- 5 Ocak 2017
- 785
- 2.123
Hangi lohusa anne hissetmemistir dusunmemistir ki kizim 4.5 yasnda oglum 9 aylik hala cok ozluyorum bozluyorum bebeksiz gunkerimi sonra etrafima bakiyrm cok kisi kis yillarca cocuk isyeyipte olmayan tedaviler goren dusukler yapan aglayan uzulen sirf bu yuzden yuvasi yikilan yonra kendime donuyorum ve sukrediyorum suanda sadece aklinda korkular var sen kendini bebegine birak yanina yatir kokla kucagina al saril gozunu kapat koklaya koklayaksaril hayal kur zaten2 aylik olumca agu agu deyip gulmeye baslayacak dedelireceksin bir kere daha desin bi daha gulsun dye Bir de sunu sunu dusun ya olmasaydi ya o kadar zamn bekleyipte dogumda kaybetseydin ama cok sukur kki kucagnda ve sana muhtac aslnda sen de ona muhtacson sadece kendini ona birak hayatini dusunme ne olacak deme sadece aninyasaSelam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...
Cooook aminamin insallah.
allah minnoslara can sagligi versin hersey yerine gelir yeterki onlara bisey olmasin
sende mi burdaydin cnmBenim de bebegim var onsuz bir an bile düşünemiyorum, bazen işyerinde ağlıyorum annelik alışana kadar cok zor alıştıktan sonra vazgecilemeyen bir duygu hepsi geçecek herkes bunları yaşıyor..
Canimsende mi burdaydin cnm
Bebeğine karşı hislerin zamanla netlesecek suan hormonların verdiği bir sıkıntı bu yaşadıkların eminim hep iyi ki diyeceksin bir zaman sonra . Eski hayata gelince hicbir sey eskisi gibi olmayacak önce onu kabullenmelisin. Bebeğim 15 aylık 3 saat kesintisiz uyumuslugum yok çalışıyorum vücut alışıyor bir şekilde. D vitamini takviyesi almanı tavsiye ederim. Ben bir muddet sonra kolumu kaldıramayacak hale gelmiştim ve ruh halim cok depresifti. Takviye aldığımdan beri iyiyim cok şükür. Bu yoğun duyguların geçecek demeye geldim yalnız değilsin
ya saçma sapan yorumlar yapılmıs gercekten
ban yerim belki ama icimde kalmasın
yok sımarık denmiş yok anne değil denmiş
konu sahibi en azından bir bebeğin hayatına engel olmamıs
anaç olmayabilir bu cok normal.
anaç değil diye aldırıp katil mi olmalıydı?????
bencil olsaydı aldırırdı asıl.
zihniyete bak yahu.
Ayy içim ısındı Allah yavrularınızın güzel gunlerıno göstersin torun sevin insallahayyy bemde acaba 4ncü çocuğu doğursammı diye düşünüyorum bir bebeğimiz olsunda seveyimmm kucağımda gezdireyim karnını doyurayım diye hevesleniyorum okadar özlemişimki kızım bu sene üniversiteye hazırlanıyor kazanırda giderse bir kaç sene sonra diğerleride giderse yanlız kalacağız diye eşimle çok üzülüyoruz
annesi inan alışacaksın hiç olmadı psikatriye git,ilaç içmeden tedavı ol emin ol dünyanın en güzel emaneti,hasta olsa senin yüreğin yanacak fazla istemiyorum deme birgün Allahu teala elinden alırsa ozaman pişman olursun sakın demeyin annesiii her yaptığı andan zevk almaya çalışş bir insanın nasıl büyüdüğünün keşfine bak sadece
Adini ezberleyecegim uyelerden oldunuz. Bir sure profil fotonuzu degistirmeyin olur mu? Vay arkadas tip dunyasinin pospartum depresyon dedigi şeyi nasil da ozetlediniz oyle. Yalniz Allah bu duyguyu verirken annelerin %50 ila 70'ini atliyor galiba.Hayır hayat felsefem bu değil aksine ön yargıdan nefret ederim.Sizin de dediğiniz gibi tedaviyle anne olmaya çalışan evlat hasretiyle yanıp tutuşan ne insanlar tanıyorum.Ama isinamadim deyip kesip atması çok saçma bana göre...Ben cok erken yasta anne olmama ragmen boyle seyler hissetmedim ay bakamam mi ay yetemem mi diye.Allah zaten o annelik duygusunu veriyor bu yaradilista var ha bazılarında olmuyor adını " lohusalik depresyonu " diye değiştiriyorlar ... O zaman bu durum polemiğe dönmeden konu sahibine adı "lohusalik depresyonu "olan bu durumdan kurtulmasını dileyeyim.
arkadaşlar demiş ama bende söylemek istedim.canım benim bebeğin daha çok minik 3 -4 aylık olsun o zaman daha iyi anlayacaksın onun annesi olduğunu,seni emerken durup seni seyredecek sonra eliyle yüzünü sıvazlayacak.Şimdi sadece ağlayan altını kirleten sürekli acıkan ve bu istekleriyle istemeden seni yoran bir bıdık.Ben eşimle evlenirken çocuk yapmamak üzere anlaşarak evlendik ve evliliğimizin 5. yılı dolana kadarda ağzımızdan bir kere dahi olsun çocuk bebek kelimesi çıkmadı.Hayatımızı gezerek çocuksuz dertsiz geçirecektik.Ben öyle bebek ağlaması çekemezdim.Acırdım çocuk arabası ittiren insanları görünce.Zavallı derdim almış başına işi, çocuk sahibi olmak benim ve eşim için çok gereksiz bir şeydi. Sonra nedense hayatımızın çok boş anlamsız olduğunu fark ettik (ki çok yoğun bir dönemdi)Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...
Çok geçmis olsun.Şu an iyisinizdir umarim.20 gün önce gebelik zehirlenmesi yaşadım yüksek tansiyon yüzünden 30+4de doğuma alındım bebeğim iki gün yaşadı ben iki gün yoğun bakımda kaldım odada üç gün kaldım şimdi hala dikiş yerlerim ağrıyor böbreklerde kalıcı hasar bıraktı tansiyonym kontrol altına alınmaya çalışılıyor ama tek şey isterdim bir kere kucağıma almayı olmadı kısmet değilmiş o yüzden çok sarıl çok kucakla bebeğini ve benim için öp onu minik ayaklarından
inşallah canım çok sağol o günleride görmeyi çok isterimAyy içim ısındı Allah yavrularınızın güzel gunlerıno göstersin torun sevin insallah