Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

Evet bütün düzeniniz değişecek, eskisi gibi olmayacak ama bazı şeylere sahip olmak istiyorsak getirilerine katlanmak zorundayız. Okula başlarız, kış biter okulu özleriz, yaz biter tatili özleriz. Okul biter işe başlarız, çalışmak zor gelir okulu özleriz. Evleniriz, bekar hayatımızı özleriz. Çocuk olmasa çocuk isteriz, olunca çocuksuz olmayı özleriz. Yani komşunun çimenleri her zaman daha yeşil görünür. Siz de bu bebeği istemişsiniz ki sahip olmuşsunuz. Ne mutlu ki Allah aratmamış. Şu süreçte sizi zor günler bekliyor evet, ama zamanla her şey daha kolay olacak. Aslında siz ve eşiniz bebeğe karşı elbette hissiz değilsiniz. Sadece bi durumun içine bodozlama girdiniz şaşkınsınız, endişelisiniz, ne hissettiğinizi kestiremiyorsunuz. Bunu da aşmanın tek yolu zaman.

Burada sizi acımasızca eleştiren insanlara kulak asmayın. Size kendinizi kötü bi anne gibi hissettirmelerine de izin vermeyin. Yaşadığınız duygular çok insani. Eğer bu düşünceler daha da şiddetlenirse bi yardım almaktan da çekinmeyin.
Hayırlı olsun, Allah analı babalı büyütsün.
 
derin sularda .!.:
Sormayın ya psikoloji bilimi çöp oldu nerdeyse.
Freud'a bu gece rahat yok mezarında.
Genişletmek için tıkla...

Bizim millet her şeyi bilir. Çünkü bizde " bu konuda bilgim yok" demek ayıp, rezillik sayılıyor.

Benim diyen nice insan bu kadar emin konuşamazken, hiç bir bilgisi olmayan zümre çok kolay " bu budur" der. Ben şu söze çok inanırım: boş teneke çok ses çıkarır. Bu forumda çok örneğini gördüm... Burada doktorların teşhisi, tedavisi de çürütüldü, hemşirelere, öğretmenlere de mesleği öğretildi, vs vs. Kim tarafından?
Tabii ki bu alanlarda hiç bir eğitimi, bilgisi, tecrübesi olmayanlar tarafından. :)
 
Ben bunu ikinci çocukta yaptim. Ve gercekten harika bir şey. Hele o mjnicik kuzum kucagimdayken benim hala bakimli olmam psikolojik olar super hissettiriyor
 
Hissettiğiniz şeyler çok normal. Her kadın hamile kaldığında veya bebeğini kucağına aldığında pat diye aşırı anaç olacak diye birşey yok. Yazdığınıza göre de siz belki farkında olmadan gayet iyi bir anne olmaya çalışıyorsunuz ve bu içinizden geldiği için böyle. Elbette hayatınız eskisi gibi olmayacak çünkü herşeyden önce topluma yeni bir insan kazandırıyorsunuz. İyi ve kötüyü tartarak, kendini eleştirerek, hatta bazen hata yaparak işin sonunda doğruyu bulmak önemli olan. Zamanla bütün olumsuz duyguları aşacaksınız. Sağlıkla, mutlulukla büyütün.
 
Ben gayet iyi anlıyorum konu sahibini,hemde çok net. Daha önce de konu açtı istemiyorum aldirsam mi,alışamıyorum diye burda insanlar ne diller döktü. Sonra cinsiyeti ogrenince eşinin yüzü düşmüş mutlu olmamisti. Eminim sizin için kiz yada erkek fark etmez evlat dersiniz. Umarım bir an önce kendine gelir be alışır zira bebeğin geri iadesi yok.
 
ben bu lohusa sndromunu yasarken tektim yanımda kımse yoktu dogumun ilk 7gunu kaldı gıttıler ilk bbek hrsey zor ve acmi ama hepsi gecti şimdi hala zorlukları var ama anneee deyıp dolanmıyormu basta ben nıye yaptım diye içimden gecırırken sımdı şükr edıyorum sabr et gececek hala kocamla başbaşa kalamasakda cay içemesekde aramıza gelip sıvışıp yatması daha guzel
 
Güzel şeyler fedakarlık ister.Ben gece bile bakıcıya baktıracağım çocuğu doğurmazdım.
 
Geçer canım 1 ay sonra bu hissetiklerin özellikle sana ilk defa güldüğü zaman. Rabbim yardımcın olsun inşallah sağlıkla buyusun.
 
Annelik duygusu cok baska en kisa surede yasamadan dilegiyle , ben ilk ultrasonda gordum andan itibaren sevgisi farkliydi dogdu an gordum zaman ki sevincim hele zorluklarda yasadim ama hic pisman olmadim hayatimi bebegime gore sekilendirdim iyiki de var suan anne demeyi ogrendi dedi zaman icime akiyor sanki o anne diyisi
 
Keşke saglıklı bi bebek dünyaya getirebilsemde tw izlemesem...Sadece onun rahatını düşünsem...Koklasam.Yada meleğim doğsaydı da banyo sefası yapmasaydım...Sadece onunla ilgilenseydim.Hayat işte...Umarım elinizdeki meleğin kıymetini anlarsınız.Evladınıza aşık olmanız dileğiyle
 
Koalina
Seni şuan anlayabiliyorum. Anne değilim ama çocuklu hayatın ne kadar zor olduğunu arkadaş çevremden görebiliyorum. Bir dönem bebeğimi daha doğmadan, karnımda büyüyemeden kaybetmiştim ve o olay beni çok sarsmıştı o bunalımla saçma sapan düşüncelere girmiştim, bebek de bebek diye yanıp tutuşuyordum. Ama şimdi çocuk düşüncesi beni korkutuyor, hayatımı tamamen çocuğa kanalize etmek,herşeyimi ona göre planlamak,eskisi gibi rahat olamama düşüncesi beni ziyadesiyle endişelendiriyor.

Şuan bu hislerde olman çok normal çünkü birden bire değişti hayatın; rahatlıktan, belki kafana göre hareket etmekten, eşinle kaliteli zaman geçirmekten çok uzaksın bu da seni mutsuz ediyor. Her kadın dünyaya bebek getirir getirmez anneliğe hazır olmak, bulunduğu durumu kabul etmek durumunda olamayabilir. Bu konuda kendini suçlu hissetme ve burada söylenen olumsuz yorumlara da kulak asma. Kimse kimsenin ne hissettiğini bilemez,özellikle can yakmak için bile ağır konuşan insanlar var.

Şunu söyleyebilirim henüz çok yenisin ve alışacaksın yeni yaşantına. Sadece zaman ver kendine.. Herşey çok güzel olacak gör bak
 
Vay anam vay diyesim geldi kendimi sonsuz tebrik ettim..ne anne ne kayınvalide ne bakıcı.. ne maddiyat..hiçbiri olmadan oğlumu dünyaya getirdim..eski hayatım neymiş tırnağına dünyayı değişmem.. bakiciyla gece gündüz büyüyecekse bir çocuk niye hayatıma dahil edeyim..lohusalık depresyonu vardi ama eşimle sinema dizi bakamıyorum tuh diye değil iyi bir anne olacakmışım karnı doydu mu hastamı niye ağlıyor bir derdimi var diye girdim..
 
mutsuz bir evliliğe cocuk getirmek en büyük problem bence, sizinkisi lohusalik sendromundan farkli birsey.
durumunuz yoksa devlet hastanelerinin psikoloji bölümlerine lütfen basvurun
 
Koalina neden bir türlü mutlu olmuyorsun? Gerçekten hep boş tarafından bakıyorsun bardağın farkında mısın? Ailenizi büyüttünüz, köklerinizi salmaya basladiniz, bir iki yil icinde kahkahalar esliginde yenen aksam yemekleriniz ve haftasonu kahvaltılarınız olacak, artık kendin için alışverişi bırakıp bebek kıyafetleri almayı bir eğlence haline getireceksin, hele o oyuncakcilar! Çıkmak istemeyeceksiniz, oyuncak eve gelir gelmez ust baş değiştirmeden alel acele paket açılıp ailece oynanacak, yarim yarim kelimelere başlayacak, bir daha bir daha söyletmeye çalışacaksınız... daha neler neler. O küçücük yavruya bunu yapmayın. Artık toparlan. Şu olumsuz kıyafeti soyunup at artık. Pozitif sevgi ve merhamet dolu anne kıyafetini giy üstüne. Yazık etme o masum yavruya.
 
Alışınca yeni hayatın eskisinden daha güzel gelecektir. Sağlıcakla büyüt bebeğini. Allah bana ve benim gibi olanlara da nasip etsin inşallah. Çocuksuz hayat güzel ama çocuklu hayat çok daha güzeldir eminim.
 
Son düzenleme:
Ya vurmayin yeter öldü kadin.
Konu sahibi hayirli ugurlu olsun bebeginiz.
Size bir kerecik gülsün ondan sonra hepsi gecicek :)
Anne degilim ama bugun yeğenim uykudan uyanip yüzüme bakıp öyle güzel güldü ki dunyada boylesine beni mutlu edebilecek çok az şey var.
Ben boyle hissediyorsam anne olanlar nasil hissediyorlardir kim bilir :)
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Ben mi yanlış yapıyorum?
Yorumlar
5
Görüntüleme
439
oralardamevsimyazmi
A
Eşimin ailesiyle yaşadığım son durum
2 3
Yorumlar
52
Görüntüleme
3K
suzan3333
S
Akıl rica edeceğim..
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
2K
Cattyhol
Z
Annemle aram çok kötü
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
2K
Tardis_2718
B
Esim benimle tanisirken baskasiyla yazisiyormus
2 3
Yorumlar
57
Görüntüleme
2K
Cicek Kiz
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…