İşsiz adama kimse kız vermez, istersen 30 yaşında ol. Kusura bakma ama ben senin annen olsam aynısını düşünürdüm.Çocuğun henüz düzgün bir işi olmaması ve annemin çocuğu paragöz olarak düşünmesi benim paramı yiyeceğini düşünmesi öyle biri değil ama
O cümlenin meali " evlenince evi sen geçindir, ben de keyfime bakayım" demek. Ama konu sahibi bunu anlayamayacak kadar âşık.Şunu diyen erkekten arkana bakmadan koşarak kaçmalısın ama 20 yaşında bunu anlayabilecek akıl olmuyor başta maalesef. O yüzden anneni dinle.
20 yaşında arkanızdan kovalayan mı var? Niye hemen evlilik gibi büyük bi sorumluluğun altına girmek istiyorsunuz? Bi atanın, maaşınızın tadını çıkarın, gönlünüzce alışveriş edin, tatile çıkın. Dünyanın en mutlu evliliğini de yapsanız bekarlığın tadını vermiyor..Merhabalar ben 20 yaşındayım erkek arkadaşım 21. İki yıllık bölüm okuyup kpss girdim güzel bir puan yaptım atanmayı bekliyorum. Konuya gelirsek ailem sevgilimi istemiyor. Annemle tanışmışlardı ama annemin hoşuna gitmedi. Annem çok dengesiz bir insan daha öncesinde sen atanırsan yüzük takarız demişti şimdi ise normal buluşmaya bile izin vermiyor. Biliyorum daha küçüksün diyeceksiniz ama geri kalan hayatımda onunla olmak istiyorum. Ailem beni hala küçük bir çocuk olarak görüyor. Her konuda öyleler. Onlar yüzünden ayrı bir birey gibi hissedemiyorum bunun çaresi de atanıp başka şehire yerleşmek ve kendi hayatımı kurmak. Ardından sevgilimle evlenebiliriz. Atandığında hemen evlenelim diyor. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim hem ailemin bana bu tutumu hakkında hem de ilişkim hakkında?
Ama sen atanınca hemen evlenmek istiyor, acaba neden?Henüz düzgün işi yok
M melmel00 ben de kendimden örnek vereyim. Eski sevgilim 30 una merdiven dayamıştı ama düzenli bir işi yoktu, o yaşa kadar ailesiyle birlikte iş yapmıştı. Ben de onun ailesinden bağımsız düzenli işi olsun istiyordum. Bu arada ben memur olduğum için sırf o aklındaki işi rahatça yapabilsin diye evlenince eş durumuyla onun şehrine gidecektim. Ama bana konu sahibinin sevgilisinin dediğine benzer şekildeSana kendimden örnek vereyim.Üniversite bitti güzel bir meslek sahibi oldum.Zaten 2 yıllık arkadaşım vardı.Okul bitmeye yakın evlenmeye karar verdik.Onun mesleği işi askerlik her şey hazır.8 ay içinde evlendik.Evliliğimden hiç şikayetim yok.Her evlilikteki olağan şeyler.Eşim maaşımı bile bilmezdi .Ama hayat ortak sorun yok bizde.Yeri geldi gezdik tatiler de yaptık her zaman.Kv oldum.
Tekrar hayata gelsem neyi yapmam biliyor musun.Tamam aynı kişiyle evlenirim sorunum o değil..Ama okul bitti diye 8 ay içinde evlenmezdim.En az1 yıl maaşımı yer gezer tozardım.
Evlilik ne olursa olsun büyük sorumluluk.Bir evi idare etmek hem çalışıp hem de çocukla hiç kolay değil.Eşle birlikte her şey yapılsa bile.Tüm bunları iyi okuyun hayatınızı harcamayın sakın daha bu yaşta..
Kendinin doğru düzgün işi gücü yok, utanmadan atan da evlenelim mi diyor beyefendi? Bu uyanık için annenize dengesiz diyorsunuz, anneniz sizin sarı inadınızla o an uğraşmamış da he demiş geçmiş. Olacak iş olmadığını kendi de biliyor başından zaten.
Hissediyorum burda bi yerlerde ağlak kekim.Yeni zorunlular yetisiyor pis kiskanc.
Annen sonuna kadar haklı küçüğüm. Adam atan evleniriz demiş düğün yapacak parası var mı ailen izin vermiyorsa kaçalım diyecek sen de bu kafayla onu yaparsın sonra da ne olsa sen çalışıyorsun diye işe girmeyip evde yan gelip yatacak. Sen de ama aşığımmm deyip evi çevirmeye çalışacaksın taki son raddeye kadar sana tak edecek ve ailenin evine geri dönmüş olacaksın. 30 yaştan bildiriyorum her şey toz pembe değil öyle biri değil deme hayatındaki adam için insanlar her an her şeyi yapabilir.Çocuğun henüz düzgün bir işi olmaması ve annemin çocuğu paragöz olarak düşünmesi benim paramı yiyeceğini düşünmesi öyle biri değil ama
Hissediyorum burda bi yerlerde ağlak kekim.
Gece gece yatmadan bi bakayım dedim. Yazdıklarınızı okudukça tüylerim ürperdi . Kızım var kınamıyorum ama lütfen canım aileni dinle. 20 yaşında ne evlenmesi gez dolaş hayatının tadını çıkar. İşi olmayan çocukla ne işin var senin ne evliliği.6 ay olacak evet haklısınız biraz aceleci düşündüm o da ailemden uzaklaşma isteği yüzünden
cocugun isi yok hem de "sen ataninca evleniriz" diyor utanmadan.Çocuğun henüz düzgün bir işi olmaması ve annemin çocuğu paragöz olarak düşünmesi benim paramı yiyeceğini düşünmesi öyle biri değil ama
17 bin bile almaz hiç çalışmaz muhtemelencocugun isi yok hem de "sen ataninca evleniriz" diyor utanmadan.
"hayatim biktim annemlerden. ben atanmadan evlenelim. evlenince calismam zaten" de bakalim ne diyecek.
dogru düzgün isi olmayan adama maasini yedirmeye niye bu kadar meraklisin ki?
git atan parani keyifle harca. o da askerligi aradan çıkarsın bir ise girsin.
yarin sen 40 bin alirken o 17 alirsa asagilik kompleksiyle seni yermeye baslar ornekleri kkda cok
Bahsettiğim konuyu buldum.Herkese iyi akşamlar ; boşanma aşamasındayım ancak endişelerim var ve bunları sizinle paylaşmak , tecrübelerinizden faydalanmak isterim. Ben 3 yıl önce 21 yaşımda evlendim ve eşimin de yaşadığı yer olan Ankara'da yaşamaya başladım. Aynı zamanda Hacettepe öğrencisi idim. Eşimin babası 5-6 ay içinde bize ev alacak diye kendileri ile aynı binada bir kiralık daireye taşındık. Okulum tezli olduğu için 2. sınıf bittikten sonra hem çalışmaya hem de açık öğretimden 2. bir bölüm okumaya başladım. Bu süreçte eşim işini bir türlü oturtamadı. Kendisi şuan 32 yaşında ve daha önce hep babası ile ticaret yapmıştı. Biz evlenince babasının ticari hayatı kötüye gitti ve işleri bıraktı. Eşim iş beğenmemeye , sürekli işe girip çıkmaya başladı ve hiç istikrarlı değildi. Yakınları iş bulsa bile kabul etmiyordu ve hayal dünyasında yaşıyordu yani. Neymiş telefon üretecekmiş , zengin olacakmış vs. Ben bu süreçte çalıştığım için eşime çok odaklanmadım , kendi kariyerim ve eğitimim için çabalamaya devam ettim. Sürekli bu konuda tartışmak yerine ona destek olmayı , yıkıcı değil yapıcı olmaya gayret ettim.. şimdi her iki üniversiteden mezun oldum , Mart ayında ise kpss çalışmak için işimden ayrıldım. Eşim 4 aydır hala iş beğenmemeye ve girdiği işlerden 3 hafta bile dolmadan ayrılmaya devam ediyor. Babasına dedim ki sizin bize ev sözünüz vardı en azından evimiz olursa ve ben atanırsam idare ederiz yolumuzu çizeriz vs.. bana torun verirseniz alırım dedi. Bardak benim için taştı artık ve maalesef eşime olan sevgim bitmeye başladı. Normalde beni çok sever , hiç kötü sözü gönül kırması yoktur. Hatta beni hep nazlar , toplum içinde över ama hayat böyle değil maalesef. Keşke yanımda işini bilen , hırslı , gayretli biri olsa demeye başladım.
Bu noktaya gelmemizde maalesef ailesinin de çok büyük payı var. Ben aileyi çok tanımadan evlendim , başlarda çok güler yüzlülerdi ve beni seviyorlardı , zamanla kıyafetime karışılmaya başlandı , pencerelerimi silmiyor olmamı falan eleştirdiler. Evet pencere silmeyi ihmal ettiğim doğru ama bunun sebebi hem haftada 6 gün çalışıyor olmam hem de öğrenci olmam idi. Görümcemin nişanı oldu ve benim anne babamı davet etmeyi unuttular.. sabırla bekledim hatırlayacaklar mı diye. Biz evlendikten sonra aileler sadece 2 kere bir araya geldiler , eşim ise 3 senede sadece bir kere benim memleketime geldi vs vs. Kısaca çok ilgisizler..
Eşimin bu düzensiz iş sürecinde kirayı hep benim birikmişlerimden ödedik bu arada. Yemeği de hep onun ailesinin evinde yedik. son 5 ayda tam 20 kilo verdim stres ve üzüntüden , kimse de kızım iyi misiniz bir ihtiyacınız var mı diye sormadı aynı binada olmamıza rağmen. Bunun sebebinin biraz tokgözlü olmam olduğunu düşünüyorum .
Evlenirken paraları olmasına rağmen onları hiç yormadım. Salon takımı ve tv bile aldırmadım. Evimde sadece L koltuğum , yemek masam ve yatak odası takımım var ve bir de beyaz eşyalar. Nişanımda bir küpe takmadılar , düğünümde bir kolyem olmadı hatta kayınvalidenin emanet inci küpelerini taktım , sabahında geri verdim.. böyle yaz yaz bitmez.
Şimdi sizden asıl almak istediğim tavsiye şu konu ile ilgili ; beni aldatmadı , dövmedi . Kumarı ve alkolü yok. Ben boşanmak istiyorum ama burada eşleri için mücadele eden insanları okuyorum , içten içe utanıyorum. Eşimin yaşına göre hala çocuk olması , egolu olması , baba olmak istememesi vs beni çok yordu. Saygım kalmadı ona artık. Sırtımda yük olarak görüyorum.
Ben 21 yaşında evlenip 2 üni + iş hayatı ile uğraşırken onun bu rahatlığı midemi bulandırdı artık. Ben hala yaş olarak çok tecrübesizim. Tıpkı evlenirken yaptığım gibi fevri ve cahil hareket etmek istemiyorum ama 1 aydır ailemin evindeyim ve Ankaraya döneceğim diye stres oluyorum . Eşim ayrılmak istemiyor , beni çok sevdiğini söylüyor ama eksiklerini düzelteceğine dair hiçibir cümle kurmuyor. Ailemden uzağa taşınalım , yeni iş bulayım demiyor. Beni görmeye falan da gelmedi bu arada. Çok dağınık yazdım özür dilerim okuyanlardan
Aklımdan aynı şey geçiyordu ki yorumunu gördümYeni zorunlular yetisiyor pis kiskanc.
Atandığında hemen evlenelim diyor.
Çocuğun henüz düzgün bir işi olmaması ve annemin çocuğu paragöz olarak düşünmesi benim paramı yiyeceğini düşünmesi öyle biri değil ama
Ailen sence de haklı değil mi? Adam evet paragöz, sizin memur maaşınıza göz dikmiş şimdiden o işsiz haliyle.Henüz düzgün işi yok
İlk yıl hamile kalacak lütfen bunu atlamayalımAnnen sonuna kadar haklı küçüğüm. Adam atan evleniriz demiş düğün yapacak parası var mı ailen izin vermiyorsa kaçalım diyecek sen de bu kafayla onu yaparsın sonra da ne olsa sen çalışıyorsun diye işe girmeyip evde yan gelip yatacak. Sen de ama aşığımmm deyip evi çevirmeye çalışacaksın taki son raddeye kadar sana tak edecek ve ailenin evine geri dönmüş olacaksın. 30 yaştan bildiriyorum her şey toz pembe değil öyle biri değil deme hayatındaki adam için insanlar her an her şeyi yapabilir.
Ahmet ne iş yapıyor?Merhabalar ben 20 yaşındayım erkek arkadaşım 21. İki yıllık bölüm okuyup kpss girdim güzel bir puan yaptım atanmayı bekliyorum. Konuya gelirsek ailem sevgilimi istemiyor. Annemle tanışmışlardı ama annemin hoşuna gitmedi. Annem çok dengesiz bir insan daha öncesinde sen atanırsan yüzük takarız demişti şimdi ise normal buluşmaya bile izin vermiyor. Biliyorum daha küçüksün diyeceksiniz ama geri kalan hayatımda onunla olmak istiyorum. Ailem beni hala küçük bir çocuk olarak görüyor. Her konuda öyleler. Onlar yüzünden ayrı bir birey gibi hissedemiyorum bunun çaresi de atanıp başka şehire yerleşmek ve kendi hayatımı kurmak. Ardından sevgilimle evlenebiliriz. Atandığında hemen evlenelim diyor. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim hem ailemin bana bu tutumu hakkında hem de ilişkim hakkında?
Annem çok haklıymış. Anneler ne derse çıkıyor. Napıcan sen çalıscaksın sonra ahmetın az getırdıgı para zoruna gidecek. Kaç arkadasım böyle boşandı.Çocuğun henüz düzgün bir işi olmaması ve annemin çocuğu paragöz olarak düşünmesi benim paramı yiyeceğini düşünmesi öyle biri değil ama