O kadar pis bir huy ki eski beni gördüm yazdıklarınızda. Eski dediğim 2 hafta öncesine dayanıyor. Benimde maddi durumum iyidir gösterişi sevmem ama durumum çevrem tarafından bilinir. O kadar alışmıştım ki hesap ödemelere, kendimi mecbur hissediyordum artık.
Benimki şöyle başladı, arkadaşlarla akrabalarla dışarı çıkardık paraları çıkışmazdı ben üzerini tamamlamak yerine tamamını öderdim. Ben sana sonra veririm derlerdi saçmalama ne gereği var diye itiraz ederdim böyle böyle üzerimden geçinmeye alıştılar yanlarına tek yol paralarını alırlardı hesap bana kalırdı ki bunu arkadaşlarım değil akrabalarım da yapardı. Bende olayın patlak verme noktası şu oldu, 2 hafta önce yakın bir akrabamla avm ye gittik. Yanına 10 tl almış düşünebiliyor musun 10 tl. 5 tlsi zaten yola gidiyor sen neyin kafasındasın? Her neyse. Cebindeki 10 tl ile kıyafet bakıyor ayakkabı bakıyor. Tabi ben cebinde 10 tl oldugunu bilmiyorum. Aklıma bile gelmedi yanına para alıp almadığı. Neyse yemek yedik elini cebine atmadı bende utanırım sesimi çıkarmadım hesabı ödedim. Öyle böyle değil mekanın en lüks yemeğini yedi birde. Sonra ayakkabı denedi beğendi kasaya gitti aaaa canım ben yanıma para almamışım sende varsa sonra hesaplaşalım olurmu dedi olur olur tabi ne demek dedim her zamanki iyi niyetimle. İki haftadır hemen hemen hergün görüşürüz parasını vermedi. Sanki borç degil. Hatta ayakkabıyı giyiyor cok begendm yaa falan diyor ama asla borcundan bahsetmiyor. Oturdum düşündük bugüne kadar neden böyle bir salaklık yaptığımı. Benim babam milletin ayakkabısını yemeğini ödemek zorunda değil buna hakkım yok. Birdaha hayır demeyi öğrenmelisin,öğrendim ben.
Onların yaptığı ayıp olmuyorsa bizim param yok dememiz hiç ayıp değil. Hatta yanıma fazla para almayacağım kendi hesabıma yetecek kadar. Ödeyemiyorlarsa bulaşık yıkasınlar banane.