Anneligi Beceremedim Diyen Var Mi ?

bende artık haberlerde orda burda çocukların çöp konteynrlarından çıkmasından sıkıldım. ciğer kalmadı. benimde endişem bu.
 

hangi bebek anlattı bu masalı?
 
Konularını takip ediyorum ama fikrimi hiç belirtmemiştim. Ben de çocukları sevmem, çocuk bana da ayak bağı gibi gelir, sabırsızım, çabuk sinirlenirim vs vs vs bi annede bulunmaması gereken tüm özellikleri taşıyorum. Ama bir kedi yavrusu alıp onu büyütürken bile ona o kadar bağlanıyorsun ki o kedi duygularını bir çocukla eşdeğer ifade edemez. Yani ne bileyim bir “insan”ın doğduğu andan itibaren en çok bağlandığı insan olma fikri, kalabalıkta seni araması fikri, korkunca üzülünce sana sarılması fikri beni bile heyecanlandırıyor
 
benm ciğerim yanıyor dayanamıyorum kendimi kaybediyorum söz konusu bebek çocuk oldumu bir çocuk için cümle içerisinde istemiyorum bencil kelimelerinin geçmesi beni mahvediyor bnm burda anlatamayacağım olaylara şahit oldum. çöp konteynrından bebek bile çıkardık bn ve arkadaşım okula giderken o kadar yaraladı ki bizi bu ve buna benzer olaylar beni anlayamazsınız deliriyorum arkadaş bu cümleleri kuran insanların bebeklere bunu yaşatabileceğini düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. orda lanet getirdiğim şeyde hanımefendinin psikolojisi
 
O melek sensen yandı o bebek desene.

Koalina senin çocuğun çok şanslı. Aklı başında bir annesi olacak. Ona eziyet etmeyecek, eğitecek, öğretecek, derin duygu ve düşüncelerini aşılayacak bir annesi olacak. Senin çocuğunun farkındalığı olacak. Kötü düşünceleri bırakmalısın ve ona verebileceklerine odaklanmalısın. Onu sadece sevip korumakla kalmayacaksın, hayata karşı hazırlayacaksın eminim ben.
 
Sen saçmalıyosun şu an yalnızca.
 

Siz bakmayın etrafınıza.
Her hamilelik kendine özgü. Her annelik de öyle.
Kimi rahmine düşer düşmez şefkatli, merhametli, sevgi dolu, anne gibi hissetmeye başlıyor,
Kimi kucağına alınca,
Kimi de benim gibi zamanla :)
Hamilelikte klasik müzik dinlemedi diye ileride şikayet edeceğini sanmıyorum :)
Şimdilik kendi sağlığınıza odaklanın.
Kimine bu dediğim bencilce gelebilir ama kendinizle başbaşa aklınız bebeklerinizde olmadan geçireceğiniz son vakitler :) güzel değerlendirin.
Örneğin bir süre belki 3-4 ay kadar, sinemaya, tiyatroya gidemeyebilirsiniz, şimdi gidin.
Uzun uzun pazar kahvaltısı, haftasonu olabildiğince geç kalkmalar :) kendinize keyif alacağınız şeyler depolayın
Sonrası kolaylaşacaktır
 
Ço
yazdıklarım canını yakıp gözünü açtıysa kendini benden üstün bir anne olarak görmeye başlamışsan ne mutlu bana sağlıkla kucağına al.
Çocuk istemeyen birinin hamile olduğunu öğrendiğinde kafasının karışması normal. Bu onun kötü bir anne olacağını da göstermez. Yalnızca henüz hazır olmadığını gösterir. Alışmak için de zamanı var.

Ama senin mesajların senin içindeki kötülüğü döküyor dışarıya. Anne olsan ne, olmasan ne. Kötü bir insan olmanı değiştirmiyor.

Ne kadınlar biliyorum, 6-7 çocuğu bile isteye doğuruyor ama ellerinden dillerinden kötülükten ve bedduadan başka bir şey çıkmıyor, kalpleri kendi ailesinden başkasına taş. Allah öylelerinden korusun.
 
Anneliği becerdim diyen var mı? :)
Varsa eğer yalan söylüyordur. Tamamen dolduramıyorsunki içini anneliğin. Sadece sıfatın bu. Annelik. Koalina anne olmuş. Bu kadar. Dışarıdan bakıldığında böyle. Ama içi bir derya. Doldurulamazki. Şimdi hamilesiniz. İlk adımdasınız. Annem bana ne kadar hissizsin demişti. Öyle pembik pembik dolaşmıyordum. Hayaller kurmuyordum. Kendimi efsanevi bir insan olarak göremedim. Zamansız gelen gaz sıkışmalarında ayol birde bunları mı düşünecektim:) Annelik bir serüven herkesin kendi kişiliğine özgü. Bakın ben biara zorladım kendimi kızımla konuşayım derken kendimi deli gibi hissettim durduk yerde göbeğimle dertleşen bir psikopat gibi :) olmuyor yani zorlama. Herkes herkes gibi olmak zorunda mı? Sonra durdum zamanın keyfini çıkarayım dedim. Ne olacaksa olacak zaten. Gelecek daha gelmedi. Gelecek kaygısı yüzünden şu anı yaşamaktan vazgeçiyorsunuz. Günler geçiyor. Kaygı böyle birşey işte. Aleminizi temiz tutmaya çalışın. Kaygıdan endişeden uzak. Çünkü elinizden gelen birşey yok gelmeyen günler adına. Siz şu anınızı güzelleştirin. Annelik duygusu için ise zaman diyorum ben size. Üç buçuk yıllık ev anasıyım. İlk kucağıma aldığımda teni tenime değdiği an dedim sadece ben kızımın annesiyim diye. O an doldu içim tamamen. Kimseyle kıyas yapmadan sadece kendi yavrunuza ne hissediyorsanız onu yaşayın. Özgür bırakın kendinizi .
 
keşke anlasanız ben kafasının karışmasından değil en başında beri çocuk istemeyen fikri sabit olan birinin hamile kalmasına kızıyorum.
fikrinden vazmıgeçti önce bi kendini alıştırsaydı hazırlasaydı sonra çok daha rahat olabilirdi.
ya allah korusun işler tersine gitse bebeğini kabullenemese endişelendiği herşey gerçek olsa o bebeğe ne olacak peki endişem bu çünkü çok gördüm bunu yaşayanları yemin ederim gözlerimle gördüm ya. bazı insanlar anne olmayı kaldıramıyor kendi elleriyle ya babaanneye ya anneanneye veriliyor onlar tarafından bakılıyor yada anne gün içerisinde sadece 1 saat çocuğunu görebiliyor. ben bu duruma düşen çocuklara çok üzülüyorum. ve üzüldüğüm için bu konuda agresifleştiğim için kötü bir insan kötü bir anne oluosam eyvallah allah razı olsun ne dim ben.
 
Kusura bakma ama hamile duygusalligimdan olabilir, anlamaya calistiysam da beceremedim.Esin gibi kizdim sana. Kese goruntusu deyip ilk ultrasonu cope atmak da neyin nesi? Eminim seveceksin, hem de daha once kimseyi boyle sevmedigini fark edeceksin. Bencillikten tum bu hislerin bence de.Seni kirmak ya da yargilamak istemedim uzgunum ama bir psikolojik destek falan mi alsan?
 

Katiliyorum size.
Planli bir gebelik olmasina ragmen korkular, endiseler ben de yasadim. Bir cok hamile de iyi bir anne olacak miyim, bakabilecek miyim vs korkusu yasiyor.
Ama sevgili Koalina, bazi bayanlarda bu durum gercekten cok agir seyrediyor.
Mesela, ona yetememekle ilgili endiseler yasadim, ultrason resimleriyle deli gibi mutlu olan tatli bi hamis olmadim ama "ya sevemezsem, ya emzirmek istemezsem" gibi bisi dusunmedim mesela.
Ya da saklamasaniz bile ultrason kagidini cope atmak bile icgudusel bir tepki gibi geldi bana bebege karsi
Kesinlikle bir psikologa gitmenizi tavsiye ederim.
Kendinizi yipratmayin daha fazla. Logusalik zor bir donem, ama simdiden hamilelikte bu kadar depresif olmak size de bebege de zarar verir.

Konunuzu takipteyim, insallah kendinizi daha iyi hissedersiniz
 
Bu tip düşünceler annelik hakkında derinlemesine düşünenlerde oluyo, saldım çayıra mevlam kayıra diyenlerde daha fazla olduğunu düşünüyorum çocuğu benimseyememenin, evlat hasretiyle yanan yıllar sonra kavuşanlarda dahi lohusa depresyonu oluyo, o sebeple burda pembe tablolar çizmeyeyim evet benimseyemeyebilirsin başlarda, sıkıntı olabilir ama uzun vadede çok iyi bir anne olacağına inanıyorum, muhtemelen tek çocukla kalacaksın ve tek çocuğa maddi açıdan yetemeyeceğinizi düşünmüyorum, sağlık problemi de Allahtan gelen bişey inşallah hiçbirimize uğramaz
 
Çok ayıp ediyorsunuz. Sizin şu dedikleriniz akla mantığa sığıyor mu? Anne olunca melek konumuna düşüyorsak eğer bir meleğin ağzından ne kadar çirkin sözler dökülüyor böyle? Gerçekten çok ayıp ve günah. Kimsenin içini bilemezsiniz. Bakın siz de annesiniz ama içiniz karalaşmış ki böyle sözler sarfetmişsiniz. Özür dilemelisiniz. Kendiniz için kendi kendinize olan saygınızın bitmemesi için.
 
Ben bebeğim olmasını çok isteyenlerdenim ama sonra birşey oldu ya ona bakamazsam ya onu üzersem gibi düşünceler geldi ama şunu söyleyeyim karnında hareketlerini istediğin andan itibaren anlıyorsun o senin herşeyin senin parçan o hareket ettikçe mutlu oluyorsun sonra doğunca kucağına alınınca ona bakınca emin ol herşeyi unutyrsn hani beni kısıtlayacak diyosun ya aslında o varken başka birşey içinden gelmiyo sana söyle söyleyeyim 40 günlük oldu bebeğim dışarı çıktık uyutup eşimle bebeğimi anneme bıraktım ki gezmeyi tozmayi seven biri olarak evde hiç oturmak bilmezdim doğuma saatler kala arabayla gezdim ona göre düşün 15 dakika sonra kendim dönmek istedim onun gülüşü sana agulamasi başlayınca tüm duyguların değişiyo kendini üzme böyle takip annelik çok güzel bi duygu o senin eserin senin parçan
 
Koalina benzer konu açmıştım sanırım sen de yorum yapmıştın bana.
Plansız şekilde hamile kalmıştım.
5 haftalıkken düştü hatta sevinmiştim hiç hazır olmadığım için.
O gün bugündür içim sıkılıyor 10 gün sürse de hamile olduğunu bilmek tatlı bir duyguymuş.
Hatta 2-3 kez ağladım çok dokundu bana sonradan.
Sana diyeceğim şu ki madem olan olmuş artık bunun keyfini çıkarmaya çalışmaktan başka yapacak bir şey görünmüyor. Bol şükür ve dua, inançlı isen. Benim tavsiyem bu. Vardır muhakkak bir hayır.

Edit: itiraf etmeliyim ultrason görüntüsünde kese varsa ben de saklamazdım. Hadi bebeğe benzer okey de kese bilemedim yok ben de ruhsuzum galiba.
 

Ya niye konuşalım ki karnımızla durduk yere :)
Klasik müzik değil arka arkaya "erik dalı gevrektir" ve "carmina burana" dinledim bugün arabada giderken (evet müzik zevkim harika)
Ne yalan söyleyeyim henüz sevgi de duymuyorum. Eşim karnımı sevip duruyor ben öyle bişey de yapmıyorum

Hamilelik öyle bize dizilerde filmlerde yansıtıldığı gibi değilmiş. Ben de kalpler uçuşacak sandım gözümde. Bütün bebekler sevimli gelecek sandım. Ama hiç öyle düşünmüyorum :) başkalarına ait bebekleri ve çocukları da hala sevmiyorum. (Bir arkadaşımın bebeği hariç)
Bence gayet de normalim
Senden tek farkım hormonlarıma yenik düşüp kendim planlayarak yaptım, sanırım bunun için ağlama olayı bende olmadı. Şoka uğramadım diyebilirim. Ama diyorum ya ne birden anaç oldum, ne anne oldum.
Doktor muayenede "annesi 3 cm olmuş" diyince kadına ne diyosun sen yaaaa bakışı atıyorum annesi falan değilim 6 ay sonra doğup 1 sene sonra konuşsa ancak o zaman anne der. 1.5 sene daha bana kimse annesi falan demesin istiyorum. Bir tek kedimin annesiyim şu an :))

Böyle düşünmem durumdan memnun olmadığımı düşündürmesin sana. Bulantılarım azaldığından ve fikre alıştığımdan beri eski neşeli halime dönüyorum. Vücudumda artık hangi hormonlar pompalanıyorsa olumlu duygular oluşuyor içimde.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…