Merhaba Arkadaşlar,
Öncelikle herkesin bayramını kutlarım. Bdv sürekli okuduğum bir platform, burası sayesinde çok deneyim kazandım diyebilirim, başkalarının kötü deneyimlerinden ders çıkarmayanlar kendi acı deneyimlerini yaşarlarmış, bu platform kötü olaylar karşısında dik durabilmek için çok güzel akıllar veriyor bana göre. Size benim için çok önemli bir şeyi danışmak istiyorum, böyle şeylere dışarıdan karar verilmesi çok zor biliyorum o yüzden ayrıntılı yazacağım koşullarımı, uzun olacak biraz kusura bakmayın lütfen.
32 yaşındayım, akademisyenim, hiç evlenmedim. Evlenmeyi istiyorum tabi ki ama evlenmezsem ölecekmişim tüm hayatım mahvolacak gibi bir ruh halimde yok. Nasip böyle demek ki diyip dua ediyorum hayırlısı olsun diye, işimde ilerlemeye çalışıyorum, yılda 3-4 kez yurtiçi, 1 kere de yurtdışı tatiline çıkarım, ailem de çok iyi insanlar, özet olarak evlilik dışında çok güzel bir hayatım var çok şükür.
Zaman zaman duygusal boşluğa düşsem de kötü bir evlilik yapıp hayatımı zindana çevirmektense yalnız olup mutlu olurum diye düşünüyorum. Bu zamana kadar çevre baskısını çok önemsemiyordum ama artık önemsemeyeceğim kademeyi çoktan geçtik. Hayatımdaki cogu insan bilincli veya bilinçsiz beni bu yönden vurmaya çalışıyor çünkü eleştirebilecekleri başka yönüm yok onlara göre. Çok sevdiğim lise arkadaşlarımla buluştum bugün, hepsinin çoluğu çocuğu var tabi hatta ikisi ikinci evliliklerini yapıp tekrar çocuk sahibi oldular, bana aciyor gibi konuştular, ben hayatımdam memnun olduğumu söylememe rağmen. Onlara göre çok üzgün olup sürekli ağlamalıyım, nasıl bu yaşta bekar olup mutlu olabildiğime inanmıyorlar. Bu nedenle artık kimse ile buluşmak istemiyorum, ben açmasam bile konu dönüp dolaşıp benim evlenememe geliyor, herkesin söylediği artık üzümün çöpü armudun sapı deme, önüne gelenle evlen yani.
Karşıma çok aday çıktı şimdiye kadar, hepsinin mükemmel kariyerleri vardı, doktor, mühendis, hakim vs. Ama görmeniz lazım davranışları, daha ilk buluşmada maaş kartını bana vereceksin demi demeler, ben senin kişisel ihtiyaçlarına izin vermem mi diyenler, sen şu kadar alıyorsun şöyle işletirim ben o parayı mı demeler, ne kadar tuhaf erkek varsa hepsi çıktı maalesef, durum böyle olunca bile bile lades diyemiyorum. Cevremdeki insanlar bu durumlari bilmeme ragmen beni sucluyorlar, kimler kimler cikiyor hep sen bir bahane buluyorsun, kimsenin kocasi dort dortluk degil diye.
Simdiye kadar tek iliskim oldu, o da istemeye gelecegi hafta baska bir kizla mesajlarini yakaladim, evlenmeden bunu yapan evlenince neler yapmaz dedim ayrildim. Cok isabetli bir karar vermisim uc ayda nisanlanip evlendi. Uzerinden 1.5 sene gecti, bu kadar kotu bir insan bile mutlu ben niye olamiyorum diye dusunmuyor degilim ara sira da olsa. Ama sirf o evlendi diye oylesine biri ile de evlenmek istemiyorum, ben mutlu bir evlilik yapmak istiyorum.
Cok cok uzattim buraya kadar okuyan varsa cidden cok sansliyim.
Sormak istedigim sey su, karsima gonlume gore birisi cikmiyor, yas da ciddi derecede ilerledi, karsima cikan insanlarin kusurlarini gormemelimiyim? Yeni birisi cikti karsima, eski ben olsa hic dusunmeden gorusmeyi keserdim ama saydigim sebeplerden acaba olabilir mi diyorum, arti ve eksi yonlerini yazarak size danismak istedim.
1. Ayni yastayiz, meslegi memur. Eskiden olsa kariyerler denk olsun derdim ama artik insan olsun meslegi o kadar da onemli degil diye dusunuyorum.
2. Benden az kazaniyor ama ben eskiden beri paraya cok onem veren biri degilim. Ozellikle istersen calisirsin, istemezsen ben sana bakmakla yukumluyum demesi cok hosuma gitti. Ben calismadan yapamam zaten ama karsima hep param icin gelen adamlar oldugu icin boyle demesi hosuma gitti.
3. Cok yakisikli diyemem ama eli yuzu duzgun biri
4. Korumaci biri, ilgili bir sevgili olacagini dusunuyorum ama tabi emin de degilim
5. Ben egeliyim, o dogulu. Burada bu konu hakkinda okudugum paylasimlar beni korkuttu aslinda ama onyargili olma dedim. Ama tam olarak ataerkil bir yapiya sahip. Daha yeni tanisiyoruz bana soyledigi " bir kadin kocasina hizmet etmekten gocunmamali", bende calisiyorum niye sana hizmet edeyim ne yapilacaksa beraber yapariz dedim, ben eski kafaliyim yapamam diyor. Ben bilmeme ragmen ben utu yapmayi bilmiyorum bir kadin tutariz haftada bir gelir yapar diyorum, yok olmaz sen ogrenirsin diyor, niye inat ediyorsun diyorum, cunku senin yapmani istiyorum bu onemli diyor. En cok takildigim konu bu oldu acikcasi.
Sizce bu asilabilecek bir sorun mu, gorusmeye devam etmeli miyim? Buraya kadar okuyan arkadaslar varsa cok tesekkur ederim, gorusleriniz benim icin cok onemli.
kız kiza tatillerde sıkmıştı zaten 
Son yazdiginiz maddeye kadar guzel dedim ben de. Anladigim kadariyla baskin karakter. Utu konusunda bile bu kadar inat ediyorsa hosgorulu ve anlayisli biri degil bence. Kadin tutma meselesine soguk bakmasi da ailesinde ve cevresinde oyle bir sey gormemis buyuk ihtimal, bir de cimri olma olasiligi da yüksek. Ben bunlari cikardim, kendi tecrubelerime dayanarak. Gorustugum kisilere utu konusunda iyi olmadigimi soyledigimde ve ayni sizin dediginiz gibi kadin tutariz diye soyledigimde "kesinlikle olmaz" diyenlerin cimri oldugunu gordum fazlasiyla. Aslinda bu konu da görgü meselesi. Bence kültür farkinin da uzerinde durmalisiniz. 3 kuzenimin esi de dogulu. Cok yemek secerler. Etsiz yemek oldugunda asla yemezler. Pişman olmamak icin ilerde "acaba olurmuydu" dememek icin bir süre daha görüsün. Cimri mi degil mi bunun üzerinde durun. Bir de ailesine maddi anlamda ilerde destek olmayi dusunuyormu bu konu uzerinde de durun. Ne kadar dogulu insanlarla gorustuysem evlendikten sonra da anne babasi ve kardeslerine maddi anlamda destek olacagini soylemislerdi.
