Kizlaar bugun korku filmi sahnesi yasadım sabah sanki.
Bizimkini yere koydum. Emekliyor, oyuncaklarıyla oynuyordu. Sonra perdeyi açayım dedim. Arkama dondum ve pat pat diye sesler duydum. Dedim emekleme sesine benzemiyor bu, bir baktım, ayağa kalkmış yürüyor. Hem de salondan mutfağa doğru. Seslensem dengesini kaybedip dusecek. Zaten soka girmiş gibi baktım, gözlerime inanamadım. Arkasından yavaşça yürümeye başladım, tutayım düşmeden diye. Ama yetişemedim, hızlı hızlı mutfağa kadar gitti ve pat diye dustu yere
Yani 10-15 adim atmistir. Düştüğü icin o ağlıyor ben bakıp gülüyordum, halimiz çok komikti
Halen olayın sokunu atlatamiyorum ya. Çok ilginçti öyle görmek.
Zaten bir suredir, esimle bir ona bir bana gel gel yapıp yürütüyorduk. Yalpalayarak 4-5 adim atabiliyordu. Ama bugun resmen gözümün önünde bir de o kadar uzun yürüyünce bir garip oldum. Geliyor gelmekte olan.
egilmekten yoruldum
benimki de aynı badi badi yürüyor peşimden evin içinde. Çok duygulanıyorum
belki hamile olduğum için hormonal bir durumdan dolayıydı bilmiyorum hiç gelmiyordu. Vatsaptan yazdım doktoruma da hatta buraya yazdığım sıra. Sonra akşam aradı beni, emzirme hiç rahmin kasılmasın erken doğum riskini yükseltmeyelim hazır unutmuşken kesilsin zaten 8,5 ay emmiş falan dedi o da üzüldüm ya.
kendı kendıne geçer diye düşünüyorum suan yaptığım bısey yok
