30 yaşındayım ve evli değilim. Bu durum beni zaman zaman düşündürse de kafama takmamaya calisiyordum. Hayatıma devam ediyordum. Ama şuan kendimi çok mutsuz ve umutsuz hissediyorum. Bugün derste öğrencilerimle sohbet ederken bir tanesi evli olup olmadığımı sordu. Evli olmadığımı söyleyince yüzlerindeki ifadeyi görmeliydiniz. O kadar şaşırdılar ki anlatamam. Bu nasıl olur dediklerini duydum. O an kendimi o kadar garip hissettim ve utandım ki anlatamam. Sanki bu dünyadan değilmişim, dünyanın en anormal insanı benmişim gibi. Sonra biri yaşımı sordu ve ben şaka yollu konuyu değiştirdim. Yaşımdan utandım resmen. Evlenmeyi ben de istiyorum ama olmuyor. Karşıma çıkan insanlara karşı bir şey hissedemedim. Hoşlandığım bir kişi oldu o da benden hoşlanmadı. Muhtemelen bundan sonra da böyle devam edecek. Evliliğe dair bir umudum kalmadı . Bu duruma alışabilirim ama insanların tavırlarına alışamıyorum. Kendimi vebalı gibi hissediyorum. Keşke kağıt üzerinde evli olsam da daha normal bir hayat sürsem bile dedim içimden . Böyle işte... Biraz dertlesmek istedim.