Bebek Kavgası

mistralgagnant .!.:
Evlenmeden önce çocuk sahibi olmamakla ilgili bir düşüncem yoktu. Çok da istiyorum aslına bakarsanız, bebek görünce içim gidiyor. Ama iki yıl önce anksiyeteyle beraber anneme dönüşme korkuları başladı bende saplantı gibi. Ondan ben mutsuz çocuk yetiştirmek istemiyorum diye bir nevi kendime anne olmayı yasakladım. Bir süredir çok iyiyim eskiye göre baya iyileştim. Virüs bitince bebek denemeye karar verdik. İyi olur umarım. Teşekkür ederim yorumunuz için. Eleştiriyle linç etmeyi karıştırmadan çok güzel bir dille yorum yapmışsınız.
Genişletmek için tıkla...
Rica ederim.
Umarım en güzeli olur sizin için
 
rpt .!.:
Kadınlar kulübünü takdir ettim. Eşinizin 2 senede ikna edemediği sizi 158 mesajla ikna etti. Hayatınız zaten film tadında muhtemelen maddi olarak iyisinizdir. Tutarsın yatılı bakıcı keyfine bakarsın
Genişletmek için tıkla...
Yaa keşke öyle olsa nasıl güzel olur. Son model arabamla üç katlı villamıza giriş yapıp havuzdaki balıkları beslesem. Sonra içeri girsem Filipinli bakıcım çocuğumu getirse, evladım bana piyanoda öğrendiği son konçertoyu(öyle zengin ve mükemmel bir film ailesiyiz ki evladım konçerto çalmayı öğreniyor, ne sandınız öyle flüt falan mı çalacaktı!) çalıyor. Aferin diye başını okşayıp bakıcısına verip odaya gönderiyorum. Sonra sesleniyorum "Tatiana bu gece giyeceğim elbise hazır mı?" Tatiana elbiseyi hazırlarken kocamla şömine başında şampanyalarımızı yudumluyoruz.
Ya yok kardeşim ya ne zengini ne filmi. Tiyatrocuyum ben. Bir de öğretim görevlisiyim bazı günler derslere giriyorum üniversitede. Kocam da öyle. Onunki de konser - üniversite. Orta halli bir aileyiz. Yok öyle yatılı bakıcı tutacak lüks falan. Çocuğum olunca tiyatro sahnelerinde, kulislerde büyüyecek garibim. Ayrıca neden iki senedir ikna olmadığım bir şeye burada insanlar yazdı diye ikna olayım. Dün zaten olay son raddeye gelmişti. Burada konu açsam da açmasam da ciddi bir konuşma yapılacak bir karar verilecekti. Burada insanlar merak edince ben de yazdım böyle bir karar verdik diye. Sağolsunlar çok güzel şeyler yazanlar oldu, anlattım rahatladım ama bu kadar. Koskoca insanlarız, biri bir forumda bir şey dedi diye hemen kararımız değişecek değil ya. Lütfen bu kadar önyargılı olmayın.
 
mistralgagnant .!.:
Çocukları seviyorum aslında. Sadece annem olmaktan ve çocuğa yetememekten korktuğum için istemiyorum. Bir de şu sosyal hayatın kısıtlanması. Ve evlendikten sonra ilk kez birinin beni gerçekten çok sevdiğini hissetmiştim. Şimdi onu bebekle paylaşmak🙈
Genişletmek için tıkla...
Konu hakkında genel olarak yazmak istediğim çok şey var ama biri oradan biri diğer taraftan çekiştiriyor. Bu yorumunuza istinaden, çocuğunuz olduğunda bir şeyi anlıyorsunuz; hayatta hiçbir şeye, hiçbir şekilde değişmeyeceğiniz şey çocuğunuz oluyor.
 
M I N E R V A .!.:
Konu hakkında genel olarak yazmak istediğim çok şey var ama biri oradan biri diğer taraftan çekiştiriyor. Bu yorumunuza istinaden, çocuğunuz olduğunda bir şeyi anlıyorsunuz; hayatta hiçbir şeye, hiçbir şekilde değişmeyeceğiniz şey çocuğunuz oluyor.
Genişletmek için tıkla...
Çoook teşekkür ederim. Neye sinir oluyorum biliyor musunuz, insanlar bazen eleştiri yapma yorum yapmayla haddini aşmanın ayırdına varamıyorlar. Eleştirirsin, farklı düşünürsün, güzel bir dille yazarsın basım gözüm üstüne. Ama sabahtan beri "vaaaay sen portakal suyu mu içtiiin, yazık kocanaaa, ne demek bahçede kamp yapmaaak, çocuk musuuun, film gibi bu neee!" Ya sadece yaşadığım bir olumsuzluğu anlatıp rahatlamak, dertleşmek istemişim millet saçma sapan şeylere takılmış söyledikçe söylüyor.
 
5.5 yıllık evli 31 yaşında hala çocuk istemeyen biriyim.Sizi çok çok iyi anlıyorum emin olun hak veriyorum.
Ama benim eşim de istemiyor o yüzden rahatım.
Fakat eşiniz istiyormuş kendince o da çok haklı.
Bi şekilde konuşup orta yolu bulmanız gerekiyor gibi sanki.
 
mistralgagnant .!.:
"Demek sen bana değil sana bebek verme ihtimalime aşıksın!" dedim. Bir anda yüzü düştü. Özür dilerim, deyip gitti.
Genişletmek için tıkla...

bu adamı üzme konu sahibi. ondan iyi baba olur. şu lafa özür dileyecek incelikte adam ben tanımadım, burda da hiç okumadım.

annelikten korkma konusunda seni çok iyi anlıyorum. bunları kocanla çok rahat aşabilirsin. virüs zamanı önyargılarını tetikleyen şeylerden kurtulmak adına mümkünse psikolojik tedavi görmeni, mümkün değilse kitap okumanı tavsiye ederim. bunları aşabilirsin, mümkün. kitap tavsiyesi için özelden ulaşabilirim.
 
Leame .!.:
Siz annenizsiniz o da babası yani senin annen neyse sen de o sun istediğiniz kadar doktora cart curt diyin annelik doktora yaparak ogrenilmio gelismio evet bencilsiniz tüm hayatınızı kariyerinizi anlatmışsınız çocuk sahibi olmak için cidden duygu ve kişisel yeterlilik önemli kariyer değil bunlar bencillik kısmında anne baba olmakla alakası yok bunların.. ben doktora yapmadım ama çocuğum var az da paramız kariyeri beklerseniz inanın daha çok beklersiniz , çünkü bencillik esir almış gidio .
Genişletmek için tıkla...

Sadece soruyorum, kıskanmış olabilir misiniz :KK16:
 
mistralgagnant .!.:
Merhaba herkese. Eşimle bebek sahibi olmakla ilgili kavga ettik. 4 yıldır evliyiz, ilk kez böyle kavga ettik. Bugüne kadar ne birbirimize bağırdık ne de yatağa küs girdik. Bu sefer kötü...
Ben 29 yaşındayım, doktora yapıyorum, az kaldı bitmesine. Sahne sanatları alanında öğretim görevlisiyim. Tiyatrocuyum yani :) İşimi seviyorum. Eşim doktorayı bitirdi, yaylı çalgılar anasanat dalında öğretim görevlisi. O 32 yaşında. Bunları yazıyorum çünkü bir süre "aaa ama daha kariyerimizin çok başındayız biraz ilerletmemiz lazım dedim.
Evliliğimizin 2.yılından beri bebek sahibi olmak istiyor. Ben istemiyorum, daha doğrusu kararsızım. Bazen çok duygusal ya da çok bunalmış, yalnız hissettiğim zamanlarda deli gibi istiyorum. Ama o an geçince eski halime dönüyorum. Bebek istemememin belli başlı nedenleri var. Aslında istiyorum, bebek görünce içim gidiyor, fakat ileride anneme dönüşmekten ve yetersiz olmaktan korktuğum için çocuk sahibi olmaktan kaçınıyorum.Burada da yazılıyor, çok sorunlu çocukluk geçirmiş olanlar var çok sıkıntılı anne babalarla. Benimki öyle değil, görece rahat bir çocukluk da sayılabilir. Ama ruhum doymadı işte. Anne babam çok tahammülsüz insanlardı. Beni pek dinlemezlerdi. Başarılı olduğumda takdir edilmez sürekli başkalarıyla karşılaştırılırdım. Annem sık sık bana küserdi, evdeki bazı yiyecekleri benden saklardı. Üzgün olduğumda teselli edilmezdim, falan. Anne babama hiç yakınlık hissedemedim, hâlâ da öyle.
Sonra eşimle tanıştım, aşık olduk, ilk kez çok sevildiğimi hissettim.
Ama her şeyden sonra artık anne olmak bana tahammülsüz, mutsuz olmak gibi gelmeye başladı. Hani sürekli bana muhtaç olan bir canlı var ve ben onun hem bedensel hem de zihinsel ve ruhsal gelişimini desteklemek zorundayım. Hayatım eskisi gibi olmayacak, mutsuz olacağım, annem gibi olacağım. Eşimle birbirimize ayırdığımız vakit ve ilgi çok azalacak. Şimdi mesela her yaz başka bir ülke görüyoruz, yazın evimizin bahçesine çadır kurup kamp yapıyoruz. Film maratonu yapıyoruz, beraber yemek yapıyoruz. Bebek olunca hiçbiri olmayacak. Ben de annem olacağım. Mutsuz olacağız.
Dün tekrar eşimle bunun için tartıştık. "Seni sevdiğimin farkında değil misin? Neden bebekle seni aynı anda sevemeyeyim?" Sonra ben sorunun bu olmadığını söyledim. Tartıştık. Sesler yükselmeye başladı. Baba olmaya hakkı olduğunu söyledi. "Kurtul artık şu saçma düşünceden sen annen değilsin ben baban değilim. Kariyeri bahane etme doktoran bitti bitecek!" dedi. Bencillik ettiğimi bile söyledi. "Demek sen bana değil sana bebek verme ihtimalime aşıksın!" dedim. Bir anda yüzü düştü. Özür dilerim, deyip gitti. Onu ilk kez böyle gördüm. Tanıdığım naif adam bu değildi. Sonra gece boyu salonda karanlıkta oturdu. Ben de bahçede oturdum.
Kendimi çok kötü hissediyorum. Gerçekten bencil biri miyim ben diye düşünmekten bunaldım. Şimdi bir de bebek konusunu milyonuncu kez yeniden düşüneceğim. Canım sıkkın yani. Sizce gerçekten bencil biri miyim?
Genişletmek için tıkla...
Merhabalar ben konunun ‘Annem gibi yetersiz olmaktan korkuyorum’ kısmına takıldım.Aslında ne mutlu size ki annenizin rahatsız olduğunuz davranışlarını aklınızda tutmuşsunuz artık bebeğinizi yetiştirirken bu hatalara siz de düşmez aksine aklınıza geldikçe daha temkinli davranırsınız.Bunlar beni üzdü bebeğimi de üzmesin kafasında olursunuz yani.
 
Leame .!.:
Siz annenizsiniz o da babası yani senin annen neyse sen de o sun istediğiniz kadar doktora cart curt diyin annelik doktora yaparak ogrenilmio gelismio evet bencilsiniz tüm hayatınızı kariyerinizi anlatmışsınız çocuk sahibi olmak için cidden duygu ve kişisel yeterlilik önemli kariyer değil bunlar bencillik kısmında anne baba olmakla alakası yok bunların.. ben doktora yapmadım ama çocuğum var az da paramız kariyeri beklerseniz inanın daha çok beklersiniz , çünkü bencillik esir almış gidio .
Genişletmek için tıkla...
Cevabım pek begenilmemis bunu bekliyordum
mistralgagnant .!.:
Doktora yapmakla anneliği öğrendiğimi iddia etmedim ki, öyle olsaydı endişeli olmaz, yetemem diye korkmazdım değil mi? Doktora falan bunları yazmamın tek amacı konu başında şöyle genel anlamda bir durumum hakkında bilgi vereyim, insanlar daha isabetli değerlendirmeler yapabilsinlerdi.
Genişletmek için tıkla...
Ben de diyorum ki kariyer di şuydu buydu bunlar bencillik değil mi emekli olunca çocuk sahibi olamayacaginiza göre kariyeri bir tarafa çocuğu bir tarafa koymak zorundasınız kimse hayal dünyasında yaşamasın mesajımı beğenmeyen çok olmuş usluptan dolayı olduğunu düşünüyorum şahsen , ama burası Türkiye kimse kendini benim mesajimin altina beğenmedim tıklayarak kandırmasın çocuk nedenli kariyerimi ilerletemeyen biri olarak gerçekleri söylüyorum bu benim beceriksizligimden değil insan yetiştirmek bir şekilde doğurup bir şekilde buyutmekle olmuyor maalesef hem çalışıp hem kariyer yapanlar var yapabilirsin diyen de çıkar ama altı boş hiçbir şey tam olmaz ben bunu söylemeye çalışıyorum hayatınızda netlik istiyorsanız bı tercih yapmak zorunda kalıyorsunuz eşiniz çocuk istiyorsa siz istemiyorsanız o zaman çocuk yapılmamalı ama çocuk isteyip kariyer uğruna bundan cayiyorsaniz bu bencilliktir daha ne kadar açık nekadar gerçekçi ve ne kadar kibar olunur ben bilmiyorum.
 
Silent_women .!.:
Neden bilmiyorum ama yazdıklarınızı okuyunca çok iyi anne baba olacağinizi hissettim.
Hissimi paylaşmak istedim.
Çok bilinçli iki insan bence bu dünyaya bir canlı yetiştirmeli.
Kendinize bu şansı vermelisiniz.
Evet dünyanız değişiyor.
Emek emek bir canlı yetiştiriyorsunuz.
Bidr bakıyosunuz zaman ilerlemiş ve annecim diye boynunuza atlayan minik bir canlı size sarılınca tüm yorgunluğunuzu alıyor unutturuyor.
Bu nasıl oluyor bilmiyorum.
İlk anne olduğumda eşime ilk aylar asla ikicinjn bahsini etme diyordum.
Şuan ise ikici bir bebek ben istiyorum.
Hayatımız değişti ama yeni düzenimizde mutluyuz.
Eski hayatımızı istemiyoruz çünkü kızımızın olmadıgı bir hayatı düşünmek bile istemiyoruz..
Bence bugün çok iyi düşünün
Genişletmek için tıkla...
Teşekkür ederim, umarım biz de bebekle mutlu oluruz 🙏🏻
 
limoncu28 .!.:
Iyide bence bencil olan esin ne var yani 4 sene degil 10 senede istemeyebilirsin hazır olman önemli bence eşin seni gercekten sevmiyor cocuk cok önemli bi karar ve 2 kisininde net olmasi gerek
Genişletmek için tıkla...
Yok artık neden sevmesin beni gerildik biraz sadece. Biraz geniş bir perspektiften bakınca iyi de oldu aslında çok yıpranmadan karara bağladık.
 
mistralgagnant .!.:
Aa ben sizi görüyordum bu sitede, imza alanınızda hamilelik takvimiyle. Geldi demek bebek, çok sevindim. Sağlıkla büyüsün. Size de kolaylıklar ve mutluluklar diliyorum.
Genişletmek için tıkla...
Çok teşekkür ederim ☺️ tüm sayfaları okuyamadım ama sanırım bebek fikrine bakış açınız değişmiş. Hayırlısı olsun hakkınızda 🙋🏻‍♀️
 
original .!.:
Benim anlayamadığım siz çocuğa yetememekten korkuyorum derken tam neyi kastediyorsunuz? Yukarıda film izleyemeyeceğiz, gezemeyeceğiz, aşkımız sönecek vs.. diyordunuz?
Tam olarak bebekle ilgili kaygınız nedir? Yanlış anlamayın bu arada Bebek istiyorum Ama yetememekten korkuyorum dediğiniz için soruyorum..
Bir de Bu ülkede yaşayıp, biraz duyarlı olup, kaygı bozukluğu olmayan kim var ki allasan? O hepimizin ortak sorunu, ve gebelik anksiyetenin birebir ilacı, hormonlar sağolsun 😀
Genişletmek için tıkla...
Açıklayayım, ben sıkıntılı bir çocukluk yaşadım ve anneme dönüşmekten, çocuğun ruhunu doyuramamaktan, mutsuz çocuk yetiştirmekten korktuğum için çocuk sahibi olmaktan çekiniyordum. Sosyal hayatın kısıtlanması da mevzunun küçük bir kısmı. Bir de şehir hayatının günlük stresleriyle anksiyete bozukluğunu bir tutmayalım lütfen. Kimse yaşasın istemem çok fena. Anksiyete korkudan ölecekmişsiniz gibi hissettirir.
 
sufisentir .!.:
5.5 yıllık evli 31 yaşında hala çocuk istemeyen biriyim.Sizi çok çok iyi anlıyorum emin olun hak veriyorum.
Ama benim eşim de istemiyor o yüzden rahatım.
Fakat eşiniz istiyormuş kendince o da çok haklı.
Bi şekilde konuşup orta yolu bulmanız gerekiyor gibi sanki.
Genişletmek için tıkla...
Teşekkür ederim, dediğiniz orta yolu bulduk konuşunca. Çok mutlu olursunuz inşallah, sevgiler
 
kemanella .!.:
Merhabalar ben konunun ‘Annem gibi yetersiz olmaktan korkuyorum’ kısmına takıldım.Aslında ne mutlu size ki annenizin rahatsız olduğunuz davranışlarını aklınızda tutmuşsunuz artık bebeğinizi yetiştirirken bu hatalara siz de düşmez aksine aklınıza geldikçe daha temkinli davranırsınız.Bunlar beni üzdü bebeğimi de üzmesin kafasında olursunuz yani.
Genişletmek için tıkla...
Aa bakın bu çok güzel bir bakış açısı, tam ihtiyacım olan, teşekkür ederim, sevgiler
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Lady Guinevere
Kayınaile part1
2 3 4
Yorumlar
60
Görüntüleme
4K
Peynirsiz Cheeseburger
Peynirsiz Cheeseburger
P
Hamilelik lohusalık ve evlilik
2
Yorumlar
26
Görüntüleme
3K
yorqunvesolqun
yorqunvesolqun
M
Ailemi sevemiyorum
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
2K
kosantembelhayvan
kosantembelhayvan
Sem2024
  • Kilitli
YILAN DİLLİ KAYNANA
3 4 5
Yorumlar
89
Görüntüleme
3K
Gao
Gao
Kayra19
Annemin davranislari
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
2K
Kayra19
Kayra19
X