Bende öyleydim adet gününden 1 hafta oncesi gibi belli oldu gebelik. İlk zamanlar sağlıklı olacakmı endişesi ya düşük olursa korkusu ile geçti. Tedavili olduğu için kılı kırk yardık sanki. 12. 16. Haftalar arasında hersey gebelik öncesi gibiydi. 16. Hafta sonrası gene riskler korkular kisitlamalar ardı ardına gelmeye başladı. Bide başlarda gebeliğin vermiş olduğu hormonların haricinde bedenimde sayısız iğnenin verdiği hormon yuklemeside vardi. Gün geçtikçe 2 kat zorladı. Hele bu ara.. son günlerde hep bastırıyorum duygularimi. Bugun dayanamadım ağladım tutamadım kendimi sonra tansiyonum yükseldi bide onun telaşına düştüm. Zor durdurdum kendimi. Bunlarda imtihan of demeye bile çekiniyorum. Hem kendi yaşadıklarım hem benim gibi mücadele eden kadınları düşünüyorum utanıyorum kızıyorum kendime. Birbir türlü duygu ile baş etmeye çalışıyorum. Hayatımda var olduğunu zannettim kişilerin aslinda olmadığını görüyorum. Aile dost arkadaş..
Dogum sonrasını bende iyi olacağının hayalini ve duasını yapiyorum. Dediğin gibi elbet zorlanicaz adepte olması uykusz geceleri emzirmenin zorluğu korkusu endişesi.. ama sanki gözümüz gördükçe bu zamana göre daha kolay gelecek gibi geliyor. Bi zaman kipirdamasa kafayı yiyecek oluyoruz hareket etmiyo diye. O zaman göz görecek allahin izniyle daha ferah olucaz inşallah.. zaten bana öyle geliyo ki çocuğundan başkasını görmez duymaz olurum sanırım. Geçecek inşallah. Mevlam imtihanlarimizi kolay eylesin. Bizleri muzaffer kılsın bu yolda.