnek bile olsa tamam diyeceğim o zaman umut var, belki kendime göre birini bulabilirim. insanın mutlu olması için illaki evlenmesi gerekmiyor, illaki birini sevmesi de gerekmiyor tabi, ama yine de işte çocuğum olsun çok istiyorum. çok seviyorum çocukları, kendim kalabalık bi ailede büyüdüm, en büyüğüm ben. bundan baba olmaz işte ortada. umut var mı ne dersiniz?
bence de yetiştirme tarzı ile ilgili, kimsenin onun yaptığı birşeyi eleştirdiği olmaz, her yaptığı aman çok güzel, aa en iyisini o bilir aman one soralım.. annesi büyürken zaten çok dövermiş, bi de anlattırlar bunu utanmadan, çok yaramazmışmış. benim annem beni hiç dövmedi, babam da sayılıdır, hatırlarım tek tek 5 i geçmez. ben de inadına annesine bunları söylemiştim, çocuğu döversen arsız olur,şımarık olur, yetiştirmeyi bilmiyo bazıları hiç falan demiştim sinirle. biz de 4 kardeşim, çok bakmışımdır hepsine.
neyse bakıyorum son zamanlarda bu kadar öfkeli, evlenmeden önce bağırıp çağırdığı olmuştu ama böyle delirdiğini görmemiştim. üstüme yürümesi falan hele hiç olmamıştı. ofisinde herkesle iyi anlaşıyo, güya çoğuyla iyi, bizim eve de gidip gelenler vra ama hakikaten çok derin, yıllardır görüştüğü dert anlatabileceği kimse yok etrafında. çünkü herkese bi kulp takar, kimseyi beğenmez. çok şey payşatığı arkadaşları olmuştur, ama bikaç yıllık. bikaç sene sonra ortam değişmiş, arkadaşlıklar bitmiştir. bu bile kötü aslında, biriyle oturup dertleşebilse, arkadaşı da diyecek oğlum sen dah ane istiyosun hayattan, niye üzüyosun bu kızı böyle. ama yok işte, kimseye kendi kötüsünü anlatabileceğini sanmıyorum.
kendinizi çok net olarak ifade etmişsiniz.. öncelikle sakin kafayla düşünüldüğünde 2 alternatif var diye düşünüyorum.birincisi devam,ikincisi tamam.
devam demek için nedenleriniz mutlaka vardır. yıllardır birbirinizi tanıyor ve seviyorsunuz, bu noktaya gelmek için birçok fedakarlıkta bulunmuşsunuz,yeni evli çiftlerde özellikle ilk 2 yıl içinde bu denli kavgaların olabildiği ve belli bir noktadan sonra kavgaların azaldığını bilerek bu süreci en az hasarla geçirmek..
tamam dersen,yaşadığın travmayı atlattıktan sonra yeni bir hayata başlamak..
burda ne çevren ne de ailen karar verebilir.burda en önemlisi herhalde senin vereceğin BU ADAM DÜZELİR Mİ ??? düzelebilir se denemeye değer,düzelmez ise ALLAH yardımcın olsun...
devam demek için nedenleriniz mutlaka vardır. yıllardır birbirinizi tanıyor ve seviyorsunuz, bu noktaya gelmek için birçok fedakarlıkta bulunmuşsunuz,yeni evli çiftlerde özellikle ilk 2 yıl içinde bu denli kavgaların olabildiği ve belli bir noktadan sonra kavgaların azaldığını bilerek bu süreci en az hasarla geçirmek..
tamam dersen,yaşadığın travmayı atlattıktan sonra yeni bir hayata başlamak..
burda ne çevren ne de ailen karar verebilir.burda en önemlisi herhalde senin vereceğin BU ADAM DÜZELİR Mİ ??? düzelebilir se denemeye değer,düzelmez ise ALLAH yardımcın olsun...
- 24 Temmuz 2013
- 296
- 190
- 323
merhaba herkese. canım çok sıkkın ve doğru düşünemiyorum artık.yardımınıza , tecrübelerinize ihtiyacım var. 5 yıllık, okul arkadaşlığı ile başlayan bir ilişki, sonra söz-nişan, 7 ay sonra evlilik, 1 yılı biraz geçen bir evlilik ve boşanma noktasındayız.
daha önceden, yılbaşı zamanıydı, bir kavgada üstüme yürüdü, gözlüğümü çıkarıp yere attı, korktum ben de bana bişey yapacağından, o sırada annesi araıdı, geliyo musunuz diye. ve bu it gelmiyo anne dedi telefonda! ben kimseden, ailemden böyle hakaret duymamışım bugüne kadar! üniversite mezunu kızım düşünün, çevremizdeki arkadaşlarımızı, sosyal çevremizi. birine anlatsam şok olur.
neden kavga ettiğimizi bile hatırlamıyorum şu ana ama o an , o lafı duyduğumda kan beynime sıçradı. defoldu gitti anasına, akşamüstüydü. benim annem rahatsız babam da hasta, onları üzmek istemediğim için beni babam gibi seven amcamı, yengemi aradım. kalk eve gel dedi. gittim, anlattım. hemen eşimi aradı amcam telefonla buraya gel konuşucaz senle dedi, arkadaşça bi tonla. o arada eşim beni aradı, nerdesin sen, naptın sen,bitti bu iş diye telefonda bana bağırmaya başladı.
geldi, amcamla ikisi yalnız konuştular, amcam güzellikle konuşmuş(istese kafasını da kırardı ama daha 6 aylık evlisiniz olur böyle şeyler dedi, ama sen ne istiyosun kızım en önemlisi o dedi, biz ailen olarak her kararının arkasındayız dedi- ben de amca ben onu seviyorum ama boyle işleri büyütmesinden, bana bağırmasından üstüme yürümesinden şikayetçiyim, korktum dedim.o da tamam dedi çüzülür merak etme dedi.)
amcamla konuşmuşlar ben karımı seviyorum, sinirlerime hakim olamadım, ondan tek ricam sinirliyken üstüme gelmesin demiş. neyse sonra yengem, ben de gittik salona, amcam çağırınca, bunlar hiç yaşanmamış gibi, iki sevgili gibi çıkıcaksınız bu kapıdan dedi gülümseyerek. öyle çıktık.arabaya bindik, şiddetli arabayı kullanmaya başladı, beni amcana rezil ettin diye bağırmaya başladı, yukardaki gülümseyen suratlı adamdan tamamen farklı yine. beni evin önünde bıraktı, bastı gitti anasına. gelceksin dimi akşam dedim, sanane diye bağırdı. gece eve gelmedi. sabah yengemleri aradım. amcam buraya gel kızım dedi, gittim yine niye böyle yaptı anlamadım dedi. özür dilemiş,ben karımı seviyorum demiş. sonra sen arama o arıycak dedi.
aramadı, babama gittik 2 gün geçince ve aramayınca, babam bırak bunu sen deli demekki bu dedi. gel yanıma dedi, ister evlenirsin ister evlenmezsin, evlenip de napıcan ne çekicen dedi.hayatını yaşarsın kızım boşver dedi. sağolsun yanımda oldu. işim var, çalışıyorum, kendime bakabilirim. ama bence bunlar evlilik bitirmek için yeterli değil dedim, belki düzelir dedim, iyi taraflarını düşündüm. bi daha deniycem dedim, seviyorum dedim. ailesinin herşeyimizn içinde olmasından rahatsız olmama rağmen.
neyse bir hafta geçti, mesaj attı, nerdesin, evine dön demiş. bişey yazmadım, araması lazım dedim. buluşup konuşalım dedim bikaç gün sonra, buluştuk hala sinirli, hırslı, amcan ne karışıyo, yengen ne karışıyo diyo. dedim benim annem hasta, onunla konuşamıyorum, annene de söyledim senin öfkenle ilgili problemi, hiçbişey yapmadı, sadece bana, sabret, o seni çok seviyo, evlilikte kadın yapar vs. lafları etti. ben annenden bişey görmedim, kendi annem ne yazıkki hasta napayım ,herhalde konuşcam, beni dövecektin nerdeyse.yakınım gördüğüm insanlar onlar, konuştum dedim. alttan aldım biraz, yürütmek için çaba gösterelim falan dedim olmadı, bağır çağır gitti.
yılbaşı ayrı geçti, sonra yengem dediki böyle olmaz annesi kendisi gelsin konuşalım. babam da onu yanına çağırmak istedi, ama ben çok sinirlenir diye ( babam sinirlenir diye -şekeri var) istemedim. annesini aradı yengem, kadın da ben de gelinimi arıycaktım falan demiş( on gün oldu neden aramadı acaba o kadar gün?) onla yalnız konuşiyim demiş. yengem de olmaz ben de gelicem dedi. annesi oğlum gelmesin, biz kendi aramızda halledelim demiş. o gün yangem çok güzel, iyiniyetle, sakince konuştu, kaynana hiç alttan almadı, oğluna toz kondurmadı. kızım sen evine dön yavaş yavaş geçer öfkesi, o seni çok seviyo vs. dedi. ona dedimki o gelsin beni alsın. kzım sen kocanı tanımıyo musun gelir mi o gururu kırıldı dedi. keşke inat etseymişim,gelsin alsın diye.iş hepten inada biner, barışamayız diye döndüm eve.
aradan 1 ay yine sıkıntılı geçti, ayrı uyuyoruz, evde konuşmak yok, ben geç gidiyorum, o geç geliyo, ananesini yolluyo anası heralde kavga etmeyelim diye, kadıncağızın yanında ben sohbet ediyorum yaşlı kadınla, bunda bir surat, soğukluk.. boşanalım dedi bir akşam sakince, eşyaları paylaşırız falan diyo. dedim benim derdim eşya mı?? boşanmak istemiyorum, bunlar aşılmayacak şeyler değil.neyse öyle 1 ay geçti, sonra yavaş yavaş düzeldi aramız. sonra yine seni çok seviyorumlar , üstüme düşmeler, ama benim içim kırılmıştı bi kere. ailesine de kırgındım beni hiç aramadılar sormadılar on gün. neymiş efendim kocam demiş siz karışmayın aramayın.. öyle bikaç ay daha geçti bi iyi bi kötü, ama o günkü gibi şiddetli kavga olmadı.
bu hafta canı sıkkındı hem para mevzuları, hem iş stresi heralde. son kavgamız bensiz plan yapmış anasıyla, haftasonu onların melekete gidilecekmiş. ben masada yemekte, herkesin içinde öğreniyorum EN SON. bana emrivaki yapma diye 30 kere söylediğim halde. orda bişey söylemedim, evden çıktık, arabamıza gidiyoruz, eve gidicez. kavga niyetlisi olmadan sordum, bana niye haber vermiyosun, niye kendi kendine karar veriyosun, niye emrivaki yapıyosun? ben yaparımmış. sen gemiyceksin diyo. iyi dedim. sormayacaklar mı niye karını getirmedin? bağırıp çağırmaya başladı, delirdi. bela okudu bana. daha fazla dinlemek istemediğim için arabadan indim kapıyı çarpıp. eve gitti, ben yürüdüm, sinirim geçti, kavga etmek de istemiyodum artık. bi banyo yapıp uyuycaktım.
eve geldim ki sürahiyi kırmış yatakodasında, ayağıma cam battı, camı çıkarıp ayağimi silmeye çalışıyorum, üstüme yürümeler, bağırıp çağırmalar, hakaretler..bela okumalar. mübarek gün, bütün gün oruç tutmuş, akşam teravihe gitmiş birisi bu.. buraya kadarmış dindarlık. nerdeyse beni dövecek.. kötü laflar mı kalmadı, aileme mi bin tane söylemedi..gece 4 te uyandı, sahur yaptı güya, yanıma geldi aynı rezil tavırlar, bağırıp çağırmalar,git diyorum bu saatte bağırıp çağırma, tartışmak istemiyorum seninle.. boşanıcaz senle, sen de benimle geliceksin, imzayı atıcaksın. diyo. tamam dedim boşanıcam senden. ben de istemiyorum şu döndüğün adamın haline bak. ben de böyle koca istemiyorum.. sabah defoldu gitti, hala bana laf ediyo utanmadan.git geri gelme dedim ben de arkasından. salona baktım ki annemin babamın resimleri vardı çerçevede onları kırmış.
hayatımı mahvettim. keşke evlenmeseydim bununla diyorum şimdi. ilişkimiz olmasaydı, sevgiliyken yurtdışına gitme imkanım vardı, burs kazanırdım, notlarım iyiydi, çevrem geniş seviliyordum arkadaşım çoktu.yurtdışına gitseydim daha iyi olurdum kariyerimde.daha çok kazanabilirdim. gitmedim hata ettim. gitgide ondan kıskandı bundan kıskandı, gitgide daha az görüşür oldum arkadaşlarımla. ailesinre ne kadar kızsam dai onaylamasam da birçok şeylerini, anasıdır, babasıdır, kardeşidir, kuzenidir, dayısıdır, ananesi, yengesi.. el üstünde tuttum, bi saygısızlık yapmadım. geldiler, kaldılar, yediler içtiler, hem de 7 sülale. ben çalışmama rağmen en iyisiyle ağırladım herkesi. bütün bunları hiç haketmedim. yazıklar olsun diyorum, allah hayırlısını nasip etsin benim için, daha da ne yapayım bilmiyorum
canımcım bu adama böyle sorular sorma sadece susmalısın kavga ederken aileni de karıştırma sadece sabret
- 28 Aralık 2012
- 167
- 5
- 118
- 42
merhaba herkese. canım çok sıkkın ve doğru düşünemiyorum artık.yardımınıza , tecrübelerinize ihtiyacım var. 5 yıllık, okul arkadaşlığı ile başlayan bir ilişki, sonra söz-nişan, 7 ay sonra evlilik, 1 yılı biraz geçen bir evlilik ve boşanma noktasındayız.
daha önceden, yılbaşı zamanıydı, bir kavgada üstüme yürüdü, gözlüğümü çıkarıp yere attı, korktum ben de bana bişey yapacağından, o sırada annesi araıdı, geliyo musunuz diye. ve bu it gelmiyo anne dedi telefonda! ben kimseden, ailemden böyle hakaret duymamışım bugüne kadar! üniversite mezunu kızım düşünün, çevremizdeki arkadaşlarımızı, sosyal çevremizi. birine anlatsam şok olur.
neden kavga ettiğimizi bile hatırlamıyorum şu ana ama o an , o lafı duyduğumda kan beynime sıçradı. defoldu gitti anasına, akşamüstüydü. benim annem rahatsız babam da hasta, onları üzmek istemediğim için beni babam gibi seven amcamı, yengemi aradım. kalk eve gel dedi. gittim, anlattım. hemen eşimi aradı amcam telefonla buraya gel konuşucaz senle dedi, arkadaşça bi tonla. o arada eşim beni aradı, nerdesin sen, naptın sen,bitti bu iş diye telefonda bana bağırmaya başladı.
geldi, amcamla ikisi yalnız konuştular, amcam güzellikle konuşmuş(istese kafasını da kırardı ama daha 6 aylık evlisiniz olur böyle şeyler dedi, ama sen ne istiyosun kızım en önemlisi o dedi, biz ailen olarak her kararının arkasındayız dedi- ben de amca ben onu seviyorum ama boyle işleri büyütmesinden, bana bağırmasından üstüme yürümesinden şikayetçiyim, korktum dedim.o da tamam dedi çüzülür merak etme dedi.)
amcamla konuşmuşlar ben karımı seviyorum, sinirlerime hakim olamadım, ondan tek ricam sinirliyken üstüme gelmesin demiş. neyse sonra yengem, ben de gittik salona, amcam çağırınca, bunlar hiç yaşanmamış gibi, iki sevgili gibi çıkıcaksınız bu kapıdan dedi gülümseyerek. öyle çıktık.arabaya bindik, şiddetli arabayı kullanmaya başladı, beni amcana rezil ettin diye bağırmaya başladı, yukardaki gülümseyen suratlı adamdan tamamen farklı yine. beni evin önünde bıraktı, bastı gitti anasına. gelceksin dimi akşam dedim, sanane diye bağırdı. gece eve gelmedi. sabah yengemleri aradım. amcam buraya gel kızım dedi, gittim yine niye böyle yaptı anlamadım dedi. özür dilemiş,ben karımı seviyorum demiş. sonra sen arama o arıycak dedi.
aramadı, babama gittik 2 gün geçince ve aramayınca, babam bırak bunu sen deli demekki bu dedi. gel yanıma dedi, ister evlenirsin ister evlenmezsin, evlenip de napıcan ne çekicen dedi.hayatını yaşarsın kızım boşver dedi. sağolsun yanımda oldu. işim var, çalışıyorum, kendime bakabilirim. ama bence bunlar evlilik bitirmek için yeterli değil dedim, belki düzelir dedim, iyi taraflarını düşündüm. bi daha deniycem dedim, seviyorum dedim. ailesinin herşeyimizn içinde olmasından rahatsız olmama rağmen.
neyse bir hafta geçti, mesaj attı, nerdesin, evine dön demiş. bişey yazmadım, araması lazım dedim. buluşup konuşalım dedim bikaç gün sonra, buluştuk hala sinirli, hırslı, amcan ne karışıyo, yengen ne karışıyo diyo. dedim benim annem hasta, onunla konuşamıyorum, annene de söyledim senin öfkenle ilgili problemi, hiçbişey yapmadı, sadece bana, sabret, o seni çok seviyo, evlilikte kadın yapar vs. lafları etti. ben annenden bişey görmedim, kendi annem ne yazıkki hasta napayım ,herhalde konuşcam, beni dövecektin nerdeyse.yakınım gördüğüm insanlar onlar, konuştum dedim. alttan aldım biraz, yürütmek için çaba gösterelim falan dedim olmadı, bağır çağır gitti.
yılbaşı ayrı geçti, sonra yengem dediki böyle olmaz annesi kendisi gelsin konuşalım. babam da onu yanına çağırmak istedi, ama ben çok sinirlenir diye ( babam sinirlenir diye -şekeri var) istemedim. annesini aradı yengem, kadın da ben de gelinimi arıycaktım falan demiş( on gün oldu neden aramadı acaba o kadar gün?) onla yalnız konuşiyim demiş. yengem de olmaz ben de gelicem dedi. annesi oğlum gelmesin, biz kendi aramızda halledelim demiş. o gün yangem çok güzel, iyiniyetle, sakince konuştu, kaynana hiç alttan almadı, oğluna toz kondurmadı. kızım sen evine dön yavaş yavaş geçer öfkesi, o seni çok seviyo vs. dedi. ona dedimki o gelsin beni alsın. kzım sen kocanı tanımıyo musun gelir mi o gururu kırıldı dedi. keşke inat etseymişim,gelsin alsın diye.iş hepten inada biner, barışamayız diye döndüm eve.
aradan 1 ay yine sıkıntılı geçti, ayrı uyuyoruz, evde konuşmak yok, ben geç gidiyorum, o geç geliyo, ananesini yolluyo anası heralde kavga etmeyelim diye, kadıncağızın yanında ben sohbet ediyorum yaşlı kadınla, bunda bir surat, soğukluk.. boşanalım dedi bir akşam sakince, eşyaları paylaşırız falan diyo. dedim benim derdim eşya mı?? boşanmak istemiyorum, bunlar aşılmayacak şeyler değil.neyse öyle 1 ay geçti, sonra yavaş yavaş düzeldi aramız. sonra yine seni çok seviyorumlar , üstüme düşmeler, ama benim içim kırılmıştı bi kere. ailesine de kırgındım beni hiç aramadılar sormadılar on gün. neymiş efendim kocam demiş siz karışmayın aramayın.. öyle bikaç ay daha geçti bi iyi bi kötü, ama o günkü gibi şiddetli kavga olmadı.
bu hafta canı sıkkındı hem para mevzuları, hem iş stresi heralde. son kavgamız bensiz plan yapmış anasıyla, haftasonu onların melekete gidilecekmiş. ben masada yemekte, herkesin içinde öğreniyorum EN SON. bana emrivaki yapma diye 30 kere söylediğim halde. orda bişey söylemedim, evden çıktık, arabamıza gidiyoruz, eve gidicez. kavga niyetlisi olmadan sordum, bana niye haber vermiyosun, niye kendi kendine karar veriyosun, niye emrivaki yapıyosun? ben yaparımmış. sen gemiyceksin diyo. iyi dedim. sormayacaklar mı niye karını getirmedin? bağırıp çağırmaya başladı, delirdi. bela okudu bana. daha fazla dinlemek istemediğim için arabadan indim kapıyı çarpıp. eve gitti, ben yürüdüm, sinirim geçti, kavga etmek de istemiyodum artık. bi banyo yapıp uyuycaktım.
eve geldim ki sürahiyi kırmış yatakodasında, ayağıma cam battı, camı çıkarıp ayağimi silmeye çalışıyorum, üstüme yürümeler, bağırıp çağırmalar, hakaretler..bela okumalar. mübarek gün, bütün gün oruç tutmuş, akşam teravihe gitmiş birisi bu.. buraya kadarmış dindarlık. nerdeyse beni dövecek.. kötü laflar mı kalmadı, aileme mi bin tane söylemedi..gece 4 te uyandı, sahur yaptı güya, yanıma geldi aynı rezil tavırlar, bağırıp çağırmalar,git diyorum bu saatte bağırıp çağırma, tartışmak istemiyorum seninle.. boşanıcaz senle, sen de benimle geliceksin, imzayı atıcaksın. diyo. tamam dedim boşanıcam senden. ben de istemiyorum şu döndüğün adamın haline bak. ben de böyle koca istemiyorum.. sabah defoldu gitti, hala bana laf ediyo utanmadan.git geri gelme dedim ben de arkasından. salona baktım ki annemin babamın resimleri vardı çerçevede onları kırmış.
hayatımı mahvettim. keşke evlenmeseydim bununla diyorum şimdi. ilişkimiz olmasaydı, sevgiliyken yurtdışına gitme imkanım vardı, burs kazanırdım, notlarım iyiydi, çevrem geniş seviliyordum arkadaşım çoktu.yurtdışına gitseydim daha iyi olurdum kariyerimde.daha çok kazanabilirdim. gitmedim hata ettim. gitgide ondan kıskandı bundan kıskandı, gitgide daha az görüşür oldum arkadaşlarımla. ailesinre ne kadar kızsam dai onaylamasam da birçok şeylerini, anasıdır, babasıdır, kardeşidir, kuzenidir, dayısıdır, ananesi, yengesi.. el üstünde tuttum, bi saygısızlık yapmadım. geldiler, kaldılar, yediler içtiler, hem de 7 sülale. ben çalışmama rağmen en iyisiyle ağırladım herkesi. bütün bunları hiç haketmedim. yazıklar olsun diyorum, allah hayırlısını nasip etsin benim için, daha da ne yapayım bilmiyorum
Ise bak ya bu kadarcik seyden bosanmakmi olurmus..bu erkekler evlendikten sonra kendilerini bulunmaz hint kumasimi zannediyorlar ,bekarkende eminim pesinizden afedersiniz k...ek gibi kosmustur...genelde bunlarin hepsi evlendikten sonra ana delisi oluyorlar..annenizin babanizin sucu neymis ki kufreder gibi resimlerini kiriyor...valla arkadasim ,kendini seviyorsan hemen bosan bu adamdan..emin ol asla duzelmiyorlar,,yok sinir hastasi olacam gururumu ayaklar altina alacam diyorsan otur bu adamla bir omur yasa,,tabi yasamaksa..kusura bakma cok sinirlendim ne demek it ya,insan esine bu cirkin kelimeyi nasil soyler...duzelir diye bekleme,duzelmez bu tipler..karakterleri bozuk cunku...tecrubelerime dayanarak yazdim...kib..kendini ezdirme sakin,kimse agac kovugundan cikmadi..
- 24 Şubat 2013
- 5.001
- 5.052
- 398
Öncelikle Allah yardımcın olsun canım , insallah hakkında hayırlısı ne ise o olur, bosan yada boşanma demek zor , Allah hayırlısını nasip etsin
Benim esiminde ilk zamanlar boyle öfke patlamaları oluyordu , evliliğin ilk yılları zorlu geçiyor ,alışma süreci filan .. Benim de ayrılmayı düşündüğüm zamanlar olmuştu ama esim bana hep öyle yada boyle bu gemiyi yürüteceğiz derdi, seninkinin hatası hemen boşanmaya kalkmak olmus , biraz gururunu kırsa ,zaman tanısa , zaten birbirinizin huyuna alışıp zamanla daha iyi yurutebilirdiniz iliskinizi belki..
Birde dediğin gibi büyüklere de cok is düşüyor bu konuda , benim kvdem olmasa coktan ayrılmıştık , o hep beni destekledi oğlunu frenledi , benim oğlum haklı demedi tarafsız davrandı , simdi de birbirimizin huyuna alıştık , ortak nokta cocuklarda olunca tam bi aile olduk..
İnsallah esin de hatasını anlar ve yol yakinken döner , ama anlamıyor inat ediyorsa ne yapacaksın , kocaman insan cocuk degilki, boyle bi sebepten yuva mı yıkılır , artık yuva kurdunuz, en ufak kavgada boşanalım demesi onun olgunlaşmamış oldugunu gösteriyor , aile olma sorumluluğunu kazanamamış , oluruna bırak bakalım
İnsallah hakkınızda hayırlısı neyse o olur
Benim esiminde ilk zamanlar boyle öfke patlamaları oluyordu , evliliğin ilk yılları zorlu geçiyor ,alışma süreci filan .. Benim de ayrılmayı düşündüğüm zamanlar olmuştu ama esim bana hep öyle yada boyle bu gemiyi yürüteceğiz derdi, seninkinin hatası hemen boşanmaya kalkmak olmus , biraz gururunu kırsa ,zaman tanısa , zaten birbirinizin huyuna alışıp zamanla daha iyi yurutebilirdiniz iliskinizi belki..
Birde dediğin gibi büyüklere de cok is düşüyor bu konuda , benim kvdem olmasa coktan ayrılmıştık , o hep beni destekledi oğlunu frenledi , benim oğlum haklı demedi tarafsız davrandı , simdi de birbirimizin huyuna alıştık , ortak nokta cocuklarda olunca tam bi aile olduk..
İnsallah esin de hatasını anlar ve yol yakinken döner , ama anlamıyor inat ediyorsa ne yapacaksın , kocaman insan cocuk degilki, boyle bi sebepten yuva mı yıkılır , artık yuva kurdunuz, en ufak kavgada boşanalım demesi onun olgunlaşmamış oldugunu gösteriyor , aile olma sorumluluğunu kazanamamış , oluruna bırak bakalım
İnsallah hakkınızda hayırlısı neyse o olur
- 25 Nisan 2012
- 4.527
- 1.076
- 173
umut olmaazmı enn yakınım 1.2.3.4.5. kişi var 2.kere evlenen bunların tekıde nişanlı valla iyikide ayrıldık diyorlar hepide 2. evlılıkte nedense bu kadar mutlu oluyorlar bnede anlamış degılı 3 yakınımın çocuklarıda var bkar adamlarla evlendıler birde
valla korkmayın bence daha şanslılar dördügüm kadarıyla
- 30 Nisan 2008
- 45.779
- 24.642
- 398
- 17 Temmuz 2013
- 2.443
- 2.988
- 333
canim ne alemdesin merak ettim seni.varmi bi gelisme..
var gelişme, ofisteyim iki gündür fazla mesai yapıyoruz. çok yoruldum yazamadım birşey kaç gündür. aslında cuma günü uzuuun bir yazı yazmıştım yollamıştım, ama net kopmuş gönderemeden va yazdıklarım uçmuş. sonra da vaktim olmadı işte.şimdi de ofisteyim çıkınca yazıcam inşallah uzun uzun ayrıntıları. özetle annesi ve büyük amcam görüştüler. kadın ben boşanmalarını istemiyorum kesinlikle demiş. oğlumun yapmaması lazım tabi olur mu öyle şey fln demiş, ama güya bende de suç çokmuş çünkü sokak ortasında bağırmışım ona vs. amcam da demişki kavga olmuş, seninkinin yaptıkları daha bütük kabahat, asıl boşanalım demek nedir zırt pırt? (bu amcam ben olayları anlatttığımda da çok sinirlenmişti, bana sen lazımsın kızım kimse umrumda değil, bu dünyayı yakarım başlarına diye konuşmuştu. ayrılırsan da arkandayım dedi) o da olmaması lazım tabi işte sinirle söylemiş fln demiş. biz karışmayalım bunlar biraraya gelirler demiş. amcam da demişki siz bilirsiniz ben şimdi senin erkek kardeşinin yanına gidiyorum olanları anlatacağım( benim koca en çok hayatta dayısından çekinir, onu örnek alır, onunla konuşup ciddi kararlarını verir. dayısı da iyi efendi bir adam, severler beni karısıyla. geçen seferki kavgamızda ben evden ayrıldım demiştim ya o zaman dayısı benimkiyel konuşmuş, evlilik bu kadar basit mi katlanıcaksın biraz filan gibisinden konuşmuş, beni örnek al demiş, karısı huysuzmuş biraz) amcama demiştim dayısı bilse bunun hakaret, küfür, saldırgan hallerini hem çok şaşırır konduramaz hem üzülür hem kızar demiştim. o da dayısına anlatıcam şimdi demiş( bu arada dayısı 2 saat mesafede ama amcam gider mi gider yalan değil) kadın hemen korkmuş, aman anlatmayalım bayramdan önce biraraya gelirler zaten, olmazsa biz getiririz fln demiş. öyle işte.. ben aramadım. beni ne o ne anası aradı. bi de hiçbişey yokmuş gibi haftasonu şehirdışına gitcektiler ya bunlar, kavga ordan çıkmıştı. gitmişler şehirdışına. benimki götürmüş müdür, burda kalmış mıdır bilmiyorum.
allahım sen soğut diye dua etmiştim ya, hayırlısı heralde böylesi, çok soğudum. geçen sefer( kasımda) babamdayken içim çok kötü oluyodu çok özlüyodum evimi ve onu, şimdi hiç özlemedim de. yanımda olsa duygusala bağlarım kesin ama böyle uzaktayken, iyiyim ve güçlüyüm orası kesin. arasa da nolucak ki, artık iyice inat etti geri adım atmaz diye düşünüyorum. bundan sonra düzelmez hiçbişey gibime geliyo. ben de kendimi mi kandırıyorum, mutlu olmadığım bi dünyaya mı sığdırmaya çalışıyorum kendimi? bilemiyorum. uzaktan sakin kafayla bakınca evliliğimizde hoşuma gitmeyen öyle çok şey var ki. ailesinin müdahaleciliği, görgüsüz kuzenleri, cahillikler, beni kısıtlamaları.sanki ilk sevdiğim adam yıllar içinde değişmiş, ailesinin ona biçtiği rol gibi davranmaya başlamış, halbuki böyle değildi üniversitedeyken. gitgide ana kuzusu, ailesine karşı hep sorumlu hisseden, hissettirilen bir tip. düşünün bir balayından döndülk ilk haftaydı kavga etmiştik. neydi? ben babamın yanında dizlerimi koltuğa alıp oturmuştum o da bana kaş göz yapıyodu, ne var ne oldu dedim eve gittiğimizde. o da nasıl oturuyosun sen babanın yanınd dedi?!! ben de oturuşumda saygısız bişey yok ki sen garipsiyosun demiştim alışık değilsin çünkü. mesela dedim senin kızkardeşin de babanın ve senin yanında boyluboyunca yere uzanıyo (ki ben buna gıcık oluyodum 25 yaşında kız yatar mı yere babasının yanında öyle?) neyse dedim bak sana bu garip gelmiyo mesela niye çünkü senin ailenin düzeni böyle, buna alışıksın. ve bu inanılmaz bi bağırışa neden oldu, ilk kavgamızı bundan dolayı ettik.ertesi güne de devam etti siniri şimdi bakıyorum da ilk haftadan belliymiş bu ailesine düşkünlük ve kavgacı hali. ah ah..
artık içimden onunla ilgili hiçbirşey gelmiyor. ne aramak ne sormak, onda da tık yok. herhalde böyyle geçicek aylar.
allahım sen soğut diye dua etmiştim ya, hayırlısı heralde böylesi, çok soğudum. geçen sefer( kasımda) babamdayken içim çok kötü oluyodu çok özlüyodum evimi ve onu, şimdi hiç özlemedim de. yanımda olsa duygusala bağlarım kesin ama böyle uzaktayken, iyiyim ve güçlüyüm orası kesin. arasa da nolucak ki, artık iyice inat etti geri adım atmaz diye düşünüyorum. bundan sonra düzelmez hiçbişey gibime geliyo. ben de kendimi mi kandırıyorum, mutlu olmadığım bi dünyaya mı sığdırmaya çalışıyorum kendimi? bilemiyorum. uzaktan sakin kafayla bakınca evliliğimizde hoşuma gitmeyen öyle çok şey var ki. ailesinin müdahaleciliği, görgüsüz kuzenleri, cahillikler, beni kısıtlamaları.sanki ilk sevdiğim adam yıllar içinde değişmiş, ailesinin ona biçtiği rol gibi davranmaya başlamış, halbuki böyle değildi üniversitedeyken. gitgide ana kuzusu, ailesine karşı hep sorumlu hisseden, hissettirilen bir tip. düşünün bir balayından döndülk ilk haftaydı kavga etmiştik. neydi? ben babamın yanında dizlerimi koltuğa alıp oturmuştum o da bana kaş göz yapıyodu, ne var ne oldu dedim eve gittiğimizde. o da nasıl oturuyosun sen babanın yanınd dedi?!! ben de oturuşumda saygısız bişey yok ki sen garipsiyosun demiştim alışık değilsin çünkü. mesela dedim senin kızkardeşin de babanın ve senin yanında boyluboyunca yere uzanıyo (ki ben buna gıcık oluyodum 25 yaşında kız yatar mı yere babasının yanında öyle?) neyse dedim bak sana bu garip gelmiyo mesela niye çünkü senin ailenin düzeni böyle, buna alışıksın. ve bu inanılmaz bi bağırışa neden oldu, ilk kavgamızı bundan dolayı ettik.ertesi güne de devam etti siniri şimdi bakıyorum da ilk haftadan belliymiş bu ailesine düşkünlük ve kavgacı hali. ah ah..
artık içimden onunla ilgili hiçbirşey gelmiyor. ne aramak ne sormak, onda da tık yok. herhalde böyyle geçicek aylar.
Dizi izliyodu annem ben de oturdum, gec geldim isten zaten cok yorgundum. Baktim beni boyle sev diye bir dizi. Orda da omer die bi cocuk var, sevdigi kizla evlenmek icin ona kavusmak icin cabaliyo. Anasi babasi istemiyo onun da, cocuk ne yapip edip kaciyo evlenmek icin.oldu mu simdi bu dizi yaa
(
(
Son düzenleme:
merhaba herkese. canım çok sıkkın ve doğru düşünemiyorum artık.yardımınıza , tecrübelerinize ihtiyacım var. 5 yıllık, okul arkadaşlığı ile başlayan bir ilişki, sonra söz-nişan, 7 ay sonra evlilik, 1 yılı biraz geçen bir evlilik ve boşanma noktasındayız.
daha önceden, yılbaşı zamanıydı, bir kavgada üstüme yürüdü, gözlüğümü çıkarıp yere attı, korktum ben de bana bişey yapacağından, o sırada annesi araıdı, geliyo musunuz diye. ve bu it gelmiyo anne dedi telefonda! ben kimseden, ailemden böyle hakaret duymamışım bugüne kadar! üniversite mezunu kızım düşünün, çevremizdeki arkadaşlarımızı, sosyal çevremizi. birine anlatsam şok olur.
neden kavga ettiğimizi bile hatırlamıyorum şu ana ama o an , o lafı duyduğumda kan beynime sıçradı. defoldu gitti anasına, akşamüstüydü. benim annem rahatsız babam da hasta, onları üzmek istemediğim için beni babam gibi seven amcamı, yengemi aradım. kalk eve gel dedi. gittim, anlattım. hemen eşimi aradı amcam telefonla buraya gel konuşucaz senle dedi, arkadaşça bi tonla. o arada eşim beni aradı, nerdesin sen, naptın sen,bitti bu iş diye telefonda bana bağırmaya başladı.
geldi, amcamla ikisi yalnız konuştular, amcam güzellikle konuşmuş(istese kafasını da kırardı ama daha 6 aylık evlisiniz olur böyle şeyler dedi, ama sen ne istiyosun kızım en önemlisi o dedi, biz ailen olarak her kararının arkasındayız dedi- ben de amca ben onu seviyorum ama boyle işleri büyütmesinden, bana bağırmasından üstüme yürümesinden şikayetçiyim, korktum dedim.o da tamam dedi çüzülür merak etme dedi.)
amcamla konuşmuşlar ben karımı seviyorum, sinirlerime hakim olamadım, ondan tek ricam sinirliyken üstüme gelmesin demiş. neyse sonra yengem, ben de gittik salona, amcam çağırınca, bunlar hiç yaşanmamış gibi, iki sevgili gibi çıkıcaksınız bu kapıdan dedi gülümseyerek. öyle çıktık.arabaya bindik, şiddetli arabayı kullanmaya başladı, beni amcana rezil ettin diye bağırmaya başladı, yukardaki gülümseyen suratlı adamdan tamamen farklı yine. beni evin önünde bıraktı, bastı gitti anasına. gelceksin dimi akşam dedim, sanane diye bağırdı. gece eve gelmedi. sabah yengemleri aradım. amcam buraya gel kızım dedi, gittim yine niye böyle yaptı anlamadım dedi. özür dilemiş,ben karımı seviyorum demiş. sonra sen arama o arıycak dedi.
aramadı, babama gittik 2 gün geçince ve aramayınca, babam bırak bunu sen deli demekki bu dedi. gel yanıma dedi, ister evlenirsin ister evlenmezsin, evlenip de napıcan ne çekicen dedi.hayatını yaşarsın kızım boşver dedi. sağolsun yanımda oldu. işim var, çalışıyorum, kendime bakabilirim. ama bence bunlar evlilik bitirmek için yeterli değil dedim, belki düzelir dedim, iyi taraflarını düşündüm. bi daha deniycem dedim, seviyorum dedim. ailesinin herşeyimizn içinde olmasından rahatsız olmama rağmen.
neyse bir hafta geçti, mesaj attı, nerdesin, evine dön demiş. bişey yazmadım, araması lazım dedim. buluşup konuşalım dedim bikaç gün sonra, buluştuk hala sinirli, hırslı, amcan ne karışıyo, yengen ne karışıyo diyo. dedim benim annem hasta, onunla konuşamıyorum, annene de söyledim senin öfkenle ilgili problemi, hiçbişey yapmadı, sadece bana, sabret, o seni çok seviyo, evlilikte kadın yapar vs. lafları etti. ben annenden bişey görmedim, kendi annem ne yazıkki hasta napayım ,herhalde konuşcam, beni dövecektin nerdeyse.yakınım gördüğüm insanlar onlar, konuştum dedim. alttan aldım biraz, yürütmek için çaba gösterelim falan dedim olmadı, bağır çağır gitti.
yılbaşı ayrı geçti, sonra yengem dediki böyle olmaz annesi kendisi gelsin konuşalım. babam da onu yanına çağırmak istedi, ama ben çok sinirlenir diye ( babam sinirlenir diye -şekeri var) istemedim. annesini aradı yengem, kadın da ben de gelinimi arıycaktım falan demiş( on gün oldu neden aramadı acaba o kadar gün?) onla yalnız konuşiyim demiş. yengem de olmaz ben de gelicem dedi. annesi oğlum gelmesin, biz kendi aramızda halledelim demiş. o gün yangem çok güzel, iyiniyetle, sakince konuştu, kaynana hiç alttan almadı, oğluna toz kondurmadı. kızım sen evine dön yavaş yavaş geçer öfkesi, o seni çok seviyo vs. dedi. ona dedimki o gelsin beni alsın. kzım sen kocanı tanımıyo musun gelir mi o gururu kırıldı dedi. keşke inat etseymişim,gelsin alsın diye.iş hepten inada biner, barışamayız diye döndüm eve.
aradan 1 ay yine sıkıntılı geçti, ayrı uyuyoruz, evde konuşmak yok, ben geç gidiyorum, o geç geliyo, ananesini yolluyo anası heralde kavga etmeyelim diye, kadıncağızın yanında ben sohbet ediyorum yaşlı kadınla, bunda bir surat, soğukluk.. boşanalım dedi bir akşam sakince, eşyaları paylaşırız falan diyo. dedim benim derdim eşya mı?? boşanmak istemiyorum, bunlar aşılmayacak şeyler değil.neyse öyle 1 ay geçti, sonra yavaş yavaş düzeldi aramız. sonra yine seni çok seviyorumlar , üstüme düşmeler, ama benim içim kırılmıştı bi kere. ailesine de kırgındım beni hiç aramadılar sormadılar on gün. neymiş efendim kocam demiş siz karışmayın aramayın.. öyle bikaç ay daha geçti bi iyi bi kötü, ama o günkü gibi şiddetli kavga olmadı.
bu hafta canı sıkkındı hem para mevzuları, hem iş stresi heralde. son kavgamız bensiz plan yapmış anasıyla, haftasonu onların melekete gidilecekmiş. ben masada yemekte, herkesin içinde öğreniyorum EN SON. bana emrivaki yapma diye 30 kere söylediğim halde. orda bişey söylemedim, evden çıktık, arabamıza gidiyoruz, eve gidicez. kavga niyetlisi olmadan sordum, bana niye haber vermiyosun, niye kendi kendine karar veriyosun, niye emrivaki yapıyosun? ben yaparımmış. sen gemiyceksin diyo. iyi dedim. sormayacaklar mı niye karını getirmedin? bağırıp çağırmaya başladı, delirdi. bela okudu bana. daha fazla dinlemek istemediğim için arabadan indim kapıyı çarpıp. eve gitti, ben yürüdüm, sinirim geçti, kavga etmek de istemiyodum artık. bi banyo yapıp uyuycaktım.
eve geldim ki sürahiyi kırmış yatakodasında, ayağıma cam battı, camı çıkarıp ayağimi silmeye çalışıyorum, üstüme yürümeler, bağırıp çağırmalar, hakaretler..bela okumalar. mübarek gün, bütün gün oruç tutmuş, akşam teravihe gitmiş birisi bu.. buraya kadarmış dindarlık. nerdeyse beni dövecek.. kötü laflar mı kalmadı, aileme mi bin tane söylemedi..gece 4 te uyandı, sahur yaptı güya, yanıma geldi aynı rezil tavırlar, bağırıp çağırmalar,git diyorum bu saatte bağırıp çağırma, tartışmak istemiyorum seninle.. boşanıcaz senle, sen de benimle geliceksin, imzayı atıcaksın. diyo. tamam dedim boşanıcam senden. ben de istemiyorum şu döndüğün adamın haline bak. ben de böyle koca istemiyorum.. sabah defoldu gitti, hala bana laf ediyo utanmadan.git geri gelme dedim ben de arkasından. salona baktım ki annemin babamın resimleri vardı çerçevede onları kırmış.
hayatımı mahvettim. keşke evlenmeseydim bununla diyorum şimdi. ilişkimiz olmasaydı, sevgiliyken yurtdışına gitme imkanım vardı, burs kazanırdım, notlarım iyiydi, çevrem geniş seviliyordum arkadaşım çoktu.yurtdışına gitseydim daha iyi olurdum kariyerimde.daha çok kazanabilirdim. gitmedim hata ettim. gitgide ondan kıskandı bundan kıskandı, gitgide daha az görüşür oldum arkadaşlarımla. ailesinre ne kadar kızsam dai onaylamasam da birçok şeylerini, anasıdır, babasıdır, kardeşidir, kuzenidir, dayısıdır, ananesi, yengesi.. el üstünde tuttum, bi saygısızlık yapmadım. geldiler, kaldılar, yediler içtiler, hem de 7 sülale. ben çalışmama rağmen en iyisiyle ağırladım herkesi. bütün bunları hiç haketmedim. yazıklar olsun diyorum, allah hayırlısını nasip etsin benim için, daha da ne yapayım bilmiyorum
yanlış insan diyecek bir şey yok
