Bebeğim yeni doğdu ve eşimin yaşantısını çok kıskanıyorum? Onu sevmiyor muyum?

Şimdi kızlar benim yeni bebeğim oldu. Hayatım cidden değişti özellikle uyku diye bir şey yok artık. Annem sagolsun bana çok destek oluyor. Geceleri uyanıp bebeği bile besliyor. Eşimde ise gidip geliyor ve işten sonra ona verdiğimiz siparişleri sürekli alıp geliyor evin dışarı işlerini benim is yeri raporlarıma kadar o hallediyor. Ama akşamları gelip uyuyor, TV izleyebiliyor. Gelip bebeği seviyor sonra gidip telefona bakıyor. Canı istediğinde arkadaşları ile buluşup oturabiliyor. Ben onu aşırı kıskanıyorum. İkimizinde bebeği oldu. O baba oldu, ben anne oldum. Ama ben yüzümü bile yikayamiyorum bazen. Her işimi annem hallediyor neredeyse. Yinede sarılık olan bebeği sık beslemem gerektiği için hiçbir şeye yetişemiyorum.

Aynur şekil statü değiştirip, evlat sahibi olduğumuz halde benim üzerimde çocuk sorumluluğu olması ama onun bana göre rahat olmasını Çok kıskanıyorum. Bunu itiraf ettiğimde "O zaman sen beni sevmiyorsun. İnsan sevmediği kişiyi kıskanır. Kardeşlerini kıskanıyor musun mesela?" dedi. Doğru ben kardeşlerimi kıskanmıyorum. Acaba ben eşimi sevmiyor muyum?
Aynı kıskançlık bende de olmuştu. Heleki o kıyafetlerini güzel güzel giyinip berberden geldiğinde bebeği kucagına alıp seviyo ya benim saç baş bi tarafta üstümden çıkmayan beli lastikli pijamalar ve ameliyattan ötürü dogru düzgün dogrulamamam o kadar zoruam giderdiki hepsi geçti ben de giyinip süleniyorum ama eşimi hala kıskanıyorum şimdi o işte iş arkaşdarıyla sohbet muhabbet ben evde tekim çocuk şimdi kalkarsa emerse diye bekşiypum o emecekki öyle yatacagım yoks auyursam o kalkars aağlar tamamen ayılır geri yatamaz. Uykusuzluk çok zor.
 
Muhtemelen ilerde telefon bağımlısı olursa sebebi babası olacak. Ben tüm çocuk şarkılarını ezberledim. İlerde telefondan açmak zorunda kalmayayım diye. Babasının elinden tel düşmüyor
Suçlusu siz değilsiniz bu durumun ama malesef bu durum en çok sizi yaralar.
 
Muhtemelen ilerde telefon bağımlısı olursa sebebi babası olacak. Ben tüm çocuk şarkılarını ezberledim. İlerde telefondan açmak zorunda kalmayayım diye. Babasının elinden tel düşmüyor
Sizin eşinizin sorunu gayet ortada. Sizin sırtınıza binip yaşama derdine sizde korkuyorsunuz ve karşı gelmiyorsunuz konunun sevgi veya kıskançlıkla bir alakalı olmadığını da biliyorsunuz bence . Ne diyelim her zaman üzüldüğüm şey ortada heba olan çocuklar olur
 
Zaten lohusalik kötü bir evre, hayatinin tumuyle değiştiği ve hep boyle sürecek dusuncesinin anneye yuklendigi bir evre, siz bu durumdayken esiniz sizi daha da kötü hissettiriyorsa asıl sevmeyen taraf kendisidir.
 
Bu başlığı gorunce aklıma küçüklugum geldi. Çünkü bende "ohh ne güzel annem evde ise gidip geliyor ders çalışmak yok azar yemek yok bende onun gibi olmak istiyorum" derdim. 🥲konuyla ilgisi yok biliyorum.
Fakat eşiniz baba olduğunun farkına varmalı. O bebeğin her aninda ortak olmalı . Benimde eşim calisiyor ve bebeğimiz 3 aylık olana kadar ,benimle birlikte uyumazdi ilk haftalar her enzirmemde kalkar kucağıma verirdi. Bebeğe ve emzirmeye alisincayakadar göz ucuyla bakardi.İlk günler annemde yanımdaydı fakat eşim daha çok yardımcı oluyordu çünkü annem pekde iyi fikirler vermiyordu. Neyse biraz zaman geçince uyuyamadigimi gorunce emzirme bitince geceleri bebeği o uyutmaya çalışırdı ben uyurdum vs... Akşam işten geli ilgilenir ben yemek yaparım. yani bu böyle olmalı hee bütün bunlara rağmen çok da agresifdim ve ağlamaklı bu ataklarımı bile alttan alıp güldürmeye çalışıyordu.
Bu nedenle bebekle başbaşa kalmalı ve sorumluluk almalı. Evden herkesi gönderin ve birlikte büyütün. İşler durunca yardım edecektir. Bu düşünce sevmediginizi değil; içinde bulunduğunuz hayatta sıkışıp kaldığınızı ,eşinizin yardımci olmaması ve bebek doğunca böyle hayal etmediginizden hayal kırıklığı yaşadığınızı düşünüyorum.
 
Son düzenleme:
Şimdi kızlar benim yeni bebeğim oldu. Hayatım cidden değişti özellikle uyku diye bir şey yok artık. Annem sagolsun bana çok destek oluyor. Geceleri uyanıp bebeği bile besliyor. Eşimde ise gidip geliyor ve işten sonra ona verdiğimiz siparişleri sürekli alıp geliyor evin dışarı işlerini benim is yeri raporlarıma kadar o hallediyor. Ama akşamları gelip uyuyor, TV izleyebiliyor. Gelip bebeği seviyor sonra gidip telefona bakıyor. Canı istediğinde arkadaşları ile buluşup oturabiliyor. Ben onu aşırı kıskanıyorum. İkimizinde bebeği oldu. O baba oldu, ben anne oldum. Ama ben yüzümü bile yikayamiyorum bazen. Her işimi annem hallediyor neredeyse. Yinede sarılık olan bebeği sık beslemem gerektiği için hiçbir şeye yetişemiyorum.

Aynur şekil statü değiştirip, evlat sahibi olduğumuz halde benim üzerimde çocuk sorumluluğu olması ama onun bana göre rahat olmasını Çok kıskanıyorum. Bunu itiraf ettiğimde "O zaman sen beni sevmiyorsun. İnsan sevmediği kişiyi kıskanır. Kardeşlerini kıskanıyor musun mesela?" dedi. Doğru ben kardeşlerimi kıskanmıyorum. Acaba ben eşimi sevmiyor muyum?
Slm canım benimde 11 aylık bebeğim var ve 7 aylık da hamileyim 1 hafta anne desteği aldım daha fazla kalamadı malesef hem çiftçi hem hayvancılık yaptığı için o günden beri tek başımayım eşim sağolsun evdeyken hep destekledi beni ama kv yakın olmasına rağmen çocukla sadece sevme islemi yaptı oda ben olunca bı kaç kere gebelik muayenesi için kv dem den bebeğe bakabilirmisin diye yardım istedim ama bakamam dedi düşün gezmek değil hastaneye bile rahatça gidemedim ve dikislerim artık zorluyo hamilelikten dolayı ama sabır biz annelerin en büyük ilacı galiba 3 4 yıl sonra daha rahat olucaz insallah
 
Bence bebekli evde işe giden insan daha az yoruluyor. O sabah kalkıp işe gidiyorsa siz de bütün gece 2 saatte bir kalkıp, sabah da normal hayatınıza devam ediyorsunuz. Ne farkı var bunun işe gitmekten?
Ev işi falan yapmayın. Anneniz bebeğe bakarken uyuyun.
Bizim bebek 9,5 aylık. Gece bir kere ben kalkarsam, diğer sefer eşim kalkar. Bu arada büyüdükçe daha az kalkmıyor 😂😂
 
Daha bebeğiniz çok küçük eşinizin çıkıp çıkıp arkadaşlarıyla buluşmasını doğru bulmuyorum ya, bir süre hayatı değişecek yani eskisi gibi yaşayamaz artık. Eşinize bebek bakımıyla ilgili daha çok sorumluluk vermelisiniz. Bir arkadaşım 2 aylık lohusa daha ve eşi sporundan hiç ödün vermedi herhalde çocuk 2 haftalıkken haftada 3 gün kızı bebekle bırakıp spora gidiyordu. Neden erkekler hayatından ödün vermeden bebek sahibi olabilsin ya, talep edin bazı şeyleri lütfen bu şekilde çok yıpranırsınız 😕
 
Daha bebeğiniz çok küçük eşinizin çıkıp çıkıp arkadaşlarıyla buluşmasını doğru bulmuyorum ya, bir süre hayatı değişecek yani eskisi gibi yaşayamaz artık. Eşinize bebek bakımıyla ilgili daha çok sorumluluk vermelisiniz. Bir arkadaşım 2 aylık lohusa daha ve eşi sporundan hiç ödün vermedi herhalde çocuk 2 haftalıkken haftada 3 gün kızı bebekle bırakıp spora gidiyordu. Neden erkekler hayatından ödün vermeden bebek sahibi olabilsin ya, talep edin bazı şeyleri lütfen bu şekilde çok yıpranırsınız 😕
En son okeyine gitti dün. Jübile dedi. Gece de bebekle ilgilendi. Bende o ilgilenince 3 saat uyudum. Sonra annem geldi ilgilendi. 2 saatte öyle uyudum. Bölük porcuk bile olsa çok rahatladım :') sanırım isyanım üzerine düşündü ve beni anladı. Umarım yani... Kısa süreli olmaz inşallah... Devamlı derdini anlatmak çok yorucu. Keşke derdimizi söylemeden anlasalar
 
Şimdi kızlar benim yeni bebeğim oldu. Hayatım cidden değişti özellikle uyku diye bir şey yok artık. Annem sagolsun bana çok destek oluyor. Geceleri uyanıp bebeği bile besliyor. Eşimde ise gidip geliyor ve işten sonra ona verdiğimiz siparişleri sürekli alıp geliyor evin dışarı işlerini benim is yeri raporlarıma kadar o hallediyor. Ama akşamları gelip uyuyor, TV izleyebiliyor. Gelip bebeği seviyor sonra gidip telefona bakıyor. Canı istediğinde arkadaşları ile buluşup oturabiliyor. Ben onu aşırı kıskanıyorum. İkimizinde bebeği oldu. O baba oldu, ben anne oldum. Ama ben yüzümü bile yikayamiyorum bazen. Her işimi annem hallediyor neredeyse. Yinede sarılık olan bebeği sık beslemem gerektiği için hiçbir şeye yetişemiyorum.

Aynur şekil statü değiştirip, evlat sahibi olduğumuz halde benim üzerimde çocuk sorumluluğu olması ama onun bana göre rahat olmasını Çok kıskanıyorum. Bunu itiraf ettiğimde "O zaman sen beni sevmiyorsun. İnsan sevmediği kişiyi kıskanır. Kardeşlerini kıskanıyor musun mesela?" dedi. Doğru ben kardeşlerimi kıskanmıyorum. Acaba ben eşimi sevmiyor muyum?
Yok yok şu an iki çocuğum var biri yedi biri.iki buçuk ben asla tek başıma bir yere gidemediğim halde o rahatlıkla gittiğinde değil kıskanmak gidip olay çıkarıp ona çatmak geliyor içimden. Bunun sevme sevmeme ile ilgisi yok kardeşlerim o çocuğun babası değil eşim babası. Allah isteseydi hz Meryem gibi tek ebeveynden de çocuk sahibi ederdi. Demek ki çocuk büyütmek tek insanın yapacağı iş değil ki iki insanı bu göreve layık görmüş. Hiç kendinize duygusal yük etmeyin
 
En son okeyine gitti dün. Jübile dedi. Gece de bebekle ilgilendi. Bende o ilgilenince 3 saat uyudum. Sonra annem geldi ilgilendi. 2 saatte öyle uyudum. Bölük porcuk bile olsa çok rahatladım :') sanırım isyanım üzerine düşündü ve beni anladı. Umarım yani... Kısa süreli olmaz inşallah... Devamlı derdini anlatmak çok yorucu. Keşke derdimizi söylemeden anlasalar
Adınıza çok sevindim 8 senedir sesimi duyuramadım darısı bana
 
Adınıza çok sevindim 8 senedir sesimi duyuramadım darısı bana
Evet söz verdiği günden 1 gün sonra şehrin kalanı ile okey oynamaya gitti. He benim evimde şimdi kayınvalidem ve annem var. Ama onun psikolojik desteğine ihtiyacım var. Söylesem de anlamıyor. Söz verdi tutmadı. Aynıyiz anlaşılan.
 
Bu kiskançlik duygusu degil, haksizliga ugramanin verdigi bir duygu. Siz ebeveynliginizi dibine kadar yerine getirirken, anneniz gece gunduz kostururken "babanin" sosyallesecek, ekran basinda keyif yapacak rahatlikta olmasi normal degil cunku, size haksizlik yapiyor. Dinlenmeniz icin firsat yaratmasi dahi gerekirdi. Boyle konusuyorum ama benim esimde pek farkli degildi bu arada.. bazen gece bebege bakmaya yeltensede beceremezdi susturamazdi ben yine dayanamaz hemen kalkardim. Erkekler babaliga bazen sadece maddi tarafindan ve bebekle oyunlar oynamak gibi bakiyor. Anlayamiyorlar. Tabi bizlerede biraz hamilelik, lohusalikta beklentiler, hassasiyet yukleniyor dogal olarak. Yani hisleriniz cok normal ben geceleri bebegimle sabahlarken horul horul uyuyan esime bakip bakip aniden uzerine atladigimi goril gibi saldirdigimi, tokatladigimi falan hayal ediyordum. Hemde iliklerime kadar vallahi.
 
Bu dogum sonrasinda anne ve kv lerin herseye cook destek olmasina karsiyim ben.
Tabiki olabiliyosa anneniz veya kv yardimci olsun. Esiniz isteyken yaniniza gelip yardim edebilir ne gibi yardim? Iste bebegi ben tutayim sen uyu, dusunu al, kahveni ic. Veyahut gelip yemeginizi yapip destek olmasi yani butut yardimlar ok. Ama bebek dogduktan sonra babanin sorumlulugu olmazsa o bunu hic bizaman hissetmicek. Nasil olsa herseyi hersekilde yapan birileri var ...
Ben bu duzen icerisinde yasiyorum (etrafimdaki insanlar veya ben boyle gorduk)
Turkiyede sanirim babalik izni yok, buyuzden calisiyor olmasini anliyabiliyorum.
Ama gunduz anne yardim ediyosa aksam esinizle her ani beraber yasayin.
 
Evet söz verdiği günden 1 gün sonra şehrin kalanı ile okey oynamaya gitti. He benim evimde şimdi kayınvalidem ve annem var. Ama onun psikolojik desteğine ihtiyacım var. Söylesem de anlamıyor. Söz verdi tutmadı. Aynıyiz anlaşılan.
Bencilin teki. Anneside bişey demiyormu oğlum ne okeyi diye. Bu adam iyice sinirlerimi bozdu. Allah yadımcın olsun eşine de merhamet versin
 
Şimdi kızlar benim yeni bebeğim oldu. Hayatım cidden değişti özellikle uyku diye bir şey yok artık. Annem sagolsun bana çok destek oluyor. Geceleri uyanıp bebeği bile besliyor. Eşimde ise gidip geliyor ve işten sonra ona verdiğimiz siparişleri sürekli alıp geliyor evin dışarı işlerini benim is yeri raporlarıma kadar o hallediyor. Ama akşamları gelip uyuyor, TV izleyebiliyor. Gelip bebeği seviyor sonra gidip telefona bakıyor. Canı istediğinde arkadaşları ile buluşup oturabiliyor. Ben onu aşırı kıskanıyorum. İkimizinde bebeği oldu. O baba oldu, ben anne oldum. Ama ben yüzümü bile yikayamiyorum bazen. Her işimi annem hallediyor neredeyse. Yinede sarılık olan bebeği sık beslemem gerektiği için hiçbir şeye yetişemiyorum.

Aynur şekil statü değiştirip, evlat sahibi olduğumuz halde benim üzerimde çocuk sorumluluğu olması ama onun bana göre rahat olmasını Çok kıskanıyorum. Bunu itiraf ettiğimde "O zaman sen beni sevmiyorsun. İnsan sevmediği kişiyi kıskanır. Kardeşlerini kıskanıyor musun mesela?" dedi. Doğru ben kardeşlerimi kıskanmıyorum. Acaba ben eşimi sevmiyor muyum?
Sorumluluktan kaçıyor :KK43: Sen lohusasin hassas dönemdesin üstelik annen bile yardımcı oluyorken eşin de yardım etmek zorunda
 
Evet söz verdiği günden 1 gün sonra şehrin kalanı ile okey oynamaya gitti. He benim evimde şimdi kayınvalidem ve annem var. Ama onun psikolojik desteğine ihtiyacım var. Söylesem de anlamıyor. Söz verdi tutmadı. Aynıyiz anlaşılan.
O da muhtemelen yanınızda biri var nasılsa diyerek yapıyor bunu benim kimsem de yoktu yine de yaptı. Yüz kere durumu anlatsan da anlamıyorlar inşallah bizi anlatacakları günler gelir
 
Şimdi kızlar benim yeni bebeğim oldu. Hayatım cidden değişti özellikle uyku diye bir şey yok artık. Annem sagolsun bana çok destek oluyor. Geceleri uyanıp bebeği bile besliyor. Eşimde ise gidip geliyor ve işten sonra ona verdiğimiz siparişleri sürekli alıp geliyor evin dışarı işlerini benim is yeri raporlarıma kadar o hallediyor. Ama akşamları gelip uyuyor, TV izleyebiliyor. Gelip bebeği seviyor sonra gidip telefona bakıyor. Canı istediğinde arkadaşları ile buluşup oturabiliyor. Ben onu aşırı kıskanıyorum. İkimizinde bebeği oldu. O baba oldu, ben anne oldum. Ama ben yüzümü bile yikayamiyorum bazen. Her işimi annem hallediyor neredeyse. Yinede sarılık olan bebeği sık beslemem gerektiği için hiçbir şeye yetişemiyorum.

Aynur şekil statü değiştirip, evlat sahibi olduğumuz halde benim üzerimde çocuk sorumluluğu olması ama onun bana göre rahat olmasını Çok kıskanıyorum. Bunu itiraf ettiğimde "O zaman sen beni sevmiyorsun. İnsan sevmediği kişiyi kıskanır. Kardeşlerini kıskanıyor musun mesela?" dedi. Doğru ben kardeşlerimi kıskanmıyorum. Acaba ben eşimi sevmiyor muyum?
Evet sevmıyorum Rahmi deseydın
 
X