2023 Eylül Anneleri Paylaşım Alanı

Bebeğimin cinsiyeti


  • Ankete Katılan
    253
Yapıyorum ama nafile bi türlü alışmıyor
 
Kızlar sizin bebelerde kucak delisi mi yoksa biz mi alıştırdık, ayağa kalkmaya korkuyoruz direk bacaklarımıza yapışıyor beni al diye oda değiştirmek yemek hazırlamak imkansız asla durmuyor ya
 
Kızlar sizin bebelerde kucak delisi mi yoksa biz mi alıştırdık, ayağa kalkmaya korkuyoruz direk bacaklarımıza yapışıyor beni al diye oda değiştirmek yemek hazırlamak imkansız asla durmuyor ya
Benimki de son 1-2 haftadır böyle. Birlikte oturup oyun oynayalım diyorum asla istemiyor, kucağımda olacak. Eşimin kucağını da istemiyor. Direk kollar bana uzanıyor. Bir yandan hoşuma gidiyor ama belim agriyor artık
 
Bizde de öyle direk beni istiyor hatta bu yüzden daha çok ağlıyor , kanepede bile uzanamıyorum orda bile kucağımda olmak istiyor yerde halıda takılıyoruz evde durmuyor diye dışarı çıkarıyoruz orda da bebek arabasında durmuyor gene kucak istiyor , Allah başka dert vermesin de bende de omuz sırt bel kopuyor artık
 
Sen bir de hamilesin çok daha zor oluyordur eminim, 2 yaşa kadar böyle olacakmışlar öyle duydum
 
Kızlar size bir şey soracağım . Dönemim geldi ondan mıdır bilmiyorum ama . Ben bu aralar çok garibim sürekli yalnız kaldım diye ağlıyorum . Sabahtan akşama kadar bebeğimleyim klasik ev işi . Ye içir yatır iş yap ortalığı topla.. Allahım bitmek bilmeyen işler diyorum ağlıyorum . Beni yadırgamayın Allahım bu çocuk yüzünden hayatım yok olmuş gibi geliyor tabi ki oğlum ama ağladığı zaman krize girdiği zaman sinirleniyorum bir şey yapmıyorum tabi ama .. Hayatım boşa gidiyor gibi geliyor
 
Dışarıya çıkar iyi geliyor biraz gezmek ben çareyi onda buldum
Biz hep dışarıdayız parka gidiyoruz
bende bu şekilde hissetmiştim. Şimdi işe başladım. O biraz beni rahatlattı. Ben 17 yıldır çalışıyorum. Hiç ara vermemiştim. 9 aydır evde idim. Ne yalan söyleyeyim ev hanımlığı çok zor. Anne olmak fedakarlık istiyor. Arada babaanne yada anneanneye bırakıp sinemaya alışverişe falan gitsen? 1-2 saat çocuksuz olmak bile insanı çok rahatlatıyor.
 
Bende bu şekilim doğum yaptım yapalı böyle çok üzülüyorum bebeğimi çok seviyorum ama bu düşüncelerden uzaklaşamıyorum hep aynı döngü içindeymişim tek amacım şuan onu büyütmekmiş gibi kendime özel hiçbir zamanım kalmamış gibi böyle uzar gider sanırım uzamış lohusalıktayım sürekli bir sonraki günü bir sonraki ayı düşünüyorum nasıl geçicek nasıl biticek diye biliyorum büyüdüğünde de çok üzülücem böyle düşündüğüme
 
Canım Rabbim rutinlerimizi bozmasın sakın yanlış anlama sadece şunu belirtmek istiyorum sağlık olsun gerisi boş evde olabilmek bile büyük bir nimet kızımla geçen sene hamilelik dönemim hastanede geçti hamile olduğumu öğrendim aynı anda kızımın hastalığı. Çıktı. Doğuma kadar hastanede yattık evimi yatağımı yerdeki halıları özlemiştim. İlk haftalar midem bulanıyordu ev işlerini eşim yaptı diye söylendi bana, ama kızımla hastanede yatınca keşke evde olsaydınız sağlıkla, Bende iş yapsaydım demişti. Herşey gelip geçiyor. Ama yalnız değilsin kızım bebekken senin yaşadığın duyguları yaşadım evimde Bi düzen yoktu ailem yanımda yoktu tek başıma bunalıma girmiştim. Birazcık büyüdükten sonra düzene oturttum yavaş yavaş derken kardeşi oldu şuan inan ki o günlerden daha berbat durumdayım hiç bir işim yetişmiyor yine yardım edecek kimse yok 24 saat uyumasam yine iş yine iş saldım ben üzülme sende sal gitsin:)
 
Bende zaman zaman bunalıma giriyorum hayatım kaymış gibi hissediyorum ki bence tüm annelerin hayatı kayık she86 dün aynılarını hatta zaman zaman aynı şeyleri bende düşünüyorum elbette oğlumu çok seviyorum kim sevmezki ama hiç dinlenemeden tek başına çocuk ev işlerini sırtlanmak çok zor hatta buraya yazmıştım işe başlayınca dinlenebilecem diye cidden öyle olmuştu işe başlamak bana iyi gelmişti arkadaşlarla kafede oturmak sohbet etmek bile o kadar tuhaf hissettirmişti ki bir daha böyle bi hayatım olmayacak gibi düşünüyordum , dün başımıza bi olay geldi Alparslan ı uyuttum beşiğine koydum beşiğin hemen yanında şifonyeri var onun üstünde de doğumda yaptırdığım İsimliği var benim profilde görünen isimlik, benim kerata uyanmış beşikte dikelmiş o isimlikteki boncuklardan birini çıkarmış ki nasıl çıkmış aklım almıyor tozunu alırken dahi taş gibiydi, her neyse çıkarıp ağzına atmış bende mutfakta yemek yapıyordum bir den pat diye bi ses geldi şifonyerin üstündeki her şeyi yere devirmiş, koşarak gittim o çıkam seslerden değil de beni görünce ağlamaya başladı hemen kucağıma alıp sakinleştirdim bi de ağzında ne göreyim o boncuklardan biri ağzında , o an yaşadığım korkuyu anltamam , ya o boncuk daha küçük olsaydı yutabilsseydi boğazına kaçsaydı bizim dünyadan haberimiz olmayacaktı uyuyor sanacaktım, o an o kadar korktum ki şoku atlatamadım Şükürler olsun dedim allahım bu bebeleri yalnız sen koruyorsun benim öyle bişey olacağı aklımın ucuna dahi gelmezdi o an dedim ki şükürler olsun bu yorgunluğuma bu rutinlerime Allahım başka dert vermesin evlatlarımızla bizi sınamasın, hepsi Allaha emanet..
 
Allah korusun canım çok fenalar gerçekten ne bulsalar ağzına atıyorlar kızımın saçları yeni yeni uzamaya başladı tedavisinden dolayı minik minik tokalar takıyorum hani şu lastikler var ya onlardan ince olanlardan, geçen gün yerde bulmuş atmış ağzına oğlum baktım öğürüyo anladım ağzında Bişey var aklım çıktı parmağımı attım boğazına çıkardım vallahi akşama kadar kabusum yerlerde bişeyler arıyorum kafayı yemiş durumdayım. Bide dün ne oldu çocukları alıp sahile gittik kızımda bebek arabasında neyse çantaları falan indirdik arabadan kızım bebek arabasından inmek istedi indirdim babası bakıyo sandım abartmıyorum 5 ya da 10 saniye arkamı döndüm kızım yok beynim uyuştu sesim çıkmıyo o kadar elim ayağım çekildi sonra bi anda kızıma seslenmeye başladım duyup gelsin diye meğerse koşarak sahile inmiş Bi kadın dedi ki bak sahilde Bi çocuk var Allah o kadından razı olsun ya denize düşse yavrum seside çıkmaz hala başım ağrıyor hani çocuğu kaybolan anne babalara ihmalkar derler ya öyle Bişey değilmiş yemin ediyorum Bi daha asla kimseyi kınamicam benim kadar tedbirli bir insan bile bunu yaşadıysa artık hiç Bişey demiyorum gün boyunca ağladım şükrettim Rabbime
 
Gerçekten öyle biz ne kadar dikkat etsekte insanlık hali o 5 10 sn içinde olanlar oluyor hepsini Allah koruyor bizim baş etmemiz mümkün değil, bende bütün gün yerde bişeyler topluyorum nokta kadar şeyi bile inceleyip ağzına atıyor paranoyaklık haf safhada vallahi , Allahım acılarını göstermesin
 
Cnm benim bende 3.4aylikken oldu ama yavaş yavaş geçiyor bebekle yaşam biraz zorluyor insanı herşeyi onunla yapmaya alışıyorsun bir süre de evlerimiz dağılacak ama geçecek o minicik ellerin şu anda bize ihtiyacı var
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…