- 13 Ocak 2016
- 250
- 243
- 32
Bende bebegim olmadan once surekli onunla ayni evde olma fikri beni cok boguyordu.yegenlerim vardi cok severdim ama cabuk sikilirdim ilgilenemezdim onun icinde ayni evde surekli bir bebek fikri beni cok sikardi.sonra ne mi oldu o dogdu ve ben suan ondan bir dakika bile ayri kalamiyorum..ailem herkez bana sen bebek bakamazsin diyordu cunku yegenimi cok seviyordum ama baska ne cocuk ne bebek hic icimden gelip sevemezdim..ama insanin kendi bebegi cok farkli oluyormus gercekten..simdi kendini hic uzme aglamada zaten hormonlarda simdi etkiler seni.biran once ona alismaya calis ve hamileliginin tadini cikar.Rabbim sana gondermis onu korundugun halde vardir bir hikmeti.Yani evet. Butun arkadaslar benim ne kadar sabirli oldugumu soyler, bir cok cocuk seviyorum diyen ogretmene gore daha anlayisli ve sabirliyim cocuklara karsi. Ama onlari bir sure goruyorum ve bitiyor. Kendi cocugumla surekli birlikte olacagim, sabrim yetecek mi, hakettigi gibi davranamazsam cok pisman olurum gibi dusunceler.
Eminim ki sorunsuz bir hamilelik de gecirecegim. Ne bulanti ne agri ne kanama, cok istesem bunalrin hepsini yasar nasil uzerine titrerdim ama istemiyorum ya sanki su an yok gibi hic bir negatif his yok yazik yavrum
Koalina eşin bana ilk defa çok sempatik göründü
Normalde olgunlaşmamış, kadının ömrünü yedi bu da üff diye sinir olurdum :)
Bugünleri de görecekmişiz demek vay arkadaş! :)
Kk da insanlarin hayatlarin gormek ne ilginc. Bir donem nisan-evlilik basliklarinda geziyordum, sonra dugun ve kayinvalide derdi, koca derdi simdi cocuga gectim. Bir bakmisiz kaynanalar olarak buralarin tozunu attiriyoruzBi konunda bende eşine değil sana yüklenmistim tövbe estağfurullah kk da yıllar geçtikçe değişik şeyler oluyor
Suan sana boyle gelyolar daha karninda yeni oldgu icin biraz buyusun ona baglanirsin bende annemisim gibi hisset.yorum hic bisey hissetmyorm annelik duygusu uok bende diye soulenyodum zamanla olur dyolardi olmyodu anlamyorm duodum negatif hissedyodum sonra gelismemis olup aldtmak zornda kaldik ben maf oldum aglamaktan maf oldum annem ha i sende annelik duygusu yoktu aglyosun dyodu.yani saglikli hayirlisi olur insallah insan kaybedince degerini anlyo ben istyodum oluncada hicbisey hissedemedim ta ki kaybdesiye kadar.ilerde anlarsin ondan baskasi gozune gorunmez emin ol.insallah saglikli olur ya dua etBugun butun tup bebek ve evlat edinme konularini dolastim belki kendimden utanirim diye 1-2 saat oturup agladim. Sonra yine ayni hisler.
Kk da insanlarin hayatlarin gormek ne ilginc. Bir donem nisan-evlilik basliklarinda geziyordum, sonra dugun ve kayinvalide derdi, koca derdi simdi cocuga gectim. Bir bakmisiz kaynanalar olarak buralarin tozunu attiriyoruz
Ah bu düşünceler hep hormonlardan :) ben aslında isteyerek hamile kalmıştım ama çevremdekiler çok erken diye yorumlar yapınca kendi kendimden umutsuzluğa kapıldım içten içe çocuğumın düşmesini istedim, inanılmaz bulantım da vardı hiç geçmeyecekmiş gibi geliyordu daha da psikolojim yoruldu. İlk 4 ay geçince hamilelikten hoşlanmaya başladım çünkü içimdeki küçük insanla bağ kurmaya başlamıştıkOncelikle cocuk sahibi olmak icin cabalayanlardan ozur dileyerek konuyu aciyorum. Eminim ki hosunuza gitmeyecek ama belki beni anlayacak 3-5 kisi olacaktir umuduyla konuyu aciyorum.
Normalde cocuk istemeyen, bu sebeple esimle evlenmiss biriyim. O da cocuk istemiyordu. Yakin zamanlarda cocuk yapmasam pisman olur muyum, ileriki yaslarda uzulur muyum, aile bagi arar miyim diye dusunceler sarmisti hatta buraya konu da acmistim. Uzerinden cok gecmeden plansiz bir sekilde hamile kaldigimi ogrendim. (burada neden plansiz oldugunu uzun uzun yazip sildim insanlara cinsel hayatimla ilgili ayrinti vermek hos olmaz diye dusundum). 2-2.5 senedir hamile kalmamis olan ben bu dusuncelere kapilinca hamile kalarak ilahi bir mesaj oldugunu falan dusundum. Doktora da gidince ikiz ihtimali oldugunu, kesenin gelisiminin ileride oldugunu ancak kalp atisi icin daha sonra gidecegimizi ogrenince hepten saskin ne yapacagini bilemez bir durumdaydim.
Bunu ogreneli 1 haftayi biraz gecti. Ilk 3-5 gun notr kaldim. Esimse ne karar verirsem vereyim yanimda olacagini boyle bir kararda kendisinin asla etkisinin olmayacagini soyledi. Bense artik karar asamasini coktan gectigimizi olusmus bir canli ve ciddi bir sebep yokken de aldiramayacagimi dusunerek herkese soyledim. Insanlar mutlu oldukca mutlu olurum zannediyordum ama 3 gundur her gun dakika agliyorum.
Ya bakamazsam? Ya bana yuk gibi gelirse? Milletin bebegi annesinin mutlulugunu hissederken benimki uzuntumu hissediyor diye de agliyorum. Bu yeterlilikte degil miyim, pisman olur muyum, hayatimi kisitladigi icin kotu davranir miyim diye dusunmekten kafayi yedim.
3 gundur esime ben cok kararsizim ve iyi degilim diyorum. O cocuk istemeyen adam kac gundur butun evin isini yapiyor, hava alalim diye bir yerlere goturuyor, eglenceli olacak, guzel olacak, evet benim de tercih ettigim bir sey degildi ama artik olmus zevk almaya bakacagiz, dunyaya iyi bir insan birakmak istiyorum, bizim gibi dusunceler cogalmali gibi seyler soyluyor. Onun tek derdi maddi olarak yetememek ve saglik problemi olursa uzuntuden guclu duramayacak olmasiymis. Bu sebeplerle cocuk istemiyormus. Benimkiyse tamamen bencillik. Anlamadigi ben daha yetistirme kismina gelemedim bile. Dogunca ya emzirmek istemezsem gibi bir suru takintilarim olustu. Artik buhun de mutsuz gorunce beni bana ne bicim kadinsin bu konularda bir erkegin sana telkin vermesi cok mantiksiz, o bebek dogunca yuzune tukurecek gibi seyler soylemeye basladi. Gecen gun de daha bos minicik bir kesenin gorundugu ilk ultrason kagidini atmistim. Sonucta bebek ultrasonu falan degil. Onu copten bulup bana ruhsuz duygusuz sen nasil atarsin diye bir suru laf saydi. Planli bir bebek olmadi ama bu kadar da degil diyerek aldi ve sakladi. Yani su an esim beni cok sasirtiyor, bense igrenc bir mahlukmusum gibi hissediyorum.
Bir de internetten acaba anne olmaktan pisman olan var midir diye baktim bir suru manasiz yazi okudum ve daha da korktum. Gercekten anne olmaktan sikilan, kacip giden, cocuguna kotu davranan anneler varmis. Ya bende de bu annelik duygusu olusmazsa?
Yakinda psikologa da gitmeyi dusunuyorum ama bilmiyorum biraz tokat atilmasina mi ihtiyacim var yoksa birinin omuzunda aglamaya mi. Kizip dovseniz mi yoksa bunlar bormal her sey guzel olacak mi deseniz inanin bilmiyorum.
Cok tatlisin ya :)Ben planlı şekilde gebe kalmıştım. Ama her günüm ağlamakla geçiyordu. Cenaze arabası görsem, zaten öleceğiz niye çocuk yaptım diye ağlıyordum
Dokuz ayım ağlamakla geçti, ama gelin görün ki onu kucağıma aldığım an, yeniden doğmuş gibi oldum.
Sanki yıllarca nefes alamamışım, yeni alıyormuş gibiydi.
Meğer oğlum kahvenin yanında gelen çikolata, veya sabah kahvaltısındaki sıcacık ekmek kadar olması gerekenmiş.
Bu korkuların hepsi doğumda son bulacak. Yapmam dediğiniz her şeyi fazlasıyla yapacaksınız.
Annelik bir nevi içgüdü. Her şeyi istemsizce içgüdünüz yapacak.
Sağlıklı kucağınıza almanız dileğiyle..
Ahhh canımsınCok tatlisin ya :)
Sadece birinin omzunda ağlamaya ihtiyacın var . çoğumuz geçtik bu yollardan ,bazen daha fazlasını hissederek belki ..ayrıca bebek rahme düşer düşmez anneligi hissedemezsin ki ..dur bir iki tekme atsın ,dönsün dolaşsın ,sen de bunu hisset ..bak ne kadar hoşuna gidecek ..biraz tokat atilmasina mi ihtiyacim var yoksa birinin omuzunda aglamaya mi. Kizip dovseniz mi yoksa bunlar bormal her sey guzel olacak mi deseniz inanin bilmiyorum.
Tatlım aynen ben ve eşim de hiçbir zaman çocuk istemedik, sonra aynı senin gibi acaba ilerde pişman olurmuyum, yaş da 30u geçti deneyelim dedik, meğerse o kadar zaman boşa korunmuşuz, korkmuşuz. istediğimiz zamanda olmadı, aşılamalar, yumurtlama takipleri.. istemiyorum dediğim zamanlar için çok pişman oldum bu süreçte.. şimdi tüp bebek sürecindeyim..bu kadar uğraşmama rağmen hala benden anne olur mu, iyi mi yapıyorum bilmiyorum.. bence senin böyle hissetmen ve düşünmen çok normal.Oncelikle cocuk sahibi olmak icin cabalayanlardan ozur dileyerek konuyu aciyorum. Eminim ki hosunuza gitmeyecek ama belki beni anlayacak 3-5 kisi olacaktir umuduyla konuyu aciyorum.
Normalde cocuk istemeyen, bu sebeple esimle evlenmiss biriyim. O da cocuk istemiyordu. Yakin zamanlarda cocuk yapmasam pisman olur muyum, ileriki yaslarda uzulur muyum, aile bagi arar miyim diye dusunceler sarmisti hatta buraya konu da acmistim. Uzerinden cok gecmeden plansiz bir sekilde hamile kaldigimi ogrendim. (burada neden plansiz oldugunu uzun uzun yazip sildim insanlara cinsel hayatimla ilgili ayrinti vermek hos olmaz diye dusundum). 2-2.5 senedir hamile kalmamis olan ben bu dusuncelere kapilinca hamile kalarak ilahi bir mesaj oldugunu falan dusundum. Doktora da gidince ikiz ihtimali oldugunu, kesenin gelisiminin ileride oldugunu ancak kalp atisi icin daha sonra gidecegimizi ogrenince hepten saskin ne yapacagini bilemez bir durumdaydim.
Bunu ogreneli 1 haftayi biraz gecti. Ilk 3-5 gun notr kaldim. Esimse ne karar verirsem vereyim yanimda olacagini boyle bir kararda kendisinin asla etkisinin olmayacagini soyledi. Bense artik karar asamasini coktan gectigimizi olusmus bir canli ve ciddi bir sebep yokken de aldiramayacagimi dusunerek herkese soyledim. Insanlar mutlu oldukca mutlu olurum zannediyordum ama 3 gundur her gun dakika agliyorum.
Ya bakamazsam? Ya bana yuk gibi gelirse? Milletin bebegi annesinin mutlulugunu hissederken benimki uzuntumu hissediyor diye de agliyorum. Bu yeterlilikte degil miyim, pisman olur muyum, hayatimi kisitladigi icin kotu davranir miyim diye dusunmekten kafayi yedim.
3 gundur esime ben cok kararsizim ve iyi degilim diyorum. O cocuk istemeyen adam kac gundur butun evin isini yapiyor, hava alalim diye bir yerlere goturuyor, eglenceli olacak, guzel olacak, evet benim de tercih ettigim bir sey degildi ama artik olmus zevk almaya bakacagiz, dunyaya iyi bir insan birakmak istiyorum, bizim gibi dusunceler cogalmali gibi seyler soyluyor. Onun tek derdi maddi olarak yetememek ve saglik problemi olursa uzuntuden guclu duramayacak olmasiymis. Bu sebeplerle cocuk istemiyormus. Benimkiyse tamamen bencillik. Anlamadigi ben daha yetistirme kismina gelemedim bile. Dogunca ya emzirmek istemezsem gibi bir suru takintilarim olustu. Artik buhun de mutsuz gorunce beni bana ne bicim kadinsin bu konularda bir erkegin sana telkin vermesi cok mantiksiz, o bebek dogunca yuzune tukurecek gibi seyler soylemeye basladi. Gecen gun de daha bos minicik bir kesenin gorundugu ilk ultrason kagidini atmistim. Sonucta bebek ultrasonu falan degil. Onu copten bulup bana ruhsuz duygusuz sen nasil atarsin diye bir suru laf saydi. Planli bir bebek olmadi ama bu kadar da degil diyerek aldi ve sakladi. Yani su an esim beni cok sasirtiyor, bense igrenc bir mahlukmusum gibi hissediyorum.
Bir de internetten acaba anne olmaktan pisman olan var midir diye baktim bir suru manasiz yazi okudum ve daha da korktum. Gercekten anne olmaktan sikilan, kacip giden, cocuguna kotu davranan anneler varmis. Ya bende de bu annelik duygusu olusmazsa?
Yakinda psikologa da gitmeyi dusunuyorum ama bilmiyorum biraz tokat atilmasina mi ihtiyacim var yoksa birinin omuzunda aglamaya mi. Kizip dovseniz mi yoksa bunlar bormal her sey guzel olacak mi deseniz inanin bilmiyorum.