Merhaba bayanlar, biraz uzun kusura bakmayın.
Bu aralar canım sıkkın biraz. Haftada üç gün çalışan bir bayanım. Eşim maalesef bir aydan daha uzun bir süredir yürüyemiyor ve ben iki küçük çocukla tamamen desteksiz her işi idare etmeye çalışıyorum. Buna eşimin ihtiyaçları da dahil (banyo, hastane randevuları vs gibi) çocuklarım 2 ve 4 yaşındalar
Benim yakınımda babam dışında bir ailem yok. Haftada bir gün KV geliyor hem eşime hem çocuklara bakmak için. Bende yarım gün ofise gidiyorum, diğer yarısında evden çalışıyorum oğlumu ana okulundan alıp getiriyorum eve. İki kez geldi şimdiye kadar.
İlk geldiğinde sorun yok oruç tutuyor diye işi erken bıraktım sofrayı hazırladım. Yoğun değildim. İkinci geldiğinde kendisi eltimin çocuklarınıda bize kabul etmiş bakmak için. Sorun değil. Sadece online toplantılarda arada çocuk çığlıklarına maruz kaldım. Idare ettim kesinlikle sorun değil.
Ne yazık ki o sabah öksürük ve halsizlikle başlayan ama akşama doğru ateş ve titremeyle devam eden bir gribe yakalanmıştım. Bunuda öğlen eve geldiğimde kendisi biliyordu. İki toplantı idare ederim diye düşündüm.
Eşim ben çalışırken demiş bir şeyler sipariş edelim mi akşam yemeği için. Yok biz gideriz demiş. Anne kalk dolaptan birşeyler bak ısıt orucunu aç demiş yanaşmamış. Eve gidince bir şeyler yaparım demiş ve eşim bunun üstüne Burdada mutfak var anne demiş. Bilmemki ne yapılacak edilecek demiş kapatmış konuyu. Ondan önceki hafta yemeğiniz var mı yapayım mı diye sorduğu halde ama dolapta önceden yaptığım kuru fasulyeyi görmüştür büyük ihtimal.
Neyse işim bitti o arada KP’de gelmiş. Hoşgeldin dedikten sonra mutfağa geçtim artık çocuklar için mecbur. KV hemen ne yapıyorsun dedi? Bu saatten sonra anca makarna çorba yetişir dedim. Hastasın nasıl yapacaksın bırak dedi ve eşime bir şeyler sipariş etmesi gerektiğini söyledi ama saat 6 ya geliyordu. Bende üzerine bu saatte sipariş edersek anca 8 de gelir. Gidip almak daha mantıklı zaten burdan 5 dakika dedim. Iyi ozaman dedi. Sen bekle eltin 6 da çıkıyor işten. Onu al sonrada gidin beraber yemek alın dedi. Okadar ağırıma gitti ki. Ne yani? Makarna yapmak için hastayım ama bu soğukta (-5) gidip onu al bunu al yapabilirim. Eşim sen bu halde nasıl gideceksin demese zaten hiç umurlarında değilim. Eşim öyle diyince kv kp’e kalk biz gidelim dedi. Biz bilemeyiz biz bulamayız orayı dedi kp…… oysa eski evinizin karşısı olduğunu söylemiştik.i navigasyonla tüm dünyayı bulan kişiye..
Boşverin ben giderim dedim o arada mide bulantısı ve kıpkırmızı kesildim. Kv ayaklandı ve kp gitmek zorunda kaldı. Eltimi alıp geldiler yediler. Ben lokma almadım çok kötü bulanıyordum. Kalktılar gittiler sonra. Ha bana sana tavuk çorbası iyi olur ayaklandırır gibi şeyler dediler ama yapıp getireyim filan yok öyle.
Zar zor çocukları yatırıp kendimi yatağa attım. Sonrada eltim anlatıyor. Eltim daha hasta olduğumu bilmediği halde arabada bize gelirken keşke gitseydik demiş benim tüm gün çalıştığımı bildiği için. Kv bunun üstüne çocuklar cips istediler demiş. Ama öyle değil akıllarına kv düşürdü…
Ben artık çok yoruldum. Eşim iyiykende yemek saatinden 2 saat önce ararlar tam yemek saatinde içeriye girerler. Akşam olsun kahvaltı saatinde olsun. Çalışmayan görümcemde ve eltimde kahvelerini içerler bana yemeğe geçerler. Dışarda olduğumu bilsinler. Hiç umursamazlar. Hatta kızım keşke deseydin gelmezdik bile demezler bazı durumlarda. Beni aramazlar. Eşimi ararlar kahve içmeye geliyoruz derler kapatırlar telefonu.
Eltim bir keresinde dedi. Kaç senelik gelinleriyim bana daha hiç öyle yapmadılar diye. Neden ben peki?
Her zaman hazırladım gıkımı çıkarmadım ama 40 yılın başı bir hastaydım. Gerçekten çok kırıldım. Bunun karşılığında sevilsem oda yok. Kesinlikle favorileri değilim ve en ufak açığımı eşime söylerler. Şöyle yapsaydı hoşumuza giderdi yüzü gülmüyordu, bizi istemiyor mu vs gibi.
Ben artık nasıl davranacağımı şaşırdım. Çocukları bir kere bıraktım çünkü geceler boyu arka arkaya uykusuz kaldım üçünün bakımı ağır geldi. Ondada kv ne yiyecek bunlar dedi.. inanın yemeklerini hazırlayıp bıraktım ona kolaylık olsun ben tek biraz yalnız kalayım dinleneyim diye ama yok yaranamıyorum.
Zamanında kendimi geriye çekmeyi denedim. Ama o zaman daha çok yapıyorlar sanki bile bile.
Ne yazıkki eşim önümüzdeki 2 ay daha bu şekilde olacak ve şuan içimden hiç bir şey gelmiyor. Hep böyle hastalık lohusalık durumunda kaçarlar işten destekten. Çalışmasam inanın psikolojim için hiç iyi değil. Orda en azından bi kac sohbet muhabbet iyi geliyor..
şuan yeni yeni toparlandım. Çocuklara doğru düzgün bakamadım. Ne yemeklerini yapabildim ne oyun oynayabildim. Ateşler terler içinde küçüğün altını zor değiştirdim. Sadece Allah kolaylık versin kelimeleri duydum. Sıfır destek… oğlu ve torunları bana muhtaç bildiği halde hiç oralı olmadı
Ben nasıl davranmam gerek? Yıllardır beni sevsinler diye uğraştım ama olmuyor. Mesafemi koyunca bizi ayırıyor demeye başlıyorlar. Seneler içinde bana okadar yanlış yapıp iftiraları oldu ki bir kere özür bile dilemediler. Hep bir şey yokmuş gibi davranılıp üstü kapatıldı. Karşıma alıp konuşsam bin bir bahane. Yada alttan girip üstten çıkmalar. Onuda yapmıyorum. Kaldıramıyorum artık
Eşim arkamda. Herşeyin farkında. Gerektiğinde söyleyeceğimi söyler kendi
Hatta görümcemde yapar. Bir keresinde diyetteyiz benimde randevum vardı 18:30 gibi evde olacaktım. Diyet yemeğimizi ayarladım çocuklarada yetecek kadar yemeğim vardı. Eşimi saat 17:00 aramış. Kahve içmeye geliyoruz evde misiniz. Eşim demiş evdeyiz ama böyle böyle. Kaçta gelir diye sormuş. Eşim 7ye doğru demiş. 5 kişi geliyorlar oturuyorlar. Ve geldiğimde hala bizdeler. Diyeti biliyorlar o saatten sonra ben ne yapıyım. Sipariş ediyoruz onlara ve üstüne biz ödüyoruz. Karınlarını doyurup gidiyorlar. Bedava yemek tabi. Ben gelene kadar alsaydınız koçanı yollasaydin oturup bensiz keyif yapacağınıza demi… olmaz filanda demiyorlar. E onlar otururken gidip biz ailecek oturup yiyemeyizde.. çocuklar zaten acıktık diyorlar. Ay bunaldım yazarken bile. Eşime bir daha yaparlarsa kendin hazırlarsın dedim zaten bana soran yok müsaitmiyim ne yapıyorum.. ben nerde yanlış yapıyorum bilmiyorum. Kalkmıyorlarda bekliyorlar öyle.