- 26 Eylül 2010
- 17.473
- 32.634
Almayi dusunuyorum.
Hayir kirilmadim, duzgun bir sekilde yorum yapana neden kirilayim. Belki de tepki gosterdim kendimce bilemiyorum ya da onemsemedim.
Almayi dusunuyorum.Kusura bakma ama hamile duygusalligimdan olabilir, anlamaya calistiysam da beceremedim.Esin gibi kizdim sana. Kese goruntusu deyip ilk ultrasonu cope atmak da neyin nesi? Eminim seveceksin, hem de daha once kimseyi boyle sevmedigini fark edeceksin. Bencillikten tum bu hislerin bence de.Seni kirmak ya da yargilamak istemedim uzgunum ama bir psikolojik destek falan mi alsan?
Benim en yakin arkadasim, benzer dusuncelerdeyiz. 1 sene once aglayarak aradi ve hamile oldugunu soyledi. Gecen sene o boyle depresifken o kadar emindim ki sevecegine ve 2. cocugu isteyecegine. O da depresif bir 9 ay gecirdi ve dogurduktan sonra 3. gun bana keainlikle cocuk yapmaliain demeye basladi. Simdi 3 aylik bebegi 2. yi yapar fazla surmeden, deli gibi seviyor.Ya niye konuşalım ki karnımızla durduk yere :)
Klasik müzik değil arka arkaya "erik dalı gevrektir" ve "carmina burana" dinledim bugün arabada giderken (evet müzik zevkim harika)
Ne yalan söyleyeyim henüz sevgi de duymuyorum. Eşim karnımı sevip duruyor ben öyle bişey de yapmıyorum
Hamilelik öyle bize dizilerde filmlerde yansıtıldığı gibi değilmiş. Ben de kalpler uçuşacak sandım gözümde. Bütün bebekler sevimli gelecek sandım. Ama hiç öyle düşünmüyorum :) başkalarına ait bebekleri ve çocukları da hala sevmiyorum. (Bir arkadaşımın bebeği hariç)
Bence gayet de normalim
Senden tek farkım hormonlarıma yenik düşüp kendim planlayarak yaptım, sanırım bunun için ağlama olayı bende olmadı. Şoka uğramadım diyebilirim. Ama diyorum ya ne birden anaç oldum, ne anne oldum.
Doktor muayenede "annesi 3 cm olmuş" diyince kadına ne diyosun sen yaaaa bakışı atıyorumannesi falan değilim 6 ay sonra doğup 1 sene sonra konuşsa ancak o zaman anne der. 1.5 sene daha bana kimse annesi falan demesin istiyorum. Bir tek kedimin annesiyim şu an :))
Böyle düşünmem durumdan memnun olmadığımı düşündürmesin sana. Bulantılarım azaldığından ve fikre alıştığımdan beri eski neşeli halime dönüyorum. Vücudumda artık hangi hormonlar pompalanıyorsa olumlu duygular oluşuyor içimde.
Çocuk sahibi olmak için tedavi oldum çok da istiyordum 2 yil sonra şükür ki oğluma hamile kaldım çok ama çok sevindim ama inan ki benim de böyle bir dönemim oldu :) hiç dert etme bunlar hep hormonların etkisi :) oğlum doğacağı zaman böyle birden çok sevicem direkt ana moduna gireceğim zannediyordum ama yine öyle olmadı :) sadece aramızdaki bağ her geçen gün artıyor :) şimdi 20 aylık ve kendimce iyi bir anne olduğumu düşünüyorum:) Allah bağışlasın yavrunuzu inşallah sizde iyi bir anne olacaksınız :) şimdilik bu kaygı normal :)Oncelikle cocuk sahibi olmak icin cabalayanlardan ozur dileyerek konuyu aciyorum. Eminim ki hosunuza gitmeyecek ama belki beni anlayacak 3-5 kisi olacaktir umuduyla konuyu aciyorum.
Normalde cocuk istemeyen, bu sebeple esimle evlenmiss biriyim. O da cocuk istemiyordu. Yakin zamanlarda cocuk yapmasam pisman olur muyum, ileriki yaslarda uzulur muyum, aile bagi arar miyim diye dusunceler sarmisti hatta buraya konu da acmistim. Uzerinden cok gecmeden plansiz bir sekilde hamile kaldigimi ogrendim. (burada neden plansiz oldugunu uzun uzun yazip sildim insanlara cinsel hayatimla ilgili ayrinti vermek hos olmaz diye dusundum). 2-2.5 senedir hamile kalmamis olan ben bu dusuncelere kapilinca hamile kalarak ilahi bir mesaj oldugunu falan dusundum. Doktora da gidince ikiz ihtimali oldugunu, kesenin gelisiminin ileride oldugunu ancak kalp atisi icin daha sonra gidecegimizi ogrenince hepten saskin ne yapacagini bilemez bir durumdaydim.
Bunu ogreneli 1 haftayi biraz gecti. Ilk 3-5 gun notr kaldim. Esimse ne karar verirsem vereyim yanimda olacagini boyle bir kararda kendisinin asla etkisinin olmayacagini soyledi. Bense artik karar asamasini coktan gectigimizi olusmus bir canli ve ciddi bir sebep yokken de aldiramayacagimi dusunerek herkese soyledim. Insanlar mutlu oldukca mutlu olurum zannediyordum ama 3 gundur her gun dakika agliyorum.
Ya bakamazsam? Ya bana yuk gibi gelirse? Milletin bebegi annesinin mutlulugunu hissederken benimki uzuntumu hissediyor diye de agliyorum. Bu yeterlilikte degil miyim, pisman olur muyum, hayatimi kisitladigi icin kotu davranir miyim diye dusunmekten kafayi yedim.
3 gundur esime ben cok kararsizim ve iyi degilim diyorum. O cocuk istemeyen adam kac gundur butun evin isini yapiyor, hava alalim diye bir yerlere goturuyor, eglenceli olacak, guzel olacak, evet benim de tercih ettigim bir sey degildi ama artik olmus zevk almaya bakacagiz, dunyaya iyi bir insan birakmak istiyorum, bizim gibi dusunceler cogalmali gibi seyler soyluyor. Onun tek derdi maddi olarak yetememek ve saglik problemi olursa uzuntuden guclu duramayacak olmasiymis. Bu sebeplerle cocuk istemiyormus. Benimkiyse tamamen bencillik. Anlamadigi ben daha yetistirme kismina gelemedim bile. Dogunca ya emzirmek istemezsem gibi bir suru takintilarim olustu. Artik buhun de mutsuz gorunce beni bana ne bicim kadinsin bu konularda bir erkegin sana telkin vermesi cok mantiksiz, o bebek dogunca yuzune tukurecek gibi seyler soylemeye basladi. Gecen gun de daha bos minicik bir kesenin gorundugu ilk ultrason kagidini atmistim. Sonucta bebek ultrasonu falan degil. Onu copten bulup bana ruhsuz duygusuz sen nasil atarsin diye bir suru laf saydi. Planli bir bebek olmadi ama bu kadar da degil diyerek aldi ve sakladi. Yani su an esim beni cok sasirtiyor, bense igrenc bir mahlukmusum gibi hissediyorum.
Bir de internetten acaba anne olmaktan pisman olan var midir diye baktim bir suru manasiz yazi okudum ve daha da korktum. Gercekten anne olmaktan sikilan, kacip giden, cocuguna kotu davranan anneler varmis. Ya bende de bu annelik duygusu olusmazsa?
Yakinda psikologa da gitmeyi dusunuyorum ama bilmiyorum biraz tokat atilmasina mi ihtiyacim var yoksa birinin omuzunda aglamaya mi. Kizip dovseniz mi yoksa bunlar bormal her sey guzel olacak mi deseniz inanin bilmiyorum.
Ehehehe:) çok iyiymiş sizin durumYa niye konuşalım ki karnımızla durduk yere :)
Klasik müzik değil arka arkaya "erik dalı gevrektir" ve "carmina burana" dinledim bugün arabada giderken (evet müzik zevkim harika)
Ne yalan söyleyeyim henüz sevgi de duymuyorum. Eşim karnımı sevip duruyor ben öyle bişey de yapmıyorum
Hamilelik öyle bize dizilerde filmlerde yansıtıldığı gibi değilmiş. Ben de kalpler uçuşacak sandım gözümde. Bütün bebekler sevimli gelecek sandım. Ama hiç öyle düşünmüyorum :) başkalarına ait bebekleri ve çocukları da hala sevmiyorum. (Bir arkadaşımın bebeği hariç)
Bence gayet de normalim
Senden tek farkım hormonlarıma yenik düşüp kendim planlayarak yaptım, sanırım bunun için ağlama olayı bende olmadı. Şoka uğramadım diyebilirim. Ama diyorum ya ne birden anaç oldum, ne anne oldum.
Doktor muayenede "annesi 3 cm olmuş" diyince kadına ne diyosun sen yaaaa bakışı atıyorumannesi falan değilim 6 ay sonra doğup 1 sene sonra konuşsa ancak o zaman anne der. 1.5 sene daha bana kimse annesi falan demesin istiyorum. Bir tek kedimin annesiyim şu an :))
Böyle düşünmem durumdan memnun olmadığımı düşündürmesin sana. Bulantılarım azaldığından ve fikre alıştığımdan beri eski neşeli halime dönüyorum. Vücudumda artık hangi hormonlar pompalanıyorsa olumlu duygular oluşuyor içimde.
Bir de instagram anneleri var, daha onlari inceleyip depresyona girmedim eminim ona da sira gelecek.Ben pisman oluyorum ama hayatim kisitlandigi ya da cocuklarimi sevmedigim icin degil. Dunyda en sevdiklerim onlar.
Cocuklarima iyi anne olamadigimin pismanligi var surekli. Benim anne olmamam lazimmis diye dusunuyorum son zamanlarda. Bakiyorum anneler organik yedirmek, surekli aktiviteler, saglikli dengeli beslensin, rutinleri olsun diye kendini paraliyorlar.
Ayy bu süpermiş tam cesaret sebebi.Benim en yakin arkadasim, benzer dusuncelerdeyiz. 1 sene once aglayarak aradi ve hamile oldugunu soyledi. Gecen sene o boyle depresifken o kadar emindim ki sevecegine ve 2. cocugu isteyecegine. O da depresif bir 9 ay gecirdi ve dogurduktan sonra 3. gun bana keainlikle cocuk yapmaliain demeye basladi. Simdi 3 aylik bebegi 2. yi yapar fazla surmeden, deli gibi seviyor.
En onemli ornek o onumde, o uyanamayan keyfinden odun vermeyen insan dehset bir anne oldu ama iste insan yine de endiseleniyor.
Girdik bir yola nereye belli değil:) Tünelin ucu aydınlık evet fakat etraf pis yahu.:))Ben planlı hamile kaldım ama doğumdan sonra herkes diyorya kucağıma aldığımda herşey değişti çok mutlu oldum fln, bende hiçbiri olmadı hiçbirşey hissetmedim. Aslında çocukları çooook severim ama sürekli bana bağımlı biri çok ağır geldi bana neler neler düşündüm yani hatırladıkça bebeğimden, hislerimden utanıyorum. Ama geçti diyebilirim aşığım şuan ona ama hala zorlanıyorum tabii o da normaldir herhalde :)
Ben de 20. Haftadan sonra cocugumu ozlemeye baslamistim. Ruyalarimda goruyordum.Ya niye konuşalım ki karnımızla durduk yere :)
Klasik müzik değil arka arkaya "erik dalı gevrektir" ve "carmina burana" dinledim bugün arabada giderken (evet müzik zevkim harika)
Ne yalan söyleyeyim henüz sevgi de duymuyorum. Eşim karnımı sevip duruyor ben öyle bişey de yapmıyorum
Hamilelik öyle bize dizilerde filmlerde yansıtıldığı gibi değilmiş. Ben de kalpler uçuşacak sandım gözümde. Bütün bebekler sevimli gelecek sandım. Ama hiç öyle düşünmüyorum :) başkalarına ait bebekleri ve çocukları da hala sevmiyorum. (Bir arkadaşımın bebeği hariç)
Bence gayet de normalim
Senden tek farkım hormonlarıma yenik düşüp kendim planlayarak yaptım, sanırım bunun için ağlama olayı bende olmadı. Şoka uğramadım diyebilirim. Ama diyorum ya ne birden anaç oldum, ne anne oldum.
Doktor muayenede "annesi 3 cm olmuş" diyince kadına ne diyosun sen yaaaa bakışı atıyorumannesi falan değilim 6 ay sonra doğup 1 sene sonra konuşsa ancak o zaman anne der. 1.5 sene daha bana kimse annesi falan demesin istiyorum. Bir tek kedimin annesiyim şu an :))
Böyle düşünmem durumdan memnun olmadığımı düşündürmesin sana. Bulantılarım azaldığından ve fikre alıştığımdan beri eski neşeli halime dönüyorum. Vücudumda artık hangi hormonlar pompalanıyorsa olumlu duygular oluşuyor içimde.
senin gibi bencil birinin benim analığımı sorgulaması çok komik.
evet çok iyi bir anneyim 5 yaşında aslanlar gibi gördüğü herkese gülümseyen elindeki bir lokma ekmeği bile hiç tanımadığı insanlarla paylaşan insanlara çocuklara hayvanlara merhamet edip kucak açan bir oğlum var. ve allahın izniyle ikinciyi doğuracam.
hadsiz sensin terbiyesiz de sensin ve senin bnm insanlığımla ilgili hiç bir fikrin yok konuşamazsın.
senin gibi hayatı yaşamayı hiç bir şeye değişmeyen elini taşın altına koyamayan fedakarlık yapmaya korkan insanların ben hamileyim ne yapacam demesine deliriyorum.
KENDİNİZİ KISIRLAŞTIRIN.
Benim en yakin arkadasim, benzer dusuncelerdeyiz. 1 sene once aglayarak aradi ve hamile oldugunu soyledi. Gecen sene o boyle depresifken o kadar emindim ki sevecegine ve 2. cocugu isteyecegine. O da depresif bir 9 ay gecirdi ve dogurduktan sonra 3. gun bana keainlikle cocuk yapmaliain demeye basladi. Simdi 3 aylik bebegi 2. yi yapar fazla surmeden, deli gibi seviyor.
En onemli ornek o onumde, o uyanamayan keyfinden odun vermeyen insan dehset bir anne oldu ama iste insan yine de endiseleniyor.
Instagrama girmiyorum zaten. Sosyal medya cidden insani depresyona sokuyor. Asiri seviyorum cocuklarimi ama ben cok sabirli cok caiskan bi insan degilim. Hazir yogurt da yediririm, donmus gida daBir de instagram anneleri var, daha onlari inceleyip depresyona girmedim eminim ona da sira gelecek.
Onlar biraz abarti degil mi? Esimin de bir arkadasi var en son kombucha mantari mi yediriyordu cayini mi iciriyordu onu gordum soka girdim. Hani saglikli beslenmesine dikkat edersin ama yok kinoa yok chia yok kombucha gibi seylerle ugrasmak utopik biraz.
Yani gidiyoruz selvi boylum al yazmalima. Sevgi neydi sevgi emektiBen de 20. Haftadan sonra cocugumu ozlemeye baslamistim. Ruyalarimda goruyordum.
Son 2 ay diger bebekleri gormek aglama sesleri bile heyecanlandiriyordu.
Ama oglum bir dogdu, kucagima verdiler. Ne asik oldum ne bir sey allahim dedim ben niye asik olmuyorum. Sanki komsunun cocugu verilmis gibi olmustum. 1 hafta sonra fln anca kendi cocugum oldugunu idrak edip sevgi buyutmeye basladim :)
Sterotipiklere bakmamak lazim. Herkes ayni seyleri hissetmiyor.
Ikincide zaten gebelikte de pek bisey hissetmedim . Dogunca da pat diye kucagima verilince alin sunu dedimama bu sefer daha cabuk sevdim. Sevgi emek bence, zaman gectikce oyle derinlesiyor ki. Evlatlik alan anneler de boyle seviyorlar yavrularini iste.