Bebeğim yeni doğdu ve eşimin yaşantısını çok kıskanıyorum? Onu sevmiyor muyum?

Keşke erkekler emzirebilse 😅. Ben henüz doğum yapmadım ama eğer aynı şehirde olsam aynı durumu yaşayacağıma eminim. O yüzden hiç bir destek istemedim, arkadaşlarım dahil herkesi geri çeviriyorum. Çevremde yeni hayatımız için eşim dışında bir destek olursa eşimin rahata alışacağına eminim. O yüzden (annem vefat etti, annem yok o yüzden kayınvalidem kalacak bir süre) kayınvalideme bile açıkça söyledim eğer sen uzun süre etrafta olursan sana güvenecek diye. Benim bu konuda tek artım (veya eksim) herkesten farklı şehirde yaşıyor oluşum, bişeye ihtiyacım olduğunda eşim dışında başkasının hemen yanımda bitemeyecek oluşu.

Bence sizin de anneniz elini ayağını çekmesi lazım, mesela bebek yüzünden yemek yapmaya vakit yoksa yemek yapılamadığında eşiniz sorumluluk almak zorunda kalacaktır diye düşünüyorum
 
Şimdi kızlar benim yeni bebeğim oldu. Hayatım cidden değişti özellikle uyku diye bir şey yok artık. Annem sagolsun bana çok destek oluyor. Geceleri uyanıp bebeği bile besliyor. Eşimde ise gidip geliyor ve işten sonra ona verdiğimiz siparişleri sürekli alıp geliyor evin dışarı işlerini benim is yeri raporlarıma kadar o hallediyor. Ama akşamları gelip uyuyor, TV izleyebiliyor. Gelip bebeği seviyor sonra gidip telefona bakıyor. Canı istediğinde arkadaşları ile buluşup oturabiliyor. Ben onu aşırı kıskanıyorum. İkimizinde bebeği oldu. O baba oldu, ben anne oldum. Ama ben yüzümü bile yikayamiyorum bazen. Her işimi annem hallediyor neredeyse. Yinede sarılık olan bebeği sık beslemem gerektiği için hiçbir şeye yetişemiyorum.

Aynur şekil statü değiştirip, evlat sahibi olduğumuz halde benim üzerimde çocuk sorumluluğu olması ama onun bana göre rahat olmasını Çok kıskanıyorum. Bunu itiraf ettiğimde "O zaman sen beni sevmiyorsun. İnsan sevmediği kişiyi kıskanır. Kardeşlerini kıskanıyor musun mesela?" dedi. Doğru ben kardeşlerimi kıskanmıyorum. Acaba ben eşimi sevmiyor muyum?
Eşiniz bayağı akıllıymış.. Bebeğim şuan 6 aylık, yeni doğduğunda eşim tüm gün işe gider (inşaat), gelir bir de evde yemek yapardı ikimize, bebeğe bakar bende duşumu falan alırdım.. Temizliği de büyük çoğunluk eşim yapardı.. Depresyona girerim diye korkuyordu :) Eşinizin rolünü anneniz üstlenmiş..
 
Bu hem ise giden hem de bebege bakan babalar gercekmis gibi gelmiyor bana😂 benim esim de annem yanimdayken ilk 30 gun, kendi hayatina devam ediyordu. Yardima ihtiyacimiz olunca ediyordu tabii. Yalniz kaldigimizda da isten gelince o bebege bakar ben de yemek yaparim veya yapilacak is varsa onlari yaparim. Zaten adam 9 saat calisiyor gunde 15 bin adim atiyor neredeyse, hep ayakta. O yuzden ekstra hicbir sey beklemiyorum ondan. Ben bebegimle vakit gecirmeyi cok seviyorum bunalinca da aliyorum bebegimi disari cikiyorum. Esim de sag olsun benim isimi kolaylastirmak icin her seyi yapiyor. Robot supurge almak gibi🤣 simdi bebeginiz kucuk diye boyle hissediyorsunuz ama bir sure sonra duzeniniz oturacak. Bebis buyuyecek sadece emme-uyuma-gaz cikarma dongusunden cikacaksiniz, uzulmeyin🥲
 
Keşke erkekler emzirebilse 😅. Ben henüz doğum yapmadım ama eğer aynı şehirde olsam aynı durumu yaşayacağıma eminim. O yüzden hiç bir destek istemedim, arkadaşlarım dahil herkesi geri çeviriyorum. Çevremde yeni hayatımız için eşim dışında bir destek olursa eşimin rahata alışacağına eminim. O yüzden (annem vefat etti, annem yok o yüzden kayınvalidem kalacak bir süre) kayınvalideme bile açıkça söyledim eğer sen uzun süre etrafta olursan sana güvenecek diye. Benim bu konuda tek artım (veya eksim) herkesten farklı şehirde yaşıyor oluşum, bişeye ihtiyacım olduğunda eşim dışında başkasının hemen yanımda bitemeyecek oluşu.

Bence sizin de anneniz elini ayağını çekmesi lazım, mesela bebek yüzünden yemek yapmaya vakit yoksa yemek yapılamadığında eşiniz sorumluluk almak zorunda kalacaktır diye düşünüyorum
Eşime güvenmiyorum... Aç kalırız. O da söylüyor. Annen olmasa ben yardım ederim diyor. Ama onun "yardım" ona değil. Ortak olmasına ihtiyacım var. Bir yemek yapar her şeyi yaptım zanneder. Oturup onu eğitmek istemiyorum artık. Bana kimse annelik öğretmedi. Kendim öğrendim. Kimse teşekkür ederim de demiyor. Ben her yaptığı şey için teşekkür ediyorum. Artık sacma geliyor.
 
Eşiniz bayağı akıllıymış.. Bebeğim şuan 6 aylık, yeni doğduğunda eşim tüm gün işe gider (inşaat), gelir bir de evde yemek yapardı ikimize, bebeğe bakar bende duşumu falan alırdım.. Temizliği de büyük çoğunluk eşim yapardı.. Depresyona girerim diye korkuyordu :) Eşinizin rolünü anneniz üstlenmiş..
Evet ama ben o kadar yaralıydim ki. Eşime güvenemedim. 2 is rica ettim. En son patladı bana. Küstüm. İşte özür dilerim sana değil başka bir şeye sinirlenmiştim dedi. Yani hiç sanmıyorum. Gayette bana sinir oldu. Tek olsak aman sonra yaparım diyeceği işleri annem var diye erteleyemedi yüzü tutmadı ondan içten içe sinir oldu.
 
Bu hem ise giden hem de bebege bakan babalar gercekmis gibi gelmiyor bana😂 benim esim de annem yanimdayken ilk 30 gun, kendi hayatina devam ediyordu. Yardima ihtiyacimiz olunca ediyordu tabii. Yalniz kaldigimizda da isten gelince o bebege bakar ben de yemek yaparim veya yapilacak is varsa onlari yaparim. Zaten adam 9 saat calisiyor gunde 15 bin adim atiyor neredeyse, hep ayakta. O yuzden ekstra hicbir sey beklemiyorum ondan. Ben bebegimle vakit gecirmeyi cok seviyorum bunalinca da aliyorum bebegimi disari cikiyorum. Esim de sag olsun benim isimi kolaylastirmak icin her seyi yapiyor. Robot supurge almak gibi🤣 simdi bebeginiz kucuk diye boyle hissediyorsunuz ama bir sure sonra duzeniniz oturacak. Bebis buyuyecek sadece emme-uyuma-gaz cikarma dongusunden cikacaksiniz, uzulmeyin🥲
Biticdk mi cidden? Bizde bebeği en çok o istedi. Ben 5 sene erteledim. Daha da ertelemek istedim ama olmadı. Gerçi oğlumu çok sevdim ama sorumluluk sadece bende gibi hissediyorum ve bu beni çok bunaltıyor. Halbuki cocuk isteyen o idi. Ben sırf onu çok sevdiğim ve onayını istediğim için kabul ettim. Ama su an her şeyden o kadar soğudum ki. Evlilikten, cinsellikten, kocadan. Oğlumu çok ama çok seviyorum. Ama bu yeni hayatı kabullenemedim.
 
Manipüle ediyor seni kurnaz. Annen bu kadar yardimciyken hiç bir şeye yetisemiyorsan bir yerlerde terslik var. Eşin telefonu hayatınız stabil olana kadar bırakacak, uykusundan feragat edecek.
Oğlumuz 31 gündür sarılık olduğu için 2 saate bir beslemek zorundayım. 1,30 saatte bir uyandırıyorum. Besledim vs deken 1,30 saatte bir 1 saat beslemek rutini oluyor. Daha banyosuydi vs. Derken. Annemde çok koşturuyor tek başına. Kıyamıyorum. İyileşince biraz yardım etmek istiyorum. Sütüm sadece uyursam geliyor. Uyuyamıyorum. Şu an yanımda horlaya horlaya uyuyor. Eşime o kadar kızıyorum ki. Misafir gibi takılıyor. En son dün isyan ettim. Çocuğu kucağına vermek istiyorum "üstüm pis", altını değiştir diyorum. Tırnaklarım pis olabilir. Ya pardon da sigara içme o zaman. Deliriyorum. Bende sigara içiyordum ve bıraktım hamileyken ama onun hayatı zerre değişmedi. Çok sinir oluyorum.
 
Bebeğin yeni oldu lohusasın belki bunları aşacaksın belki hep o his içimde bir yer de kalacak ama ufak ufak adapte olıyor insan bende 8 ay oldu doğul yapalı hala eşimeçatarım kavga ederiz daha doğrusu ben ederim o susar alttan alır halimi yaşadıklaımı biliyor sezerhan oldum annem hala destek olur gelir gider eski hayatımı çok özlüyorum ama bebeğimi de deli gibi seviyorum bugün ilk kez bebeğimi akşam vakti bırakıp dışarı çıktım hiç çıkmamıştım 1 şubatta doğdu oğlum 8 buöuk ay geçti ben ilk kez bir yere gittim 2 saat durup döndüm annelik çok başka bişey eski hayatımı hep özlicem çalışıyordum işten çıktım artık bir markete bile gitmek çok zor ama inan bana zaman öyle hızlı geçiyor ki öyle hızlı büyüyorlar ki belki 1 sene belki 2 sene sonra büyüyüp bizden kopmaya başlıyorlar oğlumla doya doya geçireceğim 2 sene var ve 1 senesi neredeyse bitti sonrasında artık kendi giyinerek kendi yiyecek tuvalete kendi gidecek Allah nasip ederse yani böyle bakınca tüm yoğunluğum yorgunluğum unutuyorum devam ediyorum
İşten çıkmak mı.? Ben onu da yapsam depresyona girerim. Önceden işe gitmem falan diyordum ama özledim işi. Ama çocuk +is nasıl olur dayanabilir miyim bilmiyorum... Ben eşime azıcık isyan ettim beni tersledi. Oturup tüm ailemin evde olduğu gün ağladım sessiz sesszi. Çünkü anne babamın üzülmesini, kardeşlerimin üzülmesini ve kocama öfke duymalarini istemiyorum. Aynı evde yaşıyoruz ve benim sorumluluğum gibi geliyor o huzuru sağlamak :KK43:. Ama eşimden beklediğim anlayış yok. Eskiden yapmadığı bir şekilde arada gelip uyurken öpüyor bu. Yani gerçekten ben çok daha fazlasını bekliyorum ondan ama üstten sıkıp alttan yalatiyir derler öyle bir tavır içinde.
 
Bizim kızımız 13 aylık ve her gün beraber baktık bakıyoruz . Her ama her işi beraber ortak yaparız bu akşam bebeği eşim uyuttu ben biberonlari yıkadım mutfağı hallettim. Isten geldikten sonra o evi süpürdü ben bebekle ilgilendim . Çamaşır bulaşık yemek market alışverişi aklına gelebilecek her işi birlikte ya da sırayla yaparız. Bugüne kadar çok uykusuz ise gittiği oldu eşimin. 1 yıldır izindeyim ben başlayalı 1 ay oluyor ise suanda yine aynı şekilde beraber bakıyoruz. Evde tv var ama baska bjr odada ve asla açılmıyor çünkü bebeğin bulunduğu odada doğru bulmuyoruz. Bebek uyanıkken telefonlara bakmıyoruz onunla oynuyoruz yemek yediriyoruz yürüyüşe gidiyoruz parka gidiyoruz. Ek gıdasını bazen ben bazen eşim hazırlar. Hatta ben genelde uykusuzluğa dayanamam akşamdan uyurum eşim alır bebeği ilgilenir bakar ben dinlenmiş olurum .
Muhtemelen ilerde telefon bağımlısı olursa sebebi babası olacak. Ben tüm çocuk şarkılarını ezberledim. İlerde telefondan açmak zorunda kalmayayım diye. Babasının elinden tel düşmüyor
 
Şimdi kızlar benim yeni bebeğim oldu. Hayatım cidden değişti özellikle uyku diye bir şey yok artık. Annem sagolsun bana çok destek oluyor. Geceleri uyanıp bebeği bile besliyor. Eşimde ise gidip geliyor ve işten sonra ona verdiğimiz siparişleri sürekli alıp geliyor evin dışarı işlerini benim is yeri raporlarıma kadar o hallediyor. Ama akşamları gelip uyuyor, TV izleyebiliyor. Gelip bebeği seviyor sonra gidip telefona bakıyor. Canı istediğinde arkadaşları ile buluşup oturabiliyor. Ben onu aşırı kıskanıyorum. İkimizinde bebeği oldu. O baba oldu, ben anne oldum. Ama ben yüzümü bile yikayamiyorum bazen. Her işimi annem hallediyor neredeyse. Yinede sarılık olan bebeği sık beslemem gerektiği için hiçbir şeye yetişemiyorum.

Aynur şekil statü değiştirip, evlat sahibi olduğumuz halde benim üzerimde çocuk sorumluluğu olması ama onun bana göre rahat olmasını Çok kıskanıyorum. Bunu itiraf ettiğimde "O zaman sen beni sevmiyorsun. İnsan sevmediği kişiyi kıskanır. Kardeşlerini kıskanıyor musun mesela?" dedi. Doğru ben kardeşlerimi kıskanmıyorum. Acaba ben eşimi sevmiyor muyum?
İnsan sevdiğini de kıskanır öncelikle konudan bağımsız. Ama eşiniz dümdüz duygu sömürüsü ile sorumluluktan kaçıyor benden söylemesi.
 
Şimdi kızlar benim yeni bebeğim oldu. Hayatım cidden değişti özellikle uyku diye bir şey yok artık. Annem sagolsun bana çok destek oluyor. Geceleri uyanıp bebeği bile besliyor. Eşimde ise gidip geliyor ve işten sonra ona verdiğimiz siparişleri sürekli alıp geliyor evin dışarı işlerini benim is yeri raporlarıma kadar o hallediyor. Ama akşamları gelip uyuyor, TV izleyebiliyor. Gelip bebeği seviyor sonra gidip telefona bakıyor. Canı istediğinde arkadaşları ile buluşup oturabiliyor. Ben onu aşırı kıskanıyorum. İkimizinde bebeği oldu. O baba oldu, ben anne oldum. Ama ben yüzümü bile yikayamiyorum bazen. Her işimi annem hallediyor neredeyse. Yinede sarılık olan bebeği sık beslemem gerektiği için hiçbir şeye yetişemiyorum.

Aynur şekil statü değiştirip, evlat sahibi olduğumuz halde benim üzerimde çocuk sorumluluğu olması ama onun bana göre rahat olmasını Çok kıskanıyorum. Bunu itiraf ettiğimde "O zaman sen beni sevmiyorsun. İnsan sevmediği kişiyi kıskanır. Kardeşlerini kıskanıyor musun mesela?" dedi. Doğru ben kardeşlerimi kıskanmıyorum. Acaba ben eşimi sevmiyor muyum?
Bebeğiniz kaç aylık ya da kaç günlük?
 
İşten çıkmak mı.? Ben onu da yapsam depresyona girerim. Önceden işe gitmem falan diyordum ama özledim işi. Ama çocuk +is nasıl olur dayanabilir miyim bilmiyorum... Ben eşime azıcık isyan ettim beni tersledi. Oturup tüm ailemin evde olduğu gün ağladım sessiz sesszi. Çünkü anne babamın üzülmesini, kardeşlerimin üzülmesini ve kocama öfke duymalarini istemiyorum. Aynı evde yaşıyoruz ve benim sorumluluğum gibi geliyor o huzuru sağlamak :KK43:. Ama eşimden beklediğim anlayış yok. Eskiden yapmadığı bir şekilde arada gelip uyurken öpüyor bu. Yani gerçekten ben çok daha fazlasını bekliyorum ondan ama üstten sıkıp alttan yalatiyir derler öyle bir tavır içinde.
Neden hep birlikte yaşıyorsunuz ?
 
16 aydır anneyim ve hala böyle düşünüyorum. üstelik eşim bebeğimiz için çok sorumluluk alıyor.
bu kadar rahat yaşaması bütün sorumluluğu sana ve annene yüklemesi, bebeği sadece birkaç dk sevilecek bir şey sanması hiç hoş değil…
Esinj takdir ediyorum
 
Oğlumuz 31 gündür sarılık olduğu için 2 saate bir beslemek zorundayım. 1,30 saatte bir uyandırıyorum. Besledim vs deken 1,30 saatte bir 1 saat beslemek rutini oluyor. Daha banyosuydi vs. Derken. Annemde çok koşturuyor tek başına. Kıyamıyorum. İyileşince biraz yardım etmek istiyorum. Sütüm sadece uyursam geliyor. Uyuyamıyorum. Şu an yanımda horlaya horlaya uyuyor. Eşime o kadar kızıyorum ki. Misafir gibi takılıyor. En son dün isyan ettim. Çocuğu kucağına vermek istiyorum "üstüm pis", altını değiştir diyorum. Tırnaklarım pis olabilir. Ya pardon da sigara içme o zaman. Deliriyorum. Bende sigara içiyordum ve bıraktım hamileyken ama onun hayatı zerre değişmedi. Çok sinir oluyorum.
Bu mesajı 6da yazmışsın. 6da nasıl uyuyabilir işten yenimi geldi çokmu yorgunmuş. Seni halini görmüyor mu. Utanmıyormu uyumaya. Onu horultusunda boğarım. İzin verme uyumasına
 
İşten çıkmak mı.? Ben onu da yapsam depresyona girerim. Önceden işe gitmem falan diyordum ama özledim işi. Ama çocuk +is nasıl olur dayanabilir miyim bilmiyorum... Ben eşime azıcık isyan ettim beni tersledi. Oturup tüm ailemin evde olduğu gün ağladım sessiz sesszi. Çünkü anne babamın üzülmesini, kardeşlerimin üzülmesini ve kocama öfke duymalarini istemiyorum. Aynı evde yaşıyoruz ve benim sorumluluğum gibi geliyor o huzuru sağlamak :KK43:. Ama eşimden beklediğim anlayış yok. Eskiden yapmadığı bir şekilde arada gelip uyurken öpüyor bu. Yani gerçekten ben çok daha fazlasını bekliyorum ondan ama üstten sıkıp alttan yalatiyir derler öyle bir tavır içinde.
Evet bende öyle bir şocupu karnında taşıyıp doğurmak ona bakmak öyle zoraki cidden mucize givi erkekler bunu anlamıyor normal görüyor bizim görevimiz givi görüyor bence onlar elinden geleni yaptığını sanıyor ama bize yetmiyor. Bende aileme pek bişey demem ben iki güler yüz görsem unuturum ama onlar unutmaz
 
Bebeğiniz kaç aylık ya da kaç günlük?
31 günlük ve uzamış sarıligi var
Ay ne alakasız bir örnek vermiş eşiniz ya. Kardeşinizi kıskanmanız ile bir mi bu konu. Çocuğu kardeşlerinizden yapmadığınıza göre? Siz ne kadar anneyseniz ve sorumluluklarınız varsa onunda baba olarak sorumlulukları var. Sadece evin ihtiyaçlarını alıp, eve gelip iki bebeği sevip köşeye çekilmek ile destek olunmaz ki.
Srlurekli ne kadarıni beklediğimi ölçüyor :KK43: bir şeyler yapmaya çabalıyor ama ne kadari benden bekleniyorsa o kadar yapayım fazlasını yapmak aklına gelmiyor
Evet bende öyle bir şocupu karnında taşıyıp doğurmak ona bakmak öyle zoraki cidden mucize givi erkekler bunu anlamıyor normal görüyor bizim görevimiz givi görüyor bence onlar elinden geleni yaptığını sanıyor ama bize yetmiyor. Bende aileme pek bişey demem ben iki güler yüz görsem unuturum ama onlar unutmaz
Bende eskiden anneleri bu kadar iyi anlamıyordum. Sanırım onlardan da anlamalarını beklemek zor. Ama eşimle emzirmek dışında aslında ikimizin bebeği. Benim tek farkım memem.
 
Bu mesajı 6da yazmışsın. 6da nasıl uyuyabilir işten yenimi geldi çokmu yorgunmuş. Seni halini görmüyor mu. Utanmıyormu uyumaya. Onu horultusunda boğarım. İzin verme uyumasına
Evet işten geleli 2saat olmuştu. Ya birde önümde uyuyor daha bir sınır oluyorum. İşi de öyle yorucu bir iş değil eminim günün %50si sigara çay muhabbet ile geçiyordur. Yani bunu az önce anlattım ve biberonlari yıkamaya gitti. Galiba burda herkesin dediği gibi annemin olması onu tembellige sürüklüyor. Ben anlatırım da sıkıldım artık evlilik sürecini anlat, çocuk sürecini anlat. Kimse bana bu süreçleri anlatıp beni ikna etmeye çalışmadı. Ben kendim bu işe girdim diye sorumluluk aldim
 
Evet işten geleli 2saat olmuştu. Ya birde önümde uyuyor daha bir sınır oluyorum. İşi de öyle yorucu bir iş değil eminim günün %50si sigara çay muhabbet ile geçiyordur. Yani bunu az önce anlattım ve biberonlari yıkamaya gitti. Galiba burda herkesin dediği gibi annemin olması onu tembellige sürüklüyor. Ben anlatırım da sıkıldım artık evlilik sürecini anlat, çocuk sürecini anlat. Kimse bana bu süreçleri anlatıp beni ikna etmeye çalışmadı. Ben kendim bu işe girdim diye sorumluluk aldim
1 aylık olmuş bebek annenin kalmasına gerek yok artık. Gitsin evine eşinde sorumluluğunu bilsin. Evlerinizin mesafesi ne kadar 2-3 günde bir destek olmaya gelebilir mi
 
X