- 12 Mayıs 2024
- 29
- 25
- 25
-
- Konu Sahibi sehmuzbebeksi
- #41
Atanamama ihtimalini düşünmek dahi istemiyorum
Atanamama ihtimalini düşünmek dahi istemiyorumValla pek oyle durmuyor, birde gidip konusmaniza izin vermis size de sen bosver demeliydi
Boyle cok ezilirsiniz birde atanamazsaniz bak sen tantanaya
Asil hesabiniz esinizle ama daha farkinda bile degilsiniz
Ah bebeğim, sen yaranmak zorunda değilsin. Senin selamınla merhabanla ellerine ne geçecek? Uzak olurdunuz, küserlerse de küserlerdi. Hiiç haberin olmazdı, muhatap olmazdın, kendini sorumlu da hissetmezdin. Şimdi görmek istemesen de suçlu kocan. Seni o eve sokarak da, arkanda durup sahip çıkmayarak da.Bir tık mecbur bırakıldık diyebilirim. Ev varken bir de başka ev tutsak her şey daha kötü olurdu herhalde. Şu halimle bile yaramamıyorum varsın gerisini siz düşünün. Ne dediyseniz haklısınız, teşekkür ederim
Allah nazardan saklasın,Allah bozmasın. Eşiniz arkanızda olduğu sürece onlar konuşssun yatsın boşverin siz. İnşallah atanırsınız bir an önce.Eşim de bana buna benzer bir şey söyledi dün, kendi hayatını yaşamakla mesulsün. Nasıl istersen öyle yap evlendin diye hayatın bitmedi minvalinde bir konuşma geçti aramızda. Şu an konuşup konuşmamak arasında kararsız kaldım.
Sınava hazirlanmasaydin ve her an oraya inseydin emin ol başka başka bahaneler uretilerdi bende aynısından yaşadım yani ayni binadaydik ve köle olsamda memnun edemedim o yüzden elinden geleni yap ve takma ha bizim nasl cozuldu onlar çıktılar binadan uzağa taşındılar sorunların yüzde 99 u çözüldüArkadaşlar merhabalar. Yaklaşık bir yıldır evliyim. Eşim evin tek çocuğu, aile apartmanında yaşıyoruz.
Çok uzun bir birlikteliğin ardından evlendik, ailesini de üç yıldır tanıyorum. Başta kayınvalidem problemliydi ama Allah var çok da bir problem yaşamadık. Sınırlarımızı eşimle beraber iyi çizdiğimizi düşünüyorum. Kaldı ki kayınvalidemi ve kayınpederimi çok çok severim. Annem babam gibidirler Faslı’nı geçiyorum, kimse anne baba gibi olamaz belki ama kayınpederime de farklı bir sevgim vardır baba figüründen yoksun büyüdüğüm için. İlk gördüğüm andan beri en az kendi babam kadar severim ve hürmet gösteririm.
Velhasıl kelam, ben öğretmen adayıyım. Evlilikten önce üç yıl sınava hazırlandım nasip olmadı, evliliği de ertelemek istemedi aileler ve benim evlendikten sonra baba evinde nasıl hazırlanıyorsam koca evinde de o şekilde hazırlanabileceğimi söylediler. Ben de bu şekilde atanmadan evlenmeye ikna oldum.
Eşim de her konuda beni desteklediği için problem olmayacağını biliyordum. Ama düşündüğüm gibi olmadı. Ben sınava çalışmaya başladığım günden itibaren baskılar başladı. Neden bize gelmiyor, niye bi uğramıyorsunuz vs bunun gibi tatlı tatlı serzenişler başladı ilk etapta. Ben elimden geldiğince gidip gelmeye onları çağırmaya gayret ettim.
Öğretmenlik sınavına hazırlanan arkadaşlarım bilir ki biz üç sınavdan sorumluyuz. Sabah kalktığım andan itibaren bir maratona uyanıyorum. Yaklaşık 25 dersim var ve bu derslerin her birine zaman ayırmak zorunda kalıyorum. Eşim de yardım etmese evi b.k götürür, yemek yapmaya bile zor zaman bulabiliyorum. Bu sıkışıklıkta onlara da zaman ayırmaya gönüllerini hoş tutmaya gayret ediyorum bir yandan.
Bu böyle geçti gitti. Bu hafta köy işlerinden dolayı eşim annesiyle 2 günlüğüne köye gitti. (Bu arada, ailemin başına bir felaket geldi ve bir müddet anneme gidip gelmek zorunda kaldım metanetli olması için. Annemlere giderken hep eşimle gittim. Bir kere de kayınailemle ziyarete gittik. Bunu da dipnot olarak belirteyim.) aileme destek olduğum süreçte derslerim biriktiği için eşimle ortak karar aldık ve ben köye gitmeyip dersime çalıştım.
akşamları kayınpederime indim evde değildi, telefonla aradım iki kez. Yemeğiniz var mı aç mısınız diye sormak için ama telefonlarıma dönüş yapmadı. Ben de işkillendim geri aramadım daha. Sonra eşim dönünce ona sordum hayatım bir şey dediler mi diye. Eşim de usulünce söyledi bana.
Ben hep annemlere gidiyormuşum, teyzeme gidiyormuşum. Onlar beni çağırdığında dersim var diyormuşum ama başka yer olunca koşa koşa gidiyormuşum. Haftada en fazla bir gün dışarıya çıkıyorum. Onda da ya annemgile ya da arkadaşlarımla görüşmeye giderim. Bazen öyle olur ki 10 gün market alışverişi haricinde hiç dışarı çıkmam. Çünkü benim önümde geleceğimi şekillendiren bir sınav var, buna odaklı yaşıyorum.
Annemlerin başına gelen olayın vahametini de biliyorlar. Ailecek biz böyle bir süreçten geçerken kayınailemin bu şekilde arkamdan söylenmeleri beni çok hırpaladı. Halbuki yüzüme deseler konuşup çözülecek bir mesele.
Bunları dün öğrendim ve içim çok yandı, çok üzüldüm ağladım. Elimi yüzümü yıkayıp aşağı inmek istedim konuşup problemimizi halletmek için ama ikisi de yüzüme bakmadı. Ben sanki orda yokmuş gibi eşimle konuştular.
Annem de dün ilk defa bana kalmaya geldi, babam şehir dışına gitmişti. başımıza gelen durumdan dolayı evde tek kalamadı. Allahtan annem geldi yoksa hiç konuşmayacaklardı benimle.
Annem bile anladı durumumu, kızım gözlerine ne oldu diye sordu. Zaten kadın dertli ve sürekli tetikte. Ben de gözlerimde alerji olduğunu söyledim. Annem dahi halimi anladı ama onların anlamaması çok ağrıma gitti. Neyse fazla uzatmayayım gereken detayları inşallah sohbetin geri kalanında verebilirim.
Bu durumda benim ne yapmam lazım? Nasıl davranmak gerekir? Hakkınızı helal edin, cevap veren parmaklarınıza sağlık.
Evlenip sınava hazırlanmakta bir tercih.Kuzum benim, bak bu sınavların konusu taa sen öğrenciyken belli oluyor. Senin bu sınavın temelini daha öğrenciyken atman gerekirdi. Mezun olup üstüne 3-4 yıldır sınava hazırlanıyorsun. Hani o arada başka iş yapsan, uğraş bulsan, ya da yükseklisans yapsan hani senin bir kariyer amacın var derim ama dışarıdan hiçte böyle bir amacın var gibi durmuyor. Sınav, atanmak senim için bu kadar önemliyse evlenmeyecektin, birde aile apartmanında ne bekliyordun genç yaşında.
Mesafe koy desem aynı binada zor olacak. Kocan belliki pasif bir tip, seni ailesiyle yüz göz edecek. Bu olay durulur başka olay yaşanır gelir konu açarsın. Başın yine ağrır.
Bir süre mesafeli davran, sonrasına artık bakarsınız, ama o binada böyle iç içe yaşarken huzur bekleme.
Esiniz karismiyorsa lutfen takmayin simdi siz ekstra caba gösterip onlarin gönlünü etmek icin ugrasinca ileride yapmadiginizda esiniz de o tarafa gecip serzeniste bulunabilir simdiden bu sınırı koruyunEşim de bana buna benzer bir şey söyledi dün, kendi hayatını yaşamakla mesulsün. Nasıl istersen öyle yap evlendin diye hayatın bitmedi minvalinde bir konuşma geçti aramızda. Şu an konuşup konuşmamak arasında kararsız kaldım.
Ama şöyle bir şey var eğer seçimlerimizin sonucuna bilip yaşasak zaten bunlar gelmezdi başınaO apartmana girerken tüm bunları göz önunde bulundurmalıydınız
Bazen öecbur kalıyorsun sadece eş çalışıyorsa ev varsa şu dönem kiralar 20k nasıl insan tek çalışıp ev geçindirsin kiHala aile apartmanını kabul edenler mi var? Yapmayın etmeyin yakmayın başınızı.
Ne münasebet yahu istediğiniz yere gidersiniz pes doğrusuBen hep annemlere gidiyormuşum, teyzeme gidiyormuşum. Onlar beni çağırdığında dersim var diyormuşum ama başka yer olunca koşa koşa gidiyormuşum. Haftada en fazla bir gün dışarıya çıkıyorum. Onda da ya annemgile ya da arkadaşlarımla görüşmeye giderim. Bazen öyle olur ki 10 gün market alışverişi haricinde hiç dışarı çıkmam.
Yanlış yapmışsınız ki aksine siz onlarla konuşmayacaktınız sizin hakkınızda ne münasebet eşinize konuşuyorlar böyle durumda alttan almak ters teper tavrınızı koyup görüşmeyeceksiniz sorunları var ise sizinle konuşmaları gerekirdi.Elimi yüzümü yıkayıp aşağı inmek istedim konuşup problemimizi halletmek için ama ikisi de yüzüme bakmadı. Ben sanki orda yokmuş gibi eşimle konuştular.