Boşananlar Kulübü...

Ruzihayal .!.:

Daha önce yazmistim canim, oradan kopyalayayim;
Merhaba arkadaslar, yazdiklarinizi bastan sona okudum. Ben de bosanmayi düsünüyorum ama bir türlü cesaret edemiyorum. Hayatim kararsizlik icinde gecip gidiyor. Sürekli hayal aleminde yasiyorum. Bosandiktan sonra neler yapacagimi, nasil güzel bir hayatim olacagini hayal edip duruyorum sürekli. Fakat karar verir vermez icimi bir korku kapliyor, ya pisman olursam diye vazgeciyorum. Ben 26 yasindayim. 19 yasimda evlendim. Ailelerimizin istegiyle evlendik, esim ayni zamanda kuzenim. Esimin ikinci evliligi, eski esinden 11 yasinda bir kizi var. Yedi yillik evliyiz. Bizim cocugumuz yok henüz. Ilk zamanlar ikimiz de istemiyorduk, sonradan bu evliligi benimserim ümidiyle ben cok istedim ama esim istemedi. Ilk cocugunda yasadigi acilari yasamaktan korkuyor sanirim. Ayrilmak isteyisimin sebebine gelince, beni sevmedigini düsünüyorum sürekli, adeta beynime kazimis durumdayim, buna aldatilma da eklenince haliyle hayatim cehenneme döndü. Aldatilmamin üzerinden 4 yil gecti. Esim unuttu bile ama ben ilk günkü gibi yasiyorum acisini. Cocugunu iki üc ayda bir görüyor ama cocugundan ayrilirken ikisinin de acisi gözlerinden okunuyor. Cok kere ayrilmayi teklif ettim, cogunundan ayri yasamak senin icin zor oluyor tekrar biraraya gelin, dostca ayrilabiliriz dedim ama istemiyor. Cocugum icin olsa bile eski esimle yasayamam diyor. Halbuki benden gizli bir gece onlarin evinde kalmisti, haberim olmadan neler yaptilar kimbilir. Eski esiyle ya da beni aldattigi kisiyle duygusal bir bagi var midir diye düsüne düsüne deli olacagim. Cocuk istemeyisini de bunlara bagliyorum. Istemiyorum seni git dese, herhalde buna sevinirim. Ama ben ayrilmak istedikce onun üzülmesi, hersey yoluna gierecek diye teselliye calismasi benim hevesimi kiriyor. Paylastigimiz hicbirsey yok, o kendi bilgisayariyla ben kendi bilgisayarimla, o tv karsisinda ben kitabimla, bir evde iki yabanci gibiyiz. Baska birseyle ugrasmaksizin sadece birbirimizle olmaya ikimiz de tahammül edemiyoruz. Tartismaya basladigimizda bin dereden su getirerek kendini hakli cikariyor, kendi hatalarini bana maletmeye calisiyor. Hicbir sonuca varamadan küskün halde son buluyor tartismalarimiz. Ikimiz de birbirimizi sucladigimizdan düsman gibi oluyoruz. Birlikte yasayabilmemizin tek yolu hic tartismadan, birbirimizden hicbirsey beklemeden yabanci gibi yasamak. Ama bir süre sonra ya o ya da ben sikayet etmeye basliyoruz yine. En sonunda onun da dedigi gibi sorunun bende oldugunu, psikolojik bunalim icinde oldugumdan ona iyi bir es olamadigimi kabul ettim, psikologa gidecegim. Ama bir yarari olacagini sanmiyorum. Isin kötüsü ben de onu sevmiyorum artik, ayrilma karari verdigim zaman duydugum acima hissini sevgi sanip aldaniyorum. Kusura bakmayin cok uzattim, ama o kadar doluyum ki... Mutlu olmadigim bir birliktelik icin, ailemden, özledigim ülkemden ayri yasamaya deger mi? Bosanmazsam hersey yoluna girer mi acaba? Ömür boyunca bu süphe ile mutsuz yasayacagimi düsünmek bile beni öldürüyor... Bir de akraba oldugumuzdan onu hayatimdan tamamiyle cikarmam, yeni hayatima uyum saglamam zor olacak. Offf, offff!

Genişletmek için tıkla...

nazar boncuğum .!.:

arkadaşlar tecrübeli olnalr wardır aranızda yardımcı olurmusnuz tedbir nafakası bağlandı ama adam ödemio işsiz gösterio kendini babasınn yanında çalışıo normalde maaşına haciz olmuo malarada olmuo kendine ait hiç bir şey yok bu hakim kararı sonuçda neye güwenip ödeme yapmıo bunun sonu ne olucak ne olur yardım edin

Genişletmek için tıkla...

Mihriban .!.:

gelincik senin adına çok üzüldüm canım
ama neden tekrar yuva kuramam diyosun anlamadım :uhm:
tabiki 2. bir şansın olacaktır.daha çok gençsin bir ömür yalnız geçmez ki:1no2:

Genişletmek için tıkla...

gelincik53 .!.:

canım bahsettiğim gibi yaşadığım şehirde dul bayanlara bakış açısı çok farklı..en yakın bildiklerim bile eşlerine olan kıskançlıkları yüzünden senle görüşmeyebiliyor,çevrende seni yem gibi gören bi sürü insan oluyor..bu durumun üstüne birde dul bayanla evlenmeye kimse yanaşmıyor..ee tabi sende diğer taraftan yaşadıklarının üstüne kimseye güvenmeye cesaret edemiyorsun.offf offff hangi birini anlatayım herşey çok zor yaaa:a015:

Genişletmek için tıkla...

sahsima_munhasir .!.:

selam arkadaşlar
ben boşanan biri değilim ama burda herkes boşanmış veya boşanacak arkadaşlar olduğuna göre doğru adresteyim.
benimde yakın zamanda boşanmayı düşünen ablam için sizin fikirlerinize ihtiyacım var.
ablam şuanda bu konuda oldukça kararlı, biz ailece ne karar alırsa onun destekçisiyiz.
ama ortada bir de çocuk olunca işler biraz zorlaşıyor.
o çocuğun da geleceğini düşünmek gerekiyor tabi, siz bu boşanma sürecinde çocuklarınızı nasıl teselli ettiniz, sorularına ne cevap verdiniz, benim bir kızkardeş olarak onlara yardım edebilmek adına yapabileceğim neler var, ben sizin kızkardeşiniz olsam benden ne beklerdiniz.
bu konularda ablamla çok konuşamıyorum, çünkü ağlıyo en ufak bişeyde, o ağlayınca bende ağlıyorum.
ablam şuanda boşanmadan önce hayatını düzene sokmaya çalışıyo.
hepinize kolaylıklar versin allah, ama ben herzaman inceldiği yerden kopmasından yanayım
değeriniz bilinmiyorsa, kişiliğiniz veya sağlığınız bi şekilde zarar görüyorsa ablam gibi sizinde yanınızdayım, dualarım sizinle ve masum kuzucuklarınızla.
herkesin hakkında hayırlısı olsun...

Genişletmek için tıkla...

Exorcist .!.:

çocuk kaç yaşında yazmamışsın ama çocuklar her şeyi hisseder ve anlar ona doğruları anlatın sorduğu soruları geçiştirerek değil sade bir şekilde doğruları söyleyin, yürümeyen bir evlilik varsa çocuk için yürütmeye çalışmanın hiç bi anlamı yok çocuklar zoraki yürütülmeye çalışılan evliliklerde daha çok yıpranıyolar

Genişletmek için tıkla...