İnanın ki benim içinde bulundugum ilişkiyi arkadaşım yaşasa kafasına vura vura kızım sen aptal mısın böyle iş mi olur daha yeni tanışmışken ne evliliği kafan mı güzel diyerek yoldan döndürmeye çalışırdım, evlilik meraklısı zaten değilim evlenmek için evlenmek diye bir amacım da yok üstelik, o ilk sohbetlerimiz ilk buluşmalarımız evde 4 5 6 gün birlikte zaman geçirdiğimiz zamanlar ben bu adamla evlenirim dedim, öyle bir aşk bombardımanı yaşattı ki bana dedim ki bu o evet resmen buldum biz birbirimize aitiz hissi oldu bende kısa zamanda. kısa zamanda uzun süre boyunca görüştük kesintisiz olarak.
İlk yakınlaşmalarımızda ben de ona söyledim o da aynı erkek arkadaşınız gibi tepkiler verdi öyle yumuşak sakin naif, sarılıp öpüşüp uyuduğumuz kaç gece geçirdik. Ama bu son görüşmemizde bunu yaşattı bana, ben de anlam veremiyorum, bu tepkiyi veren insan daha öncekilerde neden vermedi o halde ? İttim onu evet ama onun bana söylediği şey benim ilişki istememe durumum değil olmayacağını biliyor, ona kötü, sadece o istiyor ben istemiyorum yakınlaşmayı, sapıkmışçasına vb. hissettiğini söyledi, böyle hissettirecek bir davranışım olmadı ama.
En son seferde de açık yazıyorum; yakınlaştık ben hoşuna gitmediğini hissettim, tepkisizlikten dolayı, senin hoşuna gitmiyor sanırım dedim sadece bu kadar, ve o kadar büyük bir tepki verdi ki bana bunu hakedecek bir cümle kurmadım, bana empati kurdugunu söylüyor fazla ayrıntılı düşündüğünü söylüyor ama asıl empati kuran benim, ben onun da hosuna gitsin maksadıyla sordum, ona göre olayı bitirip modu düşürtmüşüm bir daha hep artık bişey yaşarken tepki vermek zorunda hissedecekmiş kendisini, bu anormal değil mi böyle düşünmesi ? Orada hayır tatlım hosuma gidiyor dese olay anında kapanabilirdi. Yanlış mıyım ?