Bebek Kavgası

Dunyanin en guzel duygusu anne olmak. Inan ki ne bi kitaba sigar ne de olmadan anlamazsin. Bu tedirginlikler bosa. Esinin yardimci olacagini dusunuyorsan da kesinlikle bekleme bile. Yasam tarzin degisecek evet bi filmi 10 kere durdursugumuzu biliyorum ama kalkip onu teselli etmek de uyutup nerde kalmistik demek de ayri bi haz veriyor
 
Bebek olunca ömrünü seninle geçirmemiş mi olacak?Her şeyin üstesinden beraber gelemeyecek misiniz?Bebek mi engel olacak ömrünüze.Adam evlenirken bebek de isteyebilecek bir adammış.Bu da en doğal hakkı.O zaman baştan söyleyecektiniz ben bebek istemiyorum diye.Bu tarz çocukça triplere gerek yok.Adam bebek istiyor diye seninle bebek icin mi evlenmiş oluyor.Bu çok saçma.Ömür boyu ikiniz olmayı hayal etmemiş.Senin hayalin buysa bunu baştan konuşsaydınız.Evlenirken önce sevgilinle evlenirsin sonra bebek istersin sonra büyütürsün torun istersin.Bunlar etrafında gördüğün doğal şeyler.İnsanlık böyle ilerliyor.Aaa evlenince çocuk mu yapacaktık diye uzaydan gelme tavırlar sergilemeye gerek yok
Tamam
 
Kendinizi annenizle özdeşleştiriyorsanız psikolojik yardım almanız lazım. Pek çok şeyi aşmanızı sağlayacağını düşünüyorum.
Ve evet anne olmak çok zor. Kadının hayatından geriye hiçbir şey kalmıyor. Gün boyunca kendim için yaptığım tek şey, nefes almak. Ama maddi durumunuz iyiyse yatılı bir yardımcı tutarsınız. Evin tüm işi onda olur, siz çocuğunuzla vakit geçirirsiniz.
Bir de şimdi istetince çocuk sahibi olabileceğinizi sanıyorsunuz. Ya olmazsa? Ben sebepsiz kısırlıktan 3 ameliyat, 37 ay tedavi gördüm. Ya sizin de 5 yıl sonra ancak olursa. O zaman 34 yaşına gelmiş olacaksınız
Yatılı bakıcı tutacak kadar da iyi değil maalesef. Bebek olursa büyük ihtimal benimle sahne - kulis - üniversite -turne falan gezecek. Geçmiş olsun.
 
Bir de keşke bunları evlenmeden eşinizle konuşsaydınız. Çocuk istemek her insan gibi onun da hakkı. Evliliğiniz bu yüzden biterse yıllarını kaybetmiş olacak
Evlenmeden önce böyle bir problem yoktu. Şu anda da büyük ölçüde aştım. Evliliği bitirecek bir noktada olduğumuzu düşünmüyorum.
 
Psikolojik açıdan kesinlikle hazır olman gerekir . Gerçekten istemiyorsan eşinin seni zorlaması çok yanlış . Ama şunuda söyleyim hamile kalmadan anne olmaya hiç bir zaman hazır hissedemezsin. Yani annelik hazırlık isteyen birşey değil . Gelir yani
Bir arkadaşım da demişti. Asla düşündüğün kadar kaygısız ve mükemmel biçimde hazır olmayacaksın diye. Zamanla, yaşadıkça öğrenecekmişim, emek verdikçe büyüyen bir sevgiymiş.
 
Bir arkadaşım da demişti. Asla düşündüğün kadar kaygısız ve mükemmel biçimde hazır olmayacaksın diye. Zamanla, yaşadıkça öğrenecekmişim, emek verdikçe büyüyen bir sevgiymiş.
Hamile kalıyorsun ama o ilk tekmeyi hissetmeyene kadar hazır hissetmiyosun . O öyle bi tekme ki sana doğum korkusunu unutturuyor.
 
Bir yanim deli gibi cocuk istesede diger yanım deli gibi korkardi annemde asla o sevgiyi goremedim hissedemedim birkere bile bilmem bama sarıldığını saçımı oksadigini boyle anne kızlar görünce hayla gözlerim dolar en buyuk korkumdu annem gibi biri olmak tahammülsüz sevgisiz yada sevgisini belli edemeyen onunda haklı olduğunu gördüğüm yanlari var ama hayatiyla çocuklarını karistirmamalıydı gel gelelim bu dusunceler derken diyordum ya hayatım kısıtlayacak her istediğimi yapamıcam her istediğim yere gidemicem hayatim ona gore şekillenecek vs derken ilk zamanlar eşimde istemezdi benim gel git hallerim vardı eşime derdim istemiyoruz istediğimiz zamanda allah veremeyecek bize gizi espiriler yapardım

Öyle boyle derken evlilik bile büyük sorumluluk gelmisti kaldıramıyordum eşimin desteğiyle terapiye başladım bitti derken hazırdım en çok isteğim bir bebeğim olursa onun icin yaralarimi iyilestirmekti bunu başardım eşimde artık cocuk istiyordu ikimizde hazırdık ama planladığımız gibi Hiç birşey gitmedi eşimin sorunlari vs amilyat oldu hamilr kalmıştım bi tarafim cok mutlu diger tarafım anlamsız bir duyguda derken 7+4 kalp atışı için gittiğimiz ikinci kesemi gördük ama mutlulugumuz bile saniyelik surdu kramozok bozuklugundan olusmadan kendilerini imha etmisler buyumus ama ici bos keseler bu bize cezaymis gibi hissettim hep simdi yine hamile olsamda unutamiyorum dort gozle oğlumu bekliyorum ama onlari cok merakediyrm cinsiyetleri ne olcakti nasil olacaklardı kendimi tek avuttugum sey sagliksizlardi ve kardeslerine sıraları ni verdiler
rabbim insallah sizi sinamaz eger gercekten hazır hissetmek istiyorsaniz bu düşüncelerden kurtulmak istiyorsaniz terapiyi oneririm
Canım annem en son görüştüğümüzde:
"Aman ne doktorası nolacak yani doktora yapacaksın da sana profesör Eylül mü diyeceğiz, bırak bu işleri kocanla çocuğunla ilgilen!" şeklinde zarif önerilerde bulunmuştu.
Halihazırda terapi alıyorum uzun süredir. Ama dendiği gibi sanırım asla tamamen kaygısız, yüzde yüz hazır olmak mümkün değil. Bir noktada artık düşünmeyi bırakıp direkt atlasam diye düşünüyorum. Şimdilik rutin kontrollerde her şey yolunda, umarım bir sıkıntı da olmaz.
Sağlıkla gelsin bebeğiniz.
 
Dunyanin en guzel duygusu anne olmak. Inan ki ne bi kitaba sigar ne de olmadan anlamazsin. Bu tedirginlikler bosa. Esinin yardimci olacagini dusunuyorsan da kesinlikle bekleme bile. Yasam tarzin degisecek evet bi filmi 10 kere durdursugumuzu biliyorum ama kalkip onu teselli etmek de uyutup nerde kalmistik demek de ayri bi haz veriyor
Eşim yardımcı olur ondan eminim, komşumuz bebeğini bize bıraktığında da doğru dürüst kucağıma alamıyorum hep o ilgileniyor. Ben de son iki gün yaşananlardan sonra baya ikna oldum aslında. Hayırlısı. Sağlıkla büyüsün çocuğunuz.
 
Çocukla da geziliyor da yorgunluktan geberiyor insan 😄
😅
Mecbur benimle gezecek napabilirim? Kulis, sahne, turne, konser gezecek 🤷
Ha belki o zaman tiyatroda oynamayı bırakırım sadece üniversitede ders veririm o zaman daha düzenli çalışma saatlerim olacağı için bakıcısıyla kalabilir. O da benim işime gelmiyor, ben sahnede kendimi buluyorum, bıraksam mutsuz olurum 🤷
 
O kadar diyorsunuz?
Her kadın anne olmak zorundada değildir . Evlilikte çocuk yapmak için yapılmaz . Ama anne olmak her kadının hakkıdır . Bi adamı baba yapmak için değil . Kendin için doğur ve öneririm . Çünkü eğer günün birinde nasıl olsa çocuk yapacam diyosan. Şimdi tam zamanıdır Çünkü yaş ilerledikçe tahammül sınırı dusuyo . Senle aynı yaştayız ve benimde ilk çocuğum. Bende 30 â kadar bi çocuğum olsun derim . bakımı yetistirmesi enerji istiyo.
 
Eşim yardımcı olur ondan eminim, komşumuz bebeğini bize bıraktığında da doğru dürüst kucağıma alamıyorum hep o ilgileniyor. Ben de son iki gün yaşananlardan sonra baya ikna oldum aslında. Hayırlısı. Sağlıkla büyüsün çocuğunuz.
Tesekkur ederim. Bu tarz kaygilar yasamaniz da cok normal ve sizin ne denli guzel bi anne olacaginizin da sinyalini veriyor.
 
Teşekkür ederim, çok mutlu oldum 🙏🏻
Ben anne olmayi cok istiyordum cok sukur iki evladim var ama cok zorlandim calismadigim halde. Bi komsum var calistigi halde 3 cocugu var ve ates gibi kadin. Evi tertemiz, hergun yemekler yapiyor ki bi kac cesit ve agir menuler... ve gun bitiminde hala enerjik oturup orgusunu de yapiyor. Tabiat meselesi bu enerjik biriysen ustesinden gelirsin hayirlisiyla
 
Keşke benim sorunum da böyle olsaydı
Ben sizin konunuzu az önce okudum ve çok çok üzüldüm inanın. Çok ciddi bir konu olduğundan ne yazacağımı da bilemedim. Allah yardımcınız olsun, yardım edebileceğim bir şey var mı?
 
😅
Mecbur benimle gezecek napabilirim? Kulis, sahne, turne, konser gezecek 🤷
Ha belki o zaman tiyatroda oynamayı bırakırım sadece üniversitede ders veririm o zaman daha düzenli çalışma saatlerim olacağı için bakıcısıyla kalabilir. O da benim işime gelmiyor, ben sahnede kendimi buluyorum, bıraksam mutsuz olurum 🤷
Ben yatılı bakıcı yazmadım canım. Yatılı yardımcı yazmıştım. Yani o evdeki her işi yapacak, sen sadece çocuğuna bakacaksın.

Eşim akademisyen, ben öğretmenim. Haftada iki gün gelen yardımcım var. İkinci çocuk olursa direkt her gün yardımcı tutarım. Çünkü ben de beş yıl çocuk istemedim, dünyayı gezdim, eşimle vakit geçirdim. Sonra çocuk olunca çakıldım resmen. Özgürlüğe düşkün olunca bir anda eve bağlanmayı kabullenemiyor insan. Ve hayatım artık öyle geçecek sandım. Oysa öyle değil. O büyüdükçe ben özgürleştim. Ek gıdaya geçince babasına bırakıp dışarı çıkabildim. Bir yaşını geçince anneme bırakıp biz gezebildik. Yani çok zor ama büyüyor sonunda 😊
 
Ben anne olmayi cok istiyordum cok sukur iki evladim var ama cok zorlandim calismadigim halde. Bi komsum var calistigi halde 3 cocugu var ve ates gibi kadin. Evi tertemiz, hergun yemekler yapiyor ki bi kac cesit ve agir menuler... ve gun bitiminde hala enerjik oturup orgusunu de yapiyor. Tabiat meselesi bu enerjik biriysen ustesinden gelirsin hayirlisiyla
Ben de yerinde duramayan biriyim aslında. Çok çalışır, çok gezerim, hiçbir etkinliği kaçırmam. Bebeği de buna uydurabilir miyim acaba?
 
Ben de yerinde duramayan biriyim aslında. Çok çalışır, çok gezerim, hiçbir etkinliği kaçırmam. Bebeği de buna uydurabilir miyim acaba?
Yani ilk yil zor oluyor ama akabinde alisirsa bebek de evde durmak istemez. Biraz buyuyene kadar sinema tiyatro hayal ama geri kalan ne varsa yapilir yeter ki enerjin olsun
 
X