Bu atanamamış öğretmenlerin derdi ve hikayesi aşağı yukarı aynı oluyor galiba. Benzer duyguları yaşamışız.
Henüz yeni evlisin, ve daha çok başındasın bana göre. 8 yıldır evliyim, depresyona pas vermeyip, sütün içindeki kurbağa gibi devamlı çırpınmayı ve çıkış kapısı aramayı şiar edindim kendime aylar süren ağlama nöbetleri ve değersizlik, tükenmişlik hissinin ardından. Akıllı, mantıklı bir kızsın ve senin de başarabileceğine inanıyorum.
Anlattıklarında kendimle benzer yönler bulduğum için ben de paylaşmak istedim hikayemi, inşallah biraz yardımcı olur.
Üniversiteme dereceyle girdim, dereceyle mezun oldum, ki türkiyedeki en iyi ünilerden biri. Başarısızlık hissiyşe hiç karşılaşmadım yani, hep parmakla gösterildim.
Sonra evlendim, çocuğumuz oldu, eşim iflas etti, özel ders verdim, evin geçimini sağladım. 4 senelik fukaralığın ardından eşim iş kurdu, artık çalışmama gerek kalmadı, oğlum da kreşe başladı. Ben hemen kpss ye girdim o sene, önceden tek bir kpss sorusu çözmeden. 73 aldım, doğuya atanabiliyordum, o zaman terör yoktu, barış süreci filan, oğlumu alıp gidecektim. Eşim istemedi. Ben yanında kimse olmadan genç bir kadın ve 5 yaşında bir oğlanı Doğuya göndermem, bak daha çalışmadın bile, bu sene çalış, 10 puan daha alsan istanbul a atanırsın dedi.
Çok büyük pişmanlığımdır, allah hayırlara vesile eylesin inşallah diyeyim, eşimi dinledim ve o sene şehir dışı tercih etmedim. Dersaneye başladım, hep koşuşturmaca, çok hevesliyim filan derken fakirlik zamanında halin nicedir, bir yardım edelim demeyen ailem, dersaneye başladığım sene kardeşim sözlenince bütün düğün işlerini bana bıraktı. Annem, babam ameliyat oluyorlar, ben hep yanlarında. Ders çalışma filan hak getire, eskiden bir baltaya sap olamadın derken, bundan sonra zaten kocan artık kazanıyor, boşver sen bu hayalleri, bizim işlerimiz için lazımsın dediler.
E ben bunca sene bunun için emek vermiştim, sıkıntılı zamanlarda, bir tek allah ın yardımıyla bunun hayaliyle kendimde güç bulup çırpınmışım. Çocuğum 6 yaşına gelmiş, ona ilk oyuncağını ancak 3 yaşındayken alabildiğim için bunca zaman ikinci çocuğu ertelemişim, hem para kazanıp, hem ders çalışmışım, hem evimi çekip çevirmişim.yüzüp yüzüp kuyruğuna gelmişim. Ne bileyim işte, bir sürü şey..
Şimdi bir de kadın doğumla uğraşıyorum, bu kadar sene korunduğum için rahmin florası bozulmuş,
tüp bebek bile tutmayabilir diyor gittiğim doktor. Yazın kardeşimin düğününden sonra tam teşekküllü bir hastaneye gidip tedavilere başlayacağım. Bu sırada da olduğu kadar çalışıp bulduğum her kpss ye gireceğim, bakalım mevlam neyler, neylerse güzel eyler.
Bu da böyle bir yorum oldu, içimi döktüm biraz da galiba bu sahur vaktinde, kusuruma bakma olur mu? Görünce duramadım, çünkü biliyorum ben bu duygu durumlarını, bam telime dokundu gibi. Anlatmak istedim. Çok şeyler yaşanıyor, ama atlatılıyor bir şekilde. Güçlü durup mücadele edersen, hedeflediğin şey olmasa da ama ondan başka pek çok yetenek kazanırsın. Ben bundan sonra çok daha ümitliyim atanmak konusunda, ama tek çıkış kapısı olarak da görmüyorum artık. Başarılar diliyorum sana da.