2024 Şubat Anneleri Paylaşım Alanı

Bebeğimin cinsiyeti


  • Ankete Katılan
    312
N NewbieMommy Murphyy Murphyy @civitmavisi24 kızlar size birşey söyleyeceğim bebek gece uyandığında yanına gitmeseniz ağlayıp ağlayıp tekrar uyusa olmuyor mu denemiş olabilirsiniz belki ama yine de yazayım dedim
Belkide diyorum en başta hata yaptık bir yerde 3 aylık olana kadar hiç yanımıza alıştırmamalı mıydık yoksa yine de böyke olur muydu bazen bu düşünceme de kızıyorum o bebeği ben dünyaya getirdim ben istedim şimdi o bebeğin bana ihtiyacı varken neden yatağında yatmaya zorlıyım onu diyorum yanımda yatmak istiyorsa yatacak emmek istiyorsa emecek sonra gece olup elli kere uyanınca bunlarının hepsini unutup sinirleniyorum tabi
 
Bir de az takipçili bir hesap takip ediyorum. Kadının Bebegi var 1 yaşında.Sabah story atmış kahve yaparken.Mutfagı inanılmaz toplu.Kendi üstü başı öyle saçları bile yapılı makyaj bile yapmış.Bebegi oturtmuş tezgahın üzerine kahve yapıyor kadın.Bir de kendime baktım.Hergün evi toplasam da sürekli dağılıyor.Hergün ev süpürülse de evde sürekli bir batıklık söz konusu.Bebege kahvaltı yaptırıp kendime kahvaltı yapıp bebegi ilk uykusuna yatırana kadar zaten mutfak harap oluyor.Diyorum kendim mi beceriksizim.cok düzenli de bir insan olmama rağmen her gün bu şekilde oluyor.Sabah mesela yatağa kustu çarşaf nevresimi çıkardım öylece duruyor.uyanır uyanmaz makinaya çamaşır attım.Kendimi hiç demiyorum bile duşa girene kadar saç yukarıda toplu sabah koşturmaktan ne duşu saçı makyajı.Kızlar ben yetişemiyorum gerçekten.Bebegim hiç kendi oyalanmıyor kahvaltı hazırlamak bile işkence bir sürü mızıldamayla geçiyor ben dolaptan bir şeyler çıkarana kadar dolabın başında dikeliyor bir şeyleri tutup yere dökmezse yine şükür edip hızla hazırlamaya çalışıyorum.Yetişemiyorum sanırım beceremiyorum.
Yalnız değilsin ya onlar evine yardımcı alıyorlar benimde paylaşırsam öyle paylaşırım dağınıkken kimse atmaz , bazen gün boyu bulaşıklar duruyor akşam eşim gelince hallediyorum benimde kendi kendine oyalanmıyor hele süpürge asla açamam bazen 1 hafta ev süpürülmüupr süpürge açınca oğlum ağlıyor yanımda biri olması gerekiyor oğlumu tutacak ben süpürücem bugün üstten yalandan bir süpürdüm emekliyor yerde bişey gördüğü anda alıp ağzına atıyor kaç kere yakaladım ama napalım zamanla düzene girecek her şey
 
Günaydın kızlar.Gece biraz daha rahat geçti diyebilirim ama gündüzleri de hiç kolay olduğunu söyleyemem.Kendisi oyalanıp oyuncaklarıyla zaman geçirmek istemiyor onu almamız için sürekli yalandan gülerek ağlıyor.Bu durum hiç hoşuma gitmiyor bir yandan diyorum dişten dolayı huysuz mu diye diğer yandan diyorum huy olarak kalır mı böyle yalandan ağlamak
Bizde bugün aynıyız buzdolabını kapatıyorum ağlıyor , kapı çalıyor oraya gitmek istiyor ağlıyor ama bir yandan da sürekli kulağını tutuyor kulağı mı ağrıyor acaba diye düşündüm
 
Bir de az takipçili bir hesap takip ediyorum. Kadının Bebegi var 1 yaşında.Sabah story atmış kahve yaparken.Mutfagı inanılmaz toplu.Kendi üstü başı öyle saçları bile yapılı makyaj bile yapmış.Bebegi oturtmuş tezgahın üzerine kahve yapıyor kadın.Bir de kendime baktım.Hergün evi toplasam da sürekli dağılıyor.Hergün ev süpürülse de evde sürekli bir batıklık söz konusu.Bebege kahvaltı yaptırıp kendime kahvaltı yapıp bebegi ilk uykusuna yatırana kadar zaten mutfak harap oluyor.Diyorum kendim mi beceriksizim.cok düzenli de bir insan olmama rağmen her gün bu şekilde oluyor.Sabah mesela yatağa kustu çarşaf nevresimi çıkardım öylece duruyor.uyanır uyanmaz makinaya çamaşır attım.Kendimi hiç demiyorum bile duşa girene kadar saç yukarıda toplu sabah koşturmaktan ne duşu saçı makyajı.Kızlar ben yetişemiyorum gerçekten.Bebegim hiç kendi oyalanmıyor kahvaltı hazırlamak bile işkence bir sürü mızıldamayla geçiyor ben dolaptan bir şeyler çıkarana kadar dolabın başında dikeliyor bir şeyleri tutup yere dökmezse yine şükür edip hızla hazırlamaya çalışıyorum.Yetişemiyorum sanırım beceremiyorum.
Kendini kötü hissetme ben de aynı durumdayım beneğim sürekli mızmız ve ıh ıh diyip dıruyor yere bıraktığım an ağlamaya başlıyor mama sandalyesine fobisi var resmen beş dk durmaz bi elimde o tek elle kahvaltı hazırlıyorum yediklerimizi makineye koymak bile mucize kapağını açtığım an içine girmeye çalışıyor süpürge sesinden hiç hoşlanmıyor tek başımayken ev süpüremem. Dediğin gibi bir de instagrama bakıyrum bebeğiyle spore giden mi dersin tırnak yaptırmaya giden mi dersin. Cidden etkilenmemeye çalışıyorum ama bazen de acaba ben mi bi yerde hata yapıyorum diyorum. Her akşam yemeği saati geldiğinde içinü sıkıntı basıyor ne kendisi düzgünce yer ne bana yedirir ıhh ıhhh demeye başlar kucağa alırım durmaz oturtup oynayayım derim durmaz. Uyku saatinin gelmesinü mesaisi bitişini bekleyen çalışanlar gibi bekliyorum. Geçecek bu günlerde inşallah ama bizde de psikoloji kalmadı.
 
Gündüz bir şekilde idare ediyorum ama akşama doğru iyice zıvanadan çıkıyor yemek yedirmek dert üstünü değişmek dert ona nasıl yemej hazırlıyorum Allah biliyor öyle zorlanıyorummki kendim yemej yiyemiyorum üstelik uyuyunca yanına yatıyorum yatağına koyarsam hemen uyanıyor öyle sıcaklık arıyor ki üzülüyorum ağlamasına dayanamıyorum ama bzen yalandan ağlıyor işte o zamanlarda bende aşırı sinirleniyorum eşim evdeysen hemen alıyor benden ben yine baya söyleniyorym arkasından sinirimi atana kadar sonra 5 10 dk sonra unutup özlüyorum oda babasında biraz benden uzak kalınca kıymetimi anlıyor heraşde yanıma alıp emziriyorym biraz barışıyoruz🤣🤣 geceleri daha zor artık gelip üzerime çıkıyor göğsüme yatıyor koluma yatıyor o kadar yakınımında olmak istiyor ki bu aralar sırt üstü uzanıyorum oda üstüme yatıyor tam kafasını kalbimin üzerine koyuyor öyle uyuyor 🤣
Ay bugün valla bi değişik her mesajda gülüyorum nedense sanki herkes benmiş gibi tövbe yarabbi😂 şu mesajlarıda kızım tepemde bana eziyet ederken yazıyorum yani🤣
 
Kızlar uyku konusunda yazdiklarininiz hepsine bende dahilim ve katılıyorum benim sorunum şu ki artık geceleri uyandığında dönüp oturuyor ve emekliyor benim yanımda da güvenli değil artık anlık uykuya dalsam pat aşağı düşebilir korkuyorum. Siz nasıl yaptırıyorsunuz bebeklerinizi önlem olarak ne yaptınız. Şimdi onun divanına kaliteli döşek alıp koruyucu levhayı takip onun yatağına gecicez ikimiz bunu düşündüm artık 😓😓 yatak aldıktan sonra yatakları birleştirelim bizim odada yerimiz de var ama eşim romantizm yapma rahat uyuyun diyo bizi tek kişilik yatağa gönderiyor. Dün gece ise yüksekten düşmesin diye bazanin önüne indirdik döşeği yerde yattık 😓😓
Bizim doktor yer yatağı önerdi bazen yerde yatıyor ilk uyunana kadar park yatakta yatıyor o da max 2 saat diken var sanki yatağında bazen eşimle ortamıza alıyoruz. Sürekli bir yatak kombini içindeyiz ya.
 
Kendini kötü hissetme ben de aynı durumdayım beneğim sürekli mızmız ve ıh ıh diyip dıruyor yere bıraktığım an ağlamaya başlıyor mama sandalyesine fobisi var resmen beş dk durmaz bi elimde o tek elle kahvaltı hazırlıyorum yediklerimizi makineye koymak bile mucize kapağını açtığım an içine girmeye çalışıyor süpürge sesinden hiç hoşlanmıyor tek başımayken ev süpüremem. Dediğin gibi bir de instagrama bakıyrum bebeğiyle spore giden mi dersin tırnak yaptırmaya giden mi dersin. Cidden etkilenmemeye çalışıyorum ama bazen de acaba ben mi bi yerde hata yapıyorum diyorum. Her akşam yemeği saati geldiğinde içinü sıkıntı basıyor ne kendisi düzgünce yer ne bana yedirir ıhh ıhhh demeye başlar kucağa alırım durmaz oturtup oynayayım derim durmaz. Uyku saatinin gelmesinü mesaisi bitişini bekleyen çalışanlar gibi bekliyorum. Geçecek bu günlerde inşallah ama bizde de psikoloji kalmadı.
Bebeklerimiz çok benziyor sanırım çünkü ıh ıh diye yerinde durmama aylardır bizde de var duygularıma tercüman olmuşsunuz yemek yemek bile işkence akşam kafam kazan oluyor uyku saati gelsin diye bekliyorum kendimi de suçlu hissediyorum böyle olunca 😞
 
Temizlik yemek vs konuşurken şu kadina bakın bu enerjiyi nerden buluyo bu insanlar ya😂

 
Bebeklerimiz çok benziyor sanırım çünkü ıh ıh diye yerinde durmama aylardır bizde de var duygularıma tercüman olmuşsunuz yemek yemek bile işkence akşam kafam kazan oluyor uyku saati gelsin diye bekliyorum kendimi de suçlu hissediyorum böyle olunca 😞
Ben de hissediyorum suçlu ama insanız inanki çok normal. İstiyorum ki biz yemek yerken koyayım mama sandalyesine dursun güzel güzel yemeğimizi yiyelim ama yok kendini atıyor mama sandalyesinin tepsisini kaç kere ayağıyla fırlattı. İnsan sinirlerine hakim olamıyoe. Seni çok iyi anlıyorum ve yalnız değilsin hepimiz benzer şeyleri yaşıyoruz
 
Senin bebeğin zor benimki gibinya işe girsen aklın hep onda kalır biraz daha büyüyenler huyları nasıl olacak bakalım belki 2 yaştan sonra ama yinede çok küçükler nasıl yaparızbilmiyorum:KK43:
Aynen bide gerçekten anne babaya düşkün. Eskiden 3 aylıkken felan anneme çok düşkündü kıskanırdım derdim anneme daha çok gülüyor felan diye şimdi annemde de çok durmuyor 😂
 
Yalnız değilsin ya onlar evine yardımcı alıyorlar benimde paylaşırsam öyle paylaşırım dağınıkken kimse atmaz , bazen gün boyu bulaşıklar duruyor akşam eşim gelince hallediyorum benimde kendi kendine oyalanmıyor hele süpürge asla açamam bazen 1 hafta ev süpürülmüupr süpürge açınca oğlum ağlıyor yanımda biri olması gerekiyor oğlumu tutacak ben süpürücem bugün üstten yalandan bir süpürdüm emekliyor yerde bişey gördüğü anda alıp ağzına atıyor kaç kere yakaladım ama napalım zamanla düzene girecek her şey
Bu ev düzeni konusu beni de çok üzüyor Allah'tan çok misafirim gelmiyor gerçekten anlık misafirim gelse rezil olurum hem dağınık hem tozlu gerçekten fırsat bulamıyorum. Özellikle çamaşırlar beni çok yoruyor sizinde öyle mi ya sürekli makinam çalışıyor tonla çamaşır bizim bebeğimin bir sürü, bir de kuruyor katlayamıyorum sepette öyle duruyor günlerce. Kışlıklarımızı bile hala çıkaramadık ya herşey bekliyor bazen düşününce bende kendime kızıyorum ben yapmıyorum sanki diye
 
Kendini kötü hissetme ben de aynı durumdayım beneğim sürekli mızmız ve ıh ıh diyip dıruyor yere bıraktığım an ağlamaya başlıyor mama sandalyesine fobisi var resmen beş dk durmaz bi elimde o tek elle kahvaltı hazırlıyorum yediklerimizi makineye koymak bile mucize kapağını açtığım an içine girmeye çalışıyor süpürge sesinden hiç hoşlanmıyor tek başımayken ev süpüremem. Dediğin gibi bir de instagrama bakıyrum bebeğiyle spore giden mi dersin tırnak yaptırmaya giden mi dersin. Cidden etkilenmemeye çalışıyorum ama bazen de acaba ben mi bi yerde hata yapıyorum diyorum. Her akşam yemeği saati geldiğinde içinü sıkıntı basıyor ne kendisi düzgünce yer ne bana yedirir ıhh ıhhh demeye başlar kucağa alırım durmaz oturtup oynayayım derim durmaz. Uyku saatinin gelmesinü mesaisi bitişini bekleyen çalışanlar gibi bekliyorum. Geçecek bu günlerde inşallah ama bizde de psikoloji kalmadı.
Tırnak yaptırmayı bırak eski bakımlı halimden eser yok eski fotoğraflarıma bakıp üzülüyorum hatta bi ara ağladım bile ne kadar güzelmişim diye şimdi saçımı taramaya zamanım yok dip boyam çıkmış boyatmaya gidemiyorum dışarı çıkarken makyajsız çıkmazdım şimdi saçımı toplayıp çıkıyorum oysa maşa yapmayı çok severdim onu bile ne zaman yaptım hatırlamıyorum tamamen bakımsız birine dönüştüm diye çok üzülüyorum
 
Ben de hissediyorum suçlu ama insanız inanki çok normal. İstiyorum ki biz yemek yerken koyayım mama sandalyesine dursun güzel güzel yemeğimizi yiyelim ama yok kendini atıyor mama sandalyesinin tepsisini kaç kere ayağıyla fırlattı. İnsan sinirlerine hakim olamıyoe. Seni çok iyi anlıyorum ve yalnız değilsin hepimiz benzer şeyleri yaşıyoruz
Bende en son ne zaman düzgün yemek yedim hatırlamıyorum bide ben bizim yemek saatimiz ile onunkini aynı ana denk getiriyorum bizle yesin diye ona yedirirken benim yemeğim buz gibi oluyor bi kaşık zor yiyorum sürekli mama sandalyesinde ayağa kalkıyor arkasını dönüyor zorla yediriyorum bide en sinir olduğum şey ben çocuğa yedirdikten sonra eşimde yemişse al biraz ben yiyeyim diyorum eşimde bencillik yapıyor sigara içeyim yok kahve içeyim bekle diyor iyice sinirlerim tepeme çıkıyor ya bu nasıl lüks benim yemeğim orda buz gibi olmuş ben beyfendinin sigarasının kahvesinin keyfini beklicem
 
Bende en son ne zaman düzgün yemek yedim hatırlamıyorum bide ben bizim yemek saatimiz ile onunkini aynı ana denk getiriyorum bizle yesin diye ona yedirirken benim yemeğim buz gibi oluyor bi kaşık zor yiyorum sürekli mama sandalyesinde ayağa kalkıyor arkasını dönüyor zorla yediriyorum bide en sinir olduğum şey ben çocuğa yedirdikten sonra eşimde yemişse al biraz ben yiyeyim diyorum eşimde bencillik yapıyor sigara içeyim yok kahve içeyim bekle diyor iyice sinirlerim tepeme çıkıyor ya bu nasıl lüks benim yemeğim orda buz gibi olmuş ben beyfendinin sigarasının kahvesinin keyfini beklicem
Hakikaten anlayışsız yemeyimi yiyeyim sonra zıkkımlan sigaranı demiyor musun ay sinir oldum kocana 😤
 
Belkide diyorum en başta hata yaptık bir yerde 3 aylık olana kadar hiç yanımıza alıştırmamalı mıydık yoksa yine de böyke olur muydu bazen bu düşünceme de kızıyorum o bebeği ben dünyaya getirdim ben istedim şimdi o bebeğin bana ihtiyacı varken neden yatağında yatmaya zorlıyım onu diyorum yanımda yatmak istiyorsa yatacak emmek istiyorsa emecek sonra gece olup elli kere uyanınca bunlarının hepsini unutup sinirleniyorum tabi
Yani bilemedim çocuk küçük ihtiyacı var bize tabi ama bizde çok yıpranıyoruz
 
Kızlar artık çorba vermekten vazgeçtim çok sulu olduğu için her yere dökülüyor içirmek zor oluyor. Bu şekilde bir şey yaptım kıymayı kavurdum biraz su ile sonra domates sosu döktüm patates rendeledim. Brokoli haşlamıştım ondan da içine koydum hepsini pişirdim. Bayağı sevdi deneyebilirsiniz 😇
 

Eklentiler

  • IMG_9200.jpeg
    IMG_9200.jpeg
    206,1 KB · Görüntüleme: 9
Kizlar nasilsiniz uzun süredir giremedim. Girdiğim zaman okudum çıktım. Sanırım ev temizliği, düzeni,anne bakım gibi konular guncel. Sanırım hepimizde bu süreçler aynı ilerliyor. Bende evden tiksindim. Kendimi bakımsız hissediyorum sürekli kendimle uğraşıyorum ama oturtamiyorum birşeyleri. Büyük oğlanın aylık eğitimi özel ders ücretleri derkendedim destek lazım yarın abla gelicek ev temizliğine. Fiyatları sormayın ama cidden ihtiyaç duydum işin komiği yarın gelicek diye toparladım ev gözüme temiz göründü 🤭🥴😂 neyse. Bebek babaanne ile yarıyor geceleri. Çünkü bel kayması omurga çöküntü kırığı boyunda 2 fıtık belde fıtık bacağa ağrı ve mecbur sağlık raporu alamıyoruz işe gidiyorum. Bakınca herşey yolunda gibi ama ben mutsuzum için de hep bir depresiflik var. Bu duygu durum değişimlerini nasıl aşıcam bilmiyorum. Eşimle birbirimize vakit ayırıyoruz yoksa kavga ediyorum yalnız kalıyoruz ara ara bir kahve falan. Ama oturmayan birşey var. Büyük oglan lise sınavına giricek şimdiden onun kaygısı nedensiz saçma esasında. Bazen sakinliyorum içimde bazen coşuyorum. Esasında korkum yine ameliyat denilmesinde. Öyle :KK43: sızı özledim girim dedim. Keşke aynı şehirde olsak arkadasim yok burda bı kahve içip sohper edebilecegim.
 
X