- 1 Nisan 2020
- 249
- 172
-
- Konu Sahibi mavibeneklikiz777
- #21
Hem de nasıl acımasız
Daha önce gerçek bir ilişki yaşamadığınız için, ilk ilişkiye çok anlam yüklemişsiniz.Benim gözlemlediğim, şimdi millet ilk karşısına çıkana saplanıp kalmıyor. Tanıyor, konuşuyor, geziyor, tozuyor.Uymazsa olmuyor. Uyarsa ne ala oluyor.(Denemeden alma gibi bir şey sanırsam bu)Gerçi millet kantarın topuzunu kaçırıp, her şeyi erkenden tüketmeye başladıda.
Hayat naif olanlar için, gerçekten çok zor ve acımasız.
Seviyesini sizin belirleyeceğiniz arkadaşlıklar kurmaya çalışın.Sizin için doğru olan insan elbet karşınıza çıkacaktır. Bu kadar umutsuz bakmayın.
Bu “adam gibi” tanımını hiç sevmiyorum. İnsanlarla vakit geçirmeden insanları tanıyamazsın, tanımadan evlilik düşüncelerine giremezsin, girsen de bu şekilde mutsuz olursun. Deneyim parayla alınmaz bundan sonra benzer öngörülerin olursa o adamdan uzak durursun erken farkedersin.
Kötü deneyimler/ iyi deneyimler bizi daha iyi deneyimlere sahip olmamız için yönlendirirler.
Yeter ki arabesk tavrımızı kenara bırakıp mantığımızı başımızın tacı yapalım girls!
Samimiyet bu değil duygu bu değil zamanla anlarsın. Hormon onlarhepDeneyim çok önemli tabiki. ama ne bileyim ben kolay kolay herkese kendimi açan biri değildim. ilk defa birini bu kadar samimi buldum ve kapıldım. ona da gerçekten sevdiğimden emin olunca karşılık verdim. evet sanırım mantığımı tamamen bırakıp duygularla hareket etmem en büyük hatamdı
Yaa soluksuz okudum, böyle aşklar var mı gerçekten... Hep mutlu olun inşallah.. tüylerim diken diken olduBen kendi deneyimimi anlatayım.
18 yaşında üniversiteye başladim başka bir şehirde..
Ilk derslerin birinde hocalardan biri daha önce üniversite okuyan olup olmadığını sordu.
Bi kisi cıktı ben varım dedi. 2.üniversitem dedi.
Ilkini başka sehirde okumuş erzurumda. Ama bitirmemiş. Terk etmis. Tekrar sınava gitmiş. Kendi şehrinde istediği bölüme yerleşmiş..
Benim de ablamın nişanlısı erzurumda aynı bölümde okuyordu. Ders arasında bu kişinin yanina gittim. Benim eniştem de orda okuyordu filan dedim. O da "evet sınıf arkadaşımdır birlikte okuyorduk" dedi.
Böylece tanıştık . Sınıflar büyük kalabalığiz. Bütün derslerimiz ortak değil. Ama karşılaştıkça merhaba nasılsın diye konusuyorduk. Sınıfın genelinden büyüktü yaş olarak.
1.Sınıfın mayıs ayının 15inde bahçede yanima geldi. Dediki "ben seni çok seviyorum. Bana 1 şans ver".
Ben istemiyordum tabiki. Merhabadan başka bir hükmü yoktu bende.
Çok israr etti. 1 sans ver. Seni üzersem bitirirsin dedi.
Tam 4 sene boyunca her 15 mayısta gelip derdini anlatıyordu.
Iyi bi insandı ama ben istemiyordum.
Bi keresinde kampüste yürürken biri basımdan tokami aldı. Döndüm baktim o.
Anlamadan yüzüne baktim.
Lütfen izin ver bende kalsin dedi.
Iyi kalsın dedim.
Bi ara tatilde memleketime gideceğim. Akşam 7de otogara gittim. Baktım bu otogarda bi bankta oturuyor
Beni görünce yanıma geldi.
Burda ne yapıyorsun dedim
Seni bekliyordum yolcu etmek için. Tatilde göremeyeceğim diye geldim dedi.
Nerden biliyorsun bu saate gideceğimi dedim.
Bilmiyordum sabah 6 dan beri burdayım dedi.
Bi şey demedim ama keyifsiz olmuştum.
Bunlara benzer şeylerle tam 4 sene gecti.
Mezun olacağımız zaman yanima geldi. Çok acı içindeydi. Hic iyi değildi. Bi arkadaşım inithar eder diye endişe ediyordu. Ama ben cidden çok sıkılıyordum.
Mezun olurken vedalasmaya geldi. Son kere son 1 şans istiyorum dedi.
Istemedim.
Son görüşümü ben pek hatırlamıyorum açıkçası.
E mail yazmiş bana defalarca hicbirini görmedim.
Facebook açıp evlenip evlenmediğimi kontrol etmiş defalarca. Haberim bile yok.
Mezun olduk. Aradan 3 buçuk sene geçti. Bu arada askerliğini yapmis. Ve kpss çalışmış.
Atanınınca facebooktan bana yazdı.
Ben açıkçası evlenmis olacağını düşündüm. Büyüktü bizden çünkü.
Ben de tamamen saf niyetle cevap verdim.
Atanmıştı . Turkiyenin öteki ucunda görev yapıyordu.
Bana kpss kitaplarını gönderdi. Bu vesile ile ev adresimi ve telefonumu aldı. Eve hediyeler yolladı.
Doğumgünümde 1 kutuya bir sürü küçük hediye ve her hediyenin küçük bir hikayesini yazmış.
Ama kutuyu öyle düzenlemişti ki... 1. Hediye ile mektubu acmadan 2.hediyeye ulaşilmiyordu.
Çılgın bir emek ve zaman harcamıştı.
Bigün aradı. açtım. Dedi ki ben trabzona geldim seni görmek istiyorum dedi.
Zonguldakta görev yapıyordu. 1 pazarı vardı. 12 saat yol gelmişti. Çok sinirlendim.
Bana sormadan beni görmeye mi geldin. Bu nasıl bi düşüncesizlik diye kizdim.
Gelmiyorum görüşmeye dedim kapattım.
Ama vicdanim sizladı.
Tamam geleceğim diye mesaj attim
Tam 3 saat 1 sans diye yalvardi. O kadar daralmıştım ki. Bunun için mi geldin buraya diye sinirlendim.
Böyle defalarca geldi. Cumartesi iş çıkışı yola çıkıyordu. Pazar sabah burda oluyordu. Pazar akşam dönüyordu. Hic eve ugramadan pazartesi sabah mesaiye gidiyordu.
Neyse...
Çok uzadı.
2007 de tanıştık.
2017 de evlendik.
Başımdan aldığı kırmızı toka evde. arada takıyorum.
Toplu iğne almıştı benden okurken onu da bana verdi . Onu kaybettimama toka duruyor.
Erzurumda birlikte okuduğu sinif arkadasi da bacanağı oldu. Severler birbirlerini
Halen daha gözümün içine bakar. Ve ben de onu hiç kırmam.
Allah hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın.
Iyi adamlar var. Ama sen onlari ararsan kaybolurlar..
Ne zaman rahat bırakırsan onlar seni bulur.
Allah hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın. Ben herkesi böyle sanıyordum. Sonra burda öğrendim ki öyle değilmiş. Biz özel bi şey yaşamışızYaa soluksuz okudum, böyle aşklar var mı gerçekten... Hep mutlu olun inşallah.. tüylerim diken diken oldu
Ben kendi deneyimimi anlatayım.
18 yaşında üniversiteye başladim başka bir şehirde..
Ilk derslerin birinde hocalardan biri daha önce üniversite okuyan olup olmadığını sordu.
Bi kisi cıktı ben varım dedi. 2.üniversitem dedi.
Ilkini başka sehirde okumuş erzurumda. Ama bitirmemiş. Terk etmis. Tekrar sınava gitmiş. Kendi şehrinde istediği bölüme yerleşmiş..
Benim de ablamın nişanlısı erzurumda aynı bölümde okuyordu. Ders arasında bu kişinin yanina gittim. Benim eniştem de orda okuyordu filan dedim. O da "evet sınıf arkadaşımdır birlikte okuyorduk" dedi.
Böylece tanıştık . Sınıflar büyük kalabalığiz. Bütün derslerimiz ortak değil. Ama karşılaştıkça merhaba nasılsın diye konusuyorduk. Sınıfın genelinden büyüktü yaş olarak.
1.Sınıfın mayıs ayının 15inde bahçede yanima geldi. Dediki "ben seni çok seviyorum. Bana 1 şans ver".
Ben istemiyordum tabiki. Merhabadan başka bir hükmü yoktu bende.
Çok israr etti. 1 sans ver. Seni üzersem bitirirsin dedi.
Tam 4 sene boyunca her 15 mayısta gelip derdini anlatıyordu.
Iyi bi insandı ama ben istemiyordum.
Bi keresinde kampüste yürürken biri basımdan tokami aldı. Döndüm baktim o.
Anlamadan yüzüne baktim.
Lütfen izin ver bende kalsin dedi.
Iyi kalsın dedim.
Bi ara tatilde memleketime gideceğim. Akşam 7de otogara gittim. Baktım bu otogarda bi bankta oturuyor
Beni görünce yanıma geldi.
Burda ne yapıyorsun dedim
Seni bekliyordum yolcu etmek için. Tatilde göremeyeceğim diye geldim dedi.
Nerden biliyorsun bu saate gideceğimi dedim.
Bilmiyordum sabah 6 dan beri burdayım dedi.
Bi şey demedim ama keyifsiz olmuştum.
Bunlara benzer şeylerle tam 4 sene gecti.
Mezun olacağımız zaman yanima geldi. Çok acı içindeydi. Hic iyi değildi. Bi arkadaşım inithar eder diye endişe ediyordu. Ama ben cidden çok sıkılıyordum.
Mezun olurken vedalasmaya geldi. Son kere son 1 şans istiyorum dedi.
Istemedim.
Son görüşümü ben pek hatırlamıyorum açıkçası.
E mail yazmiş bana defalarca hicbirini görmedim.
Facebook açıp evlenip evlenmediğimi kontrol etmiş defalarca. Haberim bile yok.
Mezun olduk. Aradan 3 buçuk sene geçti. Bu arada askerliğini yapmis. Ve kpss çalışmış.
Atanınınca facebooktan bana yazdı.
Ben açıkçası evlenmis olacağını düşündüm. Büyüktü bizden çünkü.
Ben de tamamen saf niyetle cevap verdim.
Atanmıştı . Turkiyenin öteki ucunda görev yapıyordu.
Bana kpss kitaplarını gönderdi. Bu vesile ile ev adresimi ve telefonumu aldı. Eve hediyeler yolladı.
Doğumgünümde 1 kutuya bir sürü küçük hediye ve her hediyenin küçük bir hikayesini yazmış.
Ama kutuyu öyle düzenlemişti ki... 1. Hediye ile mektubu acmadan 2.hediyeye ulaşilmiyordu.
Çılgın bir emek ve zaman harcamıştı.
Bigün aradı. açtım. Dedi ki ben trabzona geldim seni görmek istiyorum dedi.
Zonguldakta görev yapıyordu. 1 pazarı vardı. 12 saat yol gelmişti. Çok sinirlendim.
Bana sormadan beni görmeye mi geldin. Bu nasıl bi düşüncesizlik diye kizdim.
Gelmiyorum görüşmeye dedim kapattım.
Ama vicdanim sizladı.
Tamam geleceğim diye mesaj attim
Tam 3 saat 1 sans diye yalvardi. O kadar daralmıştım ki. Bunun için mi geldin buraya diye sinirlendim.
Böyle defalarca geldi. Cumartesi iş çıkışı yola çıkıyordu. Pazar sabah burda oluyordu. Pazar akşam dönüyordu. Hic eve ugramadan pazartesi sabah mesaiye gidiyordu.
Neyse...
Çok uzadı.
2007 de tanıştık.
2017 de evlendik.
Başımdan aldığı kırmızı toka evde. arada takıyorum.
Toplu iğne almıştı benden okurken onu da bana verdi . Onu kaybettimama toka duruyor.
Erzurumda birlikte okuduğu sinif arkadasi da bacanağı oldu. Severler birbirlerini
Halen daha gözümün içine bakar. Ve ben de onu hiç kırmam.
Allah hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın.
Iyi adamlar var. Ama sen onlari ararsan kaybolurlar..
Ne zaman rahat bırakırsan onlar seni bulur.
çok şaşırdım sizi forumda takip ederim uzun zamandır.Ben kendi deneyimimi anlatayım.
18 yaşında üniversiteye başladim başka bir şehirde..
Ilk derslerin birinde hocalardan biri daha önce üniversite okuyan olup olmadığını sordu.
Bi kisi cıktı ben varım dedi. 2.üniversitem dedi.
Ilkini başka sehirde okumuş erzurumda. Ama bitirmemiş. Terk etmis. Tekrar sınava gitmiş. Kendi şehrinde istediği bölüme yerleşmiş..
Benim de ablamın nişanlısı erzurumda aynı bölümde okuyordu. Ders arasında bu kişinin yanina gittim. Benim eniştem de orda okuyordu filan dedim. O da "evet sınıf arkadaşımdır birlikte okuyorduk" dedi.
Böylece tanıştık . Sınıflar büyük kalabalığiz. Bütün derslerimiz ortak değil. Ama karşılaştıkça merhaba nasılsın diye konusuyorduk. Sınıfın genelinden büyüktü yaş olarak.
1.Sınıfın mayıs ayının 15inde bahçede yanima geldi. Dediki "ben seni çok seviyorum. Bana 1 şans ver".
Ben istemiyordum tabiki. Merhabadan başka bir hükmü yoktu bende.
Çok israr etti. 1 sans ver. Seni üzersem bitirirsin dedi.
Tam 4 sene boyunca her 15 mayısta gelip derdini anlatıyordu.
Iyi bi insandı ama ben istemiyordum.
Bi keresinde kampüste yürürken biri basımdan tokami aldı. Döndüm baktim o.
Anlamadan yüzüne baktim.
Lütfen izin ver bende kalsin dedi.
Iyi kalsın dedim.
Bi ara tatilde memleketime gideceğim. Akşam 7de otogara gittim. Baktım bu otogarda bi bankta oturuyor
Beni görünce yanıma geldi.
Burda ne yapıyorsun dedim
Seni bekliyordum yolcu etmek için. Tatilde göremeyeceğim diye geldim dedi.
Nerden biliyorsun bu saate gideceğimi dedim.
Bilmiyordum sabah 6 dan beri burdayım dedi.
Bi şey demedim ama keyifsiz olmuştum.
Bunlara benzer şeylerle tam 4 sene gecti.
Mezun olacağımız zaman yanima geldi. Çok acı içindeydi. Hic iyi değildi. Bi arkadaşım inithar eder diye endişe ediyordu. Ama ben cidden çok sıkılıyordum.
Mezun olurken vedalasmaya geldi. Son kere son 1 şans istiyorum dedi.
Istemedim.
Son görüşümü ben pek hatırlamıyorum açıkçası.
E mail yazmiş bana defalarca hicbirini görmedim.
Facebook açıp evlenip evlenmediğimi kontrol etmiş defalarca. Haberim bile yok.
Mezun olduk. Aradan 3 buçuk sene geçti. Bu arada askerliğini yapmis. Ve kpss çalışmış.
Atanınınca facebooktan bana yazdı.
Ben açıkçası evlenmis olacağını düşündüm. Büyüktü bizden çünkü.
Ben de tamamen saf niyetle cevap verdim.
Atanmıştı . Turkiyenin öteki ucunda görev yapıyordu.
Bana kpss kitaplarını gönderdi. Bu vesile ile ev adresimi ve telefonumu aldı. Eve hediyeler yolladı.
Doğumgünümde 1 kutuya bir sürü küçük hediye ve her hediyenin küçük bir hikayesini yazmış.
Ama kutuyu öyle düzenlemişti ki... 1. Hediye ile mektubu acmadan 2.hediyeye ulaşilmiyordu.
Çılgın bir emek ve zaman harcamıştı.
Bigün aradı. açtım. Dedi ki ben trabzona geldim seni görmek istiyorum dedi.
Zonguldakta görev yapıyordu. 1 pazarı vardı. 12 saat yol gelmişti. Çok sinirlendim.
Bana sormadan beni görmeye mi geldin. Bu nasıl bi düşüncesizlik diye kizdim.
Gelmiyorum görüşmeye dedim kapattım.
Ama vicdanim sizladı.
Tamam geleceğim diye mesaj attim
Tam 3 saat 1 sans diye yalvardi. O kadar daralmıştım ki. Bunun için mi geldin buraya diye sinirlendim.
Böyle defalarca geldi. Cumartesi iş çıkışı yola çıkıyordu. Pazar sabah burda oluyordu. Pazar akşam dönüyordu. Hic eve ugramadan pazartesi sabah mesaiye gidiyordu.
Neyse...
Çok uzadı.
2007 de tanıştık.
2017 de evlendik.
Başımdan aldığı kırmızı toka evde. arada takıyorum.
Toplu iğne almıştı benden okurken onu da bana verdi . Onu kaybettimama toka duruyor.
Erzurumda birlikte okuduğu sinif arkadasi da bacanağı oldu. Severler birbirlerini
Halen daha gözümün içine bakar. Ve ben de onu hiç kırmam.
Allah hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın.
Iyi adamlar var. Ama sen onlari ararsan kaybolurlar..
Ne zaman rahat bırakırsan onlar seni bulur.
4 sene içinde sadece 15 mayıslarda yanıma gelip derdini anlatti bunun haricinde mesaj atmak aramak kampüste peşimde gezmek gibi bir şeyi hiçñ olmadı.çok şaşırdım sizi forumda takip ederim uzun zamandır.
Allah Mesut etsin, siz de bir şeyler hissetmişsiniz demek ki.
Bu tarz hikayeler genelde romantik bulunur kişilerin yaklaşım biçimleri önemli kıstastır tabi ki, nazik ve incitmeden yaklaşmış olmalı eşiniz beyfendi.
Ben bu tar iz ısrarları sevmediğim için böyle bir ısrar durumunda çok korkardım Gencecik bir üniversite öğrencisiysem hele ensemde devamlı birinin nefesini hissetmek beni çok ürkütürdü muhtemelen de davalık olurduk aile büyükleri ya da arkadaşlarım devreye girer sen ne ayaksın diye uyarı verirlerdi sanırımİstemiyorsan istemiyorumdue çünkü.
Ama siz de aşık olmuşsunuz Mesut olmuşsunuz, enişteniz de kendisini tanıyormuş.
Kızlar tanımadıkları insanların yaklaşımları konusunda çok dikkatli olmadı değil mi?
Çok şanslısınız maşallah diyeyim deAllah hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın. Ben herkesi böyle sanıyordum. Sonra burda öğrendim ki öyle değilmiş. Biz özel bi şey yaşamışız
Bu detayları vermeniz çok önemli, romantizm peşinde dolaşırken kötü kötü insanlara üzülmesin kimse. insanları tanıyabilmek çok önemli. zaman kötü herkes kendini kollamayı- önününü arkasını düşünerek hareket etmeyi- refleks haline kendisi getirecek, deneyimleriyle. Ne demek istediğimi anlayıp cevap verdiğin için teşekkür ediyorum.4 sene içinde sadece 15 mayıslarda yanıma gelip derdini anlatti bunun haricinde mesaj atmak aramak kampüste peşimde gezmek gibi bir şeyi hiçñ olmadı.
Yani üzerimde onun bakışlarını hiç hissetmedim. bakmıyordu bile çünkü.
Çok sessiz sakindir. Sesi yükselmez. Çok çekingendir.
Ben akli basında bir kizdim. Ariza olduğunu hissetsem gerekeni yapardım ama değildi. Sadece çok seviyordu.
Mezun olduktan sonra da telefonla hic aramadi.
Numaramı kolaylikla bulabilirdi. Ama bunu da yapmadı.
Insan az çok anlayabilmeli
Karşımdaki manyak mi değil mi diye.
Benim kimsede param yoktur. Cünkü kime borc verilir kime verilmez anlarım.
Tek başıma türkiyeyi gezdim..özlellikle istanbulda hic tanımadığım insanlardan yardim aldim. Ama hepsi çok iyi insanlardı.
Bunu anlayabilirim.
Yol soracaksam yoldan geçene sormam. Esnafa sorarım.
Yolda kaldiysam esnaftan yardim isterim gibi.
Tek basima cok gezdiğim icin insanlar konusunda tecrübem var.
Online alışveriş hesabim var. Müşterilerimi watsapta konuşmadan sipariş almam. Ve şu ana kadar o konuda da hix yanilmadim. Allah yanıltmasın
7 sene tek başıma yaşadım.
Sanırım tek basina yasamanin artilari bunlar.
Allah hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın.
Insallah Allah size de kalbinizden Geceni versin.Çok şanslısınız maşallah diyeyim de
Buna da uzun yazacağım şimdi.Bu detayları vermeniz çok önemli, romantizm peşinde dolaşırken kötü kötü insanlara üzülmesin kimse. insanları tanıyabilmek çok önemli. zaman kötü herkes kendini kollamayı- önününü arkasını düşünerek hareket etmeyi- refleks haline kendisi getirecek, deneyimleriyle. Ne demek istediğimi anlayıp cevap verdiğin için teşekkür ediyorum.
Özelden alışveriş linkini atarsan sevinirim merak ettim
Nişanlıyım ben de, çok şükür nişanlımla sevgimiz konusunda şüphem yok ama sizinki tam bir aşk hikayesiymiş.. Yine de çok şükür herkesin hikayesi farklı işteInsallah Allah size de kalbinizden Geceni versin.
Ben çok yaşlı duasi almaya çalışırım. Anne babamı el üstünde tutarım
Siz de mutlaka büyüklerin gönlünü yapmaya çalışın.
Kendiniz de dua edin. Her duamda Allahı seven ve Allahın sevdiği , beni seven ve benim sevdiğim hayırlı bir insan diye dua etmiştim.
Siz de öyle yapın❤
Ben kendi deneyimimi anlatayım.
18 yaşında üniversiteye başladim başka bir şehirde..
Ilk derslerin birinde hocalardan biri daha önce üniversite okuyan olup olmadığını sordu.
Bi kisi cıktı ben varım dedi. 2.üniversitem dedi.
Ilkini başka sehirde okumuş erzurumda. Ama bitirmemiş. Terk etmis. Tekrar sınava gitmiş. Kendi şehrinde istediği bölüme yerleşmiş..
Benim de ablamın nişanlısı erzurumda aynı bölümde okuyordu. Ders arasında bu kişinin yanina gittim. Benim eniştem de orda okuyordu filan dedim. O da "evet sınıf arkadaşımdır birlikte okuyorduk" dedi.
Böylece tanıştık . Sınıflar büyük kalabalığiz. Bütün derslerimiz ortak değil. Ama karşılaştıkça merhaba nasılsın diye konusuyorduk. Sınıfın genelinden büyüktü yaş olarak.
1.Sınıfın mayıs ayının 15inde bahçede yanima geldi. Dediki "ben seni çok seviyorum. Bana 1 şans ver".
Ben istemiyordum tabiki. Merhabadan başka bir hükmü yoktu bende.
Çok israr etti. 1 sans ver. Seni üzersem bitirirsin dedi.
Tam 4 sene boyunca her 15 mayısta gelip derdini anlatıyordu.
Iyi bi insandı ama ben istemiyordum.
Bi keresinde kampüste yürürken biri basımdan tokami aldı. Döndüm baktim o.
Anlamadan yüzüne baktim.
Lütfen izin ver bende kalsin dedi.
Iyi kalsın dedim.
Bi ara tatilde memleketime gideceğim. Akşam 7de otogara gittim. Baktım bu otogarda bi bankta oturuyor
Beni görünce yanıma geldi.
Burda ne yapıyorsun dedim
Seni bekliyordum yolcu etmek için. Tatilde göremeyeceğim diye geldim dedi.
Nerden biliyorsun bu saate gideceğimi dedim.
Bilmiyordum sabah 6 dan beri burdayım dedi.
Bi şey demedim ama keyifsiz olmuştum.
Bunlara benzer şeylerle tam 4 sene gecti.
Mezun olacağımız zaman yanima geldi. Çok acı içindeydi. Hic iyi değildi. Bi arkadaşım inithar eder diye endişe ediyordu. Ama ben cidden çok sıkılıyordum.
Mezun olurken vedalasmaya geldi. Son kere son 1 şans istiyorum dedi.
Istemedim.
Son görüşümü ben pek hatırlamıyorum açıkçası.
E mail yazmiş bana defalarca hicbirini görmedim.
Facebook açıp evlenip evlenmediğimi kontrol etmiş defalarca. Haberim bile yok.
Mezun olduk. Aradan 3 buçuk sene geçti. Bu arada askerliğini yapmis. Ve kpss çalışmış.
Atanınınca facebooktan bana yazdı.
Ben açıkçası evlenmis olacağını düşündüm. Büyüktü bizden çünkü.
Ben de tamamen saf niyetle cevap verdim.
Atanmıştı . Turkiyenin öteki ucunda görev yapıyordu.
Bana kpss kitaplarını gönderdi. Bu vesile ile ev adresimi ve telefonumu aldı. Eve hediyeler yolladı.
Doğumgünümde 1 kutuya bir sürü küçük hediye ve her hediyenin küçük bir hikayesini yazmış.
Ama kutuyu öyle düzenlemişti ki... 1. Hediye ile mektubu acmadan 2.hediyeye ulaşilmiyordu.
Çılgın bir emek ve zaman harcamıştı.
Bigün aradı. açtım. Dedi ki ben trabzona geldim seni görmek istiyorum dedi.
Zonguldakta görev yapıyordu. 1 pazarı vardı. 12 saat yol gelmişti. Çok sinirlendim.
Bana sormadan beni görmeye mi geldin. Bu nasıl bi düşüncesizlik diye kizdim.
Gelmiyorum görüşmeye dedim kapattım.
Ama vicdanim sizladı.
Tamam geleceğim diye mesaj attim
Tam 3 saat 1 sans diye yalvardi. O kadar daralmıştım ki. Bunun için mi geldin buraya diye sinirlendim.
Böyle defalarca geldi. Cumartesi iş çıkışı yola çıkıyordu. Pazar sabah burda oluyordu. Pazar akşam dönüyordu. Hic eve ugramadan pazartesi sabah mesaiye gidiyordu.
Neyse...
Çok uzadı.
2007 de tanıştık.
2017 de evlendik.
Başımdan aldığı kırmızı toka evde. arada takıyorum.
Toplu iğne almıştı benden okurken onu da bana verdi . Onu kaybettimama toka duruyor.
Erzurumda birlikte okuduğu sinif arkadasi da bacanağı oldu. Severler birbirlerini
Halen daha gözümün içine bakar. Ve ben de onu hiç kırmam.
Allah hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın.
Iyi adamlar var. Ama sen onlari ararsan kaybolurlar..
Ne zaman rahat bırakırsan onlar seni bulur.
Benim icin en önem li sey merhametli olmasıydı.Forumda denk geldiğimde çoğu yorumlarını beğendiklerimden birisiniz. Ne kadar samimi bir ilişkiniz varmış ve güzel bir şekilde evliliğe dönüşmüş. Helal olsun eşinize de hiç pes etmemiş. Ne mutlu size
Mutluluğunuz daim olsun
Bugünlerde benimde karar aşamasında olduğum bi ilişkim var inanın yorumunuz ve yaşadıklarınız bana çok iyi geldi...
Konuya yorumum ise;
Aslında iyi erkekler var ama biz görmek istemiyoruz.
Belki kafamızda kalıplaşmış profil var ona uyan birini arıyoruz ve az da olsa farklı olduğunda üstünü çiziyoruz.
Tanımaya, farklılıkları görmeye yada empati kurmaya tahammülümüz bizim de yok.
Bazen de o dizilerdeki aşklara o kadar dalmışız ki hayaller aleminden çıkamıyoruz.