Bebek Kavgası

BaharTanricasi .!.:
Bencil değilsiniz sadece geçmişte yaşadığınız problemleri aşmanızı sağlayacak adımlar atmanız lazım.Bundan sonra isteyip istemediğinizi sorgularsınız.Ve bir anne olarak şunu söyleyebilirim bebek bakımı evet zor ama aşılmayacak şeyler değil sabır gerektiriyor diğer yandan varlığı o kadar kıymetli ki onsuz mümkün değil uzaklarda yapamazdım iyi ki var yol arkadaşım.Gezmek ve eğlenmek bebekle de mümkün aslında.Geçen yaz kızım bir yaşındayken 15 günlük tatil yaptık.Heryeri gezdik ve çok keyif aldı.Seneye de Abant’ta kamp yapmayı düşünüyoruz bakalım.
Genişletmek için tıkla...
Aa Abant çok güzeldir. Şu günler geçse de gidebilsek ne güzel olur. Şimdiden iyi eğlenceler size, teşekkür ederim, sevgiyle kalın
 
Pink_Butterfly92 .!.:
Bugün bebek uyurken kahvaltimizi da yaptik kahve keyfimizi de. Muzigimizi acip dinledikte. Bebegi arabasina koyup balkonda keyif yaptik. Uyandi 3 muz oynadik. Sonra islerim vardi eşim bakti cocuga. Isim bitince tekrar uyudu birde film keyfi yaptik. Tabii her bebek bir degil ama illaki boş saatleriniz olacak... onemli olan 3 ayi atlatabilmek cunku gercekten o 3 ay zor geciyor. Bazilarinda bu surec cok dha kisa. 40 dan sonra rahatlayan da var.
Birde onemli olan ilgili bir baba... esim bana ben bakarim sen cay ic demese belki cok daha cekilmez olabilirdi.
Bunlari da eklemek istedim...
Eger mutlu ve sorunsuz bir ciftseniz cocuk mutluluk , eger sorunlu bir evliliginiz varsa cocuk mutsuzluk getiriyor genelde. Cunku cocuk olunca kavga daha da cogaliyor. Biz oyleydik ilk 2 ayda ç ok kavga ettik 😂

Mesela surat asamiyorsun 😂 hep gulumsemek zorundasin sen gulumsemesen bile karsinda gülen kahkaha atan ayni tepkiyi senden bekleyen bir bebek var. Dogal olarak onun guluşune icin isıniyor ve sende gulmeye daha cok guldurmeye basliyorsun o mutlu oldukca sende oluyorsun 😂 sizin mutlulugunuzu goren esiniz olaya dahil oluyor o da mutlu oluyor 😂 ve ben asla sıkiya gelemeyen bir insanim aman rahatim bozulmasin diyen ve cocugun bir evliliigi bitirecegine inanan ama aksine cocugun bir evlilige daha cok gulucuk heyecan ve mutluluk kattigini deneyimleyen bir insanim artik ❤😂
Genişletmek için tıkla...
Ne kadar güzel, Allah bağışlasın, sevgiler
 
İstenirse bütün şartlar müsait olsun, para içinde yüzülsün,kariyerin sen zorlanmadan da para getirecek boyutta olsun, bakici kapıda hazır beklesin, Cumhurbaşkanı çocuk yapın diye talimatname hazırlasın.
Anne hazır değilse o iş olmaz.
Lütfen hazır olana kadar erteleyin. Ve hayatınızin çoğu yerinde sizin karşıniza cikan-cikacak problemleriniZ için terapi alın. Halının altın supurunce malesef unutulmuyor. En zor aninda bir yerden yine pörtlüyor geçmiş yaşantı...
Ben de kendim icin bir terapiste başladım. Ay ne soylicem,belli başlı travmam da yok ki derken, psikologda bir saat hiç susmadan konuştum:)
Maddi olarak yük olacak bir şey de değil, lütfen ihmal etmeyin.
Doktorsitesi isimli vebsitede şehrinizde psikolog diye aratın. Hem teleofnla fiyat öğrenirsiniz hem yorumları okursunuz. Ben psikologumu oradan bulmuştum, korona yüzünden devam edemedim ama yine de memnunum
 
philly .!.:
Ben korkularını anlıyorum hem de taa içimde. Annem olma ihtimalimden değil ama benim korkularım, Hayatım boyunca atamayacağın bir sorumluluk altına girme korkusu benimkisi de. İşini beğenmezsin değiştirirsin, yeri gelir ülke değiştirirsin, kardeşinle küser yıllarca konuşmazsın, anne babana bile tavır yapar yeri gelir ilişkiyi kesersin, ama çocuğuna bunu yapamazsın. Sıkıldım gidiyorum deme şansın yok, ömür boyu altına imza attığın ve feshetme şansının olmadığı bir kontrat bu. Ve bütün sorumluluk sende. Ben hayatım boyunca ve sen de ve diğerleri de belki bu kadar büyük bir sorumluluk altına girmedi, düşünmeden atılacak adım değil kesinlikle özellikle kadın için.

Sana ek olarak ben ailemin en küçük üyesiyim, ne kadar büyüsem de hep onların küçükleri olarak kaldım, öyle sevdiler öyle davrandılar, çocuk sahibi olmak birden büyümek ve kısmen yaşlanmak demek benim için. Oysa kendime biçtiğim imaj içinde anne olmak hiç olmadı, sırtımda çanta dünyayı gezeyim, kitaplar okuyayım yeni insanlarla tanışayım vs . O tablonun içinde yanımda bir çocuk yok mesela. Benim de eşim senin eşin gibi baba olmak istiyor. Ben hazır değilim dedikçe, ve evliliğimiz otursun dedikçe, kaç yıldır beraberiz tanıyoruz birbirimizi diyip daha da çok istiyor. Üstelik ben eşinizden iki yaş, eşim ise üç yaş daha büyük. Kariyeri tamam onun için tek eksik baba olmak. Git diyorum ayrılalım gitmiyor da:)( evlenmeden önce baskı kuracağını söylemedi ve ben geç yaşta anne olmak ıstedıgımı belirttim)

Size önerim bu konuy iyice düşünün ve kendinize bir zaman dilimi verin, o şekilde karar verin. Başta doktorayı bitirmeden asla çocuk yapmayın, bitsin sonra düşünün. Yaşınız daha genç bir iki ya da üç sene daha bekleyebilirsiniz. Anneniz olacağınızı düşünmüyorum, çünkü gözlemlemişsiniz ve aynı hataları yapmanız zor. Sizce onların ebeveynlikleri eksikmiş ve bunun sizde yarattığı travmayı biliyorsunuz, ne yapmanız gerektiğini az çok farkediyorsunuzdur. Ama ben sizin yerinizde olsam yine de bir terapiye giderdim.
Genişletmek için tıkla...
Öyle gerçekten. Ben vazgeçtim o kadar güzel değilmiş bırakıyorum diyemiyorsun. Yok iyi yetiştirememişim yeniden yetiştireyim diyemiyorsun. Ve aynen öyle, git diyorum gitmiyor da :)
Neyse ki doktoranın bitmesine az kaldı. Zaten şu süreç olanaksız. Virüsün bitmesi, daha sonra virüsün getirdiği ekonomik sıkıntılarla yüzleşmek ve sonra önümüzü görebilmek lazım. 2. Dünya Savaşı sonrası gibi bir baby boomer gereksiz geliyor bana.
Anne olmak için otuzların başları ideal geliyor bana. Bazen bebekle de gezeriz diyorum, becerebilenler var sonuçta. Aynı şeyleri geviş getirir gibi defalarca düşünüyorum. Düşünmekten yoruldum. Biraz akışına bırakmak istiyorum.
Teşekkür ederim samimi yorumunuz için. Ben de severim bu arada Maggie Smith'i :)
 
yenGEnC .!.:
İstenirse bütün şartlar müsait olsun, para içinde yüzülsün,kariyerin sen zorlanmadan da para getirecek boyutta olsun, bakici kapıda hazır beklesin, Cumhurbaşkanı çocuk yapın diye talimatname hazırlasın.
Anne hazır değilse o iş olmaz.
Lütfen hazır olana kadar erteleyin. Ve hayatınızin çoğu yerinde sizin karşıniza cikan-cikacak problemleriniZ için terapi alın. Halının altın supurunce malesef unutulmuyor. En zor aninda bir yerden yine pörtlüyor geçmiş yaşantı...
Ben de kendim icin bir terapiste başladım. Ay ne soylicem,belli başlı travmam da yok ki derken, psikologda bir saat hiç susmadan konuştum:)
Maddi olarak yük olacak bir şey de değil, lütfen ihmal etmeyin.
Doktorsitesi isimli vebsitede şehrinizde psikolog diye aratın. Hem teleofnla fiyat öğrenirsiniz hem yorumları okursunuz. Ben psikologumu oradan bulmuştum, korona yüzünden devam edemedim ama yine de memnunum
Genişletmek için tıkla...
Teşekkür ederim. Ben zaten düzenli olarak psikiyatri seanslarına devam ediyor ve ilaç kullanıyorum. Anksiyete bozukluğuyla beraber ortaya çıktı bende bu korkular. İkisi de daha iyiye gidiyor, çok iyiye diyebilirim. Tekrar teşekkür ederim, sevgiler
 
Ben de ailem tarafından istediğim düzeyde sevgi, ilgi, alaka görmedim. Hatta küçücük yaşta kendi ayaklarımın üzerinde durmak zorunda kaldım. Şimdi dönüp baktığımda onları yargılamıyorum, bilgisizlerdi onlarda öyle görmüş. Benim asıl amacım, o hataları kendi evladıma yapmamak. Onların beni manevi olarak yalnız bırakmasının aksine kendi bebeğimin her anında yanında ve destek olmak.
 
Cocuk 1 tane dusunuyorsaniz 2-3 sene biraz sosyal hayatiniz kisitlanir, ama sonra 3 kisiyle devam edersiniz planlariniza. Tek cocugun fazla yükü olmaz. Cok yorulmayacaginiz icin de agresif olmazsiniz.
 
Aynı şeyleri annem de yaşamış bana hamile olduğunu öğrendiğinde. İlk aydan istemeden hamile kalmış. Babam çok istediği için olmuşum. Annemse kendisini hazır hissetmediği için korkuları olduğu için beni istememiş. Gelin görün ki seni gördüğüm an her şey değişti dedi. Ve dünyanın bana göre en iyi annesi :)
 
MissCherryBlossom .!.:
Evlilik o yuzden yapilmiyor muydu?

Cocuk sevmeyen/istemeyen veya cocuk sahibi olamayan insanlarin evliligi evlilik olmuyor mu?
Genişletmek için tıkla...
Muhalefet olmak için anlamsız yorumlar yapmayın.Çocuk sevmeyen çocuk sahibi olmak istemeyen insanların evliliği evlilik olmuyor diye bir şey mi yazdım.Adam çocuk istiyor bu en doğal hakkı.Evlilikte çocuk düşünmeyen insanlar da baştan bunu söylemeli.Çocuğu olamayan insanlar ne alaka?Daha çiftimiz çocuk yapmayı denememiş bile.Konu sahibinin konusuna yorum yazıyoruz burada.Siz gelmişsiniz çocuk sevmeyenler yok çocuğu olamayanlar.Konu sahibinin çocuğu mu olmuyor çocuk mu sevmiyor ne alaka?Yazmak için yazmayın.
 
mistralgagnant .!.:
Ne demek ömrünü benimle geçirmek için evlenmedi ya? Evlilik bu değil mi zaten, bir ömür beraber olmak, her şeyin üstesinden beraber gelmek? Bebek için mi evlenilir!
Genişletmek için tıkla...
Bebek olunca ömrünü seninle geçirmemiş mi olacak?Her şeyin üstesinden beraber gelemeyecek misiniz?Bebek mi engel olacak ömrünüze.Adam evlenirken bebek de isteyebilecek bir adammış.Bu da en doğal hakkı.O zaman baştan söyleyecektiniz ben bebek istemiyorum diye.Bu tarz çocukça triplere gerek yok.Adam bebek istiyor diye seninle bebek icin mi evlenmiş oluyor.Bu çok saçma.Ömür boyu ikiniz olmayı hayal etmemiş.Senin hayalin buysa bunu baştan konuşsaydınız.Evlenirken önce sevgilinle evlenirsin sonra bebek istersin sonra büyütürsün torun istersin.Bunlar etrafında gördüğün doğal şeyler.İnsanlık böyle ilerliyor.Aaa evlenince çocuk mu yapacaktık diye uzaydan gelme tavırlar sergilemeye gerek yok
 
Kendinizi annenizle özdeşleştiriyorsanız psikolojik yardım almanız lazım. Pek çok şeyi aşmanızı sağlayacağını düşünüyorum.
Ve evet anne olmak çok zor. Kadının hayatından geriye hiçbir şey kalmıyor. Gün boyunca kendim için yaptığım tek şey, nefes almak. Ama maddi durumunuz iyiyse yatılı bir yardımcı tutarsınız. Evin tüm işi onda olur, siz çocuğunuzla vakit geçirirsiniz.
Bir de şimdi istetince çocuk sahibi olabileceğinizi sanıyorsunuz. Ya olmazsa? Ben sebepsiz kısırlıktan 3 ameliyat, 37 ay tedavi gördüm. Ya sizin de 5 yıl sonra ancak olursa. O zaman 34 yaşına gelmiş olacaksınız
 
Bir de keşke bunları evlenmeden eşinizle konuşsaydınız. Çocuk istemek her insan gibi onun da hakkı. Evliliğiniz bu yüzden biterse yıllarını kaybetmiş olacak
 
Psikolojik açıdan kesinlikle hazır olman gerekir . Gerçekten istemiyorsan eşinin seni zorlaması çok yanlış . Ama şunuda söyleyim hamile kalmadan anne olmaya hiç bir zaman hazır hissedemezsin. Yani annelik hazırlık isteyen birşey değil . Gelir yani
 
mistralgagnant .!.:
Merhaba herkese. Eşimle bebek sahibi olmakla ilgili kavga ettik. 4 yıldır evliyiz, ilk kez böyle kavga ettik. Bugüne kadar ne birbirimize bağırdık ne de yatağa küs girdik. Bu sefer kötü...
Ben 29 yaşındayım, doktora yapıyorum, az kaldı bitmesine. Sahne sanatları alanında öğretim görevlisiyim. Tiyatrocuyum yani :) İşimi seviyorum. Eşim doktorayı bitirdi, yaylı çalgılar anasanat dalında öğretim görevlisi. O 32 yaşında. Bunları yazıyorum çünkü bir süre "aaa ama daha kariyerimizin çok başındayız biraz ilerletmemiz lazım dedim.
Evliliğimizin 2.yılından beri bebek sahibi olmak istiyor. Ben istemiyorum, daha doğrusu kararsızım. Bazen çok duygusal ya da çok bunalmış, yalnız hissettiğim zamanlarda deli gibi istiyorum. Ama o an geçince eski halime dönüyorum. Bebek istemememin belli başlı nedenleri var. Aslında istiyorum, bebek görünce içim gidiyor, fakat ileride anneme dönüşmekten ve yetersiz olmaktan korktuğum için çocuk sahibi olmaktan kaçınıyorum.Burada da yazılıyor, çok sorunlu çocukluk geçirmiş olanlar var çok sıkıntılı anne babalarla. Benimki öyle değil, görece rahat bir çocukluk da sayılabilir. Ama ruhum doymadı işte. Anne babam çok tahammülsüz insanlardı. Beni pek dinlemezlerdi. Başarılı olduğumda takdir edilmez sürekli başkalarıyla karşılaştırılırdım. Annem sık sık bana küserdi, evdeki bazı yiyecekleri benden saklardı. Üzgün olduğumda teselli edilmezdim, falan. Anne babama hiç yakınlık hissedemedim, hâlâ da öyle.
Sonra eşimle tanıştım, aşık olduk, ilk kez çok sevildiğimi hissettim.
Ama her şeyden sonra artık anne olmak bana tahammülsüz, mutsuz olmak gibi gelmeye başladı. Hani sürekli bana muhtaç olan bir canlı var ve ben onun hem bedensel hem de zihinsel ve ruhsal gelişimini desteklemek zorundayım. Hayatım eskisi gibi olmayacak, mutsuz olacağım, annem gibi olacağım. Eşimle birbirimize ayırdığımız vakit ve ilgi çok azalacak. Şimdi mesela her yaz başka bir ülke görüyoruz, yazın evimizin bahçesine çadır kurup kamp yapıyoruz. Film maratonu yapıyoruz, beraber yemek yapıyoruz. Bebek olunca hiçbiri olmayacak. Ben de annem olacağım. Mutsuz olacağız.
Dün tekrar eşimle bunun için tartıştık. "Seni sevdiğimin farkında değil misin? Neden bebekle seni aynı anda sevemeyeyim?" Sonra ben sorunun bu olmadığını söyledim. Tartıştık. Sesler yükselmeye başladı. Baba olmaya hakkı olduğunu söyledi. "Kurtul artık şu saçma düşünceden sen annen değilsin ben baban değilim. Kariyeri bahane etme doktoran bitti bitecek!" dedi. Bencillik ettiğimi bile söyledi. "Demek sen bana değil sana bebek verme ihtimalime aşıksın!" dedim. Bir anda yüzü düştü. Özür dilerim, deyip gitti. Onu ilk kez böyle gördüm. Tanıdığım naif adam bu değildi. Sonra gece boyu salonda karanlıkta oturdu. Ben de bahçede oturdum.
Kendimi çok kötü hissediyorum. Gerçekten bencil biri miyim ben diye düşünmekten bunaldım. Şimdi bir de bebek konusunu milyonuncu kez yeniden düşüneceğim. Canım sıkkın yani. Sizce gerçekten bencil biri miyim?
Genişletmek için tıkla...

Bir yanim deli gibi cocuk istesede diger yanım deli gibi korkardi annemde asla o sevgiyi goremedim hissedemedim birkere bile bilmem bama sarıldığını saçımı oksadigini boyle anne kızlar görünce hayla gözlerim dolar en buyuk korkumdu annem gibi biri olmak tahammülsüz sevgisiz yada sevgisini belli edemeyen onunda haklı olduğunu gördüğüm yanlari var ama hayatiyla çocuklarını karistirmamalıydı gel gelelim bu dusunceler derken diyordum ya hayatım kısıtlayacak her istediğimi yapamıcam her istediğim yere gidemicem hayatim ona gore şekillenecek vs derken ilk zamanlar eşimde istemezdi benim gel git hallerim vardı eşime derdim istemiyoruz istediğimiz zamanda allah veremeyecek bize gizi espiriler yapardım

Öyle boyle derken evlilik bile büyük sorumluluk gelmisti kaldıramıyordum eşimin desteğiyle terapiye başladım bitti derken hazırdım en çok isteğim bir bebeğim olursa onun icin yaralarimi iyilestirmekti bunu başardım eşimde artık cocuk istiyordu ikimizde hazırdık ama planladığımız gibi Hiç birşey gitmedi eşimin sorunlari vs amilyat oldu hamilr kalmıştım bi tarafim cok mutlu diger tarafım anlamsız bir duyguda derken 7+4 kalp atışı için gittiğimiz ikinci kesemi gördük ama mutlulugumuz bile saniyelik surdu kramozok bozuklugundan olusmadan kendilerini imha etmisler buyumus ama ici bos keseler bu bize cezaymis gibi hissettim hep simdi yine hamile olsamda unutamiyorum dort gozle oğlumu bekliyorum ama onlari cok merakediyrm cinsiyetleri ne olcakti nasil olacaklardı kendimi tek avuttugum sey sagliksizlardi ve kardeslerine sıraları ni verdiler
rabbim insallah sizi sinamaz eger gercekten hazır hissetmek istiyorsaniz bu düşüncelerden kurtulmak istiyorsaniz terapiyi oneririm
 
Çocuk sahibi olmak istemeyeni ikna etme sevdası nedir Allah aşkına ? Herkes and içmiş gibi savunmuş , psikolojik durumunuzu bilmiyorum eğer iyi değilse çocuğun buna pozitif etki etmesi imkansız.Hatta negatif etki edecektir. Rahat bir tipseniz çocuk büyütmek kolay...Ben değilim. Yani ne yedi ne içti okulda ne yaptı bugün kendini geliştirdi mi duygusal dünyası nasıl boyu uzadı mı kg aldı mı ruh dünyasını etkileyecek bir yara aldı mı ? Bebekken nefes alıyor mu diye bakıyorsunuz kalkıp kalkıp benim deneyimim sadece 6 yıllık , kaygılarım dağ gibi... Ülke nereye gidecek iyi eğitim alacak mı, mutlu olduğu ortamı sağlamaya devam edebilecek miyim maddi olarak yeterken manevi olarak doyumsuz olmasın vs vs. Ayy doğdu gülüşü yeter biraz rahat bir bakış açısı. Evet gülüşü kokusu elini tutması iyi ki anneyim dedirtiyor. Ama sen sen olmaktan çıkıp başka birinin varlığı için hayatını devam ettiriyorsun. Bu ülke bunun için zor bir ülke, ben düşün taşın 30 da anne oldum. İkinciye cesaret edemiyorum.
 
mistralgagnant .!.:
Merhaba herkese. Eşimle bebek sahibi olmakla ilgili kavga ettik. 4 yıldır evliyiz, ilk kez böyle kavga ettik. Bugüne kadar ne birbirimize bağırdık ne de yatağa küs girdik. Bu sefer kötü...
Ben 29 yaşındayım, doktora yapıyorum, az kaldı bitmesine. Sahne sanatları alanında öğretim görevlisiyim. Tiyatrocuyum yani :) İşimi seviyorum. Eşim doktorayı bitirdi, yaylı çalgılar anasanat dalında öğretim görevlisi. O 32 yaşında. Bunları yazıyorum çünkü bir süre "aaa ama daha kariyerimizin çok başındayız biraz ilerletmemiz lazım dedim.
Evliliğimizin 2.yılından beri bebek sahibi olmak istiyor. Ben istemiyorum, daha doğrusu kararsızım. Bazen çok duygusal ya da çok bunalmış, yalnız hissettiğim zamanlarda deli gibi istiyorum. Ama o an geçince eski halime dönüyorum. Bebek istemememin belli başlı nedenleri var. Aslında istiyorum, bebek görünce içim gidiyor, fakat ileride anneme dönüşmekten ve yetersiz olmaktan korktuğum için çocuk sahibi olmaktan kaçınıyorum.Burada da yazılıyor, çok sorunlu çocukluk geçirmiş olanlar var çok sıkıntılı anne babalarla. Benimki öyle değil, görece rahat bir çocukluk da sayılabilir. Ama ruhum doymadı işte. Anne babam çok tahammülsüz insanlardı. Beni pek dinlemezlerdi. Başarılı olduğumda takdir edilmez sürekli başkalarıyla karşılaştırılırdım. Annem sık sık bana küserdi, evdeki bazı yiyecekleri benden saklardı. Üzgün olduğumda teselli edilmezdim, falan. Anne babama hiç yakınlık hissedemedim, hâlâ da öyle.
Sonra eşimle tanıştım, aşık olduk, ilk kez çok sevildiğimi hissettim.
Ama her şeyden sonra artık anne olmak bana tahammülsüz, mutsuz olmak gibi gelmeye başladı. Hani sürekli bana muhtaç olan bir canlı var ve ben onun hem bedensel hem de zihinsel ve ruhsal gelişimini desteklemek zorundayım. Hayatım eskisi gibi olmayacak, mutsuz olacağım, annem gibi olacağım. Eşimle birbirimize ayırdığımız vakit ve ilgi çok azalacak. Şimdi mesela her yaz başka bir ülke görüyoruz, yazın evimizin bahçesine çadır kurup kamp yapıyoruz. Film maratonu yapıyoruz, beraber yemek yapıyoruz. Bebek olunca hiçbiri olmayacak. Ben de annem olacağım. Mutsuz olacağız.
Dün tekrar eşimle bunun için tartıştık. "Seni sevdiğimin farkında değil misin? Neden bebekle seni aynı anda sevemeyeyim?" Sonra ben sorunun bu olmadığını söyledim. Tartıştık. Sesler yükselmeye başladı. Baba olmaya hakkı olduğunu söyledi. "Kurtul artık şu saçma düşünceden sen annen değilsin ben baban değilim. Kariyeri bahane etme doktoran bitti bitecek!" dedi. Bencillik ettiğimi bile söyledi. "Demek sen bana değil sana bebek verme ihtimalime aşıksın!" dedim. Bir anda yüzü düştü. Özür dilerim, deyip gitti. Onu ilk kez böyle gördüm. Tanıdığım naif adam bu değildi. Sonra gece boyu salonda karanlıkta oturdu. Ben de bahçede oturdum.
Kendimi çok kötü hissediyorum. Gerçekten bencil biri miyim ben diye düşünmekten bunaldım. Şimdi bir de bebek konusunu milyonuncu kez yeniden düşüneceğim. Canım sıkkın yani. Sizce gerçekten bencil biri miyim?
Genişletmek için tıkla...


Durumunuza birazcık yakın biriyim.:KK16:
29 yaşındayım doktoramın bitmesine pek bir şey kalmadı diyebiliriz :)
Eşim de akademisyen onun da az kaldı bitirmesine.

Öncelikle çocuk kararı çok çok ciddi bir sorumluluk almak demek. İki taraf da yeterince istemeden ve hazır olmadan asla yapılmamalı bu benim görüşüm.

Ben de sizin gibiyim 5 yıllık evliyim eşim 37 yaşında üstelik :) 32 yaş çok genç bir yaş eşiniz için de sizin için de.
Şu 5 yıl boyunca birbirimize çok rahat vakit ayırdık sizin gibi ve ben bunun tadına asla doyamıyorum :) İstediğimiz zaman çıkıp gitmek bir çocuğun sorumluluğunu henüz taşımamak, film-kitap-çalışma saatlerimiz hepsini ayrı ayrı öyle çok seviyorum ki.... :KK200:Bunların hepsi için haklı buldum sizi ve demek ki henüz hazır değilsiniz bebek konusunda.

Esas önemli kısım burası bence;
Aslında istiyorum, bebek görünce içim gidiyor, fakat ileride anneme dönüşmekten ve yetersiz olmaktan korktuğum için çocuk sahibi olmaktan kaçınıyorum.Burada da yazılıyor, çok sorunlu çocukluk geçirmiş olanlar var çok sıkıntılı anne babalarla. Benimki öyle değil, görece rahat bir çocukluk da sayılabilir. Ama ruhum doymadı işte. Anne babam çok tahammülsüz insanlardı. Beni pek dinlemezlerdi. Başarılı olduğumda takdir edilmez sürekli başkalarıyla karşılaştırılırdım. Annem sık sık bana küserdi, evdeki bazı yiyecekleri benden saklardı. Üzgün olduğumda teselli edilmezdim, falan. Anne babama hiç yakınlık hissedemedim, hâlâ da öyle.
Genişletmek için tıkla...

Bu konuda bir destek mi alsanız? Çünkü siz o yaşta doyum sağlayamamış olabilirsiniz ama bu durum sizin böyle bir anne baba olacağınız anlamına gelmez. Esas sorun buysa bunun üzerine eğilin. Yoksa hayatı daha rahat yaşamak istiyorum biraz daha karı-koca vakit geçirelim kariyerimizde ilerleyelim demek bencillik değil bana göre, konuşun sakince eşinizle... Doğru bir iletişiminiz varsa üstesinden gelirsiniz.
 
yenGEnC .!.:
İstenirse bütün şartlar müsait olsun, para içinde yüzülsün,kariyerin sen zorlanmadan da para getirecek boyutta olsun, bakici kapıda hazır beklesin, Cumhurbaşkanı çocuk yapın diye talimatname hazırlasın.
Anne hazır değilse o iş olmaz.
Lütfen hazır olana kadar erteleyin. Ve hayatınızin çoğu yerinde sizin karşıniza cikan-cikacak problemleriniZ için terapi alın. Halının altın supurunce malesef unutulmuyor. En zor aninda bir yerden yine pörtlüyor geçmiş yaşantı...
Ben de kendim icin bir terapiste başladım. Ay ne soylicem,belli başlı travmam da yok ki derken, psikologda bir saat hiç susmadan konuştum:)
Maddi olarak yük olacak bir şey de değil, lütfen ihmal etmeyin.
Doktorsitesi isimli vebsitede şehrinizde psikolog diye aratın. Hem teleofnla fiyat öğrenirsiniz hem yorumları okursunuz. Ben psikologumu oradan bulmuştum, korona yüzünden devam edemedim ama yine de memnunum
Genişletmek için tıkla...

Katılıyorum. Çocukla da gezersiniz yaparsınız diyenler olacaktır evet yapılır zamanla ama her şey beklenildiği gibi gitmeyebilir. Sağlık problemi çıkabilir, yeterli destek alamayabilir, gerçekten eşiyle geçirdiği vakit geçici de olsa azalabilir. Kadın buna hazır mı? Annenin psikolojisi iyi değilse bunu bebeğe de babaya da yansıtır. Tüm bu kaosa ne gerek var? Siz mutlu olursanız tüm aile mutlu olur.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Lady Guinevere
Kayınaile part1
2 3 4
Yorumlar
60
Görüntüleme
4K
Peynirsiz Cheeseburger
Peynirsiz Cheeseburger
P
Hamilelik lohusalık ve evlilik
2
Yorumlar
26
Görüntüleme
3K
yorqunvesolqun
yorqunvesolqun
M
Ailemi sevemiyorum
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
2K
kosantembelhayvan
kosantembelhayvan
Sem2024
  • Kilitli
YILAN DİLLİ KAYNANA
3 4 5
Yorumlar
89
Görüntüleme
3K
Gao
Gao
Kayra19
Annemin davranislari
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
2K
Kayra19
Kayra19
X