Herkese merhabalar. Annem ile ilişkimiz her geçen gün kötüye gidiyor gerçekten buna çok üzülüyorum. Şöyle anltayım; geçen hafta annemin evine tatile geldik bebeği ile. Ayrı şehirlerdeyiz. 10 Aydır gelmemiştik. Dinleniriz denize gireriz diyerekten çıktık geldik. Annem çok suratsız sürekli mutsuz hırçın inatçı herkese karışan bir kadın. Sabahları uyandık ben bebeğimle uğraşıyorum o ise kahvaltı hazırlamaz isterki beraber hazırlayalım. Söylerim anca öyle hazırlar. Söylene söylene kaldırır sofrayı. Bu sürede hep 5 karış surat ama. Evdeki diğer yeğenlerime kendi torunlarına sürekli bağrınır. Bir tanesi 6 yaşında babası bir süreliğine bize bıraktı ve onu çok azarlıyor. Defalarca uyardım ama inatla bildiğini okuyor. Çok üzülüyorum. Bende dinlenmek için tatile gelmişim evde böyle şeyler yaşıyorum. Evde sürekli gerilimli bir hava mevcut. Kendisi sürekli ama sürekli internette oyun Facebook instagramda. Bizimle hiç muhabbet etmez güzel tatlı bir söz yok. Anca laf sokar başkalarının çocuklarını över eşimin ailesini yerer bizleri aşağılar evdeki çocuklara genç kızlara azarlar daha sayamayacağım bir sürü şey. Bizlere asla yemek hazırlamaz mesela kalkın kendiniz hazırlayın der. Çocuklarına ve torunlarına yemekler hazırlamayı enayilik gibi görüyor. Kek börek yapalım bir gün dedim canımız çekti yapmadı. En ufak eleştiride acayip sesini yükseltir içeri gider ağlar. Olmaz olsun sizin gibi evlatlar der. Ablamla sürekli konuşuruz neden böyle diye? Bir çok kişi anne evinden kendi evine gitmek istemezken ben geldiğime pişman oldum. Tatilimiz burnumudan geldi. Ters bakışlar laf sokmalar gözümüzün önünde küçük yeğenime sürekli bağırmaları. Ve bu küçük yeğenimin annesi babası ayrı annesi onları istemedi çocuk babası ile yaşıyor. Bunca şeylere rağmen babaannesi tarafından ititlip kakılıyor. Resmen sinirini boşaltıyor çocukla. Dün sabah ayağa kalkıp zorla yanaklarını sıkıp ağzını açıp yemek tıkıştırdı. Yere bardak döktü diye tüm site duyacak şekilde bağırdı. Çocuk içeri gidip bana sarılıp ağladı babama götür beni diye. Kucağımda Bebeğim ne yapacağımı şaşırdım. Ne yapmalıyım arkadaşlar ? Çok üzülüyorum senelerdir bu böyle... küçükken bize yaptıklarını şimdi bu yeğenime yapıyor bize hala yapıyor.. siz olsanız ne yapardınız nasıl hareket ederdiniz?
Başlığı okuyunca anneniz size geliyor evinizin huzurunu bozuyor, gitmiyor falan sandım. Başlığı çok yanlış atmışsınız. Katlanamıyorum demeniz çok abes. Evinize dönersiniz olur biter. Sanki elinizde olan bir durum yok gibi, çaresiz gibi yazmışsınız. Katlanamıyorsanız evinize gidin, bu kadar basit. Sorun çözüldü.
Ayrıca sizi ısrar kıyamet çağırmayan birinin evine bu anneniz de olsa niye gidiyorsunuz? Hem de zorunluluktan değil, tatil amaçlı? Hadi gittiniz, istenmediğinizi anladığınız yerde niye ısrarla duruyorsunuz? Bu gurursuzluk olmuyor mu? Bir de üstüne niye kahvaltı hazırlamasını, kek yapmasını istiyorsunuz? Daha da sinirlenip, daha kötü davranacağı çok açık. Ben taa buradan görüyorum. Bir insan tahammülsüzse ondan daha fazla talepte bulunmazsınız. Bulunursanız daha da tahammülsüz olur.
O çocuğa da siz orda olduğunuz için ekstra kötü davranıyor olabilir. Kalabalığı sevmeyen bir insana benziyor. Hem çocuk, hem siz, hem bebekle aynı anda aynı evde zorlanıyor olabilir. Abinizin çocuğuna da bakmak zorunda değil. Yapmanız gereken abinize ortamı anlatıp, çocuğu ordan almasını söylemek. Veya çok üzülüyorsanız siz bir süre kendi evinizde bakabilirsiniz. Siz bebeğim var bakamam diyeceksiniz de o da sizden yaşlı ve kişiliği çocuk bakmaya müsait değil.
Anneniz çok iyi kalpli veya fedakar olmayabilir. Hatta bu konularda ortalamanın çok altında da olabilir. Ama bunu size söylememizin, teyit etmemizin kime ne faydası olur? Zorunda değil ki. Evinize gelip, bana kahvaltı hazırla, kek yap vs de demiyor. Sizin ondan uzaklaşma özgürlüğünüz var. Çözüm odaklı olun, evinize dönün.
