• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

30 yaşında bekar olmak...

Ben 30 yaşında bosaniyorum, bununla ilgili soru bile soramaz öğrencilerim.
Çünkü onların haddi değil. Takilmayin yaşayın gitsin. Ara ara anne olma isteği gelir. Nasipde varsa olur der geçerim.
Ara ara üzülmek normal ama sürekli bunu kafaya takarsaniz destek alın.
Hayat kısa ve çevremde bu yaşlarda bekar insan da çok.
Genç isteyebilirler o da onların tercihi der geçerim. Eski eşimde bosanirken keşke 12-18 yaş aralığında bir kızla evlenseydim dedi.
Olur öyle seyler.
İns bulur çıtır da beni bosar.
12-18 mi iyi ki boşanmışsın adam midemi bulandırdı
 
Bilmiyorum ki. Aslında cahil bir insan değilim kesinlikle. Ama 35 inden sonra yumurta rezervleri azalıyor, kalitesi düşüyor vs diye çok okumuşluğum var.
Hic alakasi yok yani vardir tabii ama kotuyu cagirmamak lazim.benim kucugumu gorsen soylediklerinden pisman olurdun.gayet tatli bir yumurta oldu:KK200:
 
Benimde sevgilimin olmadigina sasiranlar oluyordu. Eli yuzu duzgun ve guzel olduguma sasiriyorlara baglardim hep. Ozguvenimi yedigim :KK70:

30 yas hakketten yasca kucuklerin gozune cok geliyor. Bende dayadim 30 a ...daha bebe gibi hissediyorum kendimi.
Arada uzulmek normal ama umudunu kaybetme bence. Alici gozle cevrene bak bi. Olur hersey kismetiyle..olmasa da olmasin amaan ..evlilik de buyuk sorumluluk. Herseyin hayirlisi olsun:KK51:
 
Herkesin okul bitince ilk aşkıyla evleneceğini sandığı zamanlar lise yılları,hepimiz öyleydik çok normal değil mi ? :)) Şuan herşeyi yoğun yaşıyorlar mantık çalışmıyor onlarda.Cehalet zaten büyük. Diyeceğim şu : 40 yaşında evlensen de bir sene geçtikten sonra yıllardır evli olan insanla aynı doymuşluğa erişeceksin geç diye birşey yok.Gerçekten yok.Emin ol kağıt üzerinde olmaktn öte gitmeyen bi evlilikte olmak istemezsin 60yaşındaki insan bile istemez.Evlilik bir başarı değildir! İnsanın suyu güneşi toprağı yok insanın sevgisi var,tutunduğumuz tek şey bu. Solmak istiyor musun? Bence sen böyle mutlusun.olmalısın da.gerisi kısmet. Dışarıya karşı güçlü bi kalkan oluşturmaya ihtiyacın var sadece güzel öğretmenim :) (ilkokulda 30unda bekar bi öğretmenim vardı ve çok tatlıydı seni öyle hayal ettim şuan :) )
 
Belki cok guzelsinidir ve nasil olur da seni kapmamislar gözüyle bakmişlardır...olamaz mı? Yada belki en basiti sen buyutuyorsundur....
Ne guzel mis mesleğin var...
Kagit uzeri bile olsa evliliği düsünecek travmatik dusuncelerin sebebi nedir ya yapmayin!

Bencede cocuklar "seni neden kapmadilar" diye düşünüyorlardir. Samimiler öğretmenleri ile,seviyorlardir bence.
Sahsen esimle 30 yasinda tanisip 31de evlendim.. Ablam daha sonra da evlendi. Bence nasip işler bunlar. Ne zaman dogru insan gelecegi hic belli olmaz, yeterki doğru insan gelsin
 
30 yaşındayım ve evli değilim. Bu durum beni zaman zaman düşündürse de kafama takmamaya calisiyordum. Hayatıma devam ediyordum. Ama şuan kendimi çok mutsuz ve umutsuz hissediyorum. Bugün derste öğrencilerimle sohbet ederken bir tanesi evli olup olmadığımı sordu. Evli olmadığımı söyleyince yüzlerindeki ifadeyi görmeliydiniz. O kadar şaşırdılar ki anlatamam. Bu nasıl olur dediklerini duydum. O an kendimi o kadar garip hissettim ve utandım ki anlatamam. Sanki bu dünyadan değilmişim, dünyanın en anormal insanı benmişim gibi. Sonra biri yaşımı sordu ve ben şaka yollu konuyu değiştirdim. Yaşımdan utandım resmen. Evlenmeyi ben de istiyorum ama olmuyor. Karşıma çıkan insanlara karşı bir şey hissedemedim. Hoşlandığım bir kişi oldu o da benden hoşlanmadı. Muhtemelen bundan sonra da böyle devam edecek. Evliliğe dair bir umudum kalmadı . Bu duruma alışabilirim ama insanların tavırlarına alışamıyorum. Kendimi vebalı gibi hissediyorum. Keşke kağıt üzerinde evli olsam da daha normal bir hayat sürsem bile dedim içimden . Böyle işte... Biraz dertlesmek istedim.
Ben lisedeyken 28 yasinda bekar bir ogretmenimiz vardi.28 yas bize gore cook buyuk tabi o zamanlar 17 yasindayiz max.biz o evlenemez diye umudu kesmistik ondan evlenmedi de...ama ahi mi tuttu nedir diye dusunurken ben 32 yasimda evlendim.mutluyum cok sukur ama iyi ki daha erken evlenmemisim 5 senelik evliyim kendimi bir 10 senelik evli dusunemiyorum bu yasimda.bekarlik sultanlikkk...hele isin maasin varsa missssss
 
12-18 mi iyi ki boşanmışsın adam midemi bulandırdı
Benim de midemi bulandırıyor. İyi ki bosanmışım diyorum, çocuk yapmadan.
Bu arada ben 24 yaşında iken nasıl evli değilsiniz derdi ögrenciler. O zamanlar sevgilimden yeni ayrilmistım. Sonra da gerçi siz begenmiyorsunuz ondan evlenmemissiniz derlerdi. Muhakkak konuşur öğrenciler. Siz dinler gibi yapıp kendinize bakacaksınız.
Kağıt üzerinde evli olup aslında evli olmamak çok kötü tavsiye etmem.
Hoşlanıyorsun ama adım atamıyorsun o da atmıyor sen selektör yapmayınca.
Kiymetini bilin yasınızın mesleğinizin.
Olur bir gün ins.
Olmasa da önemli olan sizin mutlu olmanız. Bunun başka yollarını bulun. Hayat çok kısa ve degerli
 
Eksik dua dileme canım benim Rabbim herşeyin hayırlısını versin bol bol dua et herşey Allahtan ve bu dünya imtihan duası karşına sayıp sevebileceğin birini çıkarsın Rabbim ama çokta büyük değilsin dert etmeyin bence
 
Bizim de lise de efkar güzel bir öğretmenimiz vardi. Sınıfın ergenleri sulanırdı hocaya. Hocam evlenmicemisiniz filan gibi sorular. Hoca da gülüp geçerdi. Onlara göre ask meşk hersey toz pembe. Bı an önce okulu bitirsek de evlensek düşüncesindeler
 
Bu konuyu kafana taktığın çok belli.Çocukların söylediklerini ciddiye alman bile bunu gösteriyor.Onların değer yargıları da zamanla değişir.Ben lisedeyken 27 yaşındaki öğretmenimiz bize çooook büyük gelirdi ben şimdi 29 yaşındayım.Hâlâ çok genç hissediyorum.Evlilikle ilgili değil bu yaş olayı.

Burda evlenip n'apıcan diyenleri de pek doğru bulmuyorum.Evliler evliliği tatmış bir çok güzel şey yaşamış ama bekarlara evlenip n'apıcan diyolar.N'apıcak işte senin yapıp mutlu olduğun şeyleri yapıcak.

Kendine güven.Kadere inanırım.Karşına biri elbet çıkar.O insan karşına çıkana kadar geçecek zamanlarını iyi değerlendir.Üzülerek gençliğine yazık etme.
 
Bugün 27 yaşına girdim ve ben de bu hisler icindeydim. Öğretmenim ve kac yasina girdiğimi sorunca cocuklar bi afalladım. 27 bana cok geldi :110:Evde kalmak degil de okulda azinlikta olarak bekariz ve gittikçe dalga konusu oluyoruz. sanki koca bulamamak bizim beceriksizligimiz de, nasiple kismetle alakasi yokmuş gibi. Ama insan artik bi kalbe ait olmak istiyor. Yuva istiyor bunu Anladim.. insallah hayirli birileri cikar karsimiza
 
Ben çok evlilik meraklısı değildim , hiç olmadım ama nasıl oldu anlamadan evleniverdim.Biraz da öyle oluyor.Patadanak evlenmiş oluyorsun ki biz eşimle 4 yıldır sevgiliydik evlendiğimizde.Evlenme fikri aklımızda yokken oluverdi.Demem o ki sürekli evliliği düşünürsen olmuyor zaten.Sen hayatına bak , takıl gez , flörtlerin olsun.İnsanlarla bir arada ol.Gerisi kendiliğinden geliyor.Sürekli evlilik evlilik diye düşünüp durdukça olmuyor inan buna.Bir arkadaşım geçen sene evlendi şimdi bebeği kucağında.Çok tatlı bir kızı var.Hayatın bazen böyle duraklama dönemleri olur her insanın ama sonrası hızlanır.Çok gördüm böyle durumlar arkadaşlarımdan.O yüzden karamsar olma.5 dakikada değişir bütün işler. :KK49::KK49:
 
Ben de öğretmenim, 29 yaşındayim ve "Öğretmenim sizin çocuğunuz var mı?" diyen de var, üstelik minyon tipliyim ve yaşımı göstermem, çocuk işte.Yetiskinler içinse kim ne düşünür umursamayın, Allah hayırlı insanlarla karşılaştırsin.Evli olmadığıniz için sizi eksik gören kişilerin hayattaki tek başarısı birini bulmuş olmaktır.Normal insanların daha önemli değil var çünkü.
 
Bende 22 yasındayım ve evlendim ayni psikolojik şiddeti bende yaşadım bu defada aaa cok erken diye sasırıyordu insanlar elalemin ağzı durmaz anlayacagınız bence yasamınızdan keyif almaya bakın ekonomik özgürlüğünüz var anladığım kadarıyla bi kaç tane de dostunuz varsa mis gibi hayatınız var demektir eksiklere değil sahip olduklarımıza odaklanırsak mutluluk kendiliğinden geliyor emin olun :)
 
30 yaşındayım ve evli değilim. Bu durum beni zaman zaman düşündürse de kafama takmamaya calisiyordum. Hayatıma devam ediyordum. Ama şuan kendimi çok mutsuz ve umutsuz hissediyorum. Bugün derste öğrencilerimle sohbet ederken bir tanesi evli olup olmadığımı sordu. Evli olmadığımı söyleyince yüzlerindeki ifadeyi görmeliydiniz. O kadar şaşırdılar ki anlatamam. Bu nasıl olur dediklerini duydum. O an kendimi o kadar garip hissettim ve utandım ki anlatamam. Sanki bu dünyadan değilmişim, dünyanın en anormal insanı benmişim gibi. Sonra biri yaşımı sordu ve ben şaka yollu konuyu değiştirdim. Yaşımdan utandım resmen. Evlenmeyi ben de istiyorum ama olmuyor. Karşıma çıkan insanlara karşı bir şey hissedemedim. Hoşlandığım bir kişi oldu o da benden hoşlanmadı. Muhtemelen bundan sonra da böyle devam edecek. Evliliğe dair bir umudum kalmadı . Bu duruma alışabilirim ama insanların tavırlarına alışamıyorum. Kendimi vebalı gibi hissediyorum. Keşke kağıt üzerinde evli olsam da daha normal bir hayat sürsem bile dedim içimden . Böyle işte... Biraz dertlesmek istedim.
Hiç canını sıkma böyle bir düzen kurulmuş ama hayat sizin erkenden evlenip arkasında küçücük çocuk bırakmaktan daha iyidir . Hem evlenmekle iş bitmiyor bu sefer de aaa çocuk yok mu geç kaldınız lafları başlıyor . İnsanların ağzı torba değil işte . İnş karşınıza uygun bir çıkar evlenirsiniz henüz geç değil bunu aklınızdan çıkarın
 
Back