- 5 Eylül 2014
- 625
- 369
- 123
- Konu Sahibi incirkusum
-
- #81
O sonu yaşamak istemem...
O sonu yaşamak istemem...Annemle birlikte bizden de boşanan, 20 yıl aramamış ama yine de son suyunu benim elimden içmiş, gasilhanede ölüsüne sarılıp ağladığım adam.... Onu nedense 40-45 li yaşlarındaki haliyle hatırlıyorum hep, beyaz pantalon, yeşil tshirt, arabanın içinde bize şarkı söyleyen adam, rüyalarıma da hep öyle geliyor... Baba deyince aklıma başka bir şey gelmiyor ...
Öyle üzüldüm ki anlatamam aynı manzara gözümde canlandı bi anAnnem komalık oldu 6 ay hastanede yattı, bu arada ben bebeğim altıma yapıyorum babaannemlerdeyiz ben altıma yapmayayım diye korkutmak için süpürgeyi yakıp popoma yapıştırdılar. Ben babamı hep annemi ve bizi döverken, gecenin bir yarısı kapıdan kovarken hatırlıyorum. Onun eve gelme saatinde uyumuş numarası yapardım yada kendimi odaya kitlerdim.
Biliyor musun babam eve hiçbir şey almazdı komşular getirirdi birde annem dantel, dolak falan yapıp satardı öyle bir şeyler yerdik. Bir eve bi geldi eli kolu dolu etler, tavuklar salata malzemeleri falan pikniğe gideceğiz hazırla bunları dedi anneme. Ben saf tabi bi mutlu oldum ki uçuyorum resmen. Sonra annem hazırladı etti bu gitti arkadaşlarıyla. Çok üzülmüştüm...
Kusura bakma çok anlattım başını ağrıttım. Anlat anlat bitmez bu adam içimi döktüm en azından.
Allah düşmanıma bile yaşatmasın...Öyle üzüldüm ki anlatamam aynı manzara gözümde canlandı bi an
Amin amin cok iyi bildigim icin o duyguyu Allah dusmanima bile yasatmasınAllah düşmanıma bile yaşatmasın...
Evet kızlar bugün babalar günü. Her yerde kızların babalarıyla resimlerini, onlar için yazdıkları güzel sözleri okuyorum.
Normal günlerde değilde özel günlerde baba yokluğu çok kötü hissettiriyor.
Mezuniyet, ilk iş günün, doğum günün, istenme, düğün, babalar günü... Hiçbir önemli günümde yok. Böyle zamanlarda keşke ölmüş olsaydı diyorum. En azından öldüğü için yanımda olamıyor yoksa hep arkamda olurdu diyebilirdim.
Neyse yine duygulandım işte. Nette 2 tane yazı buldum içimi döküp sizinle paylaşmak istedim.
Ne güzel...Tek kelimeyleyse fedakarlik. Acacaksak, sorumluluk duygusu zirvede, hicbir zaman kendini oncelik gormeyen, hayatini ailesine adamis bir koca adam
Nedense içinde hep ileride son yasadıklarınızı yaşayacagım korkusu...
Sonra gelde sev bu adamları...Annesi babası olmayanlar çok üzülmesin.. Allah her şeyin en iyisini bilir yokluklarını göstermesin ama bazı anne babalar var olduklarında da üzüntü yaşatırlar.. Baba kelimesi bana şu anda 30 yaşını geçmiş kızının dizine saçma sapan bomboş bir nedenden dolayı tekme atıp kalıcı hasar bırakan birini anlatıyor..
Size de sevdiklerinizle beraber mutlu bir omür dileklerimleAmin arkadaşım. Babanızla size beraber musmutlu uzun ömürler diliyorum...
Allah gönlünüze göre versin...Ben kucukken babami inanilmaz cok severdim. Oda bana karsi cok ilgiliydi hicbir seyim eksik olmadi. Kimsede olmayan oyuncaklari alir en guzel yerlerde yemek yedirirdi.
Ne zamanki buyudum her sey degisti hep alkole zaafi vardi uzerine birde annemi aldatmalar ve bundan hic gocunmamasi hayatina giren o.larla gurur duymasi, gerekli gereksiz şaka yapiyormus gibi hayatimi elestirmesi, discolarda barlarda gezmesi derken bi cırpıda silip attim hayatimdan. Annemde bosandi onada ben cesaret verdim.
Hala kardesimi arar benimle barismaya calisir icer icer bana mesaj atar hicbirini umursamiyorum.
Seneye evleniyorum dugunume dahi cagirmicam. Bana gore dunyanin en iyi insani cikti karsima cok mutluyum. Onun ailesinide cok seviyorum.
Babam gibi birinden uzak kendi hayatimi kurma dusuncesi bile huzur veriyor.
Amin teşekkür ederimSize de sevdiklerinizle beraber mutlu bir omür dileklerimle
Yazdıklarınızı okuyunca gözlerim doldu resmen sanki roman gibi film gibi neden böyle olduguna anlam veremiyor insanAz önce açtığınız bir konuyu okudum babanızla ilgili; benim babamın yapısı daha değişikti, hiç dayağını yemedim, küfür, hakaret işitmedim. Beyoğlu'n da büyümüş, o da babasızlık çekmiş bir adamdı. Sadece annemi sevdi hayatı boyunca, o olmayınca çocukları da olmadı. Annemle babam ayrıldığında ben 6 yaşındaydım, 8 yıl babamla kaldım. Ben ondan kitapları, şiirleri, tangoyu, valsi öğrendim, aşk için ağlayabilmeyi öğrendim, sonra bir gün pat diye kaldırıp beni anneme yolladı, çok uzun hikayeler bunlar ama ona yıllarca kızdım. Şimdi düşünüyorum, neydi nasıldı psikolojisi, neden yaptı bunları hala bilmiyorum ama onu affettim. Onun naif, ağlayan yanlarını bilen tek çocuğuyum ben, diğerleri hiç yaşamadılar. Artık geçti kızgınlıklarım, ahlarım vahlarım... Affettim ben onu, evlatlık hakkımı helal ettim öyle uğurladım, cenazesini kaldırırken onu buradan tek başıma uğurladım, şimdi içimde hiç bir şey yok, babasızlığı çok çektim, annesizliği de öyle ama inanıyorum ki ahirette onlara soramadığım her şeyi soracağım, o güne dek sabrediyorum, içimden tangoları mırıldanıyorum babam aklıma geldiğinde, umarım bu dünyada çözersiniz babanızla sorunlarınızı, umarım bu dünyada anlar kıymetinizi. Analar babalar karşılıksız sever derler ya hep aslında evlatlar da karşılıksız seviyor, ne yaparlarsa yapsınlar boğazımızda bir yumrukla da olsa özlüyoruz onları ....
Bende... Ben bilemedim cocuklarım bilsin istiyorum.Bende açıkcası baba sevgisi nasıl birseydir o sarılınca insan ne hisseder cok merak ederim
Evlimisiniz degilmisiniz bilmiyorumda inşallah çocuklarınıza gercek babs sevgisi nasip olurBende... Ben bilemedim cocuklarım bilsin istiyorum.
Nişanlıyım canım. Bende aynı şekilde hayatımı, hayallerimi her şeyimi yıktı döktü. Ne diyeyim Allah'a havale ettim.Evlimisiniz degilmisiniz bilmiyorumda inşallah çocuklarınıza gercek babs sevgisi nasip olur
İnanın hayatıma bakıyorum yaşadıgım en basit kötü seylerde dahi babamın imzası var ve ne yazık ki en ufak mutlu yada guzel birseyimde hatırası yok
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?