- 26 Mayıs 2020
- 523
- 1.257
- 63
- Konu Sahibi kalbenruhen
-
- #21
Biz kadinlar hep daha güclüyüz bunu hic bir zaman unutmamaliyiz. Yolunuz acik olsun.✌
Pes ya ablasına o.. demişsin.. Herkes için hayırlısı olsun.daha önceki konularımda ailesiyle ilgili problemlerimi yazmıştım aslında birden fazla olay. onun ailesiyle benim ailem arasında hiç bir problem yok. tek problem hiç görüşmemeleri, hiç kimsenin birbirini arayıp sormaması...
benim ilk oğlum doğduktan sonra, ben lohusalığında verdiği psikolojiyle, eşimin ailesinin bana karşı yaptığı terbiyesizlikleri yastık altından çıkarttım. barut gibi patladım. söylediklerimin arkasındayım. beni maddi anlamda kullandıklarını( abisiyle ortak olan evin habwerimiz dışında hipoteklendirilmiş olması ve benden para almaları ben ipoteği öğrendiğimde eşimin onların yanında yeralması vb..). ne hastaneme geldiler, ne beni gelin yerine koydular bunu söylediğimde kötü oldum. eşimin ablaları enişteleri yeğenleri beni engelledi.. ben sorunum sizinle değil desem de sen kayınpederine hakaret ettin diye sildiler hepsi.. biz eşimle barıştık ben o zamanlar çok yanlış kararlar almışım şuan asıl gerçekleri gördüğüm gibi göremedim olayları.. eşim bizimle hşiç mutlu olamadı. ablaları sürekli dürttü.. sen gel çocukları getir o gelmesin şeklinde.. eşim başta bunu inkar etti.. ben bir eniştesine mesaj atıp evime davet etmiştim. eşim mutlu olsun görsünler çocuğu diye.. bana terbiyesiz utanmadan evine mi davet ediyorsun demişti.. eşim beni hep kandırdı, onlar çocuğu görmek istiyorlar seninle barışmak istiyorlar demişti.. sonra 17 yaşındaki yeğeni terbiyesizce mail attı, mesaj attı.. ona da ergen onu dikkate alma dedi.
eşimle terapiste bile gittik.. terapist eşime; kök ailenle eşin arasına girme.. biraz bekle demişti. bana da sınır çizin, mesafeli olun görüşün demişti.. kırmızı noktalarınız varsa eşinizden rica edin ve o konularda hassas davransın dedi...
eşimin ailesinden 1 ablası dışında kimse beni hiç aramadı, hiçkimse gelmedi, eşim gitti görüştü.. koronaya rağmen gitti.. koranadan birçok kişiyi kaybetti eşim tarafı yine gitti. ben tayinimi aldırdım 3-4 aydır farklı bir ildeyim.
asıl problem eşimin ailesinin bana olan kini.. beni eskisi gibi onlara yaranmaya çalışmadığım için sildiler.. en son eşimle yine ailesi sebebiyle tartıştık. oğluma hediye göndermiş başka bir görümcem ve ben reddettim.. zamanında kimse birşeye layık görmedi şimdi ben hiç biriniz,in hiç birşeyi nasip olmayacak bize dediğim için mi mahsus mu yapıyorsunuz demiştim telefonla konuştuğum görümceme, o da haklısın zoruna gidiyorsa kırsaydın bir daha göndermem demişti. büyük görümceme yönlendirmiş kargoyu o da eşime vermiş tekrar.. ben eşimin telefonundan büyük görümcemi arayıp sen ne yapmaya çalışıyorsun evimde huzursuzluk çıkartmak hoşuna mı gidiyor deyince.. allahın cezası ne çektik senden dedi bende kendimi kaybettim ikimizde birbirimize küfür ettik.. bir ara kapadı teli sonra açtı.. senin konuşmalarını kaydediyorum dava açıcam sana dedi.. bende elinden geleni ardına koyma.. ecelin olurum senin or...u dedim.. bitti. eşim bütün herşeyini aldı gitti evden..
aileme laf edemezsin sinirlerine hakim olacaksın.. bana karşı çocuklarımı kullanma dedi..
25 gün oldu.. 2-3 kez mail atmış.. bende avukatımla görüş bana bir daha yazma.. dedim.
ailem de bana diyor ki artık o adama kocam dersen biz yokuz diyor. haklılar.. ben çalışıyorum ve annem babam iki oğluma bakıyorum babamında emekli maaşı var o da sağolsun katkıda bulunuyor evlerini kapattılar torunlarına bakıyorlar. yanımdalar benim. birgün eşim onlara allah razı olsun iki çocuğuma bakıyorsunuz demedi.. sen benim ailemi sevmezsen bende senin aileni sevmem dedi.
Ne kadar tuhafsıniz ya.. arada kin nefret ofke var ablacim mi diycem.. bu olaydan yazacak ve takilacak bu noktayi buldugunuza inanamiyorum diycem ama benim.gorumcem gibi insanlar varsa ki gordum, sizin de olmamiz normal.Pes ya ablasına o.. demişsin.. Herkes için hayırlısı
Kendimizin farkettiği acı gercekler hep sonradan oluyor. Bosanacağım kişiyi öyle dışardan görüyorum ki şimdi. Sevgiliyken guyâ ben çıktığımızı düşünüyorum.tabi de o pek ben gibi düşünmüyordu; değer vermezdi o zamanlarda da. Ben çok suçluyum kardeş. Dizlerimi dövsem, saçlarimi yolsam.. iste çocuklarim kıriyor belimi, gulup gec diyorum hatalarina, köŕ olmuşum drğil.kör olmak istemişim.Cok benzer sebeplerden dolayı evlenip yine ayni sebeplerden bosanmisiz.Uzaktan bir tanıdığımız ben boşanınca "Ben senin kocanı doğumunda anladım, sen içerde canınla cebellesirken dışarda telefonla oynayıp ona buna gülüyordu.Ne sen ne çocuk umrunda değildi.Ben gelinime de gittim benim oğlum 9 dogurdu"dedi.Insanlarin bir anda anladigi bir yalanla ben 10 yil yasadım. Cok sukur gozum acildi kurtuldum.Muhtemelen benimle öğretmen olduğum ve yumuşak basli olduğum için evlendi.Onun ve ailesinin yaptıklarına ses çıkarınca para da koklamayınca ihanet etti ve boşandık.Hayat devam ediyor bir insan seni sevmedi diye hep böyle olmayacak karşına seni sadece sen olduğun için seven insanlar çıkacak. Daha çok yeni bu değersizlik duygun geçecek.Gerçekten sevilince kadın olduğunu ve önemli olduğunu tekrar hatirlayacaksin
Anlayamadim,aileler farkli olunca ne oluyormus ki?eşimle ailesi sebebiyle yaşadığımızı sandığım sorunlar aslında çok iyi analiz edildiğinde, eşimden dolayı olduğu çok net gözüken olaylarmış.
ta sevgiliyken bile hep endişeli olmam, ona güvenememem, hep içimde bir korku taşımam.. en mutlu anlarımda bile birgün bitecek korkusunun sebebi aslında eşimin kendisiymiş. şunu çok net görebiliyorum. eşim büyümemiş ve ben ona eşim demek istemiyorum bile artık. çünkü o benim EŞ im bana benzeyen beni seven beni sahiplenen bana değer veren biri olmamış..
eşim ailesine ve ona yaranmamı sevmiş, sırtını bana dayamayı( maddi anlamda), aslına bakarsanız ben öyle bir insanın kimseyi sevebileceğini, kimse için zahmete girip mücadele edeceğini düşünmüyorum. benim için yapmadı diye değil kimse için yapacak bir karakteri yok.
2 çocuğumuz olmuş 4 yıllık evlilik, boşanma aşamasındayız ve bana emaille şunu yazmış:
" öyle acı çekiyorum ki öyle içim acıyor... bu kin bu öfke geçmeyecek ailelerimiz arasında, ailelerimiz farklı bu olmayacak her yol ayrılığa çıkıyor". bu emaile hiç ağlamadım sadece kendime kızdım. bu adam zaten seni ve 2 çocuğunu aile yerine koymadı. biz üçümüz bu adamın ailesi değildik ki.. halen bana ailelerimiz diyor. benim derdimse biz neden aile olamadık.. cevabını biliyorum aslında.. boşanacağım şahıs, çocuklarımın babası.. büyümedi, o hep ağzına kaşıkla yemek yedirilen, kuzenleriyle, yeğenleriyle, ablalarıyla dedikodu yapıp, birbirlerinin hayatında neler olup bittiğini, kim kime kaçmış, kim nereyi kazanmış, kim ev almış, kim arabasını değiştirmiş bunların laklağını yapmaktan mutluluk duyan.. sorumsuz, bencil bir erkek bebek..
bana diyor ki, beni evliliğe sen ittin, hani seviyordun seven insan bırakır mı, sana inanmıştım diyor. ben bu cümleyi şöyle okuyorum, ben seni sevmemiştim, seni kıramadım baktım çok istiyorsun evlenmeyi, benim de işime geldi yani, çok hevesliydin herşeyi üstlenmeye, aileme karşı da aşırı iyiydin nerden bulacaktım ki ben başka bir erkeğe böyle yapışan birini bende he dedim evlendim
ben seni ilk oğlumuzun doğumundan sonra kaybettim, sen çok değişmiştin.. bambaşka biri olmuştun diyor bana..
çünkü maymun gözünü açtı.. bir dakka neden hep ben veriyorum, neden bana değer verilmiyor neden benden bu kadar fedakarlıklar isteniyor.. ben ne olacağım, benim hissettiklerim, değersiz görülmem, kandırılmam, aptal yerine konmam..
5 yılda öyle dersler aldım ki, öyle güçlendirdi, öyle kendimle ilgili acı gerçekleri kabullendirdi ki bana.. şimdi iki oğlumla aldığım bu derslerle önüme bakma zamanı.. allahım bu cesaretimi, bu gücümü, bu aydınlanmayı daim etsin inş.
Bence o, benim.ailesine olan kinim gecmeyecek.sekilde yazacakti. Ailelerimiz farkli dan kasti da, onlar kalabaliimis, amcalar kuzenler, cok kardeslilik vb.. benim taraf bir elin parmagini gecmez. Tuhaf bir salak istAnlayamadim,aileler farkli olunca ne oluyormus ki?
Bizim de ailelerimiz farkli,gorusmezler de,ama bizi etkilemiyor.
Herbirimiz digerinin ailesine gereken saygiyi gosteriyoruz,bitti gitti..
Bazi bolgelerde geziye giden anaokulu ogrencileri gibi el ele geziyor sulale.Bence o, benim.ailesine olan kinim gecmeyecek.sekilde yazacakti. Ailelerimiz farkli dan kasti da, onlar kalabaliimis, amcalar kuzenler, cok kardeslilik vb.. benim taraf bir elin parmagini gecmez. Tuhaf bir salak ist
Yani benim ailem de bizi dinlemedin evlendin, o kadar eğitim.aldin, hic mi aklin çalismiyor dedi dedi ben dinlemedim.
Aceyle dezenfekte de ediyor kimisiBazı erkeklerin beyinlerini gerçekten anneleri ve kız kardeşleri ellerinde yelpazeyle yelliyor sanırım .
Yaşasın besleme gibi bakalım..Bazi bolgelerde geziye giden anaokulu ogrencileri gibi el ele geziyor sulale.
Titan zinciri gibi dipdibe de olsan kapiyi kapatinca herkes disarida.
Cok geçmez ailesinin evine sigamaz olur,kendi evini duzenini arar,herneyse basiniza bela olmasinda...
Akllı olup kendini kullandırtmasaydın en başta da eşine. Kimseye o.. deme hakkın yok.Ne kadar tuhafsıniz ya.. arada kin nefret ofke var ablacim mi diycem.. bu olaydan yazacak ve takilacak bu noktayi buldugunuza inanamiyorum diycem ama benim.gorumcem gibi insanlar varsa ki gordum, sizin de olmamiz normal.
Bunları ona da gösterdiğimiz için böyle davranabildiler ben eşimden soğudum bunu da ona söyledim uzunca bir süre inanmadı ciddiye bile almadiKendimizin farkettiği acı gercekler hep sonradan oluyor. Bosanacağım kişiyi öyle dışardan görüyorum ki şimdi. Sevgiliyken guyâ ben çıktığımızı düşünüyorum.tabi de o pek ben gibi düşünmüyordu; değer vermezdi o zamanlarda da. Ben çok suçluyum kardeş. Dizlerimi dövsem, saçlarimi yolsam.. iste çocuklarim kıriyor belimi, gulup gec diyorum hatalarina, köŕ olmuşum drğil.kör olmak istemişim.
Hiç mi iyi anlarımız olmadi, oldu tabiki de ama bir erkeğin karısına verdigi degeri onemi sevgiyi, aile olma, bizi hicbirseyin yikamayacagi duygusunh yasatmadi.. hep bi panik vardi.. hep bu çocuk yine birseyler kiracak, yine dağitacak, yine kaçacak korkusuydu olan..
Esinizle bir Aile terapistine falan gitseydiniz belki ucuncu kisinin yardimiyla kendi yanlislarini gorebilirdi. Bilemiyorum elde iyisi yok derler eger evliliginiz icin cocuklariniz icin esinizde fedakarlik yapmaya hazirsa belkide kurtarirsiniz evliliginizi cabuk karar vermeyin benceeşimle ailesi sebebiyle yaşadığımızı sandığım sorunlar aslında çok iyi analiz edildiğinde, eşimden dolayı olduğu çok net gözüken olaylarmış.
ta sevgiliyken bile hep endişeli olmam, ona güvenememem, hep içimde bir korku taşımam.. en mutlu anlarımda bile birgün bitecek korkusunun sebebi aslında eşimin kendisiymiş. şunu çok net görebiliyorum. eşim büyümemiş ve ben ona eşim demek istemiyorum bile artık. çünkü o benim EŞ im bana benzeyen beni seven beni sahiplenen bana değer veren biri olmamış..
eşim ailesine ve ona yaranmamı sevmiş, sırtını bana dayamayı( maddi anlamda), aslına bakarsanız ben öyle bir insanın kimseyi sevebileceğini, kimse için zahmete girip mücadele edeceğini düşünmüyorum. benim için yapmadı diye değil kimse için yapacak bir karakteri yok.
2 çocuğumuz olmuş 4 yıllık evlilik, boşanma aşamasındayız ve bana emaille şunu yazmış:
" öyle acı çekiyorum ki öyle içim acıyor... bu kin bu öfke geçmeyecek ailelerimiz arasında, ailelerimiz farklı bu olmayacak her yol ayrılığa çıkıyor". bu emaile hiç ağlamadım sadece kendime kızdım. bu adam zaten seni ve 2 çocuğunu aile yerine koymadı. biz üçümüz bu adamın ailesi değildik ki.. halen bana ailelerimiz diyor. benim derdimse biz neden aile olamadık.. cevabını biliyorum aslında.. boşanacağım şahıs, çocuklarımın babası.. büyümedi, o hep ağzına kaşıkla yemek yedirilen, kuzenleriyle, yeğenleriyle, ablalarıyla dedikodu yapıp, birbirlerinin hayatında neler olup bittiğini, kim kime kaçmış, kim nereyi kazanmış, kim ev almış, kim arabasını değiştirmiş bunların laklağını yapmaktan mutluluk duyan.. sorumsuz, bencil bir erkek bebek..
bana diyor ki, beni evliliğe sen ittin, hani seviyordun seven insan bırakır mı, sana inanmıştım diyor. ben bu cümleyi şöyle okuyorum, ben seni sevmemiştim, seni kıramadım baktım çok istiyorsun evlenmeyi, benim de işime geldi yani, çok hevesliydin herşeyi üstlenmeye, aileme karşı da aşırı iyiydin nerden bulacaktım ki ben başka bir erkeğe böyle yapışan birini bende he dedim evlendim
ben seni ilk oğlumuzun doğumundan sonra kaybettim, sen çok değişmiştin.. bambaşka biri olmuştun diyor bana..
çünkü maymun gözünü açtı.. bir dakka neden hep ben veriyorum, neden bana değer verilmiyor neden benden bu kadar fedakarlıklar isteniyor.. ben ne olacağım, benim hissettiklerim, değersiz görülmem, kandırılmam, aptal yerine konmam..
5 yılda öyle dersler aldım ki, öyle güçlendirdi, öyle kendimle ilgili acı gerçekleri kabullendirdi ki bana.. şimdi iki oğlumla aldığım bu derslerle önüme bakma zamanı.. allahım bu cesaretimi, bu gücümü, bu aydınlanmayı daim etsin inş.
Daha önce gittik evlilik terapistine. 8 seans gidebilmistik ise yaramisti ama 3 ay filan iyi olduk. Esime olan sevgim inancim tahammülüm tükendi. Cocuktan farki yok. Beni iki sn de satar hic düsünmeden. Kendi de soyledi, senin istediğin sekilde davranamam diye. Kararım kesin geç bile kaldiğımızı düşünüyorum. Cok mutsuzum onunla.. artik onu hayatimda istemedigimen cok eminim.Esinizle bir Aile terapistine falan gitseydiniz belki ucuncu kisinin yardimiyla kendi yanlislarini gorebilirdi. Bilemiyorum elde iyisi yok derler eger evliliginiz icin cocuklariniz icin esinizde fedakarlik yapmaya hazirsa belkide kurtarirsiniz evliliginizi cabuk karar vermeyin bence
Şu cümlelerinde o kadar haklısın ki... Sizi ve çocuklarınızı aile olarak görmemiş bunca yıl sonra mı farklı olduğuna karar vermiş? Ama bence karşılıklı olarak hakaretler ve küfürler olmamış. Sonuçta evliliğe devam etmek isteseydin zaten öyle kavganın içine girmezdin. Artık alttan alıp göz yummak istememiştim ki bu noktaya gelip ayrılmak istemişsin. Aranızda sevginin kaldığını da düşünmüyorum. Herkes için hayırlısı olsun.çünkü maymun gözünü açtı.. bir dakka neden hep ben veriyorum, neden bana değer verilmiyor neden benden bu kadar fedakarlıklar isteniyor.. ben ne olacağım, benim hissettiklerim, değersiz görülmem, kandırılmam, aptal yerine konmam..
Aminneşimle ailesi sebebiyle yaşadığımızı sandığım sorunlar aslında çok iyi analiz edildiğinde, eşimden dolayı olduğu çok net gözüken olaylarmış.
ta sevgiliyken bile hep endişeli olmam, ona güvenememem, hep içimde bir korku taşımam.. en mutlu anlarımda bile birgün bitecek korkusunun sebebi aslında eşimin kendisiymiş. şunu çok net görebiliyorum. eşim büyümemiş ve ben ona eşim demek istemiyorum bile artık. çünkü o benim EŞ im bana benzeyen beni seven beni sahiplenen bana değer veren biri olmamış..
eşim ailesine ve ona yaranmamı sevmiş, sırtını bana dayamayı( maddi anlamda), aslına bakarsanız ben öyle bir insanın kimseyi sevebileceğini, kimse için zahmete girip mücadele edeceğini düşünmüyorum. benim için yapmadı diye değil kimse için yapacak bir karakteri yok.
2 çocuğumuz olmuş 4 yıllık evlilik, boşanma aşamasındayız ve bana emaille şunu yazmış:
" öyle acı çekiyorum ki öyle içim acıyor... bu kin bu öfke geçmeyecek ailelerimiz arasında, ailelerimiz farklı bu olmayacak her yol ayrılığa çıkıyor". bu emaile hiç ağlamadım sadece kendime kızdım. bu adam zaten seni ve 2 çocuğunu aile yerine koymadı. biz üçümüz bu adamın ailesi değildik ki.. halen bana ailelerimiz diyor. benim derdimse biz neden aile olamadık.. cevabını biliyorum aslında.. boşanacağım şahıs, çocuklarımın babası.. büyümedi, o hep ağzına kaşıkla yemek yedirilen, kuzenleriyle, yeğenleriyle, ablalarıyla dedikodu yapıp, birbirlerinin hayatında neler olup bittiğini, kim kime kaçmış, kim nereyi kazanmış, kim ev almış, kim arabasını değiştirmiş bunların laklağını yapmaktan mutluluk duyan.. sorumsuz, bencil bir erkek bebek..
bana diyor ki, beni evliliğe sen ittin, hani seviyordun seven insan bırakır mı, sana inanmıştım diyor. ben bu cümleyi şöyle okuyorum, ben seni sevmemiştim, seni kıramadım baktım çok istiyorsun evlenmeyi, benim de işime geldi yani, çok hevesliydin herşeyi üstlenmeye, aileme karşı da aşırı iyiydin nerden bulacaktım ki ben başka bir erkeğe böyle yapışan birini bende he dedim evlendim
ben seni ilk oğlumuzun doğumundan sonra kaybettim, sen çok değişmiştin.. bambaşka biri olmuştun diyor bana..
çünkü maymun gözünü açtı.. bir dakka neden hep ben veriyorum, neden bana değer verilmiyor neden benden bu kadar fedakarlıklar isteniyor.. ben ne olacağım, benim hissettiklerim, değersiz görülmem, kandırılmam, aptal yerine konmam..
5 yılda öyle dersler aldım ki, öyle güçlendirdi, öyle kendimle ilgili acı gerçekleri kabullendirdi ki bana.. şimdi iki oğlumla aldığım bu derslerle önüme bakma zamanı.. allahım bu cesaretimi, bu gücümü, bu aydınlanmayı daim etsin inş.
O kadar benziyor ki yazdiklariniz benim yaşadıklarıma. 4 yıllık evlilik senin zorunla evlendim demeler kültür farkımız var demişti bana eşim olacak şahsiyet. İlk çocuktan sonra bana da gelen aydınlanma. Biz de boşanma aşamasındayız. Göbek bağı kesilmemiş erkeklerin yaşattıkları yüzünden hayatımızda neler oluyor. Evlenmeden önce bi psikolog görmeli bunları evlenebilir ya da evlenemez raporu vermeli. Yolunuza bakın. Hayat mutsuz olmak için çok kısaeşimle ailesi sebebiyle yaşadığımızı sandığım sorunlar aslında çok iyi analiz edildiğinde, eşimden dolayı olduğu çok net gözüken olaylarmış.
ta sevgiliyken bile hep endişeli olmam, ona güvenememem, hep içimde bir korku taşımam.. en mutlu anlarımda bile birgün bitecek korkusunun sebebi aslında eşimin kendisiymiş. şunu çok net görebiliyorum. eşim büyümemiş ve ben ona eşim demek istemiyorum bile artık. çünkü o benim EŞ im bana benzeyen beni seven beni sahiplenen bana değer veren biri olmamış..
eşim ailesine ve ona yaranmamı sevmiş, sırtını bana dayamayı( maddi anlamda), aslına bakarsanız ben öyle bir insanın kimseyi sevebileceğini, kimse için zahmete girip mücadele edeceğini düşünmüyorum. benim için yapmadı diye değil kimse için yapacak bir karakteri yok.
2 çocuğumuz olmuş 4 yıllık evlilik, boşanma aşamasındayız ve bana emaille şunu yazmış:
" öyle acı çekiyorum ki öyle içim acıyor... bu kin bu öfke geçmeyecek ailelerimiz arasında, ailelerimiz farklı bu olmayacak her yol ayrılığa çıkıyor". bu emaile hiç ağlamadım sadece kendime kızdım. bu adam zaten seni ve 2 çocuğunu aile yerine koymadı. biz üçümüz bu adamın ailesi değildik ki.. halen bana ailelerimiz diyor. benim derdimse biz neden aile olamadık.. cevabını biliyorum aslında.. boşanacağım şahıs, çocuklarımın babası.. büyümedi, o hep ağzına kaşıkla yemek yedirilen, kuzenleriyle, yeğenleriyle, ablalarıyla dedikodu yapıp, birbirlerinin hayatında neler olup bittiğini, kim kime kaçmış, kim nereyi kazanmış, kim ev almış, kim arabasını değiştirmiş bunların laklağını yapmaktan mutluluk duyan.. sorumsuz, bencil bir erkek bebek..
bana diyor ki, beni evliliğe sen ittin, hani seviyordun seven insan bırakır mı, sana inanmıştım diyor. ben bu cümleyi şöyle okuyorum, ben seni sevmemiştim, seni kıramadım baktım çok istiyorsun evlenmeyi, benim de işime geldi yani, çok hevesliydin herşeyi üstlenmeye, aileme karşı da aşırı iyiydin nerden bulacaktım ki ben başka bir erkeğe böyle yapışan birini bende he dedim evlendim
ben seni ilk oğlumuzun doğumundan sonra kaybettim, sen çok değişmiştin.. bambaşka biri olmuştun diyor bana..
çünkü maymun gözünü açtı.. bir dakka neden hep ben veriyorum, neden bana değer verilmiyor neden benden bu kadar fedakarlıklar isteniyor.. ben ne olacağım, benim hissettiklerim, değersiz görülmem, kandırılmam, aptal yerine konmam..
5 yılda öyle dersler aldım ki, öyle güçlendirdi, öyle kendimle ilgili acı gerçekleri kabullendirdi ki bana.. şimdi iki oğlumla aldığım bu derslerle önüme bakma zamanı.. allahım bu cesaretimi, bu gücümü, bu aydınlanmayı daim etsin inş.
Bu ne cesaret ya çok sinirlendim bizde ergen oldun insanların hayatına karışmadık demekki sizin arkanızdan onları kışkırtanlar vardı bu parazitlerden kurtulduğun iyi olmuş güçlü ve farkındalığı yüksek bir kadınsın belli yeni hayatında inşallah mutlu olursun bunlar çekilecek gibi değil çünkü.sonra 17 yaşındaki yeğeni terbiyesizce mail attı, mesaj attı.. ona da ergen onu dikkate alma dedi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?