Çok çok haklısınız, hayatım boyunca aynı şeyi savundum, dışarıdan görseni gayet sert ve sınırları olan biriyim, aklı başımda olduğumu söylerler ama böyle oldu. Hani en başta iyice fıkra gibi aşkım senin gözlerinde dünyayı görüyorum gibi değildi. Ama aynı yere çıkıyor.
Bence de aşırı haklı bir isyan
Doğru diyorsunuz ya amacım güzellemek değil, ben kararımı verdim, başka ev buldum (bütün düzenimi her şeyimi bıraktım çıktım), iş buldum sadece korkuyorum bundan sonrası için, hata mı yapıyorum diye soruyorum.
Ya zaten ilk öyle bir rahatlama geldi ki size anlatamam. O evden çıktım ya sanki esirdim beni tutuyorlardı öyle bi özgürlük. Sonra hastanede tek olması vs koydu biraz.
Eski eşiniz? Yanlış mı alıntı yaptım? Hani haberini alıyorsanız
siz de evde tektiniz? o şekilde düşünün bir evlilikte yalnız hissetmek berbat birşeydir. ben vicdan yapılacak bir durum göremiyorum.
Naz Hanım evli misiniz bilmiyorum, evlilik güzellemesi yapacak değilim ama çok kolay bir şey değilmiş, Allah yaşatmasın size. Hem maddi hem manevi hem bulunduğum ülkede bürokratik nedenlerden. Buna rağmen eşimi bırakmaya gönlüm olduğu için, param kalmamasına rağmen, yeni yapılmış sıfır evimi kredi çektim herşeyi mi bıraktım. Önce anneme geldim ve geçici ev buldum ödedim. Yani fazlasıyla gönlüm var ayrılmaya. Bir şeyi değerlendirirken iyi kötü her şeyiyle değerlendiririm, herkes öyle yapsın diye iyi tarafını da yazdım. Ama haklısınız önceki ilişkilerime baktığımda da hep bir şeyleri bırakmakta çok zorlanıyorum, yürüyüp gidemiyorum önem verdiğim şeyleri gerekli olsa bile. Bunun üzerinde çalışıymalıyım.
işte bu çok sağlıklı bir düşünce, ama çocukluktan depolar boşsa sevgi görmediyseniz her zaman böyle çalışmıyor kafanız. Ki yaş aldıkça bunu öğrenmiş halim bu. Yoksa daha gençlikte özsevgisizlikten ölüyordum.
Yani değiştim diyorda evlilik boyunca 8 yıl değişmemişti,insanlar değişmez
Oh iyi demişsin. Sen herşeyin farkındasın sadece cesarete ihtiyacın var. Mutluluklar diliyorum
Avukatla hemen görüştüm, kadın dernekleriyle görüştüm çünkü tam bir gerizekalı gibi davranarak iş üzerinden olan oturumumu eşimin üzerindene çevirdim, aile birleşimi yaptım. En büyük hatam zaten bu ve işimi bırakmak ki süresiz iş sözleşmemi almıştım. Şimdi görüyorum ne halt ettiğimi! İçindeyken inanın bunu anlamıyorsunuz, aynı evde yaşayıp ortak sorumlulukların altına girince anlıyorsunuz, ve dediğim gibi ben alkolizm ne bilmem ki, kendimi bildim bileli ders çalışıyorum, sınava giriyorum bilmem ne.. zaten benim yetiştiğim ailede içki arada içilir sofra kurulur, bu çok normaldir. Hatta kızkardeşim benimle dalga geçiyor, sen bizim yanımızda bile 1 bardak içmiyorsun, buna hayat boyu nası tahammül edicen diye!
Ve inanın ben o kadar aptal biri değilim, tam tersine birçok arkadaşımın yorum istediği, hayatın bir çok noktasında aşırı gerçekçi ve sınırları olan biriyim. Yani bu bana oluyorsa herkese olabilir öyle diyim. Sadece bilemedim, alkolizm nedir sonuçları nedir hiçbir fikrim yoktu, anlayarak girmiyorsunuz işin içine, anladığınızda artık girmiş buluyorsunuz kendiniz ve nasıl geri çıkacağınızı bilmiyorsunuz.
Evet öyleymiş, büyüklerin bi bildiği varmış.
ben de şunu düşündüm; acaba onun ailesi biliyor muydu ve sizin gibi uzak durmayı mı tercih ediyor? Gerçi onların arasında müthiş rol yapma var, bana göre farklı bir kültür, hep her şey çok iyi gibi davranıyorlar, ama hiçbi iletişimleri yok aslında. Bu kadar zamanda mesela büyük abisi 5-6 kere onu aramıştır, hepsinde bir şey istemek için. Bir keresinde benim kredi kartımı hahahha adama selam vermişliğim yok
benim işim param olduğunu anladılar canım o net, ve sömürme girişimleri oldu..
O zaman son cümleme takıl, birileri olmak zorunda değil hayatımızda, kendimizi sevelim kendimizi sayalım yeterli.
