Bu tarz mesajları okuyunca gerçekten böyle olması gerekiyor diyorum. Ben anneme dahi çok sık giden biri değilim, evcimen bir insanım. Evimde rahat ediyorum. Ama bu kadar az sıklıkla dışarı gitmeme rağmen dediğiniz gibi onun da çetelesi tutulmuş.çocuk gibi eşinize şikayet edilmekten dert yanıyorsunuz ve şikayet edildiğiniz durum ise sizin hangi periyotta nereye gidildiğinizin çetelesinin tutulmuş olması. ve bu durumu da konuşarak çözmek istiyorsunuz? sizce bu işte bi terslik yok mu? siz yetişkin bir birey olarak onlara nereye ne sıklıkla ve neden gittiğinizin hesabını vermek zorunda mısınız? bırakın küserlerse küssünler.
Biraz ben ısrarcı oldum, ben de eşime yüklendim hatta neden benim arkamda durmadın diye. O benim arkamda durdukça sindirmeye çalışmışlar eşimi anladığım kadarıyla. Sağ olsun o da sinmeye yeltenmemiş son ana kadar konuşup anlatmaya çalışmış.Suc esinizde, niye gelip size soyluyor?
Cevabi o vermeliydi dogru duzgun anlatsa cevap verse size yansitmasa bir daha yan bakabilirlermiydi gorurduk
Size gelip soylemesi ayni zamanda annemler hakli haddini bil demek
Dersimin olmadığı akşamlar giderim haftada iki üç akşama tekabül ediyor. Bazenleri gündüz de gidiyorum kayınvalidemin misafiri olunca zannedersem onlar sayılmıyor kayınpederim evde olmadığı içinBelki siz yeterince gittğinizi düşünüyorsunuz ama mesela bi örnek verirmisiniz? Kaç günde bir birbirinizi görüyorsunuz? Aile apartmanında oturmak demek sık görüşmek demek zaten sık sık görüşebilmek için bu aile apartmanı belasını bulmuş insanoğlu
Genelde akşamları çaya gidiyorum ya da onları çağırıyorum kayınpederim de dahil olsun diye. Başka bir yanıtta da söylediğim gibi gündüz gittiklerim sayılmıyorEşiniz pek usulünce söylememiş ama neyse.
Her şeyi yetiştirmiş size.
Adı üstünde aile apartmanı, bir yere kadar mesafe konur siz de farkındasınız.
2-3 günde bir kahveye gidebilirsiniz, hem çok vaktinizi almaz hem gitmiyor olmazsınız.
Gerçekten hiç hoşlanmam meramını söylemeyen insanlardan, geldi beni buldu sanırım. Ben de tam tersi derdim olunca hemen çözüm ararım konuşmak isterim ama olmuyor sanırım. Ben ailem gibi görmeye çalıştım hep lakin gerçekten el kızıymışım sndnkdnfKayinaile senin ailen degil bunu bir kere ogren sorun esinin sorunu senin degil kunusmazsa kunusmasinlar onlarin sorunu boylelikle guzel bir mesafe koyabilirsin artik araniza sen hayatina guzel guzel devam et dahil olmak isteyen olur istemeyende olmasin surekli kayinaile tripi cekmek Cok zor ya…
Bu tarz mesajları okuyunca gerçekten böyle olması gerekiyor diyorum. Ben anneme dahi çok sık giden biri değilim, evcimen bir insanım. Evimde rahat ediyorum. Ama bu kadar az sıklıkla dışarı gitmeme rağmen dediğiniz gibi onun da çetelesi tutulmuş.
Sizin aranızın iyi olmasının sebebi hiç ters düşmemişsiniz onlar da sorun yaratmamış ilk işlerine gelmeyen şeyde tefe konmuşsunuz. Uğraşmayın size nasıl davranıyorlar ise öyle davranınArkadaşlar merhabalar. Yaklaşık bir yıldır evliyim. Eşim evin tek çocuğu, aile apartmanında yaşıyoruz.
Çok uzun bir birlikteliğin ardından evlendik, ailesini de üç yıldır tanıyorum. Başta kayınvalidem problemliydi ama Allah var çok da bir problem yaşamadık. Sınırlarımızı eşimle beraber iyi çizdiğimizi düşünüyorum. Kaldı ki kayınvalidemi ve kayınpederimi çok çok severim. Annem babam gibidirler Faslı’nı geçiyorum, kimse anne baba gibi olamaz belki ama kayınpederime de farklı bir sevgim vardır baba figüründen yoksun büyüdüğüm için. İlk gördüğüm andan beri en az kendi babam kadar severim ve hürmet gösteririm.
Velhasıl kelam, ben öğretmen adayıyım. Evlilikten önce üç yıl sınava hazırlandım nasip olmadı, evliliği de ertelemek istemedi aileler ve benim evlendikten sonra baba evinde nasıl hazırlanıyorsam koca evinde de o şekilde hazırlanabileceğimi söylediler. Ben de bu şekilde atanmadan evlenmeye ikna oldum.
Eşim de her konuda beni desteklediği için problem olmayacağını biliyordum. Ama düşündüğüm gibi olmadı. Ben sınava çalışmaya başladığım günden itibaren baskılar başladı. Neden bize gelmiyor, niye bi uğramıyorsunuz vs bunun gibi tatlı tatlı serzenişler başladı ilk etapta. Ben elimden geldiğince gidip gelmeye onları çağırmaya gayret ettim.
Öğretmenlik sınavına hazırlanan arkadaşlarım bilir ki biz üç sınavdan sorumluyuz. Sabah kalktığım andan itibaren bir maratona uyanıyorum. Yaklaşık 25 dersim var ve bu derslerin her birine zaman ayırmak zorunda kalıyorum. Eşim de yardım etmese evi b.k götürür, yemek yapmaya bile zor zaman bulabiliyorum. Bu sıkışıklıkta onlara da zaman ayırmaya gönüllerini hoş tutmaya gayret ediyorum bir yandan.
Bu böyle geçti gitti. Bu hafta köy işlerinden dolayı eşim annesiyle 2 günlüğüne köye gitti. (Bu arada, ailemin başına bir felaket geldi ve bir müddet anneme gidip gelmek zorunda kaldım metanetli olması için. Annemlere giderken hep eşimle gittim. Bir kere de kayınailemle ziyarete gittik. Bunu da dipnot olarak belirteyim.) aileme destek olduğum süreçte derslerim biriktiği için eşimle ortak karar aldık ve ben köye gitmeyip dersime çalıştım.
akşamları kayınpederime indim evde değildi, telefonla aradım iki kez. Yemeğiniz var mı aç mısınız diye sormak için ama telefonlarıma dönüş yapmadı. Ben de işkillendim geri aramadım daha. Sonra eşim dönünce ona sordum hayatım bir şey dediler mi diye. Eşim de usulünce söyledi bana.
Ben hep annemlere gidiyormuşum, teyzeme gidiyormuşum. Onlar beni çağırdığında dersim var diyormuşum ama başka yer olunca koşa koşa gidiyormuşum. Haftada en fazla bir gün dışarıya çıkıyorum. Onda da ya annemgile ya da arkadaşlarımla görüşmeye giderim. Bazen öyle olur ki 10 gün market alışverişi haricinde hiç dışarı çıkmam. Çünkü benim önümde geleceğimi şekillendiren bir sınav var, buna odaklı yaşıyorum.
Annemlerin başına gelen olayın vahametini de biliyorlar. Ailecek biz böyle bir süreçten geçerken kayınailemin bu şekilde arkamdan söylenmeleri beni çok hırpaladı. Halbuki yüzüme deseler konuşup çözülecek bir mesele.
Bunları dün öğrendim ve içim çok yandı, çok üzüldüm ağladım. Elimi yüzümü yıkayıp aşağı inmek istedim konuşup problemimizi halletmek için ama ikisi de yüzüme bakmadı. Ben sanki orda yokmuş gibi eşimle konuştular.
Annem de dün ilk defa bana kalmaya geldi, babam şehir dışına gitmişti. başımıza gelen durumdan dolayı evde tek kalamadı. Allahtan annem geldi yoksa hiç konuşmayacaklardı benimle.
Annem bile anladı durumumu, kızım gözlerine ne oldu diye sordu. Zaten kadın dertli ve sürekli tetikte. Ben de gözlerimde alerji olduğunu söyledim. Annem dahi halimi anladı ama onların anlamaması çok ağrıma gitti. Neyse fazla uzatmayayım gereken detayları inşallah sohbetin geri kalanında verebilirim.
Bu durumda benim ne yapmam lazım? Nasıl davranmak gerekir? Hakkınızı helal edin, cevap veren parmaklarınıza sağlık.
Yüz vermeyin mesafeli olun son derece haketmişler ayıp yaaArkadaşlar merhabalar. Yaklaşık bir yıldır evliyim. Eşim evin tek çocuğu, aile apartmanında yaşıyoruz.
Çok uzun bir birlikteliğin ardından evlendik, ailesini de üç yıldır tanıyorum. Başta kayınvalidem problemliydi ama Allah var çok da bir problem yaşamadık. Sınırlarımızı eşimle beraber iyi çizdiğimizi düşünüyorum. Kaldı ki kayınvalidemi ve kayınpederimi çok çok severim. Annem babam gibidirler Faslı’nı geçiyorum, kimse anne baba gibi olamaz belki ama kayınpederime de farklı bir sevgim vardır baba figüründen yoksun büyüdüğüm için. İlk gördüğüm andan beri en az kendi babam kadar severim ve hürmet gösteririm.
Velhasıl kelam, ben öğretmen adayıyım. Evlilikten önce üç yıl sınava hazırlandım nasip olmadı, evliliği de ertelemek istemedi aileler ve benim evlendikten sonra baba evinde nasıl hazırlanıyorsam koca evinde de o şekilde hazırlanabileceğimi söylediler. Ben de bu şekilde atanmadan evlenmeye ikna oldum.
Eşim de her konuda beni desteklediği için problem olmayacağını biliyordum. Ama düşündüğüm gibi olmadı. Ben sınava çalışmaya başladığım günden itibaren baskılar başladı. Neden bize gelmiyor, niye bi uğramıyorsunuz vs bunun gibi tatlı tatlı serzenişler başladı ilk etapta. Ben elimden geldiğince gidip gelmeye onları çağırmaya gayret ettim.
Öğretmenlik sınavına hazırlanan arkadaşlarım bilir ki biz üç sınavdan sorumluyuz. Sabah kalktığım andan itibaren bir maratona uyanıyorum. Yaklaşık 25 dersim var ve bu derslerin her birine zaman ayırmak zorunda kalıyorum. Eşim de yardım etmese evi b.k götürür, yemek yapmaya bile zor zaman bulabiliyorum. Bu sıkışıklıkta onlara da zaman ayırmaya gönüllerini hoş tutmaya gayret ediyorum bir yandan.
Bu böyle geçti gitti. Bu hafta köy işlerinden dolayı eşim annesiyle 2 günlüğüne köye gitti. (Bu arada, ailemin başına bir felaket geldi ve bir müddet anneme gidip gelmek zorunda kaldım metanetli olması için. Annemlere giderken hep eşimle gittim. Bir kere de kayınailemle ziyarete gittik. Bunu da dipnot olarak belirteyim.) aileme destek olduğum süreçte derslerim biriktiği için eşimle ortak karar aldık ve ben köye gitmeyip dersime çalıştım.
akşamları kayınpederime indim evde değildi, telefonla aradım iki kez. Yemeğiniz var mı aç mısınız diye sormak için ama telefonlarıma dönüş yapmadı. Ben de işkillendim geri aramadım daha. Sonra eşim dönünce ona sordum hayatım bir şey dediler mi diye. Eşim de usulünce söyledi bana.
Ben hep annemlere gidiyormuşum, teyzeme gidiyormuşum. Onlar beni çağırdığında dersim var diyormuşum ama başka yer olunca koşa koşa gidiyormuşum. Haftada en fazla bir gün dışarıya çıkıyorum. Onda da ya annemgile ya da arkadaşlarımla görüşmeye giderim. Bazen öyle olur ki 10 gün market alışverişi haricinde hiç dışarı çıkmam. Çünkü benim önümde geleceğimi şekillendiren bir sınav var, buna odaklı yaşıyorum.
Annemlerin başına gelen olayın vahametini de biliyorlar. Ailecek biz böyle bir süreçten geçerken kayınailemin bu şekilde arkamdan söylenmeleri beni çok hırpaladı. Halbuki yüzüme deseler konuşup çözülecek bir mesele.
Bunları dün öğrendim ve içim çok yandı, çok üzüldüm ağladım. Elimi yüzümü yıkayıp aşağı inmek istedim konuşup problemimizi halletmek için ama ikisi de yüzüme bakmadı. Ben sanki orda yokmuş gibi eşimle konuştular.
Annem de dün ilk defa bana kalmaya geldi, babam şehir dışına gitmişti. başımıza gelen durumdan dolayı evde tek kalamadı. Allahtan annem geldi yoksa hiç konuşmayacaklardı benimle.
Annem bile anladı durumumu, kızım gözlerine ne oldu diye sordu. Zaten kadın dertli ve sürekli tetikte. Ben de gözlerimde alerji olduğunu söyledim. Annem dahi halimi anladı ama onların anlamaması çok ağrıma gitti. Neyse fazla uzatmayayım gereken detayları inşallah sohbetin geri kalanında verebilirim.
Bu durumda benim ne yapmam lazım? Nasıl davranmak gerekir? Hakkınızı helal edin, cevap veren parmaklarınıza sağlık.
Konuşma sakın, Sen böyle ağlayıp, sızlayıp, kendini açıklamaya çalıştıkça, onlar kendilerinin haklı olduğunu düşünecek.Eşim de bana buna benzer bir şey söyledi dün, kendi hayatını yaşamakla mesulsün. Nasıl istersen öyle yap evlendin diye hayatın bitmedi minvalinde bir konuşma geçti aramızda. Şu an konuşup konuşmamak arasında kararsız kaldım.
Eşiniz orada onlara sizi savunacak ağızlarını kapatacaktı durumu size bile bildirmeyecekti bu aalrada eş de de problem varTabii ki benim apartmanda yaşamakla alakalı hiçbir sorunum yok vallahi de. Beni asıl yaralayan bir problem olduğunda bana değil de adeta bir çocuğu şikayet eder gibi eşime söylemeleri. E hani ben sizin kızınızdım? Kaldı ki elimden geldiğince onlar bize gelir biz onlara gideriz. Onların da zor günleri oldu hep koştum, koşmam da gerekirdi. Bunlar neden unutuldu?
Eşim tam aksine bana laf söyletmez. Laf söyletmedikçe onun da daha çok üzerine gittiler. Arkamdan böyle dediler ama ailemi ziyarete gittiğimizde bana “bir iki gün dur burada” dedi kayınvalidem. Eşim yüzüne doğru, ‘karımı neden sen buraya bırakıyorsun? Kendi isterse kalabilir.’ Diyerek beni savundu mesela.
Sınav konusuna gelince, daha yeni açıklandı öğretmen kadroları. Sıralamam atanmaya yettiği halde bu yıl az alım verildiği için yine kontenjan dışı kaldım. Ülkemizde öğretmen olarak atanmak ne yazık ki çok zor. Mesleğimi de çok seviyorum, bu yüzden vaz geçemiyorum. Cevabınız için çok teşekkür ederim parmaklarınıza sağlık.
7 günde gitseniz sayılmazDersimin olmadığı akşamlar giderim haftada iki üç akşama tekabül ediyor. Bazenleri gündüz de gidiyorum kayınvalidemin misafiri olunca zannedersem onlar sayılmıyor kayınpederim evde olmadığı için
Biraz ben ısrarcı oldum, ben de eşime yüklendim hatta neden benim arkamda durmadın diye. O benim arkamda durdukça sindirmeye çalışmışlar eşimi anladığım kadarıyla. Sağ olsun o da sinmeye yeltenmemiş son ana kadar konuşup anlatmaya çalışmış.
Ne işiniz var bu kadar yahu. Neticede elin insanları. Eşiniz sizden az gidiyordur. Sanki yıllarca sizi onlar büyüttü öyle bir beklentiye girmişler. Ben olsam baya baya sinirlenir pişman ederdim hepsiniDersimin olmadığı akşamlar giderim haftada iki üç akşama tekabül ediyor. Bazenleri gündüz de gidiyorum kayınvalidemin misafiri olunca zannedersem onlar sayılmıyor kayınpederim evde olmadığı için
Teşekkür ederim yanıtınız için uygulayacağımSenin dediğin gibi bir durum olsa eşin onların sana şikayet ettiği şeyi sana anlatmazdı. Adamın bir kulağından girer diğerinden çıkar. İster karısı ister anası konuşsun, birbirine laf taşımayacak, bir kulağından giren diğerinden çıkacak.
Birde sen neden onlarla konuşasın? Sen onların gelinisin, kızları değil, onların hep daha fazla beklentisi olacak. Bu dengeyi kurması gereken senin kocan. O onların huyunu suyunu en iyi bilir.
Sen sakın gidip kınuşma. Senin bu konuşulanlar bir kulağından girmiş diğerinden çıkmış olsun. Yoksa ileride daha çok huzursuzluk olur.
Az gitmeye alıştırdıkça sanki daha da bilendiler anlaması zor benim için dkfnfmfn7 günde gitseniz sayılmazbende aile apartmanından çıkmış bir gelinim çok çok iyi biliyorum yaşadığınız durumları asla yaranamazsınız, o yüzden daha az gitmeye alıştır herkesi
Bir tık mecbur bırakıldık diyebilirim. Ev varken bir de başka ev tutsak her şey daha kötü olurdu herhalde. Şu halimle bile yaramamıyorum varsın gerisini siz düşünün. Ne dediyseniz haklısınız, teşekkür ederimEşiniz niye size yetiştiriyor?
Anne baba, eşim sınava hazırlanıyor. Bunu biliyorsunuz. O sebeple hep evde. Ben bu konu hakkında ona surat yapmanızı istemiyorum diyecekti.
Diyemez çünkü babasının evinde oturuyor. Yutmak sineye çekmek zorunda.
Niye kendi başınıza kiraya çıkmadınız ki? Bu yaşamı savunan tahammülü yüksek, hayatı hiç umursamadan yaşayan, kim ne demiş, kim surat asmış, kim özel alanımı işgal etmiş diye dertleri olmayandır. Aile apartmanının savunulacak hiçbir tarafı yoktur.
Evet bu arada, eşim daha çok ihmal ediyor ailesini. Tabi gitmemek ihmal sayılırsaNe işiniz var bu kadar yahu. Neticede elin insanları. Eşiniz sizden az gidiyordur. Sanki yıllarca sizi onlar büyüttü öyle bir beklentiye girmişler. Ben olsam baya baya sinirlenir pişman ederdim hepsini