- 19 Kasım 2014
- 2.971
- 2.973
Cok tesekkur ediyorum. Ileride nasil olurndiye dusunmekten gunlerimi yedim resmen. Butjn vaktim battaniye altinda dusunmekle gecmeye basladi sacma bir sekilde.Sevgili Koalina, sen oncelikle cok iyi bir ogretmen ve rehbersin. Bu endiseleri cok isteyerek hamile kalan insanlarda bile gozlemliyorum cevremden.
Bu senin kötü bir anne olacağından değil, çok olgun ve bilinçli bir birey olmandan kaynaklanıyor bence.
Bak benim bi komşum var, ilk çocuğunu 16 yaşında özel bi hastanede doğurmuş, nikâhı bile yokmuş. 3 çocuğu var, en büyüğü 16 en küçüğü 3 yaşında. Evine gittiğimde aklımı kaçıracağım zannediyorum. Çocuklar bile bi anormal. 2 kez anne desin üçüncüye ne vaaaar diye bağırıp ağzına bi tane yapıştırıyor. Ooo görsen mükemmel anneyim diye de anlatır. Neden? Çünkü kadında bilinç bu kadar. En son gittiğimde mutfak lavabosunda küçük oğlunun poposunu yıkıyordu. Çocuğun suratında beş parmağının izi, sebebi de çocuk lazımlığı mutfağa getirmiş çiş yapmaya çalışıyor. Bi gün elimde kalacak diye uzak durmaya çalışıyorum.
Diyeceğim o ki sen çok bilinçli eksiksiz bir anne olacaksın. Kafa karışıklığın nedeniyle lütfen kendini suçlama ve kötü hissetme
Canım merhaba. Öncelikle bu benim 2. Hamileliğim bir oğlum var 21 aylık Şuan ve araları 27 ay olacak.. ben ki hiç çocuk istemeyen gezen tozan özgürlüğüne son derece düşkün biriydim. Eşim çok istiyordu çocuk bizde ki fark bu idi.. bende açıkcası çocuk istemediğim için boşanırsam pişman olurum mantığı ile ilk çocuğumu yaptım. Ama ne hamilelik geçirdim sana anlatamam. Depresyona girdim hamileyken hiç istemedim çocuğu aldırmak için defalarca kez gittim eşimle aram çok bozuldu.. geceleri nefes alamıyordum anne olmak istemiyorum allahım ne olur al benden dayanamıyorum diyordum.. bütün hayatım bitmiş gibi hissediyordum. Doğuma girdim belki bir aksilik çıkar allah sesimi duyar ben yapamam çocuk benim neyime yaşam şeklime uygun değil diyordum.. ta ki doğdu ebe dedi ki koklamak ister misin?? Getirdi onu Şuan yazarken ağlıyorum kokladım yani dedim bu hayatta yaşayabileceğim en anlamlı en güzel şey olmalı.. yani o duygu tarif edilemez. Kokladım öptüm hala kokluyorum öpüyorum doyamıyorum yavruma.. gecelerce uyumadım ya nefes almıyorsa diye uykuya daldığımda yerimden fırladım ağlamadı bir şey mi oldu diye çünkü çok dua etmiştim istememiştim hala daha korkuyorum hasta olunca ya bir şey olursa diye.. dışardaysam yanımda yoksa hemen eve gitmek istiyorum zaten onu hayatımdan hiç esirgemedim ben nereye gittiysem o da oraya geldi.. yani anne olmak mükemmel zor ama mükemmel iyi ki diyorum doğurmuşum. Hatta annem ben çıkmadan ebeye sormuş ne yaptı görünce diye o da kolladı sevdi demiş annem diyor ki şaşırdım. Çünkü geceleri istemiyorum diye deli gibi evin içinde geziniyordum. Bak şimdi plansız bir hamilelik yaşıyorum araları az olacak korkuyorum yine ama anneliği tattığım için acaba sevemez miyim diye bir şey yok içimde.. sende çok seveceksin merak etme.. iyi ki olmuş diyeceksin.. bu dönemde hiç eşinle aranı açma erkekler pek anlamıyor bu dönemde içinde bulunduğumuz durumu ama sen sakin kal.. hayırlı olsun hamileliğin.Oncelikle cocuk sahibi olmak icin cabalayanlardan ozur dileyerek konuyu aciyorum. Eminim ki hosunuza gitmeyecek ama belki beni anlayacak 3-5 kisi olacaktir umuduyla konuyu aciyorum.
Normalde cocuk istemeyen, bu sebeple esimle evlenmiss biriyim. O da cocuk istemiyordu. Yakin zamanlarda cocuk yapmasam pisman olur muyum, ileriki yaslarda uzulur muyum, aile bagi arar miyim diye dusunceler sarmisti hatta buraya konu da acmistim. Uzerinden cok gecmeden plansiz bir sekilde hamile kaldigimi ogrendim. (burada neden plansiz oldugunu uzun uzun yazip sildim insanlara cinsel hayatimla ilgili ayrinti vermek hos olmaz diye dusundum). 2-2.5 senedir hamile kalmamis olan ben bu dusuncelere kapilinca hamile kalarak ilahi bir mesaj oldugunu falan dusundum. Doktora da gidince ikiz ihtimali oldugunu, kesenin gelisiminin ileride oldugunu ancak kalp atisi icin daha sonra gidecegimizi ogrenince hepten saskin ne yapacagini bilemez bir durumdaydim.
Bunu ogreneli 1 haftayi biraz gecti. Ilk 3-5 gun notr kaldim. Esimse ne karar verirsem vereyim yanimda olacagini boyle bir kararda kendisinin asla etkisinin olmayacagini soyledi. Bense artik karar asamasini coktan gectigimizi olusmus bir canli ve ciddi bir sebep yokken de aldiramayacagimi dusunerek herkese soyledim. Insanlar mutlu oldukca mutlu olurum zannediyordum ama 3 gundur her gun dakika agliyorum.
Ya bakamazsam? Ya bana yuk gibi gelirse? Milletin bebegi annesinin mutlulugunu hissederken benimki uzuntumu hissediyor diye de agliyorum. Bu yeterlilikte degil miyim, pisman olur muyum, hayatimi kisitladigi icin kotu davranir miyim diye dusunmekten kafayi yedim.
3 gundur esime ben cok kararsizim ve iyi degilim diyorum. O cocuk istemeyen adam kac gundur butun evin isini yapiyor, hava alalim diye bir yerlere goturuyor, eglenceli olacak, guzel olacak, evet benim de tercih ettigim bir sey degildi ama artik olmus zevk almaya bakacagiz, dunyaya iyi bir insan birakmak istiyorum, bizim gibi dusunceler cogalmali gibi seyler soyluyor. Onun tek derdi maddi olarak yetememek ve saglik problemi olursa uzuntuden guclu duramayacak olmasiymis. Bu sebeplerle cocuk istemiyormus. Benimkiyse tamamen bencillik. Anlamadigi ben daha yetistirme kismina gelemedim bile. Dogunca ya emzirmek istemezsem gibi bir suru takintilarim olustu. Artik buhun de mutsuz gorunce beni bana ne bicim kadinsin bu konularda bir erkegin sana telkin vermesi cok mantiksiz, o bebek dogunca yuzune tukurecek gibi seyler soylemeye basladi. Gecen gun de daha bos minicik bir kesenin gorundugu ilk ultrason kagidini atmistim. Sonucta bebek ultrasonu falan degil. Onu copten bulup bana ruhsuz duygusuz sen nasil atarsin diye bir suru laf saydi. Planli bir bebek olmadi ama bu kadar da degil diyerek aldi ve sakladi. Yani su an esim beni cok sasirtiyor, bense igrenc bir mahlukmusum gibi hissediyorum.
Bir de internetten acaba anne olmaktan pisman olan var midir diye baktim bir suru manasiz yazi okudum ve daha da korktum. Gercekten anne olmaktan sikilan, kacip giden, cocuguna kotu davranan anneler varmis. Ya bende de bu annelik duygusu olusmazsa?
Yakinda psikologa da gitmeyi dusunuyorum ama bilmiyorum biraz tokat atilmasina mi ihtiyacim var yoksa birinin omuzunda aglamaya mi. Kizip dovseniz mi yoksa bunlar bormal her sey guzel olacak mi deseniz inanin bilmiyorum.
Bunlari acik bir sekilde anlattiginiz icin tesekkurler. Bir cok anne de benzer seyler soylemis, ben de ayni sizin durumunuzdayim. Bayagi agir depressyondayim diye dusunuyorum. Acikcasi bu kadar negatif dusunecegimi tahmin etmemistim. Tamam uzulurum ama gecer diye dusunuyordum. Bana da gelir umarim o annelik gudusu ve sevgi.Canım merhaba. Öncelikle bu benim 2. Hamileliğim bir oğlum var 21 aylık Şuan ve araları 27 ay olacak.. ben ki hiç çocuk istemeyen gezen tozan özgürlüğüne son derece düşkün biriydim. Eşim çok istiyordu çocuk bizde ki fark bu idi.. bende açıkcası çocuk istemediğim için boşanırsam pişman olurum mantığı ile ilk çocuğumu yaptım. Ama ne hamilelik geçirdim sana anlatamam. Depresyona girdim hamileyken hiç istemedim çocuğu aldırmak için defalarca kez gittim eşimle aram çok bozuldu.. geceleri nefes alamıyordum anne olmak istemiyorum allahım ne olur al benden dayanamıyorum diyordum.. bütün hayatım bitmiş gibi hissediyordum. Doğuma girdim belki bir aksilik çıkar allah sesimi duyar ben yapamam çocuk benim neyime yaşam şeklime uygun değil diyordum.. ta ki doğdu ebe dedi ki koklamak ister misin?? Getirdi onu Şuan yazarken ağlıyorum kokladım yani dedim bu hayatta yaşayabileceğim en anlamlı en güzel şey olmalı.. yani o duygu tarif edilemez. Kokladım öptüm hala kokluyorum öpüyorum doyamıyorum yavruma.. gecelerce uyumadım ya nefes almıyorsa diye uykuya daldığımda yerimden fırladım ağlamadı bir şey mi oldu diye çünkü çok dua etmiştim istememiştim hala daha korkuyorum hasta olunca ya bir şey olursa diye.. dışardaysam yanımda yoksa hemen eve gitmek istiyorum zaten onu hayatımdan hiç esirgemedim ben nereye gittiysem o da oraya geldi.. yani anne olmak mükemmel zor ama mükemmel iyi ki diyorum doğurmuşum. Hatta annem ben çıkmadan ebeye sormuş ne yaptı görünce diye o da kolladı sevdi demiş annem diyor ki şaşırdım. Çünkü geceleri istemiyorum diye deli gibi evin içinde geziniyordum. Bak şimdi plansız bir hamilelik yaşıyorum araları az olacak korkuyorum yine ama anneliği tattığım için acaba sevemez miyim diye bir şey yok içimde.. sende çok seveceksin merak etme.. iyi ki olmuş diyeceksin.. bu dönemde hiç eşinle aranı açma erkekler pek anlamıyor bu dönemde içinde bulunduğumuz durumu ama sen sakin kal.. hayırlı olsun hamileliğin.
gelicek emin ol ama öncelikle yardim almalisin en azindan bu surecte birde mukemmeliyetci misin normal hayatta cok didikleyen bir halin var gibi koalina cok sorguluyorsun bak daha onunde 8 ay var uzun bir sure dogum farkli bir surec yani sozun ozu her seyi bu kadar hesaplamak insani cok yoruyor ce bunaltıyor az kendini rahat biraksan nefes alsan cok iyo gelecek sanaBunlari acik bir sekilde anlattiginiz icin tesekkurler. Bir cok anne de benzer seyler soylemis, ben de ayni sizin durumunuzdayim. Bayagi agir depressyondayim diye dusunuyorum. Acikcasi bu kadar negatif dusunecegimi tahmin etmemistim. Tamam uzulurum ama gecer diye dusunuyordum. Bana da gelir umarim o annelik gudusu ve sevgi.
Canım valla öyle bir depresyondaydım ki benim kadar var mısındır bilmiyorum? Asla tek başıma kalamıyordum eşimde şehir dışındaydı iş için annemlerde kalıyordum ki annemlere ara sıra uğrardım eşim yokken evde tek başıma olmanın keyfini çıkartırdım :))) ne zaman hamile kaldım annemlerden çıkamadım :)) gecenin dördünde kalkardım anne kalk ben kötüyüm diye nefes alamazdım camları açardım nefes alamıyorum diye bir sağa bir sola gider dururdum delirmiş gibiydim gerçekten normal değildim anneme tekrar tekrar sorardım sevebilecek miyim diye?? Okuyup okuyup üflerdi üzerime. Ama doktorum demişti ki bazen böyle oluyor hormonlardan demişti. İnşallah en kısa zamanda atlatırsın atlatamazsan da Doğumda kesin atlatırsın. Ha emzirme demişsin ben diyordum ki mamayla büyüsün:) hamileyim hala emziriyorum düşün işte emzirmek mükemmel bir bağ seve seve emzirirsin ben bırakmak istemiyorum emzirmeyi kendimi hazır hissedemiyorum. Çok seveceksin çok için gidecek ben sevdiysem herkes sever. Bir damla göz yaşı içini acıtacak.. istediğin zaman yaz bana..Bunlari acik bir sekilde anlattiginiz icin tesekkurler. Bir cok anne de benzer seyler soylemis, ben de ayni sizin durumunuzdayim. Bayagi agir depressyondayim diye dusunuyorum. Acikcasi bu kadar negatif dusunecegimi tahmin etmemistim. Tamam uzulurum ama gecer diye dusunuyordum. Bana da gelir umarim o annelik gudusu ve sevgi.
Lütfen rahatlamaya bakın. Şuan hormonlarınızdan kaynaklı çeşitli ruh halleri içindesiniz. Kendinize ve eşinize bu şansı tanıyın. Bakın istemiyorum diyen adam nasıl da heyecanlı aslında ve düne kadar seninle aynı duygulardayken, hamile kaldığını öğrenince üzerine titriyor. Aynı heyacanı senin hissetmediğini gördükçe de üzülüp bu tavırları sergiliyor olabilir. Öğretmenmişsiniz ne güzel. Eşinize tahammülünüz varsa evlada onun on katı tahammül oluyor. O kadar başka ki. Doğup kucağına aldığında kendine kızacaksın neden bu kadar gecikmişim diye .Yani evet. Butun arkadaslar benim ne kadar sabirli oldugumu soyler, bir cok cocuk seviyorum diyen ogretmene gore daha anlayisli ve sabirliyim cocuklara karsi. Ama onlari bir sure goruyorum ve bitiyor. Kendi cocugumla surekli birlikte olacagim, sabrim yetecek mi, hakettigi gibi davranamazsam cok pisman olurum gibi dusunceler.
Eminim ki sorunsuz bir hamilelik de gecirecegim. Ne bulanti ne agri ne kanama, cok istesem bunalrin hepsini yasar nasil uzerine titrerdim ama istemiyorum ya sanki su an yok gibi hic bir negatif his yok yazik yavrum