- 3 Ağustos 2017
- 1.770
- 2.249
- 35
Ya kurban olurum. İnanılmaz sinirlendim şu an ya. Nolur üzülmemeye çalışın kısmetiniz sizi bekliyordur. Umarım bu sıkıntılarınızı unutturacak kadar güzel kapılar açar rabbim.
Haklisiniz bi öğretmenin hakki ne 1500 ne 2 bin, çok daha fazlasi. ama sistem bu, biz ne yapabiliriz ki. Ülkemiz gelişiyor kalkiniyor dünyanın en guclu ulkesiyiz sonuçta itiraz edersek terörist oluruz mazallah. 1300 ne demek çalışılır mi o paraya diyorsunuz da onu da cok görüyorlar.
Tesekkur ederim çok sagolun.Ya kurban olurum. İnanılmaz sinirlendim şu an ya. Nolur üzülmemeye çalışın kısmetiniz sizi bekliyordur. Umarım bu sıkıntılarınızı unutturacak kadar güzel kapılar açar rabbim.
Tamam takmayim.bnde issiz kaldım bir zmanlar ama ozmanlar bile iyiki erkek degilim ev gecmdrmek zorunda degilim derdim . buladar kafana takarsan hasta olursun hayatın gercwgi oldugu kadar
Sevgili Lilith ben ayni şeyleri söylemekten öyle biktim ki, banka falan bunların hepsi tanıdıkla işe alan kurumlar. Benimse öyle bir tanıdığım yok. Sanki iş seçiyor gibi gorunuyorum farkındayım ama keşke olsa da başlasam. Ama bu tip yerlerden görüşmeye dahi cagirilmadim. Bi arkadaşım tanıdığı sayesinde bir bankaya girmişti ve ona "ben neden alınmasın" diye sorduğumda "tanidik var miydi ki" gibi çok impressed bir soru yöneltmişti.Sende bankacılığı denesen. Bi 4 sene bankada çalışabilirsen ufkunu genişletiyor insanın. Hertip insanı görüyorsun.
Sadece dertlesmek icin açtım bu konuyu. Biliyorum yalniz degilim.
2015 yılında mezun oldum. O yıllarda büyük umudum vardı her yeni mezun gibi. Kpssye çok sıkı çalışıp atanacaktim. Haritadan yer begeniyordum. Her gün bunun hayalini kurarak şevkle ders çalıştım. Sonuç 2016 kpss 78 puan. Ve ortada kalış.
Bi sene daha çalışmak istedim. O arada da özel bir okula girip para kazanacaktım. Çok sevdigim öğretmenlik mesleğini yapacaktim iste parası az bile olsa. Birçok yere is başvurusu yaptım kapı kapı gezdim. Her yere cv biraktim. Evime 2.5 saat uzaklıkta bir kurumdan aradim, tabi başka yerler de aradılar. Oraya ulaşmak icjn giden taksi paralarına mi yanayım, kurumu bulamadigim için oturup sokakta aglamalarima mi yanayım, görüşme iyi geçtiği halde daha sonra o lanet kurumlardan ses seda çıkmamasına mi yanayim? Hangisine yanayım. Tabi ki ücretli öğretmenliğe başvurdum. Oradan da arandim. Ama son anda aksilik çıktı. Görev yeri değiştiren öğretmen vazgeçmişmiş de geri gelmişmiş de benim iş iptal olmuşmuş.
Neyse bir yıl daha çalıştım kpssye. Gözlerim bozuldu. Hastalık hastası oldum. Zaten eski konularimda da bahsetmistim bu durumdan. Sonuç :80 puan ve mülakata bile katilamadim. Hoş katilsam ne olacak, torpilim mi var?
Yine iş aramaya başladım. Ankaranin altını üstüne getirdim. Zaten daha önceden de ariyordum. Sekreter kız bile "hocam ihtiyaç yok ama siz yine de bi cv bırakın" diyordu umutsuzca. Ben de yine de birakiyordum cvyi. Ne arayan oldu ne soran. Yine kalakaldik issiz gucsuz.
Yalniz değilim dedim ya, evet biliyorum benim gibi bahtsız çok ülkede. Ama bazılarına bakıyorum da hayat onlara kiyak geçmiş hep. Adam 2 yıllık bitirmiş ertesi sene memur olmuş, ya da mezun arkadaşım ne kpss çalıştı ne bir şey. Tanidik vasıtası ile bankada iş buldu. Bir diğeri (torpili olmadığına adim gibi emin olduğum bir arkadaşım) cv bıraktı ve bir öğretmenin hasta olup işi bırakması üzerine direkt onu ise aldılar. Simdi musmutlu, az parası da olsa mutlu. Hayat bazılarına çok kolay be kızlar. Vallahi. Ya ben napiyim, ne yapsam olmuyor. Elimi attigimi kurutuyorum. Her zaman başkalarına yardim eden bir insan oldum. Kotu bir insan degilim , olsam derim ki ben zamanında şunun hakkini yedim benden aci aci çıkıyor. Ama o da yok.
Her gün başkalarının hayatlarına iç çekmekten, akrabalara "yok bu sene de olmadi" demekten, çoğunu gizli gizli mutlu etmekten Yoruldum. Evde oturmaktan Yoruldum. Liseyi bile bitirememis akrabalarimin altındaki arabaya, yaşadıkları hayata, imkanlara imrenmekten yoruldum.
Boyle böyle hasta olucam. Cidden. Artik geceleri balkonda gizli gizli ağlamaktan da yoruldum. Annem üzülmesin istiyorum ama o zavallı kadincagiz da benim yüzümden stres yaratıyor kendine. Kendimi köreltiyorum , bunca bilgiyi neden edindim, neden okudum ki ne gerek varmış, evde oturmak için mi o tuğla gibi kitapları yalayıp yuttum diyorum. O surede iyi bir dayı bulabilirdim araya araya. Ya da zengin koca bulup evlenebilirdim. Ha okumayan evlenen arkadaşlarıma laf atmuyorum lütfen kimse alınmasın. Onlar istediği hayati yasarken, ben neden bu haldeyim diyorum sadece.
Bu sistemde parmağı olan kim varsa , ömrünün bundan sonrasının hayrını göremesin inşallah. Gerçi inşallah maşallah diyerek ati alan Üsküdari geçiyor bizler de izliyoruz ama olsun.
Kafa sisirdigim için özür dilerim. Sadece içimi dökmek için yazdım.
Sadece dertlesmek icin açtım bu konuyu. Biliyorum yalniz degilim.
2015 yılında mezun oldum. O yıllarda büyük umudum vardı her yeni mezun gibi. Kpssye çok sıkı çalışıp atanacaktim. Haritadan yer begeniyordum. Her gün bunun hayalini kurarak şevkle ders çalıştım. Sonuç 2016 kpss 78 puan. Ve ortada kalış.
Bi sene daha çalışmak istedim. O arada da özel bir okula girip para kazanacaktım. Çok sevdigim öğretmenlik mesleğini yapacaktim iste parası az bile olsa. Birçok yere is başvurusu yaptım kapı kapı gezdim. Her yere cv biraktim. Evime 2.5 saat uzaklıkta bir kurumdan aradim, tabi başka yerler de aradılar. Oraya ulaşmak icjn giden taksi paralarına mi yanayım, kurumu bulamadigim için oturup sokakta aglamalarima mi yanayım, görüşme iyi geçtiği halde daha sonra o lanet kurumlardan ses seda çıkmamasına mi yanayim? Hangisine yanayım. Tabi ki ücretli öğretmenliğe başvurdum. Oradan da arandim. Ama son anda aksilik çıktı. Görev yeri değiştiren öğretmen vazgeçmişmiş de geri gelmişmiş de benim iş iptal olmuşmuş.
Neyse bir yıl daha çalıştım kpssye. Gözlerim bozuldu. Hastalık hastası oldum. Zaten eski konularimda da bahsetmistim bu durumdan. Sonuç :80 puan ve mülakata bile katilamadim. Hoş katilsam ne olacak, torpilim mi var?
Yine iş aramaya başladım. Ankaranin altını üstüne getirdim. Zaten daha önceden de ariyordum. Sekreter kız bile "hocam ihtiyaç yok ama siz yine de bi cv bırakın" diyordu umutsuzca. Ben de yine de birakiyordum cvyi. Ne arayan oldu ne soran. Yine kalakaldik issiz gucsuz.
Yalniz değilim dedim ya, evet biliyorum benim gibi bahtsız çok ülkede. Ama bazılarına bakıyorum da hayat onlara kiyak geçmiş hep. Adam 2 yıllık bitirmiş ertesi sene memur olmuş, ya da mezun arkadaşım ne kpss çalıştı ne bir şey. Tanidik vasıtası ile bankada iş buldu. Bir diğeri (torpili olmadığına adim gibi emin olduğum bir arkadaşım) cv bıraktı ve bir öğretmenin hasta olup işi bırakması üzerine direkt onu ise aldılar. Simdi musmutlu, az parası da olsa mutlu. Hayat bazılarına çok kolay be kızlar. Vallahi. Ya ben napiyim, ne yapsam olmuyor. Elimi attigimi kurutuyorum. Her zaman başkalarına yardim eden bir insan oldum. Kotu bir insan degilim , olsam derim ki ben zamanında şunun hakkini yedim benden aci aci çıkıyor. Ama o da yok.
Her gün başkalarının hayatlarına iç çekmekten, akrabalara "yok bu sene de olmadi" demekten, çoğunu gizli gizli mutlu etmekten Yoruldum. Evde oturmaktan Yoruldum. Liseyi bile bitirememis akrabalarimin altındaki arabaya, yaşadıkları hayata, imkanlara imrenmekten yoruldum.
Boyle böyle hasta olucam. Cidden. Artik geceleri balkonda gizli gizli ağlamaktan da yoruldum. Annem üzülmesin istiyorum ama o zavallı kadincagiz da benim yüzümden stres yaratıyor kendine. Kendimi köreltiyorum , bunca bilgiyi neden edindim, neden okudum ki ne gerek varmış, evde oturmak için mi o tuğla gibi kitapları yalayıp yuttum diyorum. O surede iyi bir dayı bulabilirdim araya araya. Ya da zengin koca bulup evlenebilirdim. Ha okumayan evlenen arkadaşlarıma laf atmuyorum lütfen kimse alınmasın. Onlar istediği hayati yasarken, ben neden bu haldeyim diyorum sadece.
Bu sistemde parmağı olan kim varsa , ömrünün bundan sonrasının hayrını göremesin inşallah. Gerçi inşallah maşallah diyerek ati alan Üsküdari geçiyor bizler de izliyoruz ama olsun.
Kafa sisirdigim için özür dilerim. Sadece içimi dökmek için yazdım.
Yok Yahu, okuyan emek veren herkes hakkini alsın derim ben. Bu isin kadını erkeği olmaz. Mesela yakın bi arkadaşım atanamadigi için kız arkadaşıyla evlenemedi isin aci tarafi kız atandı. Simdi o çocuk öğretmenlikten vazgeçip kasiyerlik falab yapayım diyor ama onu da bulamıyor. Mecbur polisliğe girecek. Artik adalet azıcık da olsa bizim ülkemize de uğrasa. Ne vardı ya.Keşke öğretmenler ve hakimler sadece kadınlardan seçilse.
Benim iki sene mi anlatmışsin resmen umutsuzluk, sinirlilik, bir işe yaramama hissi, hayatında hiç bir seyin yolunda olmamasi ,aileyle kavgalar hiç bitmeyecekmiş gibi geliyordu en sonunda bu iş olmayacak dedim vazgeçtim o zaman olduSadece dertlesmek icin açtım bu konuyu. Biliyorum yalniz degilim.
2015 yılında mezun oldum. O yıllarda büyük umudum vardı her yeni mezun gibi. Kpssye çok sıkı çalışıp atanacaktim. Haritadan yer begeniyordum. Her gün bunun hayalini kurarak şevkle ders çalıştım. Sonuç 2016 kpss 78 puan. Ve ortada kalış.
Bi sene daha çalışmak istedim. O arada da özel bir okula girip para kazanacaktım. Çok sevdigim öğretmenlik mesleğini yapacaktim iste parası az bile olsa. Birçok yere is başvurusu yaptım kapı kapı gezdim. Her yere cv biraktim. Evime 2.5 saat uzaklıkta bir kurumdan aradim, tabi başka yerler de aradılar. Oraya ulaşmak icjn giden taksi paralarına mi yanayım, kurumu bulamadigim için oturup sokakta aglamalarima mi yanayım, görüşme iyi geçtiği halde daha sonra o lanet kurumlardan ses seda çıkmamasına mi yanayim? Hangisine yanayım. Tabi ki ücretli öğretmenliğe başvurdum. Oradan da arandim. Ama son anda aksilik çıktı. Görev yeri değiştiren öğretmen vazgeçmişmiş de geri gelmişmiş de benim iş iptal olmuşmuş.
Neyse bir yıl daha çalıştım kpssye. Gözlerim bozuldu. Hastalık hastası oldum. Zaten eski konularimda da bahsetmistim bu durumdan. Sonuç :80 puan ve mülakata bile katilamadim. Hoş katilsam ne olacak, torpilim mi var?
Yine iş aramaya başladım. Ankaranin altını üstüne getirdim. Zaten daha önceden de ariyordum. Sekreter kız bile "hocam ihtiyaç yok ama siz yine de bi cv bırakın" diyordu umutsuzca. Ben de yine de birakiyordum cvyi. Ne arayan oldu ne soran. Yine kalakaldik issiz gucsuz.
Yalniz değilim dedim ya, evet biliyorum benim gibi bahtsız çok ülkede. Ama bazılarına bakıyorum da hayat onlara kiyak geçmiş hep. Adam 2 yıllık bitirmiş ertesi sene memur olmuş, ya da mezun arkadaşım ne kpss çalıştı ne bir şey. Tanidik vasıtası ile bankada iş buldu. Bir diğeri (torpili olmadığına adim gibi emin olduğum bir arkadaşım) cv bıraktı ve bir öğretmenin hasta olup işi bırakması üzerine direkt onu ise aldılar. Simdi musmutlu, az parası da olsa mutlu. Hayat bazılarına çok kolay be kızlar. Vallahi. Ya ben napiyim, ne yapsam olmuyor. Elimi attigimi kurutuyorum. Her zaman başkalarına yardim eden bir insan oldum. Kotu bir insan degilim , olsam derim ki ben zamanında şunun hakkini yedim benden aci aci çıkıyor. Ama o da yok.
Her gün başkalarının hayatlarına iç çekmekten, akrabalara "yok bu sene de olmadi" demekten, çoğunu gizli gizli mutlu etmekten Yoruldum. Evde oturmaktan Yoruldum. Liseyi bile bitirememis akrabalarimin altındaki arabaya, yaşadıkları hayata, imkanlara imrenmekten yoruldum.
Boyle böyle hasta olucam. Cidden. Artik geceleri balkonda gizli gizli ağlamaktan da yoruldum. Annem üzülmesin istiyorum ama o zavallı kadincagiz da benim yüzümden stres yaratıyor kendine. Kendimi köreltiyorum , bunca bilgiyi neden edindim, neden okudum ki ne gerek varmış, evde oturmak için mi o tuğla gibi kitapları yalayıp yuttum diyorum. O surede iyi bir dayı bulabilirdim araya araya. Ya da zengin koca bulup evlenebilirdim. Ha okumayan evlenen arkadaşlarıma laf atmuyorum lütfen kimse alınmasın. Onlar istediği hayati yasarken, ben neden bu haldeyim diyorum sadece.
Bu sistemde parmağı olan kim varsa , ömrünün bundan sonrasının hayrını göremesin inşallah. Gerçi inşallah maşallah diyerek ati alan Üsküdari geçiyor bizler de izliyoruz ama olsun.
Kafa sisirdigim için özür dilerim. Sadece içimi dökmek için yazdım.
Nasıl oldu peki? Tam da seni ariyordum biliyor musun. Benim durumumu yaşayıp birden atağa gecen islerini yoluna koyan birine. Azıcık anlatıp umut pompalar misin bana?Benim iki sene mi anlatmışsin resmen umutsuzluk, sinirlilik, bir işe yaramama hissi, hayatında hiç bir seyin yolunda olmamasi ,aileyle kavgalar hiç bitmeyecekmiş gibi geliyordu en sonunda bu iş olmayacak dedim vazgeçtim o zaman oldu
Seni çok iyi anlıyorum tek diyebileceğim artik daha az takmaya çalışman
Kasiyerlik yaparsan kendini niye kötü hissedesin yada garsonluk evde durmaktan stres oluyorsun bence iş beğenmemezlik iyi değildir zaten artık herkes okuyor liseyi bitiren herkes örgün açıktan bitiriyor zatenSevgili Lilith ben ayni şeyleri söylemekten öyle biktim ki, banka falan bunların hepsi tanıdıkla işe alan kurumlar. Benimse öyle bir tanıdığım yok. Sanki iş seçiyor gibi gorunuyorum farkındayım ama keşke olsa da başlasam. Ama bu tip yerlerden görüşmeye dahi cagirilmadim. Bi arkadaşım tanıdığı sayesinde bir bankaya girmişti ve ona "ben neden alınmasın" diye sorduğumda "tanidik var miydi ki" gibi çok impressed bir soru yöneltmişti.
İnan ki bu vakte kadar neredeyse her yolu denedim. Kütüphanede part time iş aradım yok, avukat yanında çalışmak istedim yok, bankalara bakindim sınavlarına girdim (ziraat) yok, özel okullara başvurdum yok, yok yok yok. Geriye kalan garsonluk kasiyerlik vb isleri de isterseniz eleştirin ama ben istemedim. Daha fazla stres yasamamak için ben bunun için mi okudum dememek daha fazla kendimi kotu hissetmemek için istemedim. Durum bu.
Artık tamamen vazgeçmiş gibiydim bizim bölümde toplam 10 kişi ataniyorduNasıl oldu peki? Tam da seni ariyordum biliyor musun. Benim durumumu yaşayıp birden atağa gecen islerini yoluna koyan birine. Azıcık anlatıp umut pompalar misin bana?
Haklisiniz, tesekkur ederim.Artık tamamen vazgeçmiş gibiydim bizim bölümde toplam 10 kişi ataniyordu
On ikinci oldum bölümde artik yok dedim gittim market kasiyerliginden sekreterliğe her yere başvurdum
En sonunda şehir dışında bir dersahane de iş buldum çalışmaya başladım
Sonra bir mucize oldu 20 kişi atandi bizim bölümden daha çalışmam iki ay olmadan atandım
Şunu iyi anladım Allah bazisini vererek bazisini vermeyerek imtihan ediyor
Ben de hep vermeyerek imtihan edilenlerdenim
Başkalarının kolayca elde ettiği şeyleri bile zorluklarla tırnakları kazıya kaziya elde ederim
Bu en basit bir şey bile olsa
Bunu kabullendim ne zaman bir şeyi cok istesem olmuyor bu yüzden olabildiğince çok kapı acmak lazim
Bir de yer değişikliğini bir düşünün bazi yerler insana uğurlu gelebiliyorHaklisiniz, tesekkur ederim.