- Konu Sahibi animamundi
-
- #81
Hayat insanı sınamaya devam ediyor. Her yaşadığımızdan ders aldıktan sonra, fazla yıpratmamalı kendimizi, değil mi? Nasılsınız?
koyu renkle belirttiğim düşüncelerini bir zamanlar ben de yaşadım, arkadaş! Çok genç yaşta 1 yıl süren bir evliliğim oldu. o da, ben de çocukmuşuz diyorum şimdi. 8-9 sene önce oldu, bitti her şey. ama tabii etkisini üzerimden atmam uzun sürdü.
yıllar sonra biriyle karşılaştım. etkilenmiştim, iyi bir insan olduğunu anlamıştım o beraber geçen kısa sürede. o zamana kadar, benden hoşlanıp tanışmak isteyenlerden, bir kahve içmeye bile zor dayanabildiğim tiplerden, benim yalnız olmama üzülen arkadaşlarımın türlü tezgahlarla tanıştırdığı erkeklerden çok farklıydı.
boşandıktan sonra, kafama takılanlar:
1. bir daha ayrılığı kaldıramam, buna gücüm yetmez. en iyisi bir ilişkiye başlamayayım.
2. diyelim ki hoşlandım birinden, boşanmış olduğumu ne zaman söyleyeceğim?
3. ya boşandığımı öğrendikten sonra ayrılmak isterse. tabii ki zaten o kadar sığ bir insansa ayrılmak en doğrusu, ama bu kalp kırıklığını nasıl atlatırım.
4. yaşım her yıl ilerlediğine ve artık adım gibi bildiğim bir şey, bir daha biriyle beraber olacaksam mutlaka benden en az 5-6 yaş büyük olmalı, aksi takdirde uyuşamıyor beyinlerimiz. ee o zaman da erkeğin yaşı 30'larda olacak ve çabuk evlenmek isterse, halbuki ben en az 7 sene istiyorum bir daha evlenecek olursam:çok üzgünüm:
ama tanıştığım insan, ortak tanıdığımız vasıtasıyla, ilk karşılaşmamızdan hemen sonra, ben ortamdan ayrıldığımda benim boşanmış olduğumu öğrenmişti bile...:Saruboceq:
hatta sonrasında ilişkimiz başlamadan önce : iyi ki boşanmışsın!" da diyecekti, kırılmamdan korktuğunu belirttikten sonra:asigim:
ne kadar genç yaşta, ne kadar yara aldığımı bilerek, beni ürkütmek istemeyerek hiç zorlamayacaktı kısa süre sonra evlenmek için. tabii şansını deneyecekti, benim ileriye dönük fikirlerimi benden duymak istediği için, e buna da hakkı vardı, değil mi?
tüm arkadaşlara sevgiler ve mutlu bir pazar diliyorum a.s. :enbuyukkk: