Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

Sadece sunu soylemek istiyorum gun gelecek gene uyuyacaksiniz gene kendinize bakicaksiniz herseyi yeniden yapabilirsiniz ama onun bu kucuk halleri gecici.o minik ellerini sevin yzuunuze dokundurun koklayin.tadini cikarin bu anin.evlat duygusu bu hayattki herseyden ustun birsey.

minnakhatun01 .!.:

Keşke saglıklı bi bebek dünyaya getirebilsemde tw izlemesem...Sadece onun rahatını düşünsem...Koklasam.Yada meleğim doğsaydı da banyo sefası yapmasaydım...Sadece onunla ilgilenseydim.Hayat işte...Umarım elinizdeki meleğin kıymetini anlarsınız.Evladınıza aşık olmanız dileğiyle

Genişletmek için tıkla...

Ne güzel yazmışsınız. Çok haklisiniz. Rabbim isteyen herkese versin. Inşallah banada 2.çocuğumu kucağıma almayi nasip eder

Koalina .!.:

Beklemediğim bir hamilelikti. Bazen keşke aldırsaydım diye düşünüyorum sonra bebeğime bakıp inanılmaz üzülüyorum dünyaya gelmesini engelleyecektim diye. O kadar mutsuzum ki anlatamam...

Genişletmek için tıkla...

Korkunc seyler yaziyorsunuz ne demej keske aldirsaydim.daha yeni dogum yaptiniz sizin caniniz o millet yillarca ugrasiyo ben mesela sekiz senemi verdm o olmadan once cok susluydum esimle cok aktivite yapardik hepsi bitti ama ondan once yokmusum ben onunla var oldum.lutfen vicdaninizi rahatsiz edecek seyler soylemeyin

Koalina senin bu hissettiklerini hiç ama hiç garipsemiyorum. Yani bana tuhaf gelmedi. Annelik burada çoğu üyenin dediği kadar kutsal bir şey mi? Pek sanmıyorum açıkçası. Belki alınacaklar olur bana ama sanki çocuğu olan bir kadının hayatı bitmiş gibi geliyor bana. Yani bundan sonraki hayatı komple çocuktan ibaret. Kedi köpek değil ki bu bikaç gün komşuna arkadaşına emanet edip kafanı dinleyesin veya evde tek bırakıp dışarı çıkabilesin. Ne bileyim gittiğim tatillerde falan çocuklu kadınların hali gözüme tuhaf görünüyor. Kadın kendi yüzmüyor güneşlenmiyor habire çocuğu yüzsün diye uğraşıyor. Sanıyorum zaten doğal olan bu ama bana tuhaf gelen işte bu kendinden bu denli ödün verme durumu. Artık tamamen yaşama sebebi insanın o çocuk oluyor ve bu bana korkutucu geliyor. Neyse allah herkesinkini sağlıkla büyütsün tabi

Bazılarınız neye göre yorum yapıyorsunuz ben anlamıyorum.
Bakın şu konuda kimseyi konuşturmam, bebeğime gayet iyi bakıyorum ve bir çok anneden de iyi baktığım eminim. Bakma konusunda endeşem yok çünkü fazlasıyla yapıyorum.
Evet hiç bir zaman çocuk istemedim çünkü bir çocuğu hakkıyla büyütmenin ciddi zor olduğunu biliyorum ve görüyorum. Allah rızkını verir diye bir durum da yok. Bakın bebek doğmdan 15 gün önce eşimin işten çıkış haberini aldık. Maddiyatı düşünmeyiz derken şimdi en büyük problem oldu.
İçim merhamet dolu ona karşı. Annem geldi 10 günlüğüne, 5. Günü bugün daha ğladığını duymamıştı bugün kendsi ağlatana kadar çünkü mızırdnmaya başlayınca uykuda dahi olsam ışık hızıyla ihtiyacını karşılıyorum. Süt olsun diye her kalkmamda bir şeyler içiyorum, uykulu uykulu oturup sıcak çaylar demliyorum gecenin bir saati. Yani gayet fedakar bir insanım. Haliyle bu kadar düşünmek, bu kdar çocukla meşgul olmak beni yoruyor. Eski bomboş sadece kendimi düşündüğüm hayatımı arıyorum. Bu hissin ve mutsuzluğun da geçmesini istiyorum. Madem bakabiliyorum neden mutsuzum diye de mutsuz oluyorum.
Başkalarının müthiş annelik duygusu beni ilglendirmez, sizlere doğunca ulvi bir duygu bahşedilmiştir bana bahşedilmedi. Dünyam pembe olmadı. Ona rağmen iyi idare ettiğimi düşünüyorum tek eksiğim bu hayata alışabilmek...

Hamile kaldıktan sonraki konularınızı hatirliyorum baya bir topa tutmuştuk sizin için çok zor olmalı anlıyorum.
Ya asıl demeye geldiğim şey çocuksuz hayatı çok güzel anlatmışsınız ben 4 yıldır evliyim çocuğum yok ama bu kadar pozitif bakmıyorum evdeki yalnızlığa. Belki evlâdım olunca özlerim ama hiiiç sanmiyorum

Seni çok iyi anlıyorum ama eşiniz neden bebeğe karşı hiç birşey hissetmiyor?

Çok üzüldüm gerçekten hem sana ama en çok bebeğinize. Hiç bir bebek bunu haketmiyor.

Eşiniz bebeğinize nasıl davranıyor?

ertugrulunhalimesi .!.:

Seni çok iyi anlıyorum ama eşiniz neden bebeğe karşı hiç birşey hissetmiyor?

Çok üzüldüm gerçekten hem sana ama en çok bebeğinize. Hiç bir bebek bunu haketmiyor.

Eşiniz bebeğinize nasıl davranıyor?

Genişletmek için tıkla...

Bir şey hissetmemekten ziyade henüz bir aşk olmadığını söylüyor, baba gibi hissetmiyormuş. Ama yine de düşünüyor elbette, bugün bayağı konuştu benim üzgün olmamın bebeği çok etkileyeceğini falan söyledi kendimi toplamamı istedi.

Bir bebek konusuna da ama olmayanlar var yazmazsanız hatrım kalır vallahi!

Koalina bu yaşadığın çok çok normal önce bunu kabul etmekle başla bence.
Ve bu durum 30 günden fazla sürerse destek al lütfen
Tekrar hayırlı olsun minnoşun :)

Endoplazmik_garipbikulum .!.:

Bu duyguları henüz yaşayamayacak olan ve bebeğinin olacağı garantı olmayan bi kadın ve tüp bebek raporu çıkarıp en azından devlet bi kısmını karşılar inşallah olumlu rapor olur diye düşünen biri olarak yazıyorum çok şanslısın diyeceklerim bu kadar.

Genişletmek için tıkla...

uzme canini bende tup bebekle anne oldum oyle seyler yasadimki maddi manevi Rabbim kucagini doldursun insallah.evet nekadar sanslilar farkinda bile degiller.

Koalina .!.:

Bazılarınız neye göre yorum yapıyorsunuz ben anlamıyorum.
Bakın şu konuda kimseyi konuşturmam, bebeğime gayet iyi bakıyorum ve bir çok anneden de iyi baktığım eminim. Bakma konusunda endeşem yok çünkü fazlasıyla yapıyorum.
Evet hiç bir zaman çocuk istemedim çünkü bir çocuğu hakkıyla büyütmenin ciddi zor olduğunu biliyorum ve görüyorum. Allah rızkını verir diye bir durum da yok. Bakın bebek doğmdan 15 gün önce eşimin işten çıkış haberini aldık. Maddiyatı düşünmeyiz derken şimdi en büyük problem oldu.
İçim merhamet dolu ona karşı. Annem geldi 10 günlüğüne, 5. Günü bugün daha ğladığını duymamıştı bugün kendsi ağlatana kadar çünkü mızırdnmaya başlayınca uykuda dahi olsam ışık hızıyla ihtiyacını karşılıyorum. Süt olsun diye her kalkmamda bir şeyler içiyorum, uykulu uykulu oturup sıcak çaylar demliyorum gecenin bir saati. Yani gayet fedakar bir insanım. Haliyle bu kadar düşünmek, bu kdar çocukla meşgul olmak beni yoruyor. Eski bomboş sadece kendimi düşündüğüm hayatımı arıyorum. Bu hissin ve mutsuzluğun da geçmesini istiyorum. Madem bakabiliyorum neden mutsuzum diye de mutsuz oluyorum.
Başkalarının müthiş annelik duygusu beni ilglendirmez, sizlere doğunca ulvi bir duygu bahşedilmiştir bana bahşedilmedi. Dünyam pembe olmadı. Ona rağmen iyi idare ettiğimi düşünüyorum tek eksiğim bu hayata alışabilmek...

Genişletmek için tıkla...

Ben sizi çok iyi anlıyorum ,buradaki olumsuz yorumlara da hiç takılmayın .
Herkes bebeğine aşkla bağlanmak zorunda değil ,herkes bebeğini sever ama kimisi deliler gibi bağlanmaz .
Ben Doğum yaptıktan sonra hep şeyi bekledim ,sanki bu bir görev ve birazdan göreviniz sona erdi diyerek hayat sıfırlanacak ve hayat kaldığı yerden devam edecek .
Benim eşim de zaman daha çok bağlandı ,bebek iletişim kurdukça gözlerine baktıkça o hissiyatı zirveye çıktı .Sizin bebeğiniz çok yeni,zamanla oluşacaktır hiç merak etmeyin .
Şuan 8 aylık oldu benimki ,uyku düzenini de kendisi kurdu ,artık herseye vaktim kalıyor .senin de olacak .akşam uykusuna yatırınca saatlerce özlediğin banyo keyfini yapabilirsin eşinle film izleyebilirsiniz.bunları yaptıktan sknra da zaten gece 1 kere kalkıp süt vermek hiç canını sıkmaz .
Bir de benim eşim herseyden önce benim sağlığıma önem verdi ,sen iyi olacaksın ki bebek de iyi olsun dedi.yeri geldi beni süt diye sıkıştırmayıp ben uyurken mama verdi ,beni dinlendirdi-şimdi burada mama verme biberon verme memeyi bırakır diye gelenler için diyeyim ,biberon teknolojisi öyle gelişti ki bebek öyle kolay kolay çekemiyor biberondan sütü ,anne memesine çok yakın artık biberonlar ,o yüzden bebeğim hala emiyor -
Sanırım çok uzattım canım ama bir süre bu şekilde adaptasyon sorunu yaşayacaksın bu gerçek ancak İnan hepsi geçecek .
Sana ve bebeğine kocaman sevgiler :)

Sadece iki hafta önce topraga verdigim bir aylik yavrum geldi aklima ve icim sizladi... Kiymetini bilin yavrunuza rahat rahat sarilabilmenin

Zeyneppp2015 .!.:

Sadece iki hafta önce topraga verdigim bir aylik yavrum geldi aklima ve icim sizladi... Kiymetini bilin yavrunuza rahat rahat sarilabilmenin

Genişletmek için tıkla...

Rabbim sana guc versn icim daglandi resmen.

Koalina .!.:

Bir şey hissetmemekten ziyade henüz bir aşk olmadığını söylüyor, baba gibi hissetmiyormuş. Ama yine de düşünüyor elbette, bugün bayağı konuştu benim üzgün olmamın bebeği çok etkileyeceğini falan söyledi kendimi toplamamı istedi.

Genişletmek için tıkla...

He tamm şimdi oldu bir an korktum gerçekten çünkü bir yavrunun anneye ihtiyacı olduğu kadar babaya da ihtiyacı var eşiniz doğru söylüyor biliyorum ben de ikinci kizimda yaşadım ilk 1 ay keşkelerim çok oldu üstelik eşim ve ben isteyerek sahip olmuştuk. Şimdi 3 ay 12 günlük olduk zaman su gibi akıyor. Emin ol 40 bitince çok rahatlayacaksin.

Beautiful Trauma .!.:

Koalina senin bu hissettiklerini hiç ama hiç garipsemiyorum. Yani bana tuhaf gelmedi. Annelik burada çoğu üyenin dediği kadar kutsal bir şey mi? Pek sanmıyorum açıkçası. Belki alınacaklar olur bana ama sanki çocuğu olan bir kadının hayatı bitmiş gibi geliyor bana. Yani bundan sonraki hayatı komple çocuktan ibaret. Kedi köpek değil ki bu bikaç gün komşuna arkadaşına emanet edip kafanı dinleyesin veya evde tek bırakıp dışarı çıkabilesin. Ne bileyim gittiğim tatillerde falan çocuklu kadınların hali gözüme tuhaf görünüyor. Kadın kendi yüzmüyor güneşlenmiyor habire çocuğu yüzsün diye uğraşıyor. Sanıyorum zaten doğal olan bu ama bana tuhaf gelen işte bu kendinden bu denli ödün verme durumu. Artık tamamen yaşama sebebi insanın o çocuk oluyor ve bu bana korkutucu geliyor. Neyse allah herkesinkini sağlıkla büyütsün tabi

Genişletmek için tıkla...

Bu arada yazdığım bu aşırı karamsar mesaj için özür dilerim Koalina üstüne tüy dikmişim resmen

En azindan birkac yil deliksiz uykuyu unut. Cocuklu hayat asla cocuksuz hayat gibi olmaz. Hayatinizin merkezinde artik o var. Yavas yavas bunu kabullenirsin

Koalina .!.:

Bazılarınız neye göre yorum yapıyorsunuz ben anlamıyorum.
Bakın şu konuda kimseyi konuşturmam, bebeğime gayet iyi bakıyorum ve bir çok anneden de iyi baktığım eminim. Bakma konusunda endeşem yok çünkü fazlasıyla yapıyorum.
Evet hiç bir zaman çocuk istemedim çünkü bir çocuğu hakkıyla büyütmenin ciddi zor olduğunu biliyorum ve görüyorum. Allah rızkını verir diye bir durum da yok. Bakın bebek doğmdan 15 gün önce eşimin işten çıkış haberini aldık. Maddiyatı düşünmeyiz derken şimdi en büyük problem oldu.
İçim merhamet dolu ona karşı. Annem geldi 10 günlüğüne, 5. Günü bugün daha ğladığını duymamıştı bugün kendsi ağlatana kadar çünkü mızırdnmaya başlayınca uykuda dahi olsam ışık hızıyla ihtiyacını karşılıyorum. Süt olsun diye her kalkmamda bir şeyler içiyorum, uykulu uykulu oturup sıcak çaylar demliyorum gecenin bir saati. Yani gayet fedakar bir insanım. Haliyle bu kadar düşünmek, bu kdar çocukla meşgul olmak beni yoruyor. Eski bomboş sadece kendimi düşündüğüm hayatımı arıyorum. Bu hissin ve mutsuzluğun da geçmesini istiyorum. Madem bakabiliyorum neden mutsuzum diye de mutsuz oluyorum.
Başkalarının müthiş annelik duygusu beni ilglendirmez, sizlere doğunca ulvi bir duygu bahşedilmiştir bana bahşedilmedi. Dünyam pembe olmadı. Ona rağmen iyi idare ettiğimi düşünüyorum tek eksiğim bu hayata alışabilmek...

Genişletmek için tıkla...

sizi anlıyorum çok isteyerek çocuk sahibi oldum ama 30 dan sonra olduğu için ozamana dek yaşadığım özgür bir hayatım vardı .canım kaçta isterse yatar kaçta isterse kalkar yemek yaparsam yerim yapmazsam dışardan ısmarlarım fönsüz gezmem gibi gibi.ilk yıllarda rüyamda reelde gidemedığım için kendimi kızılayda tunalı da yürürken görürdüm.ama o mınık sıcak elleri tutunca minicik haliyle gözyaşlarınızı silince üzüntünüzde taşıyamadığı battanıyeyi annem üşüyor diye çeke çeke getirip üstunuzu örtüp yanınıza sokulunca dünyalara bedel bu çocuk diyorum.herşey düzelecek alışacaksınız ve çok çok seveceksiniz birbirinizi emin ol sadece zaman biraz

Koalina .!.:

Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...

Genişletmek için tıkla...

Lohusa sendromu yasiyosun ki aynı şeylerin daha fazlasını b3nde yaşadım hemde yeni sayılır bebeğim 11 aylik. Ilk dogdugunda gormek bile istemedim. Eski günleri cok özledim. Bazen halada özlüyorum deliksiz uyumayı bi gece kızım annemgilde kaldı mama saati geldikçe uyandım acaba mama yedimi uyuduy muyki falan filan deliksiz yine uyuyamadim. Ama sonrasında biseyler öğrendiğini anne deyişini falan duyunca çok mutlu oluyorum sende de aynısını olucak alisirsin yani. Tabiki eskduzenini olmuyo ama yapcak bisey yok. en azından annen kv yanında kalıp dinlendiriyo benim kirkim çıkınca kimse yoktu yanimda

Ağlaya zırlaya deli gibi isteyerek hamile kaldım ona rağmen alışmam zaman aldı hatta tekmelerini hissedene kadar diyebilirim sonrasıda bir süreç başkasının bebeği gibi olmuyor sevip bırakasın zaman herşeyin ilacı

10 yasinda kizim var 2 yasina bastığı andan itibaren gece hayatimda gunduz gezmemde full gaz devam etti.simdi bebekten sonra 1 yila kalmaz yine baslar diye umudum ediyorum.yani evet geciyor bir zor bir surec aliskanliklar full degisiyor sonucta