Evet anlaştık
Teşekkür ederim. Son cümlene katılıyorum. Fedakarlık yapmaya asla karşı değilim. Ama elbette kırmızı çizgilerim var.
ayrıca, "siz evliliğe giden yolda devam etmemişsiniz ve bunu zafer olarak görüyorsunuz. " cümlenize katılmıyorum. Zafer olarak gördüğümü nerden çıkardınız allahaşkına? Beni deli mi öptü de kalkıp 30 yaşımda nihayet bir karar verip sevdiğim adamla nişanlanmışken ayrılınca bunu zafer olarak göreyim???
Ayrıca, oje sürmeyen vs kadın örneği sizin için değildi. Moonquin'e verdiğim bir cevabın içindeydi o.
Akıllı bir kadın olduğunz belli Eğitiminize , eşinize evliliğinize kimse laf söylemiyor. Kimsenin buna hakkı da yok zaten. Ama ben galiba açıkçası bu kadar akıllı bir kadının bu kadar abartılı tepki vermesine biraz üzüldüm.
Tabii ki çoookkk fazla iniş çıkış yaşadım, delirdim, sinir krizi geçirdim, kendimi kaybettim.
Ama bunları 15-19 yaş aralığındayken yaşadım. Uzun zamandır böyle tepkiler vermemeyi öğrendim. Çünkü kimseye bir yararı yok, aksine zararı var.
Yine de asla böyle tepki vermem demem, demiyorum. Hayat bu, her an her şey başımıza gelebilir. Ama eşinize böyle bir konuda verdiğiniz tepkinin sizin gibi olgun bir kadına göre aşırı olduğu fikrimde ısrar ediyorum sevgili Derinss :) Adam sizi aldatmamış, size kötü söz söylememiş başka üzücü bir olay yaşanmamış. Allah korusun öyle bir durum olsa demek ki çekip vuracaksın :)
Bakın adam anlatmış size, herkes bu kursa katılıyor ben katılmazsam olmaz, demiş. Gerçekten de büyük şirketlerde böyledir. Hele de yöneticiyseniz bu tür sosyal faaliyetlerden uzak durmanız ciddi sorunlar yaratır. Hem kafasında planlar yapmış sizi de bir kenara atmadan üzmeden şöyle yaparız böyle yaparız diye düşünmüş tartmış. Ne güzel işte. Bence siz de bu çabalara karşılık "evet aşırı bir tepki verdim bundan sonra önce dinleyip düşünüp sonra tepki vermeliyim" demelisiniz kendinize.
Mutluluklarınızın devamını ve tez vakitte istediğiniz işe kavuşmanızı dilerim :)
direk yazını okudum ve cavap yazayım dedim yorumları okuyamadım pek..
bence eşinin seniş sevmediğini düşünme..ama malesef oluyo böyle şeyler..
bende sana kendimden aynı duruma ait anlatmak istiyorum..
3,5 yıllık evliyim ama 10 yıldır eşimi tanıyorum ....
ben 2005 yılında işe girdim memur oalrak o zmaanlar evli değildik sevgiliydik...bziim eğitim seminerlerimiz olurdu 5 yıldızlı otelelrde 1 haftalık genelde yılda 2 kez falan...defalarca müdüremiz sende katıl dedi ama beni bırakmamıştı eşim..tabi o zman sevgilim..bende pek üstelememiştim..
başka illerdeydik ve benim gezmeme dışarı çıkamam hep bişi derdi..işten çıktım vveve geldim gibi bilgiler isterdi ama baskıcı bişekilde değil..bende çok sevidğim için pek bişi demzdim..
neyse sonra evlendik..sonra eşim eğitim yeni kurslar falan çıkınca gitmek istediğini söyledi...akrabalarıyla tatile falan gitmek istedi ama hiç birine izin vermedm..oda bana benim sosoyal hayaımı çok etkiliyorsun çevrem gitgide küçüldü dedi..bende bende aynı durumdayım şuanda yaşadığımız ilde ne bi arkadaşım ne bi ailem var senle herşeyi yapabiliyorum çok öenemli ise eğitimler zamnında banada o hakkı tanıyacaktın..şimdi bende izin vermiyorum dedim...
bu ve buna benzer çok şey ama çok takılma ama çok ta serbest bırakma sana nasıl davranıyo o na göre düşün...ve sabırlı ol öfkeli davranma sakın...
merhaba derinss, takdir edersin ki 28 sayfayı da okuyamadım. ilk mesajını ve son sayfayı okudum, son durum ne bilmeden yorum yapıyorum bu yüzden.
evli olup olmadığımızı da belirtmemizi istemişsin.
5 buçuk yıldır aynı kişiyle beraberim, bunun kısa bir döneminde aynı evi paylaştık, evlilik hayatını birebir yaşadığımı söyleyemem ama işlerin nasıl yürüdüğünü az buçuk çözdüğümü düşünüyorum.
sevgilim sabah 7 akşam 5 çalışıyordu, ve ben haftada sadece 2 gün okula gitmek dışında evde onu bekliyordum. ne kadar özlendiğini gayet iyi biliyorum.. Pazar günü olsa da beraber zaman geçirsek, hiç olmazsa el ele tutuşup biraz yürüsek ya da tv karşısında miskinlik yapsak diye içimden çoook geçirdim. sadece 1 gün varsa ve bu günün tamamı başka bir hobiye ayrılmak isteniyorsa, (hem de eşe danışılmadan) bu beni çok üzerdi.
ama sizin durumunuzda ben ikinize de hak verdim.
yine de şöyle düşün, sen onun kadar isteseydin böyle bir etkinliğe katılmayı, eşin ne tepki verirdi?
eğer o da karşı çıkar diyorsan, senin tepkin yerindedir. ama yok anlayışlı olurdu, bu kadar istediğim bir hayalimi gerçekleştirmem (deniz aşığı demişsin) onu mutlu ederdi dersen o zaman sen de eşinin kararına saygı duymayı denemek zorundasın... hafta içi iş, cumartesi sabahtan akşama okul.. onun da stres atması gerek bu aşikar değil mi?
eşin keşke önce sana danışsaydı... burada onu biraz hatalı buldum. ortak bir hayat yaşıyorsunuz. ve tek tatil günü için senin de yapmak istediklerin vardır muhakkak.
belki de bir kaç hafta hevesini alınca bırakmak ister, belki seninle zaman geçirmeyi özler?
eşinin seni sevmediği düşünme, bu olayın sevgiyle ilgisi yokcanını sıkma ve şunu da unutma, sırf sen istemedin diye katılmazsa ileride bu içinde bi ukte olarak kalacağından daha çok sorun olabilir. en iyisi denesin.
10yıllık evliyim eşimi 2 yıldır farklı bir iş yapıyor ve aryık bundan sonra pazar günleri dahil hep çalışacak,üstelik 2 tanede çocuğum var ve sorumlukları benim üzerimde düşün artık yani bende ilk başta çok üzüldüm bi pazarımız vardı dedim ama alıştım napalım bence akşmalrı dışarı çıkın birbirinize vakit ayırın alışmak zor ama alışılıyor bi,de temmuza kadarmış idare et bence.................
merhaba derinns, tepkini ben de normal buldum açıkcası. kadınlık iç güdülerimiz bazen bize böyle şeyler yaptırabiliyor. ama kendini çok da üzme bence, eşin belli ki seni çok seviyor. erkekler bazen odunluk yapıp kırıcı konuşabiliyorlar. onlara göre çok normal olan bi laf bizi çok kırıyor.
eşimle evlenmeden önce 5 yıllık bi birlikteliğimiz oldu. üniversitede okuyordum ben, o ise askeri okulda olduğu için sadece haftasonları görüşebiliyorduk. herkes sevgilisiyle üniversitede el ele kol kola gezerken ben haftasonu gelsin de sevgilim gelsin diye bekledim üniv. hayatım boyunca. ama ailesi de evde onu bekliyordu çünkü evinde de kalamıyordu haftaiçi okulda kalmak zorundaydı. benimle kaldığı zamanlarda annesi babası arayıp çağırırlardı hep o kızla berabersin bizimle ilgilen bizmle otur diye baskı yaparlardı.gel eve dinlen falan da hep bahaneleriydi. biz de bu sebepten defalarca kavga ettik, çok üzüldüm kırıldım ben de. ben her şeyden fedakarlık edip onu beklerdim, ben de yurtta kalıyordum ailem vardı yanlarına gidebilirdim, ya da gezebilirdim, bi akviteye katılabilirdim. arada kalıyordu hep.
şimdi evlendik ve yine eşim sadece haftasonları eve gelebiliyor, haftaiçi görevde. ben de bütün gün çalışıyorum ama akşamları ben yine bekliyorum onu evde. bu sefer evli bi kadın olmanın da sorumluluğu var tabi. haftasonu gelip de ben arkadaşlarımla gezicem oraya buraya gidicem dese ben de kıyameti koparırım. arabasıyla ilgilenmeye çıkınca bile kızıorum bazen, şurda iki günümüz var nereye gidiosun diye.
bu yapacak bişeyimiz olmadığından kaynaklamıyor sonuçta, onları yanımızda istioruz topu topu bi tanecik günün var senin de ve eşinin yanında olmasını istemek de en doğal hakkın.
Bütün içten yorumların için konuya tamamen farklı bir açıdan baktığın için teşekkür ederim Felis.. Keşke aynı fikirde olmadığımz tüm üyelerle böyle konuşabilsek
Sizinki de can sıkıcıymış.Erkekler hep arada kalıyor. Ya iş için ya aile için ya arkadaşlar için.
Ama eşim hep yanımda diyerek geri plana atılıyor genelde.
Sizden o kız diye bahseden aile bireyleriyle dilerim aranız iyidir .Onlar da oğullarının hayatıın zorlaştırmak için çaba sarfetmişler adeta..
Amannn uğraş uğraş bitmiyor dertleri erkeklerin
Amin şeyda,dilerim benzer bir sıkıntı yaşamazsın.
destek olduğun ,hayatını paylaştığın için teşekkür ederim.
en azından bana benzer insanları görünce ruh hastası olmadığımı düşünüyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?