Bu hayat benim değil

Ben senin eşini sevmediğini düşünüyorum, lütfen bunu eleştiri ya da laf sokma olarak algılama, yazılarından o hissi alamıyorum diyim, ama niye hala evlisin mutsuz olduğun bir yerde neden yaşayıp bir de üstüne KP borcu ödüyorsun ona da mantıklı bir açıklama getiremiyorum
 
Ben senin eşini sevmediğini düşünüyorum, lütfen bunu eleştiri ya da laf sokma olarak algılama, yazılarından o hissi alamıyorum diyim, ama niye hala evlisin mutsuz olduğun bir yerde neden yaşayıp bir de üstüne KP borcu ödüyorsun ona da mantıklı bir açıklama getiremiyorum
Tam tersi çok sevdigim icin tüm bunlara katlaniyor olabilirmiyim
 
Mutlu olmak için öncekabul etmen gerekiyor..yasamini sartlarini kabul etmezsen sevemezsin alisamazsin ve mutlu olamazsin..

Hicbir durum süreklilik arz edemez bu hepimiz için geçerli hepimizin bekarken daha renkli daha az sorumluluk ve sorun içeren hayatlari vardi..o hayati bi omur yasayamazsin bence sorun sadece yasadigin sşehir değil senin içine sinmeyen başka şeyler var yoksa şehrebu kadar takilmazdin
 
O hayat benim :KK70:

Ben londradayim mesela, istesem bir suru ucretsiz aktivite muze vs bulurum.
Gezecek bi dolu yer var. ama 5 yildir dogru duzgun gezmedim bile, istanbulda yasarken de oyle. Evde keyif yapayim kahve kitap dizi sinema falan yeter.
Bir de komsulara git gel falan severim.
Senin yerinde olsaymisim da mutlu olurmusum. Burada da mutluyum gerci iste bi komsuluk yok ona bozuluyorum :)
Ya varya aslında bu biraz da alternatif olmayışının verdiği bir psikoloji. Ben üniyi Trabzon da okudum ve Trabzon şuanda yaşadığım ilçeye göre Paris :-) ama öğrenci iken ev arkadaşlarım yakama yapıştırdı beni tiyatroya canlı müziğe film festivallerine fotoğraf sergilerine götürmek için! Dans kursuna ne yapsalar da ikna olmamıştım. Bırakın ben evde çekirdeğimi çitleyip tv izleyeceğim diyordum. Şimdi sırf sinemaya gitmek için başka şehire gidip geliyoruz günü birlik!
Yapacağın alternatif bişeylerin olmasını bilmek yapmadan rahatlatıyor insanın psikolojisini.
Şimdi mesela komşu ilde Rafting yapılıyormuş bir gün boşluk bulsak yapabiliriz ama yapmadan yapmış kadar huzurum oldu :-) yine de aklımda ilk fırsatta gideceğiz eşimle inş.
 
Konu sahibinin çok yskın arkadaşı veya savunucusu olduğunuzu bilmiyordum.ben muhalefetlik Peşinde değilim dört dörtlük bi evlilik hayalim de yok gayet gerçekçiyim rahat olun :KK66: benim Anlamadığım ben de Güneydoğu'nun en büyük modern şehirlerinden birinde doğdum büyüdüm ama farklı yerlerde yaşadım.şimdi aşktan gözüm dönse de gerek Doğu da gerek güneydoğu da yaşama hayalim yok .e konu sahibi de İzmir de ankara da doğmuş yaşamış alışmış ve bilmiyordum diyo.silah zoruyla evlenmedi ya bu Hatun. Herkesin gönlüne göre olsun her şey .allah sabır versin ne diyelim .
Ünide bir hocamızın lafı vardı türkiyede sınırda mental retardasyon oldukça sık görülür, insanlarla tartışmaya girmeden önce karşınızdakinin İQ sunun ne olabileceğini göz önünde bulundurun derdi. Siz ya bu gruptasınız ya da saçmaladığınızı farkettiniz ama tükürdüğünüzü yalamak isteniyorsunuz.
Her iki şekilde de sizle tartışmayacağım at gözlüğünüzle mutluluklar diliyorum :KK66:
 
Ünide bir hocamızın lafı vardı türkiyede sınırda mental retardasyon oldukça sık görülür, insanlarla tartışmaya girmeden önce karşınızdakinin İQ sunun ne olabileceğini göz önünde bulundurun derdi. Siz ya bu gruptasınız ya da saçmaladığınızı farkettiniz ama tükürdüğünüzü yalamak isteniyorsunuz.
Her iki şekilde de sizle tartışmayacağım at gözlüğünüzle mutluluklar diliyorum :KK66:
:KK9:
 
valla işin cok zor bunun bosanmak olmaz ama bır sekılde kandırman gerekıyor esını kpss gır ne bılım buyuk sehırı kazan sonra dekı gitmek zorundayız yada bır cocuk yap ben burada ıstedıgım gıbı yetıstıremem falan de ne bılım bırseyler yap bence doguda yasama cok kötudur herhalde
 
Oldukça benzer duygularımiz..
Ben de hayal ettiğim yaşamdan çok uzakta hissediyorum kendimi.

Ve maalesef ne zaman bitecek bu, belli bir süre yok..

Insan mutsuz oluyor elde değil. Aklın hep geçmişte olmak istediğin yerde..:KK43:
 
Eşimin memleketinde doğuda kücük bir sehirdeyim. Bu sehir beni boguyor. Yaz basinda ailemin yanina gittim uzun bir sure kaldim 15 gun oldu geleli ve simdi yine gitmeden önceki halime döndüm. Boguluyorum sıkılıyorum. Okullar henuz acilmadigi icin is de yok (ogretmenim)
Daha onceki hayatimi anlatacak olursam, evlenmeden önce Ankara da calisiyordum, oldukca eglenceli bir arkadas cevrem vardi, buyuksehir surekli gezecek gorecek bir yerler buluyorduk, alisverislere cikiyorduk, yeni kafeler kesfediyorduk, yani anlayacaginiz cok aktif cok hareketli eglenceli bir hayatim vardi.
Ama buraya geldigimden beri yalnizim.
Bakiyorum cevremdeki kadinlara (ki cogu 20 yasinda filan evlenmis 3,4 cocuklari var) butun gun birbirlerine gidip geliyorlar dedikodu muhabbet öyle yasayip yaslaniyorlar, cogu hic bu sehirden disari adimini bile atmamis gayet mutlu gorunuyorlar. Sakın burdan kucumseme cikartmayin aksine onlara imreniyorum çünkü hayatlarindan memnun gozukuyorlar.
Bu sehirde hic arkadasim da yok. Daha oncebir köy okulunda ucretli ogretmenlik yaptim, okulda 2 ogretmendik digeri erkekti, dolayisiyla öyle cok bir samimiyet kuramadim. Bu yil insallah özel bir okula basliyorum ve insallah bir arkadas cevresi edinirim.

Ama kizlar gercekten bu sehir beni boguyor, hayatimin cogunu izmir ve ankara da gecirdim, simdiyse burda olmak.. sanki hayatin guzelliklerini kaciriyorum gibi hissediyorum, esimi de sinir etmeye basladim galiba çünkü beni anlamiyor o burda dogmus buyumus unv yine buraya yakin baska bir kucuk sehirde okumus cok kisa sure de Ankara da yasamis. Bir de onun ailesinde ki kadinlarin hic boyle sikayetleri olmuyor tabi ona tuhaf geliyor, cunku annesi kardesleri filan unv okumamis 18inde evlenmis cocuk yapmis, hic boyle istekleri yok.

Esim gezmeye sever tatile goturur senede 1 kez, insallah bu yil yurt disina da cikicaz ama mesele tatile gitmek degil yasadigin yr ve oradaki imkanlar. Kafami kaldiriyorum daglar ustume ustume geliyor sanki burda kendimi kapana kisilmis gibi hissediyorum. Evde kendi kendine biseyler yap diyeceksiniz ama inanin denedim, mesela kitap okumak zaten benim hayatimin bir parcasidir, evde 700 kitaplik bir kutuphanem var, puzzle yaptim, elisi yaptim herseyi denedim ama yok tatmin etmiyor ESKI HAYATIMI OZLUYORUM. Napicam ben bilmiyorum bütün gün kk da takilmak şu ara yaptigim en eglenceli sey ama buda bi zaman sonra sıkacak burda yasamak istemiyorum, burda yaslanmak istemiyorum..

Burdan kurtulmanin tek yolu bosanmak ama insan bunun icin bosanirmi. Ailesiyle anlasamasamda, esim cok iyi bir insanve cok iyi bir es. Napıcam ben bu psikolojiden nasil kurtulacam bilmiyorum. 2 sene oldu buraya geleli ama hic degismedi dusuncelerim.

Öyle size içimi dökmek istedim..
İstifayi bas ankaraya dön
 
Ben doğma büyüme doğuluyum istanbul' a 25 yaşımda geldim. Üstelik öyle sosyal bir insan da değilim yalnızlığı severim ama buna rağmen istanbul' a alıştım eşimin noterlik sırası gelecek yakın zamana ve yüzde yüz ihtimalle küçük bir yere çıkacak belki doğu belki batı inan hiç farketmiyor ben gitmek istemiyorum küçük bir yere. Düşün küçücük bir muhafazakar bir doğu şehirliyim hep öyle yaşadım hala da sosyal birisi değilim olmayacağım da ama küçük bir yerde yaşamak istemiyorum hayal ettikçe daralıyorum bu yüzden seni çok iyi anlıyorum üstelik sen eşinin memleketindesin ve ailesi ile ortak yönÜn yok çok zor bu. Ama bu böyle gitmez ki. Ne zamana kadar sürecek ki bu ? Eşin ailesine çok mu bağımlı ki ayrılmak istemiyor ? O alışkın ama sen alışkın değilsin alışamadın büyük ihtimal alışamayacaksın da . Eşine bir emrivaki yapmaktan ya da rest çekmekten başka çaren yok. Evlilik katlanmak demek değildir gerektiğinde karşılıkı fedakarlık yaparak hayat yoldaşlığı etmektir birbirine. Bu böyle sürmez. Eski konularını okumadım onları da okuyayım bi.
 
Son düzenleme:
Eşimin memleketinde doğuda kücük bir sehirdeyim. Bu sehir beni boguyor. Yaz basinda ailemin yanina gittim uzun bir sure kaldim 15 gun oldu geleli ve simdi yine gitmeden önceki halime döndüm. Boguluyorum sıkılıyorum. Okullar henuz acilmadigi icin is de yok (ogretmenim)
Daha onceki hayatimi anlatacak olursam, evlenmeden önce Ankara da calisiyordum, oldukca eglenceli bir arkadas cevrem vardi, buyuksehir surekli gezecek gorecek bir yerler buluyorduk, alisverislere cikiyorduk, yeni kafeler kesfediyorduk, yani anlayacaginiz cok aktif cok hareketli eglenceli bir hayatim vardi.
Ama buraya geldigimden beri yalnizim.
Bakiyorum cevremdeki kadinlara (ki cogu 20 yasinda filan evlenmis 3,4 cocuklari var) butun gun birbirlerine gidip geliyorlar dedikodu muhabbet öyle yasayip yaslaniyorlar, cogu hic bu sehirden disari adimini bile atmamis gayet mutlu gorunuyorlar. Sakın burdan kucumseme cikartmayin aksine onlara imreniyorum çünkü hayatlarindan memnun gozukuyorlar.
Bu sehirde hic arkadasim da yok. Daha oncebir köy okulunda ucretli ogretmenlik yaptim, okulda 2 ogretmendik digeri erkekti, dolayisiyla öyle cok bir samimiyet kuramadim. Bu yil insallah özel bir okula basliyorum ve insallah bir arkadas cevresi edinirim.

Ama kizlar gercekten bu sehir beni boguyor, hayatimin cogunu izmir ve ankara da gecirdim, simdiyse burda olmak.. sanki hayatin guzelliklerini kaciriyorum gibi hissediyorum, esimi de sinir etmeye basladim galiba çünkü beni anlamiyor o burda dogmus buyumus unv yine buraya yakin baska bir kucuk sehirde okumus cok kisa sure de Ankara da yasamis. Bir de onun ailesinde ki kadinlarin hic boyle sikayetleri olmuyor tabi ona tuhaf geliyor, cunku annesi kardesleri filan unv okumamis 18inde evlenmis cocuk yapmis, hic boyle istekleri yok.

Esim gezmeye sever tatile goturur senede 1 kez, insallah bu yil yurt disina da cikicaz ama mesele tatile gitmek degil yasadigin yr ve oradaki imkanlar. Kafami kaldiriyorum daglar ustume ustume geliyor sanki burda kendimi kapana kisilmis gibi hissediyorum. Evde kendi kendine biseyler yap diyeceksiniz ama inanin denedim, mesela kitap okumak zaten benim hayatimin bir parcasidir, evde 700 kitaplik bir kutuphanem var, puzzle yaptim, elisi yaptim herseyi denedim ama yok tatmin etmiyor ESKI HAYATIMI OZLUYORUM. Napicam ben bilmiyorum bütün gün kk da takilmak şu ara yaptigim en eglenceli sey ama buda bi zaman sonra sıkacak burda yasamak istemiyorum, burda yaslanmak istemiyorum..

Burdan kurtulmanin tek yolu bosanmak ama insan bunun icin bosanirmi. Ailesiyle anlasamasamda, esim cok iyi bir insanve cok iyi bir es. Napıcam ben bu psikolojiden nasil kurtulacam bilmiyorum. 2 sene oldu buraya geleli ama hic degismedi dusuncelerim.

Öyle size içimi dökmek istedim..

daha öncede sordum ama atladınız sanırım bahsi geçen şehirin plakası 25 mi? öyleyse en iyi ben anlarım durumunuzu
 
Ne yazik ki doğudaki kadınların tek sosyal hayatı birbirlerine gidip gelmekten ibaret.orda doğmamış biri için işkence..hele büyükşehirde yaşamış biri için korkunç..ben duramazdım
 
Şehir değiştirmek is degistirmek bunlar imkansiz seyler degil. Anlatin esinize bence anlasilmayacak bir yani yok. Bir sekilde değiştirilebilir. Karsimdaki mutsuzsa diretmem şahsen. Siz baya farkli karakterlerde misiniz?
 
Ben de uzunca bir süre yarı doğu sayılabilecek bir yerde çalıştım. Hiçbir zaman da kabullenemedim. İnsanlar dehşet yobazdi. Kimsenin kimseye saygısı yoktu. Algı düzeyleri zekadan değil ama okumamaktan çok düşüktü. Yapamadım bir türlü. Bence sen de çocuğun yokken yolunu doğru çizmelisin. Tavrını net koy ve ona göre eşinin tercihini yapmasını bekle. Bu düşüncelerin değişmeyecek.
 
kafayi dagitmanin tek yolu calismak tatlim ben atanmis bir ogretmenim ama esimin gorevi icabi yurt disina geldik ve ucretsiz izne ayrildim amaaaa patlamak uzereyim bir bucuk yil oldu kafayi yiyorum ama cok sukur bu donem donuyoruz ve isime kavusucam demem o ki calismak calismak calismak calismak okul acilinca evden ise isten eve yemek bulasik derken zaman gecer :KK66:
 
X