Sadece dertlesmek icin açtım bu konuyu. Biliyorum yalniz degilim.
2015 yılında mezun oldum. O yıllarda büyük umudum vardı her yeni mezun gibi. Kpssye çok sıkı çalışıp atanacaktim. Haritadan yer begeniyordum. Her gün bunun hayalini kurarak şevkle ders çalıştım. Sonuç 2016 kpss 78 puan. Ve ortada kalış.
Bi sene daha çalışmak istedim. O arada da özel bir okula girip para kazanacaktım. Çok sevdigim öğretmenlik mesleğini yapacaktim iste parası az bile olsa. Birçok yere is başvurusu yaptım kapı kapı gezdim. Her yere cv biraktim. Evime 2.5 saat uzaklıkta bir kurumdan aradim, tabi başka yerler de aradılar. Oraya ulaşmak icjn giden taksi paralarına mi yanayım, kurumu bulamadigim için oturup sokakta aglamalarima mi yanayım, görüşme iyi geçtiği halde daha sonra o lanet kurumlardan ses seda çıkmamasına mi yanayim? Hangisine yanayım. Tabi ki ücretli öğretmenliğe başvurdum. Oradan da arandim. Ama son anda aksilik çıktı. Görev yeri değiştiren öğretmen vazgeçmişmiş de geri gelmişmiş de benim iş iptal olmuşmuş.
Neyse bir yıl daha çalıştım kpssye. Gözlerim bozuldu. Hastalık hastası oldum. Zaten eski konularimda da bahsetmistim bu durumdan. Sonuç :80 puan ve mülakata bile katilamadim. Hoş katilsam ne olacak, torpilim mi var?
Yine iş aramaya başladım. Ankaranin altını üstüne getirdim. Zaten daha önceden de ariyordum. Sekreter kız bile "hocam ihtiyaç yok ama siz yine de bi cv bırakın" diyordu umutsuzca. Ben de yine de birakiyordum cvyi. Ne arayan oldu ne soran. Yine kalakaldik issiz gucsuz.
Yalniz değilim dedim ya, evet biliyorum benim gibi bahtsız çok ülkede. Ama bazılarına bakıyorum da hayat onlara kiyak geçmiş hep. Adam 2 yıllık bitirmiş ertesi sene memur olmuş, ya da mezun arkadaşım ne kpss çalıştı ne bir şey. Tanidik vasıtası ile bankada iş buldu. Bir diğeri (torpili olmadığına adim gibi emin olduğum bir arkadaşım) cv bıraktı ve bir öğretmenin hasta olup işi bırakması üzerine direkt onu ise aldılar. Simdi musmutlu, az parası da olsa mutlu. Hayat bazılarına çok kolay be kızlar. Vallahi. Ya ben napiyim, ne yapsam olmuyor. Elimi attigimi kurutuyorum. Her zaman başkalarına yardim eden bir insan oldum. Kotu bir insan degilim , olsam derim ki ben zamanında şunun hakkini yedim benden aci aci çıkıyor. Ama o da yok.
Her gün başkalarının hayatlarına iç çekmekten, akrabalara "yok bu sene de olmadi" demekten, çoğunu gizli gizli mutlu etmekten Yoruldum. Evde oturmaktan Yoruldum. Liseyi bile bitirememis akrabalarimin altındaki arabaya, yaşadıkları hayata, imkanlara imrenmekten yoruldum.
Boyle böyle hasta olucam. Cidden. Artik geceleri balkonda gizli gizli ağlamaktan da yoruldum. Annem üzülmesin istiyorum ama o zavallı kadincagiz da benim yüzümden stres yaratıyor kendine. Kendimi köreltiyorum , bunca bilgiyi neden edindim, neden okudum ki ne gerek varmış, evde oturmak için mi o tuğla gibi kitapları yalayıp yuttum diyorum. O surede iyi bir dayı bulabilirdim araya araya. Ya da zengin koca bulup evlenebilirdim. Ha okumayan evlenen arkadaşlarıma laf atmuyorum lütfen kimse alınmasın. Onlar istediği hayati yasarken, ben neden bu haldeyim diyorum sadece.
Bu sistemde parmağı olan kim varsa , ömrünün bundan sonrasının hayrını göremesin inşallah. Gerçi inşallah maşallah diyerek ati alan Üsküdari geçiyor bizler de izliyoruz ama olsun.
Kafa sisirdigim için özür dilerim. Sadece içimi dökmek için yazdım.