Kimine göre dert kimine göre değil

Sürekli çocuğa baktıkları için özlüyor olabilirler.
Sınır çizmek ve görüşmek istemiyorsan ya bakıcı bulacaksınız yada yaşı uygunsa kreşe vereceksiniz

Özel alana saygıları yok belli ki ama yine de şükredin çocuğunuza gül gibi bakıyorlarmış, buradaki çoğu insanın kendi annesi doğumda bile yanına gitmek istemiyor.
Zaten bir çocuk hasretleri var onların bizden başka da kimse yok o yüzden onlara normal geliyor sanırım bu olanlar
 
Sürekli çocuğa baktıkları için özlüyor olabilirler.
Sınır çizmek ve görüşmek istemiyorsan ya bakıcı bulacaksınız yada yaşı uygunsa kreşe vereceksiniz

Özel alana saygıları yok belli ki ama yine de şükredin çocuğunuza gül gibi bakıyorlarmış, buradaki çoğu insanın kendi annesi doğumda bile yanına gitmek istemiyor.
Zaten bir çocuk hasretleri var onların bizden başka da kimse yok o yüzden onlara normal geliyor sanırım bu olanlar
Yani çocuklara ben bakacağım, 2 3 sene işe dönmem diyorsanız konuşup bağınızı koparin o zaman ne diyelim ki. Teşekkür edin, bana bu kadari fazla geliyor diyin mesafeyi koyun. Gerçekten o kadar zor değil yani ben de dedim, samimi ilişkiler sevmiyorum alışık değilim rahat edemem dedim zamanında oh mis gibi her işimi kendim görüyorum ama kafam rahat.
bunu demek benim için çok zor çünkü bu öyle bir çizgiye geldiki böyle bir sınır bizi tümden koparabilir ya da başka başka yerlere sarpabilir bunun normal düzgün olması gereken bir yolu yok mu diye sordum ben aslında
 
Hiç sormayın işte kadın kadının düşmanıdır diye boşa dememişler
Kayınvalidesini yani başka bir kadını şikayet etmek için konu açan biri mi söylüyor bunu? Kadının arkasından bir sürü yazı yazdınız, kendisine söyleyemiyorsunuz korkudan. Siz de onun düşmanı değil misiniz? Hem eve baksın, hem çocuğa baksın, hem kazık kadar yetişkin oğlunun önüne kahvaltı koysun, hem çamaşır bulaşık balkon yıkasın temizlik yapsın, hem de gelini bir sürü arkasından konuşsun. Siz de kadın kadının düşmanıdır olmuyor musunuz?
 
Çalışıyorsunuz sonuçta, onlar olmasaydı bakıcı tutacaktınız hangisi sizin için daha güvenli ? Gözünüz arkada kalmıyordur en azından öyle düşünün. Biz anne olarak o boşluğa hayatımızın her alanında düşeceğiz yapacak birşey yok... Büyüyecekler, okula gidecekler, belki başka şehire, evlenecekler.... Çalışmaya devam edecekseniz bu durumu kabullenmek en doğrusu. Kaldı ki doğum yapacaksınız, onlara hiç olmadığı kadar ihtiyacınız olacak artık.. çocuğunuz kaç yaşında bilmiyorum, henüz çok küçük olduğunu varsayıyorum.. iki çocukla hayat hepten zor 🤷
Evet gözüm hiç arkada kalmıyor güveniyorum bu boşluklar beni çok yıpratıyor neresinden tutarsam elimde kalıyor evde kaldım olmadı işe gittim gene olmadı
 
Kayınvalidesini yani başka bir kadını şikayet etmek için konu açan biri mi söylüyor bunu? Kadının arkasından bir sürü yazı yazdınız, kendisine söyleyemiyorsunuz korkudan. Siz de onun düşmanı değil misiniz? Hem eve baksın, hem çocuğa baksın, hem kazık kadar yetişkin oğlunun önüne kahvaltı koysun, hem çamaşır bulaşık balkon yıkasın temizlik yapsın, hem de gelini bir sürü arkasından konulsun. Siz de kadın kadının düşmanıdır olmuyor musunuz?
Bakın hanımefendi ben bunların hiçbirini talep etmedim diyorum kendine iş kalmasın diye gece evi gırgırladıgım bile oluyor ses çıkmasın diye sessizce yapıyorum sizler neden anlamak istemiyorsunuz şimdide kayınvalidemin yaptıklarının normal güzel iyi şeyler olduğunu mu yazıyorsunuz ne kaşar gelgitleri olan insnalarsınız siz
 
Topluma gelen çocuk sizi ilgilendirmiyor olabilir, bana ne başkasının çocuğundan, psikolojik problemlerinden diyebilirsiniz. Ben sıramı savdım boyumu geçti çocuklarım. Başkasının şımarık kaprisli her istediği yapılan, yapılmadığı zaman başka çocukları zorbalayanlardan kurtuldum. Bu demek değil topluma karşı hassasiyetim yok. Her çocuğun mutlu huzurlu sağlıklı büyümesini gelişmesini isterim. Siz pısıp susup oturun abartmamayı seçin. Bazıları çocuk benim değil bana ne kafasındalar ama ben onlardan değilim, yazacağım varsa yazarım konuşacağım varsa konuşurum. Belki konu sahibine dank eder, düşünmediği şeyi düşünür, bizle çatışıyor ama günün sonunda bir acaba bile oluşsa kafasında bana uyar. Gülücüklü emoji atmaktan daha faydalıyım almak isteyene. Sizce komik mi bir çocuğun başkasına anne demesi, veya anne demeye zorlanması?

Ya çok istiyorum size sayfa sayfa cevap yazmak ama inanın çocuklarım uyurken acil uyumam lazım. Sadece şunu söyleyeyim, söyledikleriniz Newton’ın Yer Çekimi Kuramı kadar gerçek ve doğru olsa bile söyleme şeklinizle karşınızdakini kaybediyorsunuz. Topluma böyle inceden fayda sağlamak istiyorsanız karşınızdaki kişiyi (hele de bu kişi yardım isteyen, üzgün biriyse) tartışmaya (hatta yüz yüze konuşulan durumlarda mahalle kavgasına) sürükleyebilecek söylemler yerine, sizin deyiminizle biraz gülücüklü emojili bir ifade tarzı seçerseniz daha başarılı olursunuz diye düşünüyorum.

İyi geceler.

Gülücüklü emoji.
 
Kayınvalidesini yani başka bir kadını şikayet etmek için konu açan biri mi söylüyor bunu? Kadının arkasından bir sürü yazı yazdınız, kendisine söyleyemiyorsunuz korkudan. Siz de onun düşmanı değil misiniz? Hem eve baksın, hem çocuğa baksın, hem kazık kadar yetişkin oğlunun önüne kahvaltı koysun, hem çamaşır bulaşık balkon yıkasın temizlik yapsın, hem de gelini bir sürü arkasından konuşsun. Siz de kadın kadının düşmanıdır olmuyor musunuz?
Üslubunuz demin yazan hanımefendi kadar o kadar çirkinki başta bunu düzeltmeniz lazım çünkü ne kadar doğru yazarsanız yazın asla doğru değil yazdıklarınız yanlış üslup doğru sözün katilidir bunu sakın unutmayın ben size bir şey öğretmiş olayım konum üzerinden
 
2. çocuk doğduktan sonra ne yapacaksınız karar verdiniz mi? Çalışmayı sevdiğinizi, evde durmaktan çok bunaldığınızı söylemişsiniz. İlk başlarda çalışamayacağınız kesin. Ne yapmayı planlıyosunuz
 
Hiç sormayın işte kadın kadının düşmanıdır diye boşa dememişler
Bence kayinvalideniz fazla fedakarlık yapıyor ve sizi rahat ettirmeye çalışıyor, sizin de bu durumdan memnun olduğumuzu düşünüyor.
Rahatsız olduğunuzu bilse emin olun kendisi bağı koparır bu da sizin işinize gelir mi bilmem.

Çocuk büyütmek gerçekten çok zor, bu süreçte kimi insan ben herşeyi tek başıma yaparım derken kimisine destek çok iyi gelir.
Açıkçası ben arada bir işim olunca kayinvalideme bırakıyorum gül gibi bakıyor, yada oraya gittiğimizde sen git biraz dinlen biz bakıyoruz dediğinde çok hoşuma gidiyor. Bana da iyi geliyor.

2 çocuğu al, çalışma ve tek başına bak ozaman daha iyi anlarsın kayinvalidenin yardımcı olmasının ne büyük nimet olduğunu.
 
İ
2. çocuk doğduktan sonra ne yapacaksınız karar verdiniz mi? Çalışmayı sevdiğinizi, evde durmaktan çok bunaldığınızı söylemişsiniz. İlk başlarda çalışamayacağınız kesin. Ne yapmayı planlıyosunuz
kinci evladım doğunca yine uzun süreli izne ayrılacağım inşallah sonrasında ne olur ancak zamanı gelince söyleyebilirim şuan ki durum bu
 
Bence kayinvalideniz fazla fedakarlık yapıyor ve sizi rahat ettirmeye çalışıyor, sizin de bu durumdan memnun olduğumuzu düşünüyor.
Rahatsız olduğunuzu bilse emin olun kendisi bağı koparır bu da sizin işinize gelir mi bilmem.

Çocuk büyütmek gerçekten çok zor, bu süreçte kimi insan ben herşeyi tek başıma yaparım derken kimisine destek çok iyi gelir.
Açıkçası ben arada bir işim olunca kayinvalideme bırakıyorum gül gibi bakıyor, yada oraya gittiğimizde sen git biraz dinlen biz bakıyoruz dediğinde çok hoşuma gidiyor. Bana da iyi geliyor.

2 çocuğu al, çalışma ve tek başına bak ozaman daha iyi anlarsın kayinvalidenin yardımcı olmasının ne büyük nimet olduğunu.
Hissettiriyorum anne yapma diyorum bir iki defa görümcem sende artık çocuğu bıraksana yani gezmeye felan gitsene gibi şeyler söyleyince açıkça hayır ben ayrı kalamıyorum özlüyorum işten dolayı mecburi ayrı kalıyoruz dedim ama işte karşımdaki anlamıyor evet çok zor iki çocuk daha da zor olacak ama sürekli kapın çalınıp telefonun çalınıp rahatsız edilmekten iyidir
 
Bence sizin probleminiz gelme gitme işleri. Hamileliğin arkasına sığınıp çat kapı gelme olayını bitirin öncelikle. Bi geldiklerinde yatıyordum rahatsızdım diyin ev haliyle müsait değil tavrı takının, biraz bi kötü hissettirin, giderlerken de gelmeden arayın hazırlık yapayım hamileyim diyin. Her telefonu açmayın, açtıklarınıza bir iki buyrun gelin demek isterdim ama rahatsızım belim ağrıyor yatıyorum vs diyin. Çatkapı gelmedikleri sürece sürekli arayıp bize gelin deseler de 3 aramanın 1ine gidersiniz olur biter.
Yeniden sınır çizeceksiniz, kolay değil ama çizmeniz şart yoksa böyle de dolup dolup yine bi yerde kötü olacaksınız, en azından sınırınız belli olsun. Özellikle şimdi yeni bebek geldiğinde siz hep evde olacaksınız, büyük torunu da sevdikleri alıştıkları için çok yüz göz olma ihtimaliniz var baştan koyun sınırı
 
Ne güzel kadın sizin için herşeyi yapıyor,ama yaranamıyor.
Bence şikayet edeceğinize teşekkür edip elini öpün kadıncağızın.
Benim annem de çocuğuma baktı,ama bırakın evimi toparlamayı,damat dağıtıyor diye beni darladığı günler çok olmuştu.
Kayınvalidenizin kıymetini bilin.
 
Merhaba hanımlar. Eşimin memleketinde yaşıyoruz çocuğum oldu izne ayrıldım ve hayatımın en kötü 2 yılını geçirdim evladıma bakmak hasretiyle geçirdiğim bu zamanlar işe ara vermenin zorluğu (çünkü çalışmayı çok seviyorum ve evde durmak beni çok yıpratıyor)
Ve kayınvalidemgil ile sık görüşmekten o kadar bunalmıştımki geri işe döndüm bu sefer evladıma onlar baktıgı için yine çok fazla görüşüyoruz ama evde durduğum kadar değil çünkü vakit olmuyor. Şimdi yeniden hamileyim ve doğumuma az kaldı bu yaşadıklarımı düşündükçe ve yeniden yaşayacağımı düşündükçe çok yıpranıyorum. Evladıma çok güzel bakıyorlar ancak kendileri bakmak istedi ve karşılığını da elimizden geldiğince yapıyoruz. Evladım onları çok seviyor onlar evladımı.

Kayınvalidem annem annem diyor çocuğa, annene gidicen mi en çok kimi seviyorsun bize geldiklerinde sende gelecek misin ne zaman bizde kalmaya başlayacaksın durmadan yemeğe oturmaya çağırıyor çocuğu almaya gittiğimizde zorla çay koyar sofra kurar. Geçen hafta izinliydim ve durmadan hergün aradılar çocuk ne yapıyor özledik durmadan geldiler görmeye markete giderken uğruyorlar sürekli uğruyorlar. Diyorumya kimine göre dert kimine göre lütuf belki ama ben o kara günlerim yeniden geleceği için evlatlarımın başında duracağıma sevinemiyorum bile. Evimi hep toplu bırakmaya çalışıyorum olaki aniden gelirler diye ikramlık hazırda bulundurmaya çalışıyorum belki komik gelecek ama hayatım benim değil sanki. Aynaya bakınca kendime acıyorum gerçekten. Tam evladımı uyutuyorum mesela bir kahve yapıyorum kitabımı alıyorum elime birden kapı çalıyor kim kayınvalidemgil. Bunları yeniden yaşayacak olmak beni çok yıpratıyor eşimle ilk evladımda bunları yaşadığımız zaman çok konuştuk ama ne o bir şey yapabildi ne ben
Sürekli içli dışlı olmak zorunda kaldığın insanlar için neden ikramlık hazırlayıp ev toplamaya çalıştığını anlamadım. Hele bir de 2 çocuklu olacakken. Sürekli misafir ağırlama modunda olmak zorunda değilsin. Yapma. Bu kadar basit, yapma. Anadolu misafirperver olabilir de çalışan veya 2 çocuklu kadın hele ki gece gündüz çat kapı gelen insanlara misafirperver olmak ikram yapmak zorunda değildir. Ayrıntı bilmediğim, diğer yorumlarını da henüz okumadığım için iyi insanlar olduklarını varsayıyorum. Bırak sevsinler iyi baksınlar çocuklarına şımartıp tepene çıkarmıyorlarsa ki böyle bir şey yazmamışsın keyfini çıkarabileceğin bir durum bu. Çat kapı gelmelerine de güzel dille söylenen 'sık sık uyuyorum ya da çocuğu uyutup ben de uyuyorum lütfen aramadan gelmeyin' diyeceksin. Baktın dinlemiyorlar. Onları içeri buyur edip 'başım ağrıyor ilaç aldım o da uyku yaptı müsadenizle uyuyacağım' deyip kaçacaksın. Rahatsızlığını davranışlarınla da belli edeceksin ki insanlar ciddiye alıp mesafe ayarlasın, arkalarından söylenip yüzlerine sürekli hürmet edersen lafının gerçekliğini anlayamazlar.
 
Zaten ben de bunu bildiğim için bu kadar üzgünüm. Çünkü aslında görünürde bu bir suç değil yani kötü bir şey yapmıyorlar ama benim hayatım açısından kötü. Sınırını bilmek midir bu. Bir hafta izinliydim ayda yılda bir rahat edeyim evladımla vakit geçireyim diye onda bile bunaltıp durdular hergğn arıyorlar hergğn eşim ayrı ben ayrı açmıyordum evde olunca mecbur açtım sürekli görüşüyoruz sürekli gelmek istiyorlar bizi istiyorlar gitmemizi haftasonu durmadan arıyorlar çocuğu gezmeye getir zaten beş gün orda bu çocuk hiçbir zaman annesi babası ile vakit geçirmesin mi
Söylesene bunu onlara, 5 gün sizde zaten hafta sonu da biz başbaşa kalalım demek, izinliyim çocuğumla başbaşa kalmak evimin tadını çıkarmak istiyorum demek çok da zor değil. Bu insanlara vahiy gelmeyecek bu konuyla ilgili.
 
Evimde eksiklik olursa kendisi yapıyor bende bunu kendime yedirremiyorum mecburen işlerimi düzenli yapmaya çalışıyorum çamaşır varsa bir iki defa yıkadığını gördüm yahu kirli iç çamaşım oluyor içinde neden yıkıyorsun anne bir daha yıkama dedim ama balkonu yıkıyor bulaşık varsa yıkıyor eşime kahvaltı hazırlamaya çalışıyor normalde kahvaltı yemiyordu eşim o sabah gelince hazırlamaya çalışıyor bu sefer eşimin yiyesi tutuyor böyle olunca bende hergğn eşime beslenme çantası gibi çanta hazırlıyorum patatesini ile kızartıp koyuyorum yanına oyuncakları etrafı mutlaka topluyorum süpürülmesi gerekiyorsa süpürüyor ben rahatsız oluyorum ama anlatamıyorum derdimi
Şunları dert ve iş ediniyorsunuz ya vallahi bravo, buna bulup da bunmak deniyor. Salın kadını, ne güzel destek, ben olsam bunların karşılığında kvyi hediyeye boğar mutlu mesut yaşar giderdim. Siz müzmin mutsuz memnuniyetsizsiniz. Kadın sadece çocuğa bakıp gitse 'koca gün yatıyor bir işe elini sürmüyor' der yine şikayet ederdiniz. Hakikaten dert edinmek sizinki
 
Merhaba hanımlar. Eşimin memleketinde yaşıyoruz çocuğum oldu izne ayrıldım ve hayatımın en kötü 2 yılını geçirdim evladıma bakmak hasretiyle geçirdiğim bu zamanlar işe ara vermenin zorluğu (çünkü çalışmayı çok seviyorum ve evde durmak beni çok yıpratıyor)
Ve kayınvalidemgil ile sık görüşmekten o kadar bunalmıştımki geri işe döndüm bu sefer evladıma onlar baktıgı için yine çok fazla görüşüyoruz ama evde durduğum kadar değil çünkü vakit olmuyor. Şimdi yeniden hamileyim ve doğumuma az kaldı bu yaşadıklarımı düşündükçe ve yeniden yaşayacağımı düşündükçe çok yıpranıyorum. Evladıma çok güzel bakıyorlar ancak kendileri bakmak istedi ve karşılığını da elimizden geldiğince yapıyoruz. Evladım onları çok seviyor onlar evladımı.

Kayınvalidem annem annem diyor çocuğa, annene gidicen mi en çok kimi seviyorsun bize geldiklerinde sende gelecek misin ne zaman bizde kalmaya başlayacaksın durmadan yemeğe oturmaya çağırıyor çocuğu almaya gittiğimizde zorla çay koyar sofra kurar. Geçen hafta izinliydim ve durmadan hergün aradılar çocuk ne yapıyor özledik durmadan geldiler görmeye markete giderken uğruyorlar sürekli uğruyorlar. Diyorumya kimine göre dert kimine göre lütuf belki ama ben o kara günlerim yeniden geleceği için evlatlarımın başında duracağıma sevinemiyorum bile. Evimi hep toplu bırakmaya çalışıyorum olaki aniden gelirler diye ikramlık hazırda bulundurmaya çalışıyorum belki komik gelecek ama hayatım benim değil sanki. Aynaya bakınca kendime acıyorum gerçekten. Tam evladımı uyutuyorum mesela bir kahve yapıyorum kitabımı alıyorum elime birden kapı çalıyor kim kayınvalidemgil. Bunları yeniden yaşayacak olmak beni çok yıpratıyor eşimle ilk evladımda bunları yaşadığımız zaman çok konuştuk ama ne o bir şey yapabildi ne ben
Bakımını onlar sağladığı için alışmışlar ve özlemeleri, merak etmeleri normal.
Benimde kendi annem bakıyor , o da haftasonu bile çok özler, cuma günleri gönderirken içine sokacakmışcasına sarılır öper.
Sizden farkım çat kapı asla gelmez, haftasonu özlese bile görüntülü aramak dışında evime gelmez, herkes kafasını dinlesin der, ki bu da kişisel sınır oluyor bence. Sizde bunu çizin. Her daim gelecekler diye hazır nazır beklemeniz karşı tarafa bu durumdan memnun olduğunuz mesajını veriyor.
 
Merhaba hanımlar. Eşimin memleketinde yaşıyoruz çocuğum oldu izne ayrıldım ve hayatımın en kötü 2 yılını geçirdim evladıma bakmak hasretiyle geçirdiğim bu zamanlar işe ara vermenin zorluğu (çünkü çalışmayı çok seviyorum ve evde durmak beni çok yıpratıyor)
Ve kayınvalidemgil ile sık görüşmekten o kadar bunalmıştımki geri işe döndüm bu sefer evladıma onlar baktıgı için yine çok fazla görüşüyoruz ama evde durduğum kadar değil çünkü vakit olmuyor. Şimdi yeniden hamileyim ve doğumuma az kaldı bu yaşadıklarımı düşündükçe ve yeniden yaşayacağımı düşündükçe çok yıpranıyorum. Evladıma çok güzel bakıyorlar ancak kendileri bakmak istedi ve karşılığını da elimizden geldiğince yapıyoruz. Evladım onları çok seviyor onlar evladımı.

Kayınvalidem annem annem diyor çocuğa, annene gidicen mi en çok kimi seviyorsun bize geldiklerinde sende gelecek misin ne zaman bizde kalmaya başlayacaksın durmadan yemeğe oturmaya çağırıyor çocuğu almaya gittiğimizde zorla çay koyar sofra kurar. Geçen hafta izinliydim ve durmadan hergün aradılar çocuk ne yapıyor özledik durmadan geldiler görmeye markete giderken uğruyorlar sürekli uğruyorlar. Diyorumya kimine göre dert kimine göre lütuf belki ama ben o kara günlerim yeniden geleceği için evlatlarımın başında duracağıma sevinemiyorum bile. Evimi hep toplu bırakmaya çalışıyorum olaki aniden gelirler diye ikramlık hazırda bulundurmaya çalışıyorum belki komik gelecek ama hayatım benim değil sanki. Aynaya bakınca kendime acıyorum gerçekten. Tam evladımı uyutuyorum mesela bir kahve yapıyorum kitabımı alıyorum elime birden kapı çalıyor kim kayınvalidemgil. Bunları yeniden yaşayacak olmak beni çok yıpratıyor eşimle ilk evladımda bunları yaşadığımız zaman çok konuştuk ama ne o bir şey yapabildi ne ben
Siz bu kadar titiz davrandığınız için sürekli geliyolar. Ne diye önceden strese girip evi temizleyip ikramlık hazırlıyorsunuz ki. Hiçbişey yapmayın ev sizin. Dağınık görsün bi çay varsa içsin gitsin. Ben bazen canım istemezse kv telefonunu bile açmıyorum. Karşı dairemde yengem oturuyo çocuk ayağımdaysa kapıyı çalarsa yerimden bile kalkmıyorum.
Kv uzakta oturuyo geçen hafta kardeşi öldü yaşadığım şehre geldi iki dk başı sağolsun demek için aradım. Eve bile davet etmedim. Daha sonra kendisi eşimi arayıp gelmek istedi bahane uydurduk torununu bile göremeden gitti.
Bu arada kötü bi insan değilim aksine salak denecek kadar iyi niyetliyimdir ama nişanlılık ve düğün sürecinde yapılanlardan sonra ona karşı içimde bi gram sevgi ve saygı kalmadı. Ne hakediyolarsa ona uygun davranıyorum
 
Merhaba hanımlar. Eşimin memleketinde yaşıyoruz çocuğum oldu izne ayrıldım ve hayatımın en kötü 2 yılını geçirdim evladıma bakmak hasretiyle geçirdiğim bu zamanlar işe ara vermenin zorluğu (çünkü çalışmayı çok seviyorum ve evde durmak beni çok yıpratıyor)
Ve kayınvalidemgil ile sık görüşmekten o kadar bunalmıştımki geri işe döndüm bu sefer evladıma onlar baktıgı için yine çok fazla görüşüyoruz ama evde durduğum kadar değil çünkü vakit olmuyor. Şimdi yeniden hamileyim ve doğumuma az kaldı bu yaşadıklarımı düşündükçe ve yeniden yaşayacağımı düşündükçe çok yıpranıyorum. Evladıma çok güzel bakıyorlar ancak kendileri bakmak istedi ve karşılığını da elimizden geldiğince yapıyoruz. Evladım onları çok seviyor onlar evladımı.

Kayınvalidem annem annem diyor çocuğa, annene gidicen mi en çok kimi seviyorsun bize geldiklerinde sende gelecek misin ne zaman bizde kalmaya başlayacaksın durmadan yemeğe oturmaya çağırıyor çocuğu almaya gittiğimizde zorla çay koyar sofra kurar. Geçen hafta izinliydim ve durmadan hergün aradılar çocuk ne yapıyor özledik durmadan geldiler görmeye markete giderken uğruyorlar sürekli uğruyorlar. Diyorumya kimine göre dert kimine göre lütuf belki ama ben o kara günlerim yeniden geleceği için evlatlarımın başında duracağıma sevinemiyorum bile. Evimi hep toplu bırakmaya çalışıyorum olaki aniden gelirler diye ikramlık hazırda bulundurmaya çalışıyorum belki komik gelecek ama hayatım benim değil sanki. Aynaya bakınca kendime acıyorum gerçekten. Tam evladımı uyutuyorum mesela bir kahve yapıyorum kitabımı alıyorum elime birden kapı çalıyor kim kayınvalidemgil. Bunları yeniden yaşayacak olmak beni çok yıpratıyor eşimle ilk evladımda bunları yaşadığımız zaman çok konuştuk ama ne o bir şey yapabildi ne ben
Çocuğa kayınvalide bakmamalı, ben baktırmamak için direniyorum resmen , kızım kreş yaşına gelene kadar tüm zorluğa katlanıyorum ki sadece ben bakayım, bu yüzden çalıştığım köy okulundan tayin bile almadım ki fiziksel şartları da çok kötü , şuanda eşimle dönüşümlü bakıyoruz bazen annesinden sadece 3 saat kadar destek alıyoruz o da haftada bir gün, o 3 saat bile gözüme geliyor inan , dişimi sıkıyorum sabrediyorum ki kızım kreşe başlasın biran önce, eş ailesi çocukları sevse bile kendi istedikleri gibi yetiştiriyorlar ve ben buna tahammül edemem , tüm zorluklara rağmen kendim bakmak için mücadele ediyorum, kizim kayınvalideme anne dese çok kıskanırım, çok üzülürüm 🥲 2. Çocuğu yaptığınıza göre bir çare bulmalısınız, acilen bir bakıcı arayın derim , ben de 1 yıl evde izne ayrıldım resmen bunaldım, evde durmak çok yıpratıcı oluyor çalışan bir kadın için, bence sen bakıcı seçeneğini zorla ...
 
Merhaba hanımlar. Eşimin memleketinde yaşıyoruz çocuğum oldu izne ayrıldım ve hayatımın en kötü 2 yılını geçirdim evladıma bakmak hasretiyle geçirdiğim bu zamanlar işe ara vermenin zorluğu (çünkü çalışmayı çok seviyorum ve evde durmak beni çok yıpratıyor)
Ve kayınvalidemgil ile sık görüşmekten o kadar bunalmıştımki geri işe döndüm bu sefer evladıma onlar baktıgı için yine çok fazla görüşüyoruz ama evde durduğum kadar değil çünkü vakit olmuyor. Şimdi yeniden hamileyim ve doğumuma az kaldı bu yaşadıklarımı düşündükçe ve yeniden yaşayacağımı düşündükçe çok yıpranıyorum. Evladıma çok güzel bakıyorlar ancak kendileri bakmak istedi ve karşılığını da elimizden geldiğince yapıyoruz. Evladım onları çok seviyor onlar evladımı.

Kayınvalidem annem annem diyor çocuğa, annene gidicen mi en çok kimi seviyorsun bize geldiklerinde sende gelecek misin ne zaman bizde kalmaya başlayacaksın durmadan yemeğe oturmaya çağırıyor çocuğu almaya gittiğimizde zorla çay koyar sofra kurar. Geçen hafta izinliydim ve durmadan hergün aradılar çocuk ne yapıyor özledik durmadan geldiler görmeye markete giderken uğruyorlar sürekli uğruyorlar. Diyorumya kimine göre dert kimine göre lütuf belki ama ben o kara günlerim yeniden geleceği için evlatlarımın başında duracağıma sevinemiyorum bile. Evimi hep toplu bırakmaya çalışıyorum olaki aniden gelirler diye ikramlık hazırda bulundurmaya çalışıyorum belki komik gelecek ama hayatım benim değil sanki. Aynaya bakınca kendime acıyorum gerçekten. Tam evladımı uyutuyorum mesela bir kahve yapıyorum kitabımı alıyorum elime birden kapı çalıyor kim kayınvalidemgil. Bunları yeniden yaşayacak olmak beni çok yıpratıyor eşimle ilk evladımda bunları yaşadığımız zaman çok konuştuk ama ne o bir şey yapabildi ne ben
Peki o zaman pardon da neden 2.cocuk ? Cocuklara zaten siz bakmiyorsunuz kv ailesi bakiyor. Bunun sebebiyle de gelir giderler
 
Back