- 1 Şubat 2016
- 237
- 381
Şuraya giriyorum giriyorum derdimi yazmaya üşeniyorum çok fazla aklım var ya hani onu da dağıtayım eksiye düşeyim diyorum. Konularımın neresinden tutsam elimde kalıyor ama farklı fikirleri bi duymak istiyorum artık. Uzun olacak canım kadınlar, part part gelecek konulularım okuyabilene bin teşekkür.
4 yıllık evliyiz 1 oğlumuz var 20 aylık. İlgili bir baba, aşırı ilgili bir oğul ancak anlayışının, merhametinin yanında dengesiz ve ailesi başta olmak üzere insan bağımlısı bir koca.
Adam hayır diyemiyor. Kimseye(!) Aklı çıkıyor insan ilişkileri bozulacak diye. Eşine çocuğuna kol kanat geremiyor. Dışardaki müdahalelere kapatamıyor. Ailevi sorunlarımıza eniştelerine kadar müdahale gelebiliyor. Resmen çete gibi istediklerini yaptırmak için gömülüyorlar ya dışlanıyorum tavırlar suratlar ya dedikleri oluyor. Eşim de dışarıyla konuşması gerekenleri benle, benle konuşması gerekenleri dışarıyla konuşuyor. Daha da vahimi problem çözmekten kaçınıyor, susuyor, şeffaf davranmıyor, yalan söylüyor.
Şu an ki konum eşim. Beynelmilel bi tip. Herkesle anlaşan, zıtlaşmayan, kendi fikirlerini açıkça savunamayan ama beni pasifize etmek için canla başla uğraşan, önceliği eşi çocuğu olmayan, anne baba ablası olmadan hiç bir şey yapamayan (tatiller dahil), babadan maddi destek alan, birey gibi değil itaatkar bir duruş sergileyen, minnettar vs. Ben ailesine bağlı bir koca sandım, annesine babasına saygılı ve sevgili olması, hatır sorması ilgilenmesi önemliydi, bağımlılık hali de neydi hiç beklemediğim bişeydi. Evlenince koca değişti akabinde de ben. Haftanın 10 günü birlikte olunca evliliğin ilk yılı, boğuldum tabi.
Basit ve yakın tarihli örnek; il dışından iki bekar arkadaşı gelecekmiş yol yapıyor gündüzden akşam dışarı çıkıcam arkadaşlar geliyor diye. Ben de dedim ki sen evlisin neden bireysel takılmalar çağır bakalım şu arkadaşları göreyim kimlerle takılıyosun (bu arada geniş ailesine öyle kilitli ki görüşeceğimiz arkadaşı yok ben zaten gurbetteyim yalnızım çoğu arkadaşım henüz bekar) tamam o zaman gelsinler dedi geldi çocuklar. (Sözlüyken bu arkadaşlarıyla bi mekana gitmişlerdi, söz yüzüğünü çıkarmıştı bende yolladığı fotoğraftan yakalamıştım arkası binbir yalan tabi) Biri sen bunla niye evlendin hayatının hatasını yapmışsın dedi diğeri üni yıllarından anılarla eşimi gömdü de gömdü. Ben şu ana kadar sorun yaşamadık ilerleyen zaman gösterir gayet iyiyiz dedim ama üzüldüm eşim arkadaş çevresinde saygı görmüyordu belli ki laçka şeyler hep, şunlar için mi bebekle beni gece yarısına kadar yalnız bırakacaktı. Evet bıraktı evden birlikte çıktılar sonra bi anda 4 kız geldi ve meşhur bir barın restaurantına geçtiler. Evet 4 kız 2 si arkadaşlarının sevgilileri. Nerden biliyorum, evden çıkarken çok gereksiz bi çıkış, görüştün, gitmene gerek yok akşam yemeğimizi yiyelim dedim (ama gidecek belli ben konuşurken giyiniyor)konum at nerde olduğunu bileyim başına bişey gelirse nerde olduğunu göreyim o zaman dedim de yolladı çok akıllım. Çünkü gidicem yapıcam dediği hiç bir şeyde engel olamadım. Güzergah bara yönelince de aradım öğrendim 4 kızı. Öyle yada böyle öğrenirdim çünkü. Mesaj atıyo bana arkadaşlarımla sohbet ediyorum fazla durmam gelirim saat 8 bu arada. Sonra kalk ve eve gel dedim başka cevap atmadım. Yapma böyle diken üstünde oturuyorum sayende gelcem gelcem dedi ve saat 11.40 ta eve geldi. (Ortamdakilere de diyor ki; eşim huysuzlanmaya başladı ben artık kalkayım siz olsanız eşinizi tanımadığınız kızların ortamına gönderir miydiniz, ortam alkollü sohbet koyu anlayacağınız, niye geç geldiği belliydi. Yahu insan eşine böyle bir ortamda topu atar mı? Kalkayım ben artık der kalkar bu ne şimdi cacıklığa bak.) neyse geldi tek kelime etmedik. Haaala hiç konuşmadık bu konuyu. Zaten sorunlu bi dönemdeydik gümbürtü sessiz koptu içerden içerden. Soğukluğum 2 aydır aynen devam.
Sorunlu dönemden de kastım şu, kv kp evi ile aramızda iki sokak var, ablasının eşi çeşitli sebeplerden geçici olarak kp ile kalıyor, kv de il dışında kızının yanında, tayin bekliyolar buraya zaten anane elinde büyüdü çocukları ikisi de hem il dışında hem çalıştıkları için. Aylarca gelmediği oluyodu kvnin nasıl baksın ayrıca benim çocuğuma. Bizde kp yalnız bırakmıyoruz tabi hiç..
Çocuğum şu an 20 aylık. 3 aylıkken işe başladım ama çocuğuma kv min bakmasına razı olmadım ve çok şahane işimden apar topar ayrıldım. Lohusalığım yalnız geçti uzun da sürdü bi hafta kvde kaldım daraldım misafirinden, eve geçtim eve geçtiğim için bir tas çorba bile gelmedi, talep de etmedim, işi bırakınca yüklendiler kendimi savundum çünkü 3 aylık oğluma allı pullu bandanalar takılması, iki ayrı evinin olması, dönenceli ışıklı oyuncaklarla oyalanması, şap şup yalanması, kışın ortasında iki sokak öteye sabah öğlen taşınması hoşuma gitmedi. İstediler ki koşulsuz şartsız müdahalesiz onlara bırakacaktım, yapanlar vardır ben yapamadım. Sesimi de tatlı tatlı çıkardım. Bu işler gönüllü olur bakmak isteseydi üşenmez iki sokak öteye gelirdi 4 saatliğine minnacık 3 aylık bebeyi yollarda ayazda rezil etmezdi. Dadıya da güvenenedim. (Tabi fena gelin oldum sonra ben o 4 saatte foto ve arama isteyince) Sonra bu gerginlik başıma bela oldu biraz yükseldik kv ile, durduk yere ben sana emzirmeyi göstercektim ama tepki gösterirsin diye ses etmedim dedi (tepkiden kastını başka bir konuda anlatıcam, konu hayatımdan uzak olan annem) ben de zaten sormadım annecim rahatsız değilim ben bu durumdan oğlum 3 ay emebildi bence bir sorun yok o da benim derdim olsun sen sıkıntı yapma ben kimseyi suçlamadım görev yüklemedim doğum yaptığım gün rutin ev işlerime döndüm dedim. ( hoş içimde yaradır emzirememek) He bi de bişey daha dedi bende başımda ana mı vardı yalnızdım 3 aydır dedim çünkü yalnızdım
Herneyse çocuğuma döneyim 4. Ayından sonra alerjiler patladı, ağzı yüzü bi anda kızarmaya başladı aman çocuğumun sağlığı gelişimi herşeyden önde dedim 2 ay çalışmadan ayrıldım. Pişmanmıyım değilim en azından oğlumla kendim ilgileniyorum sevgimi gösteriyorum kaliteli zaman geçiriyorum hiç bir anını kaçırmıyorum. Benim öğrettiğim gösterdiğim tanıttığım hayatı yaşamasını sağlıyorum. Sınırlarını çiziyorum hayır’ı öğretiyorum. Terbiyesinden eğitimine, sağlığından gelişimine herşeyiyle keyifle ilgileniyorum.
Ancaaak bu sefer de ablasının eşi kendince şakalarıyla oğlumun huyunu değiştirmeye başladı. 5 yaşında oğulları var ve otizm belirtilerini yeni yeni yok ettiler zor zamanlar geçirdiler. Ancak, oğlum emzik emdiğinde delikanlı adam emzik emmez çıkar şunu demesi, çocuğum güzel bişey yaptığında durduk yere yapma dedim diye tokat göstererek sinir krizlerine sokması, korkutması canımı hayli sıktı. Eşime uyar bak patlıcam dedim ses etmedi, ablanla konuş dedim ses etmedi, ananla babanla konuş artık bak fena olacak dedim ses etmedi. En son geldiklerinde 5 yaşındaki çocukları oğlumu hırpalamaya başladı, kafasına göğsüne sırtına vurmalar, mama sandalyesinin altından ayaklarını cimciklemeler ittirmeler düşürmeler bi de hiç yapma etme hayır denmemiş otizm belirtileri ayrıca hassasiyet oluşturmuş erken teşhis olduğu için normale döndü şu anda ama şımartılmış bir çocuktan bahsediyorum, vurur kırar tepelerde gezer kimse de gık demez, ehh beee yeter dedim kucakladım oğlumu bidaha abinin yanına yanaşmayacaksın dayak yiyip duruyosun sus ağlama diye bağıra bağıra uzaklaştım odadan ki oğluma bir kez bağırmışlığım olmadı öyle resmen bi hafta trip yedim çocuğumdan içim sızladı aklıma geldikçe fena oluyorum onlara kızamadığım için çocuğuma bağırdım. Tabi geldiler ya artık bana frenim patladı. Hadi dedim eşime kalk gidiyoruz geç oldu. Çocuğu yönlendirirsin bak o kardeş yapma canı yanar ama yetişkine napacaksın? Enişte oğluna diyo ki şimdi değil ilerde döversin(!) haspinallah.. 2 gün geçti içim biraz soğudu eşimde ablamla konuş dedi sanki el babası hiç rahatsız olmuyorMuş gibi, görümceği aradım şikayet olarak algılama ablacım sıkıntıdayım kimle konuşacağımı bilemedim ama x abi oğlumuzu yetiştirme tarzımıza aykırı şeyler yapıyor, sen iyi tanıyosun çekiniyorum zıtlaşmaktan, agresif ve sert de biri kötü olmak istemiyorum nasıl bir yol izlemeliyim.. çünkü konuşmam lazım onunla eşim konuşamıyorr ve konu benim emanetim. Tamam dedi ben konuşurum sen de müsait zamanda tatlı tatlı konuşursun çözeriz. Yalnız inanılmaz anlayışlı bir sohbet annesin anlarsın beni ablacım diyorum tabiki bir bilencim çözeriz diyor hani samimiyiz ya ona güveniyorum ne bileyim arkamdan salladığını.. 3 gün sonra mesaj geldi ben konuştum sıkıntı yok dedi. Ben sağol ablacım içim rahatladı ama ben yine de konuşucam dedim. Evet bikaç gün sonra denk getirdim enişteyi ve konuştuk. Eşim ruhi oluverdi yanımda ama yok. Gayet samimi, gayet anlayışlı yükselmeden anlattım derdimi sağolsun anladı ve ben şaka yapıyodum dedi çözdük mü çözdük en azından bir mesafe koydurdum müdahaleleri konusunda. Eşimin ağzından çıkan tek cümle de şu “ siz böyle gerildiniz ya eminim ablam çok üzülmüştür” gıy gıy gıy.. ben orda neyin savaşını veriyorum herif neyin derdinde ooyyy...
Sonra bir iki gün sonra hata yaptım. Hiç konuşmuyo ya var bişey, Eşimin wappına girdim ve ablasıyla konuşmasına baktım. Ablacım böyle yapma, Bir bilenin çiğliğine ver bazılarının gecesi gündüzü bir oluyor demiş o ne demek biri bana bunu açabilir mi.. saygım bitişlerde ya özel alan falan tırıs bana, görümcek de; belli ki olgunlaşmayacak bende olgunlaşmasını bekleyecek sabır yok kardeşim acı ama gerçek senin değişmen lazım demiş, bende gencim (44) o zaman bende babasını arayım kızınızı uyarın diyim böyle giderse etrafınızda eş dost aile kalmayacak demiş. Keşke arasa babamı keşkee az cesaret etse de alsa cevabını. Acizliğe bak. Tehdit var, aşağılama var, şikayet var, yönlendirme var, eşimin beni hedef göstermesi var bence baya baya bi mesajlar varr. Desene ben dedim senle konuşsun diye.. der mi. Aman ablasıyla bozulur mazaallah. Bir bileni sür savaşa piyon gibi, ilerde de zaten uyumsuzdu dersin..
Üşenmedim eşime puanlama kağıdı hazırladım. İyi özellikleri kötü özellikleri, sonra bendeki değerlerine göre 10 üzerinden puanladım. Bir de ne göreyim 280 küsürata 60-70 ler. Olumsuz olanlar almış başını zirvede bırakmış. Boşanma gibi bir düşüncem de yok. Şiddet veya aldatma olmadığı sürece. Sadece aklım kalbim zorlanıyor. Önceden resmen yalvarırdım yahu birlikte zaman geçirelim biraz diye artık bıraktım evde yabancılaştık yanında durmuyorum selam selam yemekler hazır ev toplu. Bunları konuşmaktan kaçınıyor. Çünkü tartışçaz. Üstünü kapatma derdinde. Bende kapatmıyorum 2 aydır donuğum. Beni çok yalnızlaştırdı bende evin içinde onu yalnızlaştırmaya başladım. Bıraktığım gibi FaceTime anneyle halayla, yada annesi babası ablasıyla aile gruplarından mesajlaşmalar vs. Hafta sonları kp burdaysa her gün birlikteyiz de.
Bir iki dostum var çok merhametli umut var iyi insan diyolar sabret, o yuva kurduğunu anlayacak mı, ben hayatta olacakmıyım.
Bir de şöyle de bi adaletsizlik var. Düğün zamanı annem babam 1 ay kala ayrıldı, annem evi sebepsiz terketti çeyizler meyizler gitti , yetmedi kınamda gelen altınları aldı sonradan öğrendim de düşmedim altın derdine, annemle babamın ayrılmasında büyük rolleri var akrabaların ve benim tarafımdan görüştüğümüz bir babam iki de kız kardeşim var. O da il dışında oldukları için ayda 1 bir gece. Bir kez müdahaleleri olmadı, hep yapıcı hep onarıcı.
Annem çok farklı bir boyut olduğundan ona değinmiyorum çünkü 6-8 kişilik bir psikoterapi bu konuyla çöktü.
Sizden ricam üslubunuzu bozmadan fikirlerinizi yazmanız. Kin veya nefret kusacak arkadaşlar hiç bir şey yazmadan usulca ayrılabilir konumdan. Benim taşlanmaya değil fikir almaya ihtiyacım var. Yani vur diyen değil dur diyen lazım. Evliliğim sallantıda, eşime yuvama değer veriyorum ve iyi bir oğul yetiştirmeye çalışıyorum. Gelin olan anne olan halden anlayan güzel düşünceli insanların fikirlerini okumak istiyorum. He görümcek veya kv ceya üvey elti bunları okursanız emin olun “bu kişi” benim hepinize saygılar hürmetler
4 yıllık evliyiz 1 oğlumuz var 20 aylık. İlgili bir baba, aşırı ilgili bir oğul ancak anlayışının, merhametinin yanında dengesiz ve ailesi başta olmak üzere insan bağımlısı bir koca.
Adam hayır diyemiyor. Kimseye(!) Aklı çıkıyor insan ilişkileri bozulacak diye. Eşine çocuğuna kol kanat geremiyor. Dışardaki müdahalelere kapatamıyor. Ailevi sorunlarımıza eniştelerine kadar müdahale gelebiliyor. Resmen çete gibi istediklerini yaptırmak için gömülüyorlar ya dışlanıyorum tavırlar suratlar ya dedikleri oluyor. Eşim de dışarıyla konuşması gerekenleri benle, benle konuşması gerekenleri dışarıyla konuşuyor. Daha da vahimi problem çözmekten kaçınıyor, susuyor, şeffaf davranmıyor, yalan söylüyor.
Şu an ki konum eşim. Beynelmilel bi tip. Herkesle anlaşan, zıtlaşmayan, kendi fikirlerini açıkça savunamayan ama beni pasifize etmek için canla başla uğraşan, önceliği eşi çocuğu olmayan, anne baba ablası olmadan hiç bir şey yapamayan (tatiller dahil), babadan maddi destek alan, birey gibi değil itaatkar bir duruş sergileyen, minnettar vs. Ben ailesine bağlı bir koca sandım, annesine babasına saygılı ve sevgili olması, hatır sorması ilgilenmesi önemliydi, bağımlılık hali de neydi hiç beklemediğim bişeydi. Evlenince koca değişti akabinde de ben. Haftanın 10 günü birlikte olunca evliliğin ilk yılı, boğuldum tabi.
Basit ve yakın tarihli örnek; il dışından iki bekar arkadaşı gelecekmiş yol yapıyor gündüzden akşam dışarı çıkıcam arkadaşlar geliyor diye. Ben de dedim ki sen evlisin neden bireysel takılmalar çağır bakalım şu arkadaşları göreyim kimlerle takılıyosun (bu arada geniş ailesine öyle kilitli ki görüşeceğimiz arkadaşı yok ben zaten gurbetteyim yalnızım çoğu arkadaşım henüz bekar) tamam o zaman gelsinler dedi geldi çocuklar. (Sözlüyken bu arkadaşlarıyla bi mekana gitmişlerdi, söz yüzüğünü çıkarmıştı bende yolladığı fotoğraftan yakalamıştım arkası binbir yalan tabi) Biri sen bunla niye evlendin hayatının hatasını yapmışsın dedi diğeri üni yıllarından anılarla eşimi gömdü de gömdü. Ben şu ana kadar sorun yaşamadık ilerleyen zaman gösterir gayet iyiyiz dedim ama üzüldüm eşim arkadaş çevresinde saygı görmüyordu belli ki laçka şeyler hep, şunlar için mi bebekle beni gece yarısına kadar yalnız bırakacaktı. Evet bıraktı evden birlikte çıktılar sonra bi anda 4 kız geldi ve meşhur bir barın restaurantına geçtiler. Evet 4 kız 2 si arkadaşlarının sevgilileri. Nerden biliyorum, evden çıkarken çok gereksiz bi çıkış, görüştün, gitmene gerek yok akşam yemeğimizi yiyelim dedim (ama gidecek belli ben konuşurken giyiniyor)konum at nerde olduğunu bileyim başına bişey gelirse nerde olduğunu göreyim o zaman dedim de yolladı çok akıllım. Çünkü gidicem yapıcam dediği hiç bir şeyde engel olamadım. Güzergah bara yönelince de aradım öğrendim 4 kızı. Öyle yada böyle öğrenirdim çünkü. Mesaj atıyo bana arkadaşlarımla sohbet ediyorum fazla durmam gelirim saat 8 bu arada. Sonra kalk ve eve gel dedim başka cevap atmadım. Yapma böyle diken üstünde oturuyorum sayende gelcem gelcem dedi ve saat 11.40 ta eve geldi. (Ortamdakilere de diyor ki; eşim huysuzlanmaya başladı ben artık kalkayım siz olsanız eşinizi tanımadığınız kızların ortamına gönderir miydiniz, ortam alkollü sohbet koyu anlayacağınız, niye geç geldiği belliydi. Yahu insan eşine böyle bir ortamda topu atar mı? Kalkayım ben artık der kalkar bu ne şimdi cacıklığa bak.) neyse geldi tek kelime etmedik. Haaala hiç konuşmadık bu konuyu. Zaten sorunlu bi dönemdeydik gümbürtü sessiz koptu içerden içerden. Soğukluğum 2 aydır aynen devam.
Sorunlu dönemden de kastım şu, kv kp evi ile aramızda iki sokak var, ablasının eşi çeşitli sebeplerden geçici olarak kp ile kalıyor, kv de il dışında kızının yanında, tayin bekliyolar buraya zaten anane elinde büyüdü çocukları ikisi de hem il dışında hem çalıştıkları için. Aylarca gelmediği oluyodu kvnin nasıl baksın ayrıca benim çocuğuma. Bizde kp yalnız bırakmıyoruz tabi hiç..
Çocuğum şu an 20 aylık. 3 aylıkken işe başladım ama çocuğuma kv min bakmasına razı olmadım ve çok şahane işimden apar topar ayrıldım. Lohusalığım yalnız geçti uzun da sürdü bi hafta kvde kaldım daraldım misafirinden, eve geçtim eve geçtiğim için bir tas çorba bile gelmedi, talep de etmedim, işi bırakınca yüklendiler kendimi savundum çünkü 3 aylık oğluma allı pullu bandanalar takılması, iki ayrı evinin olması, dönenceli ışıklı oyuncaklarla oyalanması, şap şup yalanması, kışın ortasında iki sokak öteye sabah öğlen taşınması hoşuma gitmedi. İstediler ki koşulsuz şartsız müdahalesiz onlara bırakacaktım, yapanlar vardır ben yapamadım. Sesimi de tatlı tatlı çıkardım. Bu işler gönüllü olur bakmak isteseydi üşenmez iki sokak öteye gelirdi 4 saatliğine minnacık 3 aylık bebeyi yollarda ayazda rezil etmezdi. Dadıya da güvenenedim. (Tabi fena gelin oldum sonra ben o 4 saatte foto ve arama isteyince) Sonra bu gerginlik başıma bela oldu biraz yükseldik kv ile, durduk yere ben sana emzirmeyi göstercektim ama tepki gösterirsin diye ses etmedim dedi (tepkiden kastını başka bir konuda anlatıcam, konu hayatımdan uzak olan annem) ben de zaten sormadım annecim rahatsız değilim ben bu durumdan oğlum 3 ay emebildi bence bir sorun yok o da benim derdim olsun sen sıkıntı yapma ben kimseyi suçlamadım görev yüklemedim doğum yaptığım gün rutin ev işlerime döndüm dedim. ( hoş içimde yaradır emzirememek) He bi de bişey daha dedi bende başımda ana mı vardı yalnızdım 3 aydır dedim çünkü yalnızdım
Herneyse çocuğuma döneyim 4. Ayından sonra alerjiler patladı, ağzı yüzü bi anda kızarmaya başladı aman çocuğumun sağlığı gelişimi herşeyden önde dedim 2 ay çalışmadan ayrıldım. Pişmanmıyım değilim en azından oğlumla kendim ilgileniyorum sevgimi gösteriyorum kaliteli zaman geçiriyorum hiç bir anını kaçırmıyorum. Benim öğrettiğim gösterdiğim tanıttığım hayatı yaşamasını sağlıyorum. Sınırlarını çiziyorum hayır’ı öğretiyorum. Terbiyesinden eğitimine, sağlığından gelişimine herşeyiyle keyifle ilgileniyorum.
Ancaaak bu sefer de ablasının eşi kendince şakalarıyla oğlumun huyunu değiştirmeye başladı. 5 yaşında oğulları var ve otizm belirtilerini yeni yeni yok ettiler zor zamanlar geçirdiler. Ancak, oğlum emzik emdiğinde delikanlı adam emzik emmez çıkar şunu demesi, çocuğum güzel bişey yaptığında durduk yere yapma dedim diye tokat göstererek sinir krizlerine sokması, korkutması canımı hayli sıktı. Eşime uyar bak patlıcam dedim ses etmedi, ablanla konuş dedim ses etmedi, ananla babanla konuş artık bak fena olacak dedim ses etmedi. En son geldiklerinde 5 yaşındaki çocukları oğlumu hırpalamaya başladı, kafasına göğsüne sırtına vurmalar, mama sandalyesinin altından ayaklarını cimciklemeler ittirmeler düşürmeler bi de hiç yapma etme hayır denmemiş otizm belirtileri ayrıca hassasiyet oluşturmuş erken teşhis olduğu için normale döndü şu anda ama şımartılmış bir çocuktan bahsediyorum, vurur kırar tepelerde gezer kimse de gık demez, ehh beee yeter dedim kucakladım oğlumu bidaha abinin yanına yanaşmayacaksın dayak yiyip duruyosun sus ağlama diye bağıra bağıra uzaklaştım odadan ki oğluma bir kez bağırmışlığım olmadı öyle resmen bi hafta trip yedim çocuğumdan içim sızladı aklıma geldikçe fena oluyorum onlara kızamadığım için çocuğuma bağırdım. Tabi geldiler ya artık bana frenim patladı. Hadi dedim eşime kalk gidiyoruz geç oldu. Çocuğu yönlendirirsin bak o kardeş yapma canı yanar ama yetişkine napacaksın? Enişte oğluna diyo ki şimdi değil ilerde döversin(!) haspinallah.. 2 gün geçti içim biraz soğudu eşimde ablamla konuş dedi sanki el babası hiç rahatsız olmuyorMuş gibi, görümceği aradım şikayet olarak algılama ablacım sıkıntıdayım kimle konuşacağımı bilemedim ama x abi oğlumuzu yetiştirme tarzımıza aykırı şeyler yapıyor, sen iyi tanıyosun çekiniyorum zıtlaşmaktan, agresif ve sert de biri kötü olmak istemiyorum nasıl bir yol izlemeliyim.. çünkü konuşmam lazım onunla eşim konuşamıyorr ve konu benim emanetim. Tamam dedi ben konuşurum sen de müsait zamanda tatlı tatlı konuşursun çözeriz. Yalnız inanılmaz anlayışlı bir sohbet annesin anlarsın beni ablacım diyorum tabiki bir bilencim çözeriz diyor hani samimiyiz ya ona güveniyorum ne bileyim arkamdan salladığını.. 3 gün sonra mesaj geldi ben konuştum sıkıntı yok dedi. Ben sağol ablacım içim rahatladı ama ben yine de konuşucam dedim. Evet bikaç gün sonra denk getirdim enişteyi ve konuştuk. Eşim ruhi oluverdi yanımda ama yok. Gayet samimi, gayet anlayışlı yükselmeden anlattım derdimi sağolsun anladı ve ben şaka yapıyodum dedi çözdük mü çözdük en azından bir mesafe koydurdum müdahaleleri konusunda. Eşimin ağzından çıkan tek cümle de şu “ siz böyle gerildiniz ya eminim ablam çok üzülmüştür” gıy gıy gıy.. ben orda neyin savaşını veriyorum herif neyin derdinde ooyyy...
Sonra bir iki gün sonra hata yaptım. Hiç konuşmuyo ya var bişey, Eşimin wappına girdim ve ablasıyla konuşmasına baktım. Ablacım böyle yapma, Bir bilenin çiğliğine ver bazılarının gecesi gündüzü bir oluyor demiş o ne demek biri bana bunu açabilir mi.. saygım bitişlerde ya özel alan falan tırıs bana, görümcek de; belli ki olgunlaşmayacak bende olgunlaşmasını bekleyecek sabır yok kardeşim acı ama gerçek senin değişmen lazım demiş, bende gencim (44) o zaman bende babasını arayım kızınızı uyarın diyim böyle giderse etrafınızda eş dost aile kalmayacak demiş. Keşke arasa babamı keşkee az cesaret etse de alsa cevabını. Acizliğe bak. Tehdit var, aşağılama var, şikayet var, yönlendirme var, eşimin beni hedef göstermesi var bence baya baya bi mesajlar varr. Desene ben dedim senle konuşsun diye.. der mi. Aman ablasıyla bozulur mazaallah. Bir bileni sür savaşa piyon gibi, ilerde de zaten uyumsuzdu dersin..
Üşenmedim eşime puanlama kağıdı hazırladım. İyi özellikleri kötü özellikleri, sonra bendeki değerlerine göre 10 üzerinden puanladım. Bir de ne göreyim 280 küsürata 60-70 ler. Olumsuz olanlar almış başını zirvede bırakmış. Boşanma gibi bir düşüncem de yok. Şiddet veya aldatma olmadığı sürece. Sadece aklım kalbim zorlanıyor. Önceden resmen yalvarırdım yahu birlikte zaman geçirelim biraz diye artık bıraktım evde yabancılaştık yanında durmuyorum selam selam yemekler hazır ev toplu. Bunları konuşmaktan kaçınıyor. Çünkü tartışçaz. Üstünü kapatma derdinde. Bende kapatmıyorum 2 aydır donuğum. Beni çok yalnızlaştırdı bende evin içinde onu yalnızlaştırmaya başladım. Bıraktığım gibi FaceTime anneyle halayla, yada annesi babası ablasıyla aile gruplarından mesajlaşmalar vs. Hafta sonları kp burdaysa her gün birlikteyiz de.
Bir iki dostum var çok merhametli umut var iyi insan diyolar sabret, o yuva kurduğunu anlayacak mı, ben hayatta olacakmıyım.
Bir de şöyle de bi adaletsizlik var. Düğün zamanı annem babam 1 ay kala ayrıldı, annem evi sebepsiz terketti çeyizler meyizler gitti , yetmedi kınamda gelen altınları aldı sonradan öğrendim de düşmedim altın derdine, annemle babamın ayrılmasında büyük rolleri var akrabaların ve benim tarafımdan görüştüğümüz bir babam iki de kız kardeşim var. O da il dışında oldukları için ayda 1 bir gece. Bir kez müdahaleleri olmadı, hep yapıcı hep onarıcı.
Annem çok farklı bir boyut olduğundan ona değinmiyorum çünkü 6-8 kişilik bir psikoterapi bu konuyla çöktü.
Sizden ricam üslubunuzu bozmadan fikirlerinizi yazmanız. Kin veya nefret kusacak arkadaşlar hiç bir şey yazmadan usulca ayrılabilir konumdan. Benim taşlanmaya değil fikir almaya ihtiyacım var. Yani vur diyen değil dur diyen lazım. Evliliğim sallantıda, eşime yuvama değer veriyorum ve iyi bir oğul yetiştirmeye çalışıyorum. Gelin olan anne olan halden anlayan güzel düşünceli insanların fikirlerini okumak istiyorum. He görümcek veya kv ceya üvey elti bunları okursanız emin olun “bu kişi” benim hepinize saygılar hürmetler